Ανεστόπουλος Θάνος*ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ
Πεθαίνουν οι καλύτεροι και μόνο οι σάπιοι μένουν
Φεύγουν οι ομορφότεροι το πνεύμα μας μαραίνουν
Καταραμένοι ποιητές οι στίχοι σας νεφέλες
Ματαίως ζουν οι σαρωτές μοιάζουν ψυχές θλιμμένες
Πεθαίνουν οι καλύτεροι οι ποιητές της θλίψης
Και ζουν οι αθλιότεροι εκπρόσωποι της σήψης
Μυσταγωγία σκοτεινή η απαγγελία των στίχων
Και εμπειρία οδυνηρή η ενσάρκωση των ήχων
Πεθαίνουν οι καλύτεροι αυτοί που είχαν μέλλον
Και ζουν οι αναξιότεροι δίχως να έχουν μέλλον
Καταραμένοι ποιητές απάγκιο στον εφιάλτη
Άρμα του σκότους απ’ το χθες ασ’ την την μνήμη ασ’ τη
Πεθαίνουν οι καλύτεροι αυτοί που δεν προλάβαν
Να δούνε τη μαυρύτερη αυγή αυτοί δεν μεταλάβαν
Καταραμένοι ποιητές σε τούτη την μπαλάντα
Ματαίως ζούνε οι σαρωτές δε φτάνουν τα σαράντα
Νέοι πεθαίνουν μα έχουνε τη ωριμάδα γέρων
Μαζί και σκοτεινάδα
Γεμάτοι εκλάμψεις θαυμαστές οι όμορφοι πώς φεύγουν
Οι όμορφοι πώς φεύγουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου