Χρήστος Ξανθάκης: «Η εκλογική μάχη ανέδειξε τον θρίαμβο της "επικοινωνίας" απέναντι στην "κοινωνία" και του ατομικισμού επί της συλλογικότητας

Τη δική του, ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα, εξήγηση για το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου δίνει ο Χρήστος Ξανθάκης.

Σε τηλεοπτική του εμφάνιση στο Kontra το βράδυ της Δευτέρας εξήγησε πώς η εκλογική μάχη ανέδειξε τον θρίαμβο της «επικοινωνίας» απέναντι στην «κοινωνία» και του ατομικισμού επί της συλλογικότητας.

Διαβάστε – ακούστε την τοποθέτησή του:

Συγχαρητήρια στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία γιατί πρέπει να είμαστε άνθρωποι, όχι γίδια. Δεύτερον, συγχαρητήρια στον Σταν Γκρίνμπεργκ γιατί ο άνθρωπος πούλησε όλα τα φύκια του κόσμου για μεταξωτές κορδέλες. Συγχαρητήρια στους Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα διότι διέγνωσαν σωστά την ενημέρωση 108 πέρυσι και  ενημέρωση 107 φέτος.

Ως εκ τούτου, με μία φράση, οι εκλογές ήταν ο θρίαμβος της επικοινωνίας επί της κοινωνίας. Και ο θρίαμβος του ατομικισμού επί της συλλογικότητας. Να το σπάσω σε πενηνταράκια;

Τον ρωτάς τον άλλο: Τι θες; Θες να πάρει τέλος η δωρεάν Υγεία; Δεν θέλω! Θες να πάρει τέλος η δωρεάν Παιδεία; Δεν θέλω! Θες να γίνει ιδιωτικό νερό; Δεν θέλω! Θες το τέλος της προστασίας πρώτης κατοικίας; Δεν θέλω! Θες το τέλος των εργατικών Δικαιωμάτων; (Αυτά τα λέγανε οι μετρήσεις) Δεν θέλω. Θες να τελειώσει το Απόρρητο των Επικοινωνιών; Δεν θέλω! Θες να τρως χώμα και αυτό το χώμα να τελειώσει στις 18 του μηνός; Δεν θέλω! Και τι ψήφισες; ΝΔ!

Αυτός είναι ο θρίαμβος της επικοινωνίας. Και εδώ πέρα γίναμε όπως στην Αμερική.

Αυτό που είχε πει ο Στάινμπεκ: Ο σοσιαλισμός δε ρίζωσε στην Αμερική επειδή οι φτωχοί βλέπουν τους εαυτούς τους, όχι σαν καταπιεσμένους προλετάριους αλλά σαν προσωρινά ατυχήσαντες εκατομμυριούχους.

Επίσης αυτό ισχύει και για τον ατομικισμό. Θυμάστε τι έγινε πριν το πρώτο μνημόνιο; Θυμάστε τις κοινωνικές κουζίνες, παντοπωλεία, φαρμακεία; Τι έμεινε αυτό αυτό; Ήταν στραβό το κλίμα, το έφαγε και ο γάιδαρος της πανδημίας. Και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Κάποια έρευνα πρέπει να γίνει για το πόσο πιο ατομικιστές έγιναν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες με την πανδημία. Ξαναγυρίσαμε στο καθένας μόνος του. Αυτό που ήταν πάντοτε η ευχή και η κατάρα της φυλής. Και το είχε πει και ο Πάτρικ Λη Φέρμορ ότι  από τη μία είναι υπέροχο και καταστρεπτικό αυτό το: «εγώ είμαι και κανένας άλλος». Εκεί είμαστε τώρα. Και θα δούμε αν είναι ευχή ή κατάρα.