Λεονάρντο Ντα Βίντσι: έπασχε από Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ);
500 χρόνια μετά τον θάνατο του, η ζωή και το έργο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο έρευνας.
Ο ιταλικής καταγωγής καθηγητής Μάρκο Κατάνι του Ινστιτούτου
Ψυχιατρικής, Ψυχολογίας και Νευροεπιστήμης του Βασιλικού Κολλεγίου
(King’s) του Λονδίνου, ο οποίος έκανε τη σχετική δημοσίευση στο
περιοδικό «Brain», παρουσιάζει μια σειρά από στοιχεία για να στηρίξει τη
θεωρία του.
Υποστηρίζει ότι η ΔΕΠΥ μπορεί να εξηγήσει όχι μόνο την αναβλητικότητα και τη διάσπαση της προσοχής του Ντα Βίντσι, αλλά επίσης την εντυπωσιακή δημιουργικότητα του και την επιτυχή ενασχόληση του με τόσα διαφορετικά αντικείμενα από τα πεδία της τέχνης και της επιστήμης.
«Αν και είναι αδύνατο να γίνει μια μεταθανάτια διάγνωση για κάποιον που έζησε πριν 500 χρόνια, είμαι πεπεισμένος ότι η ΔΕΠΥ είναι η πιο πειστική και επιστημονικά εύλογη υπόθεση που παρέχει εξήγηση για τη δυσκολία του Λεονάρντο να τελειώσει έργατου. Τα ιστορικά αρχεία δείχνουν ότι δαπανούσε υπερβολικά πολύ χρόνο για να σχεδιάζει τα έργα του, αλλά του έλειπε η επιμονή. Η ΔΕΠΥ θα μπορούσε να εξηγήσει διάφορες πλευρές του ταμπεραμέντου του Λεονάρντο και της παράξενης και ευμετάβλητης μεγαλοφυΐας του», δήλωσε ο Κατάνι.
Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι δημιούργησε μερικά από τα πιο εμβληματικά έργα τέχνηςστον κόσμο, αλλά, σύμφωνα με διάφορες ιστορικές πληροφορίες, συχνά δυσκολευόταν να ολοκληρώσει τα έργα του. Ακόμη και τη διάσημη «Μόνα Λίζα» ποτέ δεν την τελείωσε. Τώρα, 500 χρόνια μετά το θάνατο του, ένας επιστήμονας θεωρεί ως καλύτερη εξήγηση γι’ αυτή τη δυσκολία ότι ο μεγάλος καλλιτέχνης έπασχε από Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ).
Οι ιστορικές αναφορές για τη ζωή του αποκαλύπτουν ότι από παιδί ο Λεονάρντο δυσκολευόταν να τελειώσει ό,τι καταπιανόταν. Συνεχώς ήταν αεικίνητος, πηδώντας από το ένα πράγμα στο άλλο. Όπως συμβαίνει συνήθως με όσους έχουν ΔΕΠΥ, κοιμόταν πολύ λίγο και εργαζόταν συνεχώς μέρα-νύχτα, παίρνοντας κατά καιρούς σύντομους υπνάκους.
Ήταν αριστερόχειρας και πιθανώς δυσλεκτικός, κάτι που επίσης συχνά αποτελούν γνωρίσματα των ατόμων με ΔΕΠΥ. Άλλο διακριτικό γνώρισμα του ήταν η ακόρεστη περιέργεια, η οποία αποτελούσε τόσο ευλογία (τροφοδοτούσε τη δημιουργικότητα και πρωτοτυπία του), όσο και κατάρα (τον αποσπούσε συνεχώς με νέα ερεθίσματα).
Ο Κατάνι τόνισε ότι, όπως δείχνει και η περίπτωση του Ντα Βίντσι, οι άνθρωποι με ΔΕΠΥ κάθε άλλο παρά χαμηλής νοημοσύνης και προορισμένοι για μια ζωή γεμάτη προβλήματα πρέπει να θεωρούνται. Βέβαια, όπως είπε, «ο ίδιος ο Λεονάρντο θεωρούσε τον εαυτό του κάποιον αποτυχημένο στη ζωή – πράγμα απίστευτο».
Η ΔΕΠΥ είναι μια διαταραχή της συμπεριφοράς, που μεταξύ άλλων χαρακτηρίζεται από συνεχή αναβλητικότητα και κωλυσιεργία, την αδυναμία ολοκλήρωσης των εργασιών που αναλαμβάνει κανείς, τη διαρκή περιπλάνηση του νου και μια αδιάκοπη αίσθηση σωματικής και ψυχικής ανησυχίας. Αν και συνήθως διαγιγνώσκεται κατά την παιδική ηλικία, μπορεί επίσης να διαγνωστεί για πρώτη φορά σε ενηλίκους, ακόμη και σε ανθρώπους με πετυχημένες καριέρες.
