Clare Mackintosh: συνέντευξη στην Έρικα Αθανασίου*

*Η Έρικα Αθανασίου είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.

Πηγή: diastixo.gr

---

Η βραβευμένη Βρετανίδα συγγραφέας Κλερ Μάκιντος εργαζόταν στην αστυνοµία για δώδεκα χρόνια, καριέρα που διέκοψε το 2011 για να δουλέψει ως σύµβουλος social media και δηµοσιογράφος. Η ίδια θέσπισε το λογοτεχνικό φεστιβάλ Chipping Norton. Έχει πλέον αφοσιωθεί αποκλειστικά στη συγγραφή. Ζει στην Αγγλία µε τον σύζυγό της, που είναι αστυνοµικός, και τα τρία τους παιδιά. Το πρώτο της βιβλίο, Σ’ άφησα (μτφρ. Βάσια Τζανακάρη, Μεταίχμιο 2018), έγινε µπεστ σέλερ κι έχει µεταφραστεί σε περισσότερες από 30 χώρες. Το δεύτερο βιβλίο της, Σε είδα (μτφρ. Βάσια Τζανακάρη, Μεταίχμιο 2018), είχε ανάλογη πορεία, ενώ το τρίτο της βιβλίο, Ξέχασέ µε, μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο (μτφρ. Βάσια Τζανακάρη).

[..............]

Οι τίτλοι των βιβλίων σας απευθύνονται στο δεύτερο πρόσωπο σε κάποιον. Ποιος απευθύνεται σε ποιον; Εσείς στον αναγνώστη; Ο δολοφόνος στο θύμα;
Οι τίτλοι μου μιλούν στον αναγνώστη τραβώντας τον προς την υπόθεση και ζητώντας του να σκεφτεί πώς θα ένιωθε αν βρισκόταν σε μια παρόμοια κατάσταση. Συνήθως έχουν πολλαπλά νοήματα και μπορούν να αφορούν διάφορους χαρακτήρες του βιβλίου. Για παράδειγμα, ο τίτλος του πρώτου μου μυθιστορήματος, Σ’ άφησα, αναφέρεται στο παιδί που αφήνεται να τρέξει στον δρόμο καθώς ξεκινά η αφήγηση, όμως έχει και μια σημασία περισσότερο μεταφορική καθώς ο κεντρικός χαρακτήρας, η Τζένα, αφήνει πίσω το παρελθόν της.
Στα βιβλία σας, γνωρίζετε εξαρχής την έκβαση της ιστορίας; Σχεδιάζετε από πριν τα κύρια σημεία της;
Μ’ αρέσει να σχεδιάζω εκ των προτέρων τις ιστορίες μου, επειδή είναι ιδιαίτερα περίπλοκες και κινούνται σε πολλά μονοπάτια. Σχεδιάζω τη βασική πλοκή, αλλά είμαι έτοιμη ανά πάσα στιγμή ν’ αλλάξω κατεύθυνση – κάτι που κάνω συχνά.
Έχετε ποτέ φοβηθεί κάποιον από τους ήρωές σας; Σκεφτήκατε να τον εγκαταλείψετε, να τον αλλάξετε ή να τον «σκοτώσετε»;
Οι σχέσεις μου με τους κακούς των ιστοριών μου είναι συχνά διαταραγμένες, αλλά δεν τους φοβάμαι. Σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες μου –πρωταγωνιστές ή όχι– αλλάζουν στην εξέλιξη της υπόθεσης και είμαι έτοιμη να σκοτώσω οποιονδήποτε απ’ αυτούς – ακόμα και τους καλούς!
Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα είναι πρώτα απ’ όλα ένα κοινωνικό μυθιστόρημα. Στο πρώτο σας βιβλίο θίγετε το θέμα της εγκατάλειψης θύματος τροχαίου, στο δεύτερο μιλάτε για τη ρουτίνα, το ηλεκτρονικό έγκλημα, τη φιλία και τη μητρότητα, στο τρίτο θίγετε θέματα κακοποίησης και ψυχικών ασθενειών. Ποια άλλα θέματα επιθυμείτε να θίξετε σε επόμενα βιβλία σας;
Η λογοτεχνία κρατά έναν καθρέφτη απέναντι στην κοινωνία, παρέχοντας μια μοναδική ευκαιρία για την εξερεύνηση της ανθρώπινης φύσης. Υπάρχουν πολλά ζητήματα που θα ήθελα να ερευνήσω μέσα απ’ αυτό το κάτοπτρο, όπως οι άστεγοι και οι μετανάστες.
Το βιβλίο Σε είδα τελειώνει με τρόπο απροσδόκητο. Σκέφτεστε να συνεχίσετε την ιστορία στο μέλλον;
Νιώθω ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος να τελειώσει το εν λόγω μυθιστόρημα. Η ζωή δεν είναι μια σειρά όμορφα τακτοποιημένων επεισοδίων, είναι μια διαρκής μπερδεμένη ιστορία, η οποία μας αιφνιδιάζει τη στιγμή που δεν το περιμένουμε. Από την πλευρά της αστυνομίας, τα εγκλήματα στο Σε είδα απαιτούν μια γιγαντιαία επιχείρηση. Εκατοντάδες ξεχωριστά θύματα, ξεχωριστά εγκλήματα, ξεχωριστοί δράστες. Διαφορετικές περιοχές, διαφορετικές ομάδες έρευνας, διαφορετικά αποτελέσματα. Οι δυνατότητες των αστυνομικών μπορούν να φτάσουν στα όριά τους. Στην περίπτωση ενός κατά συρροή δολοφόνου, με τη σύλληψή του όλα τελειώνουν, όμως στην περίπτωσή μας αυτή το έγκλημα είναι κάπως πιο περίπλοκο. Όταν έχεις δημιουργήσει ένα σενάριο δεν μπορείς να το αποσυναρμολογήσεις, είναι εκεί έξω και καθένας μπορεί να το εκλάβει όπως νομίζει.
Στο Σε είδα, πάλι, μιλάτε για το πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η ρουτίνα. Ποιες είναι οι δικές σας αγαπημένες συνήθειες;
Όλοι μας είμαστε πλάσματα της συνήθειας, όμως η ρουτίνα μπορεί όντως να γίνει επικίνδυνη: αν γνωρίζεις με ακρίβεια τι κάνεις κάθε μέρα, και κάποιος άλλος μπορεί να το γνωρίζει. Ως συγγραφέας είμαι λιγότερο προβλέψιμη από κάποιον που δουλεύει στο γραφείο, όμως έχω κι εγώ τις καθημερινές μου συνήθειες. Βγάζω βόλτα τα σκυλιά μου στην ίδια περιοχή, κάθε Σάββατο πρωί, την ίδια ώρα πάντα, κάθε πρωινό της Κυριακής τρέχω την ίδια ώρα. Είμαι ευχαριστημένη, αν και την ίδια στιγμή γράφω ένα βιβλίο σχετικά με τους κινδύνους που κρύβει η ρουτίνα!

Η λογοτεχνία κρατά έναν καθρέφτη απέναντι στην κοινωνία, παρέχοντας μια μοναδική ευκαιρία για την εξερεύνηση της ανθρώπινης φύσης.

«Γράφω για ό,τι ξέρω» έχετε πει και ως πρώην αστυνομικός γράφετε αστυνομικά μυθιστορήματα. Έχετε σκεφτεί να δοκιμαστείτε και σε κάποιο άλλο είδος, χρησιμοποιώντας άλλες γνώσεις σας; Ως μητέρα, θα επιχειρούσατε να γράψετε για παιδιά;
Ποτέ δεν λέω ποτέ, αλλά αυτή τη στιγμή δεν μου περνά απ’ το μυαλό να γράψω για παιδιά, είναι ένα είδος που θεωρείται εύκολο αλλά στην πραγματικότητα έχει πολλές δυσκολίες, αν θέλεις να το κάνεις σωστά. Το επόμενο βιβλίο μου δεν θα είναι θρίλερ, οπότε υπό μια έννοια κινούμαι ήδη σε άλλη κατεύθυνση. Είναι μια ιστορία εμπνευσμένη από την πιο δύσκολη απόφαση που έπρεπε να πάρω στη ζωή μου και είμαι πραγματικά ενθουσιασμένη, καθώς ετοιμάζομαι να την παρουσιάσω στο κοινό.
[.....................................]

Clare Mackintosh: συνέντευξη στην Έρικα Αθανασίου - Diastixo.gr