Η υποκρισία χτυπάει κόκκινο για το σκάνδαλο Novartis
Άντα Ψαρρά
Κυβέρνηση και ΜΜΕ επιτίθενται στον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις διαμαρτυρίες για την ενοχοποίηση δημοσιογράφων και ζητούν δήθεν να αφεθεί η Δικαιοσύνη απερίσπαστη στο έργο της • Μια μικρή μόνο αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν αρκεί για να φανεί το μέγεθος της υποκρισίας τους
Η τελευταία εξέλιξη με τις διώξεις δημοσιογράφων που ασχολήθηκαν με την αποκάλυψη του σκανδάλου Novartis μπορεί μεν να έχει για πολλοστή φορά προκαλέσει από διαμαρτυρίες έως και γέλια στη διεθνή κοινότητα για το πώς εξελίσσεται στην Ελλάδα αυτή η υπόθεση, ωστόσο κανείς δεν γελάει όταν η υποκρισία χτυπάει κόκκινο. Η πολιτική διαχείριση του σκανδάλου από τη σημερινή κυβέρνηση και τους πρώην συγκυβερνήτες της έσυρε μοιραία τον χορό και στους κόλπους της Δικαιοσύνης.
Κι αν στην πρώτη εξεταστική που συγκροτήθηκε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αποφασίστηκε να αφεθεί η πλήρης διερεύνηση του σκανδάλου αποκλειστικά στους εισαγγελικούς και δικαστικούς λειτουργούς, τώρα εκ των προτέρων αποδόθηκαν οι κατηγορίες περί σκευωρίας και εγκληματικής συμμορίας μέσω Βουλής έτσι ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια «λάθους». Η απύθμενη υποκρισία των σημερινών κυβερνώντων και των πρόθυμων τελάληδων που έσκισαν τα ρούχα τους μετά τις διαμαρτυρίες του ΣΥΡΙΖΑ και της ΠΟΕΣΥ για την ενοχοποίηση δημοσιογράφων και κυρίως μετά τις παντελώς άστοχες δηλώσεις του Παύλου Πολάκη, που εύλογα προκάλεσαν τις αντιδράσεις της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, έκρυψε και πάλι κάτω από το χαλί τις δικές τους απαράδεκτες παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη αλλά και την πραγματική υπόσταση ακόμη ενός μεγάλου σκανδάλου στην Υγεία.
Τα ΜΜΕ Πέτσα φρόντισαν να κρύψουν τις δικές τους συκοφαντικές και άκρως προσβλητικές για ανώτερους δικαστικούς λειτουργούς εκστρατείες προκειμένου να πετύχουν τον τελικό στόχο, που φυσικά δεν είναι η τιμωρία εκείνων που έβλαψαν με αποφάσεις και πράξεις τους το Δημόσιο αλλά η εξόντωση πολιτικών αντιπάλων και όσων θέλησαν να αποκαλύψουν τις πράξεις αυτές στους πολίτες. Μόνο που η χρεοκοπία της χώρας και στον χώρο της Υγείας δεν ήταν απόρροια μιας πολιτικής διαμάχης αλλά της χρόνιας ρεμούλας και της ατιμωρησίας.
Πώς οι πολίτες θα εμπιστευτούν τη Δικαιοσύνη όταν βλέπουν ότι όσοι έβαλαν το χέρι στο μέλι, ακόμα κι αν ασκήθηκαν διώξεις εναντίον τους, διαχρονικά παραμένουν ατιμώρητοι απολαμβάνοντας τις μεγάλες περιουσίες τους;
Μια μικρή μόνο αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν αρκεί για να φανεί το μέγεθος της κυβερνητικής υποκρισίας που κρύβεται πίσω από κραυγές περί δήθεν σεβασμού της Δικαιοσύνης. Μιας Δικαιοσύνης που χρειάζεται να παλεύει καθημερινά για την αποκατάσταση του κύρους και της ανεξαρτησίας της.
Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η διερεύνηση του σκανδάλου και άρχισαν να βγαίνουν στο φως αρχεία της Novartis, μαρτυρίες και στοιχεία από το FBI, μαρτυρίες προσώπων-κλειδιών, αλλά και εκθέσεις από τις τότε αρμόδιες ελεγκτικές αρχές άρχισαν τα όργανα. Οσο απλωνόταν η δυσωδία της διασπάθισης δημόσιου χρήματος τόσο πύκνωναν οι συκοφαντικές εκστρατείες. Η ακατανόητη τότε παραίτηση της εισαγγελέως κατά της Διαφθοράς Ελ. Ράικου λόγω «πιέσεων που δεχόταν από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα», που ποτέ δεν κατονόμασε, άνοιξε τον δρόμο στην προσπάθεια να γίνει το άσπρο μαύρο.
Δημοσιεύονταν ακόμα και ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα ανακατεμένα με εξόφθαλμα ψεύδη και προσβολές για τους δικαστικούς λειτουργούς που είχαν επωμιστεί τη διερεύνηση οικονομικών σκανδάλων. Μεθοδευμένες αήθεις επιθέσεις σε δικαστικούς λειτουργούς ακόμα και στην τότε Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, με όχημα ρυπαρογραφήματα, συνέργησαν στις προσπάθειες συγκάλυψης. Ακόμα και οι διαμαρτυρίες έγκριτων δικαστών που τόλμησαν να υπερασπιστούν τους συναδέλφους τους και να ζητήσουν το προφανές, να αφεθούν δηλαδή απερίσπαστοι στο έργο τους, πνίγονταν από τα ΜΜΕ. Με το λέγε λέγε όμως τα πράγματα έφτασαν στο μη περαιτέρω όταν οι μηνύσεις των πολιτικών εναντίον όσων «τόλμησαν» να τους πιάσουν στο στόμα τους ανασύρθηκαν από το αρχείο παραμονές εκλογών και μάλιστα από τον ίδιο εισαγγελέα που τις είχε αρχειοθετήσει.
Πώς σεβάστηκε η κυβέρνηση Μητσοτάκη την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη;
- Κατάργησε με τη «βοήθεια» του τότε ΠτΔ τη νόμιμα ειλημμένη απόφαση για τις θέσεις των επικεφαλής των Ανώτατων Δικαστηρίων και τοποθέτησε δικαστικούς που επέλεξε το δικό της υπουργικό συμβούλιο.
- Κατάργησε με νόμους τους επικεφαλής ελεγκτικών μηχανισμών και των Ανεξάρτητων Αρχών.
- Ξεκίνησε το κυνήγι μαγισσών ενοχοποιώντας πολιτικούς της αντιπάλους και εν ενεργεία δικαστικούς.
- Αφαίρεσε από τη Δικαιοσύνη τη δυνατότητα να εγκαλεί τραπεζικά στελέχη.
- Προσπάθησε ανεπιτυχώς να παρέμβει πλαγίως σε διαδικασίες καθαίρεσης της διοίκησης στη μεγαλύτερη Δικαστική Ένωση της χώρας.
- Προσπάθησε να επιβάλει στο Δικαστικό Συμβούλιο (επίσης ανεπιτυχώς) την ενοχοποίηση των εισαγγελέων κατά της Διαφθοράς.
- Κατάργησε την Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς και αφαίρεσε τις δικογραφίες από εκείνους που τις χειρίζονταν ενώ υπουργός με ανοιχτή δικογραφία σε βάρος του απείλησε ωμά τους εισαγγελείς με φυλάκιση.
- Με τη βοήθεια πρόθυμων μαρτύρων αλλά και κατηγορουμένων που κατά τη γνώμη τους είχαν αδικηθεί έστησε όλο το αφήγημα της σκευωρίας, μη επιτρέποντας να κριθούν οι τυχόν ένοχοι από τη Δικαιοσύνη.
- Με άοκνες προσπάθειες και των ΜΜΕ και κυρίως με τις εξεταστικές επιτροπές τελικά επετεύχθη ο στόχος ενοχοποίησης όχι μόνο των πολιτικών αντιπάλων αλλά και εκπροσώπων της Δικαιοσύνης και του Τύπου που ασχολήθηκαν με το σκάνδαλο. Η δίωξη ασκήθηκε στην Ελ. Τουλουπάκη ταυτόχρονα με το τέλος της εξεταστικής (με παραπομπή Παπαγγελόπουλου) όταν επελέγη για άγνωστους λόγους το πόρισμα Ζαχαρή που την καθιστούσε ένοχη αντί του πορίσματος Σοφουλάκη που αποδείκνυε ότι είχε πράξει πλήρως το καθήκον της.
Για ποια λοιπόν ατοπήματα μιλάει σήμερα η κυβέρνηση ζητώντας με τη μεγαλύτερη δυνατή υποκρισία να αφεθεί η Δικαιοσύνη απερίσπαστη στο έργο της; Πώς οι πολίτες θα εμπιστευτούν τη Δικαιοσύνη όταν βλέπουν ότι όσοι έβαλαν το χέρι στο μέλι, ακόμα κι αν ασκήθηκαν διώξεις εναντίον τους, διαχρονικά παραμένουν ατιμώρητοι απολαμβάνοντας τις μεγάλες περιουσίες τους;
Κακά τα ψέματα όμως, όσο παραμένει στο χέρι της όποιας εξουσίας να επιλέγει τους επικεφαλής των Ανώτατων Δικαστηρίων δύσκολα αποκαθίσταται η εμπιστοσύνη. Όσο ψηφίζονται νόμοι -όπως πρόσφατα- για τον τρόπο και το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινούνται οι δικαστές χωρίς να ζητείται καν η γνώμη τους, ενώ καλούνται να υπηρετούν δίπλα σε κυβερνητικούς αξιωματούχους ακόμα και εν ενεργεία δικαστές, τότε τα πράγματα σκουραίνουν επικίνδυνα.
Μην ξεχνάμε τέλος ότι οι σφοδρότερες αντιπαραθέσεις για τη Δικαιοσύνη δεν ήταν ανάμεσα σε πολιτικούς αλλά ανάμεσα στους ίδιους τους λειτουργούς της. Σφοδρές ενδοδικαστικές διαμάχες έγιναν πρωτοσέλιδα ενώ κάποιες φορές έφταναν και στο ακροατήριο. Είναι δεδομένο εξάλλου ότι οι αντιλήψεις των δικαστικών για το Δίκαιο στην εξέλιξή του διαφέρουν συχνά σαν τη μέρα με τη νύχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου