Πρόκληση από ΚΙΝΑΛ για τα δάνειά του. Το ήθος «εποχής Γεννηματά» εξοργίζει


Του Γιώργου Λακόπουλου

Ο σχολιασμός του Κινάλ για τον καταχρηστικό υπερ-δανεισμό του από τις τράπεζες συνιστά εξαχρείωση της πολιτικής. Συμπληρώνει τη μεθόδευση για διάλυση του ΠΑΣΟΚ ώστε να συνεχίζει τις συναλλαγές του με νέο ΑΦΜ ως άλλο κόμμα. Μια πράξη καταφανούς εξαπάτησης της Πολιτείας που θα είχε επισύρει εισαγγελική παρέμβαση αν το έκανε πολίτης ή επιχείρηση.
Παρόμοιες δικαιολογίες προτάσσει και η ΝΔ, αλλά το Κινάλ θεωρεί ότι απευθύνεται σε κάφρους. Το ήθος και το ύφος η «εποχής Γεννηματά» μετατρέπει την πολιτική σε μπαλαμούτι.
Η επικεφαλής του Κινάλ θα βαρύνεται εφεξής προσωπικά με αυτή την ανακοίνωση αν δεν απομακρύνει τον συντάκτη της, τον οποίο όλοι γνωρίζουν- όπως και το παρελθόν του.
Ο ισχυρισμός ότι είχαν δικαίωμα στον τραπεζικό δανεισμό επειδή έπαιρναν μεγάλα ποσοστά τις εκλογές είναι εξωφρενικός, αν όχι αγοραίος. Ιδίως όταν η κρατική επιχορήγηση που χρησιμοποιούνταν ως δήθεν εγγύηση για δάνεια -σε …βάθος χρόνου. Σα να μην επρόκειτο να μην ξαναγίνουν εκλογές.
Τα δάνεια ήταν επιπλέον χρηματοδότηση. Οι δαπάνες των κομμάτων καλύπτονται από τον κρατικό προϋπολογισμό, έτσι όπως έχουν υπολογισθεί δίκαια. Οι λειτουργικές δαπάνες όμως. Όχι η χρηματοδότηση εκμαυλισμού των ψηφοφόρων. Και οι προσωπικές δαπάνες των επιτελών.
Το Κινάλ λοιδορεί την κοινωνία με αυτή την ανακοίνωση. Πρωτίστως οφείλει να εξηγήσει που πήγαν τα λεφτά τα οποία για δεκαετίες εισέρρεαν στο ταμείο του από τέσσερις πηγές; το κρατικό ταμείο, τις τράπεζες, τις εισφορές μελών -που λένε ότι είχαν – και τα έτσι κι αλλιώς ύποπτα, εμβάσματα από επιχειρηματίες.
Μόνο για το έτος 2000 έφτασαν τα 50 εκατ. ευρώ κατά τη μαρτυρία του Θ. Τσουκάτου, τον οποίο δεν τόλμησε να διαψεύσει ο Κ. Σημίτης.
 Ως διάδοχος των προκατόχων της η Γεννηματά οφείλει να μιλήσει. Άλλωστε ο πραγματικός επικεφαλής του κόμματός της σήμερα, είχε για δεκαετίες γνώση των οικονομικών του ΠΑΣΟΚ. Πότε έδωσαν λογαριασμό, όχι στη Πολιτεία, αλλά και στα μέλη τους; Πώς ξοδεύτηκαν αυτά τα λεφτά; Πόσα πήγαν σε αυτονόητες λειτουργικές ανάγκες, σε πολιτικές δράσεις και πόσα σε… μισθούς και θολές δραστηριότητες;
Γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν έδωσε ποτέ στη δημοσιότητα τα πορίσματα των πέντε ελεγκτικών εταιρειών που ερεύνησαν τα οικονομικά της περιόδου Παπανδρέου κατά -εύλογη- απαίτηση του Βενιζέλου, όταν τον διαδέχθηκε;
Είναι πολλά τα λεφτά. Και οι αλχημείες του διεστραμμένου μυαλού που έγραψε την ανακοίνωση δεν φτουράνε. Ειδικά όταν κάνουν κάλπικες συγκρίσεις με άλλα κόμματα. Για το δικό τους να πουν. Για τα υπόλοιπα θα μιλήσουν οι δικοί τους αρμόδιοι.
Από πού προκύπτει ότι επειδή το ΠΑΣΟΚ έπαιρνε 44% -για το οποίο το κράτος το επιχορηγούσε για να καλύπτει τις ανάγκες του- δικαιούνται και μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια δάνειων;
Με ποια λογική επειδή λόγω της κρίσης -που έφερε η χρεοκοπία την οποία το ίδιο το ΠΑΣΟΚ μαζί με την ΝΔ προκάλεσε-, μειώθηκαν δραστικά οι κρατικές επιχορηγήσεις, έπρεπε βάλουν χέρι στις καταθέσεις των πολιτών με διάφορα τερτίπια; Δεν κόπηκαν μισθοί και συντάξεις από την δική τους πολιτική; Αντικαταστάθηκαν με δάνεια;
Οι πολίτες θα πλήρωναν το μάρμαρο που οι ίδιοι προκάλεσαν και τα κομματικά επιτελεία θα συνέχιζαν να σκορπούν πλουσιοπάροχα λεφτά που δεν είχαν;
Ποιος νοσηρός εγκέφαλος σκαρφίστηκε το επιχείρημα του Κινάλ «όλα τα κόμματα οδηγήθηκαν σε δανεισμούς γιατί οι δαπάνες τους ξεπερνούσαν τα έσοδα τους»;  Να περιορίσουν τα έξοδά τους , όπως έκαναν όλοι οι Έλληνες -εξ αιτίας τους.
Ποιον κοροϊδεύει όταν λέει ότι «τα κόμματα όφειλαν να λειτουργούν παραδειγματικά»; Πότε λειτούργησαν έτσι; 
Από πού προέκυψε η αισχρή δικαιολογία για «ληστρικά επιτόκια με τους ανατοκισμούς και τους τόκους υπερημερίας » όταν οι ίδιοι τα επέβαλαν στους πολίτες; Δεν φτάνει που κακώς τους δάνεισαν οι τράπεζες-που εκτελούσαν εντολές τους- τα ήθελαν και… άτοκα; Δεν ντρέπονται να δικαιολογούνται μεταφέροντας ευθύνες στην σημερινή κυβέρνηση που παρέλαβε τα Μνημόνια που υπέγραψαν οι ίδιοι και τη χρεοκοπία που προκάλεσαν;
Ο συγγραφέας της ανακοίνωσης δεν κάνει καλύτερα χαρακίρι, όπως αναρωτιέται, αντί να μέμφεται τους πολίτες γιατί έδωσαν μεγάλο ποσοστό στον ΣΥΡΙΖΑ και μικρό στο ΠΑΣΟΚ και αντιστράφηκε η επιχορήγηση τους;  Ποιος κράτος » έκλεισε τη στρόφιγγα και κατέστησε αφερέγγυα τα κόμματα απέναντι στις τράπεζες» όπως λέει; Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ με την πολιτική τους που έφερε τη χρεοκοπία το έκαναν.
Τι άλλο από προσβολή στους πολίτες είναι να λέει ότι «το ΠΑΣΟΚ, πλήρωσε την ανάληψη της ευθύνης του απέναντι στη χώρα με κατακόρυφη πτώση των ποσοστών του», άρα και της επιχορήγησης; Επί Γεννηματά η χρεοκοπία, για να μην μιλήσουμε για τη καταλήστευση και τη διαφθορά, θεωρείται «ευθύνη» . Μήπως να τους βγάλουμε μια αποζημίωση για τη…χασούρα, λόγω ευθύνης;
Ο συντάκτης δεν έχει τσίπα όταν τολμάει να λέει ότι «το κράτος αφαιρεί απ´ τα κόμματα τα χρήματα που δικαιούνται και που μ´ αυτά θα μπορούσαν να ξεπληρώσουν τις τράπεζες ή να κάνουν έστω έναν έντιμο συμβιβασμό μαζί τους». Από πού τα δικαιούνται; 
Πώς μπορεί να … καταγγέλλει ότι η Πολιτεία «αφαιρεί απ’ τα κόμματα, μετά το ’12 πάνω από 40 εκ. κάθε χρόνο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια»; Άκου «αφαιρεί»! Και ακόμη δεν τον έχουν πετάξει με τις κλωτσιές από τη Χαρ. Τρικούπη.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χυδαιότητα από το να λέει ότι η μείωση της επιχορήγησης προέκυψε ως εξής: «Οι προηγούμενοι, επειδή λειτουργούσαν ενοχικά απέναντι στον επελαύνοντα λαϊκισμό και οι τωρινοί επειδή έχουν αυτοπαγιδευθεί στο λαϊκισμό τους και στην άνευ όρων και ορίων επιχείρηση συκοφάντησης και εξόντωσης των πολιτικών τους αντιπάλων».
Τι σημαίνει ότι «πρέπει να αποφασίσει η Πολιτεία πώς θέλει να χρηματοδοτούνται και πώς θα ελέγχονται αποτελεσματικά τα κόμματα. Με κρατική χρηματοδότηση όπως προβλέπει το Σύνταγμα μας ή με χορηγούς όπως σε άλλες χώρες ; Εμείς πιστεύουμε στο πρώτο». Η πολιτεία έχει αποφασίσει. Οι ίδιοι παραβιάζουν τις αποφάσεις και το νόμο. Όσο για το δίλημμα το έλυσαν: τα παίρνουν και από τις δυο πλευρές.
Χρειάζεται θράσος για να λέει κάποιος: «Να φροντίσει το κράτος να δίνει στα κόμματα όσα προβλέπει έστω ο νέος- ο “μνημονιακός”- νόμος, με μέριμνα τα επί πλέον των σημερινών ποσά, να πηγαίνουν κατ´ ευθείαν στις δανείστριες τράπεζες». Δηλαδή να αναλάβουν οι… πολίτες να πληρώσουν τα λεφτά που έφαγαν αυτοί.
Ή ανακοίνωση είναι ελεεινή. Αλλά στο τέλος φροντίζει να μας διασκεδάσει αναφέροντας την «αλώβητη διαχρονική φερεγγυότητα μας». Την ποια; Έλεος…
*ΠΗΓΗ: Το άρθρο του Γιώργου Λακόπουλου δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα «Ανοιχτό Παράθυρο»