Πηγή:ΑΠΕ-ΜΠΕ
Leonardo da Vinci: a genius driven to distraction | Brain |
Υποστηρίζει ότι η ΔΕΠΥ μπορεί να εξηγήσει όχι μόνο την αναβλητικότητα και τη διάσπαση της προσοχής του Ντα Βίντσι, αλλά επίσης την εντυπωσιακή δημιουργικότητα του και την επιτυχή ενασχόληση του με τόσα διαφορετικά αντικείμενα από τα πεδία της τέχνης και της επιστήμης.
«Αν και είναι αδύνατο να γίνει μια μεταθανάτια διάγνωση για κάποιον που έζησε πριν 500 χρόνια, είμαι πεπεισμένος ότι η ΔΕΠΥ είναι η πιο πειστική και επιστημονικά εύλογη υπόθεση που παρέχει εξήγηση για τη δυσκολία του Λεονάρντο να τελειώσει έργατου. Τα ιστορικά αρχεία δείχνουν ότι δαπανούσε υπερβολικά πολύ χρόνο για να σχεδιάζει τα έργα του, αλλά του έλειπε η επιμονή. Η ΔΕΠΥ θα μπορούσε να εξηγήσει διάφορες πλευρές του ταμπεραμέντου του Λεονάρντο και της παράξενης και ευμετάβλητης μεγαλοφυΐας του», δήλωσε ο Κατάνι.
Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι δημιούργησε μερικά από τα πιο εμβληματικά έργα τέχνηςστον κόσμο, αλλά, σύμφωνα με διάφορες ιστορικές πληροφορίες, συχνά δυσκολευόταν να ολοκληρώσει τα έργα του. Ακόμη και τη διάσημη «Μόνα Λίζα» ποτέ δεν την τελείωσε. Τώρα, 500 χρόνια μετά το θάνατο του, ένας επιστήμονας θεωρεί ως καλύτερη εξήγηση γι’ αυτή τη δυσκολία ότι ο μεγάλος καλλιτέχνης έπασχε από Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ).
Οι ιστορικές αναφορές για τη ζωή του αποκαλύπτουν ότι από παιδί ο Λεονάρντο δυσκολευόταν να τελειώσει ό,τι καταπιανόταν. Συνεχώς ήταν αεικίνητος, πηδώντας από το ένα πράγμα στο άλλο. Όπως συμβαίνει συνήθως με όσους έχουν ΔΕΠΥ, κοιμόταν πολύ λίγο και εργαζόταν συνεχώς μέρα-νύχτα, παίρνοντας κατά καιρούς σύντομους υπνάκους.
Ήταν αριστερόχειρας και πιθανώς δυσλεκτικός, κάτι που επίσης συχνά αποτελούν γνωρίσματα των ατόμων με ΔΕΠΥ. Άλλο διακριτικό γνώρισμα του ήταν η ακόρεστη περιέργεια, η οποία αποτελούσε τόσο ευλογία (τροφοδοτούσε τη δημιουργικότητα και πρωτοτυπία του), όσο και κατάρα (τον αποσπούσε συνεχώς με νέα ερεθίσματα).
Ο Κατάνι τόνισε ότι, όπως δείχνει και η περίπτωση του Ντα Βίντσι, οι άνθρωποι με ΔΕΠΥ κάθε άλλο παρά χαμηλής νοημοσύνης και προορισμένοι για μια ζωή γεμάτη προβλήματα πρέπει να θεωρούνται. Βέβαια, όπως είπε, «ο ίδιος ο Λεονάρντο θεωρούσε τον εαυτό του κάποιον αποτυχημένο στη ζωή – πράγμα απίστευτο».
Η ΔΕΠΥ είναι μια διαταραχή της συμπεριφοράς, που μεταξύ άλλων χαρακτηρίζεται από συνεχή αναβλητικότητα και κωλυσιεργία, την αδυναμία ολοκλήρωσης των εργασιών που αναλαμβάνει κανείς, τη διαρκή περιπλάνηση του νου και μια αδιάκοπη αίσθηση σωματικής και ψυχικής ανησυχίας. Αν και συνήθως διαγιγνώσκεται κατά την παιδική ηλικία, μπορεί επίσης να διαγνωστεί για πρώτη φορά σε ενηλίκους, ακόμη και σε ανθρώπους με πετυχημένες καριέρες.
Πηγή:ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου