Μετά από δύο χρόνια εγκλεισμού σε ειδικό σχολείο, ο 10χρονος Τζόι
επιστρέφει στο νοσηρό περιβάλλον του σπιτιού του. Στον αδιάφορο πατέρα,
την ψυχολογικά εύθραυστη μητέρα και μια ηλικιωμένη οικονόμο, την οποία o
μικρός φοβάται και μισεί.
Ηθοποιοί: Bette Davis, William Dix, Wendy Craig, James Villiers, Jill Bennett, Pamela Franklin
Υπόθεση: Ο 10χρονος Joey επιστρέφει σπίτι από ένα ειδικό σχολείο
ψυχολογικής υποστήριξης, στο οποίο βρισκόταν για να ξεπεράσει τον θάνατο
της αδερφής του. Στο πατρικό του σπίτι, με τη μητέρα του να βρίσκεται
στα πρόθυρα της υστερίας και της ψυχικής κατάρρευσης και τον πατέρα του
να λείπει συνεχώς για δουλειές, ο Joey αρχίζει να κατηγορεί την νταντά
του ότι ευθύνεται για τον θάνατό της αδερφής του.
Το Τhe Nanny είναι ένα βρετανικό, ψυχολογικό θρίλερ που παρήγαγαν τα
studio Hammer, τα οποία ήθελαν να εκμεταλλευτούν τόσο την επιτυχία των
παλιότερων θρίλερ What Ever Happened to Baby Jane (1962) και Hush.. .
Hush, Sweet Charlotte (1964), που πρωταγωνιστούσε η Bette Davis, όσο και
το κερδοφόρο θέμα της σχέσης νταντάς και παιδιών που χρησιμοποίησε το
Mary Poppins (1964).
Αντίθετα, βέβαια, με το χαρούμενο θέμα του Mary Poppins, το The Nanny είναι ένα σκοτεινό, ψυχολογικό θρίλερ, από τα λίγα που βγήκαν μέσα από τα studio Ηammer που είχαν γίνει γνωστά για ταινίες sci-fi και γοτθικού τρόμου. Ο Seth Holt, με νωπές ακόμη τις δάφνες του Taste of Fear (1961), που κάθησε στην καρέκλα του σκηνοθέτη, κάνει πολύ καλά τη δουλειά του δημιουργώντας μια ανατριχιαστική, σκοτεινή ταινία που βασίζεται στην κλιμακούμενη ένταση και στην αγωνία.
Παρά το γεγονός
πως το Nanny είναι μια σχετικά αργή ταινία, ο Holt καταφέρνει να
κρατήσει τους ρυθμούς της ταινίας σε καλό επίπεδο και να δημιουργήσει
ένα έντονο κλίμα μυστηρίου. Ο τρόπος που παρουσιάζεται η οικογένεια του
Joey, μιας οικογένειας μισοκατεστραμμένης στα πρόθυρα της τελικής
διάλυσης, δημιουργεί το τέλειο και ασταθές περιβάλλον για να αναπτύξει
το μυστήριο της ταινίας.
H οικογένεια Fane παρουσιάζεται ως ένα δυσλειτουργικό σύνολο από νευρωτικούς χαρακτήρες, που σταδιακά αποσυντίθεται κάτω από το βάρος του τραγικού γεγονότος ενός θανάτου, με αποτέλεσμα να μοιάζει με ένα ιδανικό background για να υφάνει ο σκηνοθέτης ένα πυκνό μυστήριο από κρυμμένα μυστικά και εμμονές, το οποίο σε συνδυασμό με τις προβληματικές, κυριολεκτικά αγεφύρωτες, σχέσεις των μελών της οικογένειας μοιάζει με ένα θέατρο οικογενειακής παρακμής που φαίνεται να έχει μια προδιαγεγραμμένη καθοδική τροχιά.
Αυτό το περιβάλλον δίνει επίσης τη δυνατότητα στον Holt, να παίξει με την αλήθεια, τις εικασίες, τις υποθέσεις και τις απλές υποψίες, αφού κανείς χαρακτήρας δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αρκετά σταθερός, ώστε ο θεατής να βασιστεί πάνω στις απόψεις του για να φτάσει στη λύση του μυστηρίου.
Γενικότερα, το οικογενειακό περιβάλλον εντείνει το αίσθημα υστερίας και παράνοιας που προκαλούν οι φόβοι του ψυχικά διαταραγμένου Joey. To μυστήριο αποκαλύπτεται σταδιακά μέσα από τη χρήση κάποιων flash-back, καθώς ξετυλίγεται ένα κουβάρι αναμνήσεων και φοβιών, με αποτέλεσμα ο Holt να βρίσκει ευκαιρία να ενισχύσει την εσωτερική ένταση της ταινίας με μερικές ανατριχιαστικές σκηνές κι ένα δυνατό κλίμα ανησυχίας, ανασφάλειας και αγωνίας.
Η όμορφη ασπρόμαυρη φωτογραφία, οι σκιές και ο
τεχνητός φωτισμός, που φτιάχνουν ένα απειλητικό, μακάβριο οικιακό
περιβάλλον, δημιουργούν μια ανατριχιαστική, δυσοίωνη ατμόσφαιρα και
κάνουν μερικές φορές το εσωτερικό του σπιτιού να παίρνει έναν
ακαθόριστο, γοτθικό τόνο. 
Πέρα όμως από την σκηνοθετική ικανότητα του
Holt, το Nanny βασίζεται και σε δύο εξαιρετικές ερμηνείες. Η πρώτη, όπως
θα ήταν φυσικό, είναι η ερμηνεία της Bette Davis. H Davis δίνει ακόμη
μια εξαιρετική ερμηνεία σε ταινία θρίλερ, καταφέρνοντας να διατηρήσει
μια ελεγχόμενη ερμηνεία, που κάνει τον χαρακτήρα της νταντάς να έχει
κάτι ακαθόριστα ανατριχιαστικό. Η ερμηνεία της Davis, καταφέρνει να δώσει
στον χαρακτήρα μια εσωτερική συναισθηματική αστάθεια, μια παθητική
επιθετικότητα και μια ύπουλη ψυχολογική ένταση με αποτέλεσμα να
δημιουργεί μια σκοτεινή, απειλητική αύρα γύρω από τον χαρακτήρα της.
Αρκεί ένα βλέμμα, μια έκφραση της τεράστιας Bette Davis ώστε να
προκαλέσει ρίγη ανησυχίας.
Εκπληκτική είναι όμως και η ερμηνεία του William Dix στον ρόλο του διαταραγμένου και φοβισμένου Joey. O 10χρονος, τότε, Dix δίνει μια απίστευτα μεστή ερμηνεία παρά το νεαρό της ηλικίας του και σίγουρα κάνει πολλούς να αναρρωτιούνται γιατί ο βρετανικός κινηματογράφος δεν εκμεταλλεύτηκε περισσότερο τις αδιαμφισβήτητες ικανότητές του.
Σε τελική ανάλυση, το The Nanny, είναι ένα καλογυρισμένο
ψυχολογικό θρίλερ, γεμάτο ένταση και αγωνία, που πετυχαίνει τους
στόχους του παρά το γεγονός ότι πλέον δείχνει τα χρονάκια που βαραίνουν
την πλάτη του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου