ΕΝΑΣ ΠΑΛΑΙΟΣ ΑΛΛΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΔΙΑΤΕΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ ΣΕ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΣΠΕΡΝΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΕΣ
Μισός αιώνας αμερικανικών επεμβάσεων σε όλο τον κόσμο(έως το 2001)
 |
Ο πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας, που κήρυξαν οι Ηνωμένες Πολιτείες,
είναι καθαρά εσωτερική τους υπόθεση. Η εμπλοκή και των άλλων κρατών στο όνομα
μιας «ιερής συμμαχίας», είναι αποτέλεσμα της άσκησης των «κυριαρχικών
δικαιωμάτων» των ΗΠΑ επί της Ατλαντικής Συμμαχίας καθώς και του εκβιαστικού
διλήμματος «όσοι δεν είναι μαζί μας είναι με τους αντιπάλους μας».
Έτσι ετοιμάζονται κάποιες νέες αμερικανικές επεμβάσεις, με συγκαλυμμένη και
μη μορφή, εναντίον κυρίαρχων χωρών, με την πρόφαση ότι «υποθάλπουν την
τρομοκρατία». Είναι όμως πλέον γνωστό ότι ο μηχανισμός της αμερικανικής
εξωτερικής πολιτικής λαδώνεται όχι από την αφοσίωση σε κάποιου είδους ηθική
αλλά από την αναγκαιότητα να εξυπηρετήσει κάποιους άλλους σκοπούς που
περιληπτικά είναι:
α. Να γίνει ο κόσμος ασφαλέστερος για τις αμερικανικές επιχειρήσεις.
β. Να τηρηθούν οι οικονομικές υποχρεώσεις με τη μορφή αμυντικών συμβολαίων
των πολεμικών βιομηχανιών, οι οποίες χρηματοδοτούν πλουσιοπάροχα την
προεκλογική εκστρατεία μελών του Κογκρέσου.
γ. Να εμποδιστεί η ανάπτυξη κάποιας κοινωνίας που μπορεί να αποτελέσει
εναλλακτικό παράδειγμα στο καπιταλιστικό μοντέλο της παγκοσμιοποίησης.
δ. Να εξαπλωθεί η πολιτική και οικονομική ηγεμονία των ΗΠΑ σε όσο ευρύτερη
περιοχή είναι δυνατόν ώστε να παραμείνουν η «μεγάλη δύναμη».
Η πολιτική αυτή των ΗΠΑ εφαρμόζεται αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με
κύριο επιχείρημα να καταπολεμηθεί η «διαβολική διεθνής κομμουνιστική
συνωμοσία». Για να τηρήσουν τους λόγους αυτούς αλλά πάντοτε με κάποια άλλη
πρόφαση, οι ΗΠΑ πραγματοποίησαν επεμβάσεις σε περισσότερα από 70 κράτη στην
περίοδο μισού αιώνα.
1. Κίνα, 1945-49: Οι ΗΠΑ επεμβαίνουν στον εμφύλιο πόλεμο
υποστηρίζοντας τον Τσανγκ Κάι-σεκ εναντίον των κομμουνιστών του Μάο. Ο Τσανγκ
Κάι-σεκ τελικά υποχρεώνεται να καταφύγει στην Ταϊβάν το 1949. Στο πλευρό του
οι ΗΠΑ επιστρατεύουν Ιάπωνες στρατιώτες που πρόσφατα είχαν ηττηθεί στον
πόλεμο.
2. Ιταλία, 1947-48: Χρησιμοποιώντας κάθε μέσον παρεμβαίνουν στις
εκλογές προκειμένου να εμποδίσουν το Κομμουνιστικό Κόμμα να ανέβει στην
εξουσία νόμιμα. Στα επόμενα χρόνια, η αμερικανική παρέμβαση γίνεται με τη
χορήγηση εκατομμυρίων δολαρίων στα υπόλοιπα μικρά κόμματα αποτρέποντας τον
σχηματισμό κυβέρνησης με τους κομμουνιστές, που όλη τη μεταπολεμική περίοδο
παρέμεναν το μεγαλύτερο, με σχετική όμως πλειοψηφία, κόμμα.
3. Ελλάδα, 1947-49: Οι ΗΠΑ διαδέχονται τους Βρετανούς
στηρίζοντας τον αγώνα εναντίον των κομμουνιστών, που είχαν σχηματίσει τις
αντιστασιακές ομάδες που είχαν πολεμήσει τους ναζί. Η Ακροδεξιά εγκαθιδρύει
αυταρχικό καθεστώς με διώξεις εναντίον των αριστερών.
4. Φιλιππίνες, 1945-53: Αμερικανοί στρατιώτες πολεμούν εναντίον
των αριστερών δυνάμεων (Χουκς), πριν ακόμα τερματιστούν οι μάχες ανάμεσα στους
Χουκς και τους Ιάπωνες εισβολείς. Με το τέλος του πολέμου συνεχίζονται οι
μάχες εναντίον των Χουκς, για να εγκαθιδρυθεί η δικτατορία του Φερντινάντ
Μάρκος.
5. Νότια Κορέα, 1945-53: Μετά το τέλος του πολέμου, οι ΗΠΑ
καταπιέζουν τις προοδευτικές δυνάμεις στηρίζοντας τους συντηρητικούς που είχαν
συνεργαστεί με τους Ιάπωνες κατακτητές. Στον πόλεμο εναντίον της Βόρειας
Κορέας συμμετείχαν «εθελοντικές δυνάμεις» από τις περισσότερες συμμαχικές στις
ΗΠΑ χώρες.
6. Αλβανία, 1949-53: Αμερικανικές και βρετανικές μυστικές
υπηρεσίες προσπάθησαν ανεπιτυχώς να ανατρέψουν το κομμουνιστικό καθεστώς και
να εγκαταστήσουν φιλοδυτική κυβέρνηση που θα αποτελούσαν φιλομοναρχικοί και
συνεργάτες των Ιταλών φασιστών και των ναζί κατακτητών.
7. Γερμανία, δεκαετία 1950: Η CIA ενορχηστρώνει μακράς διάρκειας
προπαγανδιστική εκστρατεία, αλλά και σαμποτάζ και ψυχολογικό πόλεμο με στόχο
την Ανατολική Γερμανία, που υποχρεώνεται να ανεγείρει το Τείχος του Βερολίνου
το 1961.
8. Ιράν, 1953: Ανατρέπεται ο εκλεγμένος με μεγάλη
κοινοβουλευτική πλειοψηφία πρωθυπουργός Μοσαντέκ έπειτα από κοινή
αμερικανο-βρετανική επιχείρηση. Είχε κάνει το λάθος να εθνικοποιήσει μια
μεγάλη βρετανικών συμφερόντων πετρελαϊκή επιχείρηση στο Ιράν. Το πραξικόπημα
αποκατέστησε την απόλυτη εξουσία του σάχη, με καταπιεστικό καθεστώς, ενώ επί
25 χρόνια η πετρελαϊκή βιομηχανία μοιραζόταν ανάμεσα στις αμερικανικές και
βρετανικές επιχειρήσεις που κατείχαν από 40%.
 |
|
Θύματα μαζικής εκτέλεσης στη Γουατεμάλα |
9. Γουατεμάλα, 1953-1990: Η CIA οργάνωσε το πραξικόπημα που
ανέτρεψε την δημοκρατικά εκλεγμένη προοδευτική κυβέρνηση του Γιάκομπο Αρμπένς,
δημιουργώντας έτσι ένα φαύλο καθεστώς τρομοκρατίας με σαραντάχρονη ιστορία
γεμάτη βασανιστήρια, εξαφανίσεις, μαζικές εκτελέσεις και θύματα πλέον των
100.000 ανθρώπων. Αιτία; Η εθνικοποίηση από τον Αρμπένς της αμερικανικής
εταιρείας United Fruit.
 |
|
Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ |
10. Μέση Ανατολή, 1956-58: Το δόγμα Αϊζενχάουερ έλεγε «οι ΗΠΑ
είναι έτοιμες να συμπαρασταθούν με τις ένοπλες δυνάμεις τους με οποιαδήποτε
χώρα της Μέσης Ανατολής το ζητήσει, επειδή κινδυνεύει από τον διεθνή
κομμουνισμό». Σε εφαρμογή του δόγματος, οι ΗΠΑ δύο φορές αποπειράθηκαν να
ανατρέψουν τη συριακή κυβέρνηση, στήριξαν απόλυτα την ιορδανική μοναρχία,
αποβίβασαν 14.000 στρατιώτες στον Λίβανο και συνωμότησαν να ανατρέψουν ή να
δολοφονήσουν το Νάσερ στην Αίγυπτο, ανεπιτυχώς όμως.
11. Ινδονησία, 1957-58: Ο Σουκάρνο, όπως ο Νάσερ, ήταν ο τύπος
του τριτοκοσμικού ηγέτη που δεν άντεχαν οι ΗΠΑ. Πίστευε στην ουδετερότητα, και
συνδιαλεγόταν, ταξιδεύοντας τόσο στη Μόσχα όσο και το Πεκίνο, αλλά και την
Ουάσιγκτον. Εθνικοποίησε όμως αρκετές ολλανδικών συμφερόντων επιχειρήσεις
της πρώην αποικιακής δύναμης. Αρνιόταν όμως να θέσει εκτός νόμου το
Κομμουνιστικό Κόμμα. Η CIA ανέλαβε δράση και έτσι βρέθηκε ο πραξικοπηματίας
στρατηγός Σουχάρτο (1965).
12. Βρετανική Γουιάνα /Γουιάνα, 1953-64: Επί 11 χρόνια δύο από
τις παλιότερες δημοκρατίες της Γης, οι ΗΠΑ και η Βρετανία, έκαναν τα αδύνατα
δυνατά ώστε να εμποδίσουν τον δημοκρατικά εκλεγμένο ηγέτη Τσέντι Τζαγκάν να
αναλάβει την εξουσία. Είχε εκλεγεί τρεις φορές και ήθελε ανεξαρτησία και
ουδετερότητα. Με διαδηλώσεις, παραπληροφόρηση και τρομοκρατία, έπειτα από
προσωπική εντολή του προέδρου Κέννεντυ «Να τελειώνουμε μ' αυτόν» το
κατάφεραν. Από τις αξιοπρεπέστερες χώρες στην περιοχή, στη δεκαετία του '80, η
Γουιάνα έγινε η φτωχότερη.
13. Βιετνάμ, 1950-73: Ο Χο Τσι Μινχ είχε γράψει επιστολές στον
πρόεδρο Τρούμαν, ζητώντας του να βοηθήσουν οι ΗΠΑ ώστε να απαλλαγεί το Βιετνάμ
από τους αποικιοκράτες Γάλλους. Αγνοήθηκε όμως επειδή ήταν κομμουνιστής.
Είκοσι τρία χρόνια αργότερα και με ένα εκατομμύρια νεκρούς, οι ΗΠΑ απέσυραν
τις στρατιωτικές δυνάμεις τους από το Βιετνάμ. Πολλοί την χαρακτήρισαν
στρατιωτική ήττα. Καταστρέφοντας όμως το Βιετνάμ έως τη ρίζα και
δηλητηριάζοντας τη γη του, οι ΗΠΑ πέτυχαν ένα σημαντικό στόχο: απέτρεψαν το
ενδεχόμενο να αναπτυχθεί ως οικονομική δύναμη στην περιοχή.
14. Καμπότζη, 1955-73: Ο πρίγκιπας Σιχανούκ δεν ήθελε τις
πελατειακές σχέσεις με τις ΗΠΑ. Ύστερα από χρόνων εχθρικής συμπεριφοράς,
συμπεριλαμβανόμενης της περίφημης μυστικής εντολής Νίξον - Κίσιγκερ για
βομβαρδισμό-χαλί ('69-'70), χωρίς να έχει κηρυχθεί πόλεμος, η Ουάσιγκτον
ανατρέπει τον Σιχανούκ. Ανοίγει ο δρόμος για τους αντάρτες Χμερ (που
χρηματοδοτούσε και η CIA) να καταλάβουν την εξουσία. Ειρωνεία; Οι ΗΠΑ στήριξαν
και διπλωματικά το αιμοβόρο καθεστώς Πολ Ποτ.
 |
|
Φιντέλ Κάστρο |
15. Κούβα, 1959 - σήμερα: Ο Φιντέλ Κάστρο καταλαμβάνει την
εξουσία την Πρωτοχρονιά του 1959. Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, στη
συνεδρίαση της 10ης Μαρτίου, εξετάζει το ενδεχόμενο να αναλάβει άλλη κυβέρνηση
την εξουσία στην Αβάνα. Τα 40 χρόνια που ακολούθησαν, η Ουάσιγκτον προσπάθησε
με κάθε μέσο τρομοκρατικές επιθέσεις, βομβαρδισμούς, στρατιωτική εισβολή,
οικονομικά αντίποινα, απομόνωση, δολοφονίες να πετύχει τον στόχο της. Το πιο
λυπηρό είναι ότι ο κόσμος ποτέ δεν θα μάθει τι είδους κοινωνία θα κατόρθωνε να
διαμορφωθεί στην Κούβα, αν οι ΗΠΑ είχαν αφήσει τον Κάστρο ανενόχλητο.
16. Κονγκό/Ζαΐρ, 1960-65: Τον Ιούνιο του 1960 ο Πατρίς Λουμούμπα
έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός, μετά την ανεξαρτησία από το Βέλγιο. Η
αποικιοκρατική δύναμη όμως κατακράτησε τον μεγάλο ορυκτό πλούτο της επαρχίας
Κατάγκα. (Οικονομικά συμφέροντα στην περιοχή είχαν και μέλη της κυβέρνησης
Αϊζενχάουερ). Στον λόγο της ανεξαρτησίας όμως ο Λουμούμπα υποσχέθηκε να
μοιράσει στον λαό τον πλούτο του Κονγκό. Ο κακομοίρης απήγγειλε μόνος την
καταδίκη του. Ένδεκα μέρες αργότερα, η Κατάγκα αποσχίσθηκε. Τον Ιανουάριο του
1961 ο Λουμούμπα δολοφονήθηκε σύμφωνα με την επιθυμία του Αϊζενχάουερ.
Ακολούθησαν χρόνια χάους, αναρχίας ώσπου η CIA να προωθήσει στην εξουσία τον
Μομπούτου Σέσε Σεκό που έμελλε να κυβερνήσει τη χώρα επί 30 χρόνια. Ο πλούτος
δεν πέρασε ποτέ στον λαό, αλλά στα θησαυροφυλάκια του Μομπούτου.
17. Βραζιλία, 1961-64: Ο πρόεδρος Ζοάο Γκούλαρτ υπέπεσε στο
συνηθισμένο θανάσιμο λάθος. Διακήρυξε ανεξαρτησία στην εξωτερική πολιτική,
αντιτάχθηκε στις οικονομικές κυρώσεις εναντίον της Κούβας και θέλησε να έχει
διπλωματικές σχέσεις με σοσιαλιστικές χώρες. Πέρασε νόμο που περιόριζε τα
οικονομικά οφέλη στις πολυεθνικές και εθνικοποίησε την ΙΤΤ. Ο άνθρωπος δεν
ήταν αριστερός, αλλά πιστός καθολικός. Ήταν γαιοκτήμονας, χωρίς να
ενδιαφέρεται να αυξήσει την περιουσία του. Το πραξικόπημα που τον ανέτρεψε
έγινε υπό την καθοδήγηση του Αμερικανού υπουργού Δικαιοσύνης Ρόμπερτ Κέννεντυ.
