Όσο η πανδημία «υποχωρεί» ...

 Όσο η πανδημία «υποχωρεί» - έστω και σε ψυχολογικό επίπεδο, λόγω της θερινής ραστώνης και της κόπωσης από το εξάμηνο λοκντάουν – τόσο ο κ. Μητσοτάκης θα επιβεβαιώνει την βαθιά ταξική μεροληψία σε βάρος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.

Οι πολιτικές πρωτοβουλίες και «θεματικές» που ξεδιπλώνει ο κ. Μητσοτάκης τις τελευταίες δύο εβδομάδες έχουν δύο χαρακτηριστικά γνωρίσματα: Δεν εμπίπτουν στην «βολική» δικαιολογία της πανδημίας και αποτελούν τον πυρήνα της κοινωνικοοικονομικής πολιτικής της ΝΔ.

Όσο δε, το κυβερνητικό κονκλάβιο του Μεγάρου Μαξίμου ξεδιπλώνει την πραγματική του ατζέντα, που είχε «παγώσει» από την πανδημία, τόσο θα καθίσταται όλο και πιο ευκρινής η βαθιά διαιρετική τομή μεταξύ των δύο πολιτικών σχεδίων για την επόμενη μέρα της χώρας σε όλα τα επίπεδα.

Στο πεδίο της «ανάκαμψης», με βασικό όχημα το Ταμείο Ανάκαμψης. Μετά από μία χρονιά ύφεσης πάνω από 8%, κάποια ανάκαμψη θα υπάρξει με το άνοιγμα της οικονομικής δραστηριότητας. Το μεγάλο ερώτημα όμως είναι τι είδους ανάκαμψη θα είναι αυτή και ποιους θα αφορά. Θα αφορά τους εργαζόμενους, τους εμπόρους, μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, επαγγελματίες που αποτελούν το 96% των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας; Ή θα αφορά μόνο μία κλειστή κάστα μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που θα μοιράσουν τα ιμάτια του Ταμείου; Ο κ. Μητσοτάκης απαντά αναφανδόν το δεύτερο, περιμένοντας ότι θα υπάρξει «διάχυση» προς τα κάτω. Περιμένοντας δηλαδή ότι τα trickle down economics αυτή τη φορά θα λειτουργήσουν και δεν θα οδηγήσουν σε νέα κοινωνικοοικονομική κρίση και περαιτέρω εκτόξευση των ανισοτήτων, όπως τόσες φορές τα τελευταία σαράντα χρόνια σε όλο τον πλανήτη.

Στο πεδίο της εργασίας, αντί για την ενίσχυση των εργαζομένων και των μισθών, ο κ. Μητσοτάκης θεσμοθετεί την αύξηση των ωρών εργασίας, τις απλήρωτες υπερωρίες, την πληρωμή σε… ρεπό και την απελευθέρωση των απολύσεων.

Στο πεδίο της Υγείας, πριν καλά καλά υποχωρήσει η πανδημία, φρόντισε την περασμένη εβδομάδα να επιβεβαιώσει, πως δεν κατάλαβε τίποτα απολύτως από την υγειονομική κρίση. Επανέφερε τα σχέδια «αναδιάρθρωσης» του ΕΣΥ και παραχώρησης υπηρεσιών τους στον ιδιωτικό τομέα. Η ανατριχιαστική παραδοχή πως «δεν χρειάζεται να είναι κρατικό το σύστημα Υγείας», πριν καλά καλά βγούμε από το τούνελ της πανδημίας, στην οποία όλοι, φτωχοί και πλούσιοι, προσέτρεχαν στο ΕΣΥ, είναι ενδεικτική των προθέσεων για συρρίκνωση του δημοσίου συστήματος Υγείας, προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων, μέσα από ΣΔΙΤ.

Στο πεδίο της Παιδείας, εν μέσω πανδημίας, 30.000 μαθητές σπρώχνονται ως πελατεία στα κολέγια, αφού αποκλείονται εκ των προτέρων από τα ΑΕΙ ασχέτως επιδόσεών τους. Και αυτό έρχεται ως πρωτοφανής επιβάρυνση στις οικογένειές τους μέσα στην οικονομική αβεβαιότητα της πανδημίας. Έτσι, αφού πρώτα θα πρέπει να πληρώνουν στα κολέγια αυτοί που κρίνονται «άχρηστοι» για τα δημόσια ΑΕΙ, στη συνέχεια θα βαφτίζονται «χρήσιμοι» και θα εξισώνονται τα πτυχία τους με αυτά των δημοσίων πανεπιστημίων.

Όσο υποχωρούν τα νερά της πανδημίας, τόσο οι πολίτες, ασχέτως πολιτικών τοποθετήσεων και πεποιθήσεων, θα ανακαλύπτουν πως ο βασιλιάς είναι γυμνός. Και όσο ο κ. Μητσοτάκης και η θηριώδης μιντιακή ασπίδα του θα παρουσιάζουν ένα νέο success story, τόσο θα νοιώθουν στην τσέπη τους και στο πετσί τους τα αδιέξοδα, την αδικία και τις ανισότητες που θα διευρύνει το ακραία ιδεοληπτικό και νεοφιλελεύθερο σχέδιό του για τη συντριπτική πλειοψηφία.