Έξι γοητευτικά ελληνικά λογοτεχνικά βιβλία

Για τη σημερινή μας συνάντηση επέλεξα επτά βιβλία Ελλήνων συγγραφέων που εκδόθηκαν τα τελευταία χρόνια. Κάποια είχαν την τύχη να τα ανακαλύψει αμέσως το αναγνωστικό κοινό ενώ κάποια άλλα χρειάστηκε να κάνουν μεγαλύτερο ταξίδι. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για βιβλία που αξίζουν την προσοχή μας. Μυρωδιές τσαγιού και μπαχαρικών ξεχύνονται από τα σουκ της Ανατολής στις σελίδες του βιβλίου της Νίκης Τρουλλινού με τίτλο «Με θέα στο Λεβάντε» (Εκδόσεις Κέδρος). Από την Αίγυπτο στον Λίβανο και από την Κωνταντινούπολη στην Ιερουσαλήμ, οι προσωπικές μνήμες γίνονται ένα με τις μικρές ιστορίες σημαντικών προσώπων. Έτσι βρίσκουμε τον Καβάφη στα στενά της Δαμασκού, τον Σεφέρη στην Ανατολία, τον Τσίρκα στην  Ιερουσαλήμ, τον Ορχάν Παμούκ στη σκιά του Γαλατά και τη γυναίκα του Λωτ στη Νεκρά Θάλασσα. Η Τρουλλινού δημιουργεί μια αξιόλογη σειρά αφηγημάτων στα οποία χάνονται τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας.   Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος στο βιβλίο του «Χάσαμε τον μπαμπά», το οποίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 2005 από τα Ελληνικά Γράμματα και επανεκδόθηκε το 2017 από τον Κέδρο, αφηγείται την οικογενειακή ιστορία ενός 30χρονου ο οποίος μετά τον θάνατο του πατέρα του ανακαλύπτει ένα τετράδιο, όπου βρίσκει όλες τις λεπτομέρειες για τη σχέση που είχε με την αδελφή της γυναίκας του, για χάρη της οποίας τους εγκατέλειψε. Ο ζωντανός λόγος και το έξυπνο χιούμορ του συγγραφέα κάνουν τον αναγνώστη να περνά σε χρόνο μηδέν από τη συγκίνηση στο γέλιο. Ο Ισίδωρος Ζουργός έχει χτίσει εδώ και χρόνια μια δυνατή σχέση με το αναγνωστικό κοινό. Στις «Λίγες και μία νύχτες» (Εκδόσεις Πατάκη) αποτυπώνει το κλίμα που επικρατεί στην πολυφυλετική οθωμανική Θεσσαλονίκη του 1909, όπου εγκαθίσταται ο σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ Β΄, έπειτα από την πτώση του από το θρόνο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνεται η ιστορία του έκπτωτου σουλτάνου (που έμεινε εξόριστος για τρία χρόνια στη Βίλα Αλλατίνι στη Συνοικία των Εξοχών), την οποία εδώ αφηγείται σε ένα εντεκάχρονο κορίτσι, ενώ παράλληλα κρυφακούει ένα συνομήλικο αγόρι. Ο Ζουργός καταφέρνει να κάνει ένα ωραίο σχόλιο πάνω στο κυνήγι του χρήματος και της ευτυχίας, μέσα από μια εντυπωσιακή ανασύσταση της εποχής.

Καρτ-ποστάλ στην οποία απεικονίζεται η Βίλα Αλλατίνι την εποχή που κατοικούσε εκεί ο έκπτωτος σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ Β΄

Το βιβλίο του Γιάννη Σκαραγκά «Πριν κοιμηθείς με τον διάβολο» (Εκδόσεις Κριτική) μεταφέρει τους αναγνώστες στην Αθήνα της δεκαετίας του 1930, όπου η ζωή έχει αλλάξει από τα κύματα προσφύγων από τη Μικρά Ασία. Η ιστορία αφορά έναν κοσμικογράφο της εφημερίδας «Αθηναϊκά Νέα» ο οποίος συνεργάζεται με μια ομάδα επιχειρηματιών με στόχο την αποκάλυψη της παράνομης δράσης του υποδιοικητή της Αστυνομικής Διεύθυνσης. Μέσα από την έρευνά του έρχεται σε επαφή με τον κόσμο του κινηματογράφου, αλλά και τους ρεμπέτες και τη ζωή του περιθωρίου. Σύντομα ωστόσο θα έρθει αντιμέτωπος με αποκαλύψεις που ξεφεύγουν από τον έλεγχό του. Ο συγγραφέας χειρίζεται το υλικό του με αφηγηματική μαεστρία. Κεντρική ηρωίδα της νουβέλας «Η καραμέλα» (Εκδόσεις Καστανιώτη) είναι η Φρόξη Καραμέλα, γκάγκαρη Αθηναία και κληρονόμος μιας ιστορικής καραμελοποιίας. Η ίδια ωστόσο νιώθει ότι είναι πολύ περισσότερα από αυτό. Στην πραγματικότητα αισθάνεται δημιουργός, μια μικρή θεά, η οποία ζει και ερμηνεύει τον κόσμο μέσα από τις καραμέλες της. Και όταν καθίσταται ανάγκη, τον αλλάζει μέσα από αυτές. Η Ελένη Πριοβόλου χτίζει σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση και χρησιμοποιώντας λεπτή ειρωνεία έναν χαρακτήρα που γίνεται αμέσως συμπαθής, με πολλά περιθώρια ανατροπής. Ωραία χτισμένο αφήγημα πάνω στο φαίνεσθαι και το είναι.

Η νουβέλα «Γονυπετείς» (Εκδόσεις Γκοβόστη) της Τζούλιας Γκανάσου ξεκινά με μια μαυροντυμένη γυναίκα η οποία πέφτει γονυπετής προσπαθώντας να φτάσει στο ναό της Παναγίας, ώστε να εκπληρώσει το τάμα που έχει κάνει. Κατά τη διάρκεια της ανάβασης γδέρνεται, ματώνει και ταπεινώνεται με κάθε τρόπο για να αποδείξει στην Παναγία ότι είναι ικανή να δεχτεί τη χάρη της. Μέσα από την ανάβασή της που ισορροπεί επικίνδυνα ανάμεσα στη λογική και στο παράλογο θα αντιληφθεί ότι στην πραγματικότητα δεν βρίσκεται εκεί για τον λόγο που πίστευε αρχικά. Η Τζούλια Γκανάσου χειρίζεται με μαστοριά τον λόγο, δημιουργώντας το χρονικό μιας εσωτερικής κατάβασης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις σκληρές συνειδητοποιήσεις που προκύπτουν.