Η υποκριτική ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ: «Λυπούμαστε για την ανατροπή
της Δημοκρατίας στη Βραζιλία, αλλά η χώρα σώθηκε από τον κομμουνισμό...».
18. Δομινικανή Δημοκρατία, 1963-66: Τον Φεβρουάριο του 1963 ο
Χουάν Μπος αναλαμβάνει ως ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος από το
1924. Κάνει όμως τα γνωστά λάθη: Αναδασμό της γης, ανεξάρτητη εξωτερική
πολιτική, επιτρέπει τη λειτουργία στο Κ.Κ. Τον Σεπτέμβριο επεμβαίνει ο
στρατός. Δεκαεννιά μήνες αργότερα ξεσπά εξέγερση με κύριο αίτημα την
αποκατάσταση της Δημοκρατίας και την επιστροφή του εξόριστου Μπος. Οι ΗΠΑ
στέλνουν 23.000 στρατιώτες για την καταστολή της.
 |
|
Σαλβατόρ Αλιέντε |
19. Χιλή, 1964-73: Ο Σαλβαδόρ Αλιέντε ήταν το χειρότερο σενάριο
για τους ιμπεριαλιστές της Ουάσιγκτον. Ένας μαρξιστής στην εξουσία, και
μάλιστα εκλεγμένος. Ο αντικομμουνιστικός πύργος που επί τόσα χρόνια
οικοδομούσαν έτριξε συνθέμελα. Ό,τι δεν κατόρθωσε να πετύχει το 1964 λόγω των
αφόρητων παρεμβάσεων, ο Αλιέντε το πέτυχε το 1970 παρά την απέλπιδα προσπάθεια
των ανθρώπων της CIA. Ο συνασπισμός όμως με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έφερε την
ανατροπή με τη συνεργασία του περιβόητου στρατηγού Πινοτσέτ, τον Σεπτέμβριο
του 1973.
20. Ελλάδα, 1965-74: Το πραξικόπημα έγινε τον Απρίλιο του 1967,
δύο μέρες πριν από την έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας που θα κατέληγε με
την επιστροφή στην εξουσία του παλαίμαχου φιλελεύθερου Γεωργίου Παπανδρέου που
είχε ανατραπεί από το ανακτορικό πραξικόπημα του Ιουλίου 1965.
21. Ανατολικό Τιμόρ, 1975 - σήμερα. Το 1975 τα στρατεύματα του
Σουχάρτο εισβάλλουν στο Ανατολικό Τιμόρ, την επομένη της αποχώρησης από την
Ινδονησία του προέδρου Φορντ με τον υπουργό Εξωτερικών Χένρι Κίσιγκερ. Είχαν
επιτρέψει στον Σουχάρτο να χρησιμοποιήσει κατά την εισβολή τα όπλα της
αμερικανικής βοήθειας, και ήταν από τους πολυτιμότερους συμμάχους των ΗΠΑ στη
Νοτιοανατολική Ασία. Η Διεθνής Αμνηστία υπολογίζει ότι έως το 1989 τα
ινδονησιακά στρατεύματα είχαν εξολοθρεύσει 200.000 ανθρώπους από τον πληθυσμό
των 600.000 του νησιού.
22. Νικαράγουα, 1978-89: Όταν οι αντάρτες Σαντινίστας ανέτρεψαν
το δικτατορικό καθεστώς του Σομόζα το 1978, ήταν φανερό πως η Ουάσιγκτον θα
αντιμετώπιζε προβλήματα τύπου Κούβας. Επί προεδρίας Κάρτερ τα μέτρα εναντίον
του επαναστατικού καθεστώτος ήταν διπλωματικά και οικονομικά. Επί Ρήγκαν όμως
επιλέχτηκε η βία και επί οκτώ χρόνια ο λαός της Νικαράγουας υπέστη τα δεινά
από τους Κόντρας, τον στρατό που δημιούργησε η CIA από τα υπολείμματα της
εθνοφρουράς του Σομόζα.
23. Λιβύη, 1981-89: Ο Λίβυος ηγέτης Μοαμάρ Καντάφι ήταν το
μεγάλο αγκάθι που υποκινούσε την αντίσταση στις πελατειακές σχέσεις των
αραβικών κρατών με τις ΗΠΑ. Επρεπε να τιμωρηθεί. Αμερικανικά μαχητικά
κατέρριψαν δύο λιβυκά που τα είχαν ανασχέσει επειδή παραβίασαν τον λιβυκό
εναέριο χώρο. Ακολούθησε αεροπορικός βομβαρδισμός, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν
40 Λίβυοι πολίτες και η κόρη του Καντάφι. Έγιναν προσπάθειες να δολοφονήσουν
τον Λίβυο ηγέτη, απόπειρες ανατροπής του και τέλος μια ενορχηστρωμένη
δυσφημιστική εκστρατεία που ήθελε τις λιβυκές μυστικές υπηρεσίες πίσω από την
ανατίναξη του τζάμπο της Παναμέρικαν πάνω από το Λόκερμπι.
24. Γρενάντα, 1989: Αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις
αποβιβάζονται επειδή στο νησί Κουβανοί τεχνικοί επέβλεπαν την κατασκευή
αεροδρομίου.
25. Παναμάς, 1989: Ο Μανουέλ Νοριέγκα ήταν πληροφοριοδότης και
σύμμαχος των ΗΠΑ. Τελευταία όμως γινόταν απείθαρχος. Ο πρόεδρος Μπους (πατήρ)
ήθελε να δώσει ένα καθαρό μήνυμα στη γειτονική Νικαράγουα, ότι στις εκλογές
που έρχονται δεν είναι σωστό να επαναφέρουν τους Σαντινίστας στην εξουσία. Και
να πείσει το Κογκρέσο πως ο στρατός πρέπει να είναι ετοιμοπόλεμος για μικρής
κλίμακας επιχειρήσεις. Έστειλε λοιπόν τον αμερικανικό στρατό να συλλάβει τον
Νοριέγκα, με την κατηγορία της λαθρεμπορίας ναρκωτικών. Είκοσι τρεις
Αμερικανοί στρατιώτες νεκροί, 324 τραυματίες. Δημοσιογράφος: «Άξιζε τον κόπο
να σκοτωθούν τόσοι άνθρωποι για να συλληφθεί ο Νοριέγκα;». Πρόεδρος Μπους: «Η
κάθε ανθρώπινη ζωή είναι πολύτιμη, αλλά άξιζε τον κόπο».
26. Αϊτή, 1987-94: Οι ΗΠΑ στήριξαν τη δικτατορία της οικογένειας
Ντιβαλιέ επί 30 χρόνια. Η κυβέρνηση Κλίντον, όμως, έπρεπε να στηρίξει τη
ρητορική της υπεράσπισης των δημοκρατικών ιδεωδών. Έτσι σχεδιάστηκε η
επιχείρηση για την επιστροφή του φιλελεύθερου κληρικού Ζαν Μπερτράντ Αριστίντ,
ο οποίος είχε ανατραπεί με πραξικόπημα το 1991. Ο αμερικανικός στρατός
αποβιβάστηκε σε μια καλά κινηματογραφημένη επιχείρηση από όλα τα μεγάλα
τηλεοπτικά δίκτυα. Η επιστροφή του Αριστίντ βέβαια «προκειμένου να διαπιστωθεί
πόσο ασφαλές είναι αυτό», καθυστέρησε δύο χρόνια.
27. Ιράκ, 1990-σήμερα: Επί 40 μερόνυχτα βομβαρδίστηκε με 177.000
τόνους βομβών η πλέον αναπτυγμένη χώρα της Μέσης Ανατολής. Αλλά και το πιο
ισχυρό στρατιωτικά αραβικό κράτος. Οι βόμβες έπεφταν αδιάκριτα στις
πετρελαιοπηγές, τα χημικά εργοστάσια, την υποδομή, τους ανθρώπους, τους
στρατιωτικούς στόχους, προκαλώντας μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην
σύγχρονη ιστορία. Για πρώτη φορά χρησιμοποιούνται πυρομαχικά απεμπλουτισμένου
ουρανίου. Ισχύει αυστηρό οικονομικό εμπάργκο ενώ τα αμερικανικά και βρετανικά
μαχητικά βομβαρδίζουν έως σήμερα, περιοδικά, κατά το δοκούν «στρατιωτικούς
στόχους». Ο Σαντάμ Χουσεΐν, τον οποίο χρησιμοποίησαν οι ΗΠΑ για να πλήξουν το
Ιράν, εξακολουθεί να είναι ηγέτης παρά τους αφορισμούς της Ουάσιγκτον.
 |
|
Σοβιετικοί στρατιώτες στο Αφγανιστάν |
28. Αφγανιστάν, 1979-92: Όλοι γνωρίζουμε για την απίστευτη
καταπίεση των γυναικών που υφίστανται από τους φονταμενταλιστές ισλαμιστές.
Καταπίεση που ξεκίνησε πολύ πριν οι Ταλιμπάν καταλάβουν την εξουσία. Πόσοι
όμως γνωρίζουν ότι στα τέλη της δεκαετίας του '70 και ένα μεγάλο μέρος της
δεκαετίας του '80 στο Αφγανιστάν είχε αναλάβει μια κυβέρνηση που είχε βάλει
στόχο να φέρει την ξεχασμένη αυτή χώρα στον εικοστό αιώνα, δίνοντας ίσα
δικαιώματα στις γυναίκες; Τότε όμως οι ΗΠΑ άρχισαν να διοχετεύουν
δισεκατομμύρια δολάρια για να ανατραπεί η κυβέρνηση εκείνη, που ήταν υπό την
προστασία της Σοβιετικής Ένωσης. Λίγο πριν η CIA είχε δημιουργήσει τις
συνθήκες εκείνες που προκάλεσαν την επέμβαση της Σοβιετικής Ένωσης. Στο τέλος,
όπως πάντα, οι ΗΠΑ νίκησαν. Τα σοβιετικά στρατεύματα αποσύρθηκαν αλλά οι
γυναίκες, όπως και το υπόλοιπο Αφγανιστάν, έχασαν. Ξεπερνούν το ένα
εκατομμύριο οι νεκροί από τον πόλεμο δίχως τέλος. Τρία εκατομμύρια οι
ανάπηροι. Πέντε εκατομμύρια οι πρόσφυγες. Ο μισός πληθυσμός δηλαδή.
 |
29. Γιουγκοσλαβία 1993-2001: Αρχικά η αμερικανική θέση ήταν να μην υπάρξει
επίσημη αναγνώριση κράτους της Βοσνίας αν δεν οριστικοποιηθούν τα εσωτερικά
σύνορα των τριών εθνοτήτων (Σάιρους Βανς - Σαράγεβο 1992). Όταν όμως η
Γερμανία αναγνώρισε τη Βοσνία, τότε οι ΗΠΑ τάχθηκαν με το μέρος της «αδύναμης»
μουσουλμανικής πλειοψηφίας. Έτσι για πρώτη φορά αμερικανικά μαχητικά μετά τον
Β' Παγκόσμιο Πόλεμο βομβαρδίζουν ευρωπαϊκό έδαφος: θέσεις των Σέρβων της
Βοσνίας, ώστε να πεισθεί η σερβοβοσνιακή ηγεσία να αποδεχθεί την κατάπαυση του
πυρός. Το 1999 τα αμερικανικά βομβαρδιστικά επικεφαλής της ΝΑΤΟϊκής αεροπορίας
βομβαρδίζουν τη Γιουγκοσλαβία, για να την μεταφέρουν στην προβιομηχανική
εποχή. «Ανθρωπιστικοί βομβαρδισμοί» είχαν χαρακτηριστεί, με τεράστιες
«παράπλευρες απώλειες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου