Ζακ Μπρελ : αλησμόνητος

Ζακ Μπρελ (1929-1978) - Βικιπαίδεια

NE ME QUITTE PAS/ΜΗ Μ΄ΑΦΗΝΕΙΣ


Μετάφραση Τούλα Καρώνη
Από το βιβλίο της Τούλας Καρώνη " Ζακ Μπρελ ο ποιητής - ο τραγουδιστής " Εκδ. "Δρόμων" 

Διαβάζει η Κατερίνα Αποστόλου



Μη μ' αφήνεις

πρέπει να ξεχάσω

ό,τι μπορεί να ξεχαστεί

και χάνεται πια

να ξεχάσω τον καιρό

των παρεξηγήσεων

και το χρόνο που χάθηκε

για να μαθαίνω τα «πώς»

πρέπει να ξεχάσω τις ώρες

που σκότωναν καμιά φορά

με φονικά «γιατί»

την καρδιά της ευτυχίας

Μη μ' αφήνεις

Μη μ' αφήνεις

Μη μ' αφήνεις

Μη μ' αφήνεις



Εγώ θα σου χαρίσω

μαργαριτάρια βροχής

φερμένα από χώρες

που δεν βρέχει

θα σκάβω βαθιά τη γη

κι αφού θα ΄χω πεθάνει

για να σκεπάζω το σώμα σου

με χρυσάφι και φως

θα φτιάξω ένα βασίλειο

όπου η αγάπη θα είναι βασιλιάς

όπου η αγάπη θα είναι νόμος

όπου εσύ θα είσαι η βασίλισσα

Μη μ' αφήνεις

Μη μ' αφήνεις

Μη μ' αφήνεις

Μη μ' αφήνεις



Μη μ' αφήνεις

Θα βρω για σένα

λέξεις παράλογες

που μόνο εσύ θα τις καταλαβαίνεις

θα σου μιλάω

για εκείνους τους εραστές

που είδαν δυο φορές

να πυρπολούνται οι καρδιές τους

θα σου διηγηθώ

την ιστορία εκείνου του βασιλιά

που πέθανε επειδή

δεν μπόρεσε να σε συναντήσει

Μη μ' αφήνεις

Μη μ' αφήνεις

Μη μ' αφήνεις

Μη μ' αφήνεις



Έχουμε δει συχνά

να ξαναβγαίνει φωτιά

από αρχαίο ηφαίστειο

που το νομίζαμε σβησμένο

υπάρχει μου φαίνεται

καμμένη γη

που δίνει περισσότερο σιτάρι

από έναν υπέροχο Απρίλη

και όταν έρχεται το βράδυ

για ν' αστράψει ο ουρανός

το κόκκινο και το μαύρο

είναι φορές που δεν ταιριάζουν

Μη μ' αφήνεις

Μη μ' αφήνεις

Μη μ' αφήνεις

Μη μ' αφήνεις



Μη μ' αφήνεις

δεν θα ξανακλάψω

δεν θα ξαναμιλήσω

θα κρυφτώ εδώ

να σε κοιτάω

να χορεύεις και να χαμογελάς

και να σ' ακούω

να τραγουδάς και μετά να γελάς

άσε με να γίνω

η σκιά της σκιάς σου

η σκιά του χεριού σου

η σκιά του σκύλου σου

Μη μ' αφήνεις

Μη μ' αφήνεις

Μη μ' αφήνεις

Μη μ' αφήνεις. La Chanson des Vieux Amants /Το τραγούδι των παλιών εραστών

Μετάφραση : Βασίλης Νόττας (Το Ιστολογοφόρο/vnottas.blog)

 

Ναι, ζήσαμε και καταιγίδες,

χρόνια μαζί,  δεν σ’ αδικώ.

Χίλιες φορές είπες θα φύγεις,

χίλιες φορές το είπα εγώ.

Και κάθε τι σ’ αυτόν τον χώρο,

τον δίχως κούνια παιδική,

θυμίζει θύελλες κι εκρήξεις…

 Εσύ να έχεις πλέον χάσει        

την γεύση των  απλών πραγμάτων,      

του κυνηγού εγώ τις εκπλήξεις…

Όμως αγάπη μου

Υπέροχη γλυκιά αγάπη μου

Στην λάμψη, στα σκοτάδια τ’ ουρανού

Ακόμη σ’ αγαπώ

και συ το ξέρεις

 

Ναι, ξέρω τα τεχνάσματά σου,

τα ξόρκια μου ξέρεις καλά.

Με κράτησες και με παγίδες,

σ’ έχασα, μα προσωρινά.

Σίγουρα είχες κι εραστές,

θα ‘ναι το σώμα που ξεσπά,

θα είν’ ο χρόνος που περνάει…

Μα εμείς ξέραμε τον τρόπο

πως να γερνάμε, μέσα μας όμως  

η νιότη ακόμη να σκιρτάει…

Ναι, αγάπη μου

Υπέροχη και τρυφερή αγάπη μου

Στο λυκαυγές και στο λυκόφως τ’ ουρανού

Εγώ θα σ’ αγαπώ

και συ το ξέρεις…

 

Μα όσο κι αν ο καιρός παιδεύει,

όσο κι αν ο καιρός περνά,

 είναι  για τους εραστές παγίδα                                        

 να ζουν χωρίς βεγγαλικά   

Ναι, δεν ξεσπώ πια στα τυφλά

Ναι, πια δεν κλαις τόσο συχνά,

πια το μυστήριο δεν μετράει

Πλέον στις συμπτώσεις δυσπιστούμε,

λίγα αφήνουμε στην τύχη,

μα η τρυφερή μάχη… κρατάει…

Ναι Αγάπη μου

Όμορφη, αβρή, γλυκιά, αγάπη μου

Στο χάραμα και στο σκοτάδι τ’ ουρανού

Ακόμη σ’ αγαπώ

και συ το ξέρεις