«Σκάνδαλο»-έγκλημα Novartis

 

Αντώνης Ρουπακιώτης*

---

Ι. Σκάνδαλο Novartis; Σκάνδαλα καθημερινά, για τον έναν ή για τον άλλο, με τη μια ή την άλλη αφορμή, έτσι που δυσκολεύεται η κοινή γνώμη να διακρίνει τις ποικίλες όψεις των σκανδάλων και να τις αξιολογήσει. Γι’ αυτό ο ακριβής όρος είναι έγκλημα. Εγκλημα Novartis. Ετσι χαρακτηρίζει ό,τι αποδειχθεί πραγματικό απ’ όσα δημοσιοποιήθηκαν ο ποινικός νόμος. Εγκλημα σε βάρος ανενημέρωτων ασφαλισμένων, γιατί υποχρεώθηκαν να συμμετάσχουν με μεγαλύτερη οικονομική επιβάρυνσή τους στην απόκτηση πανάκριβων φαρμάκων, αντικαρκινικών, για αυτοάνοσα, για οφθαλμικές παθήσεις κ.ά.
Εγκλημα σε βάρος των δημοσιονομικών της χώρας, που στέναζε εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Εγκλημα κατά δικαιοπολιτική παρέκταση σε βάρος της απαίτησης του Ελληνα πολίτη να εμπιστεύεται τη θεσμική λειτουργία και την αξιοπιστία των κρατικών οργάνων. Εγκλημα σε βάρος της ανάγκης της κοινωνίας μας να κινείται σε αξιακές σταθερές και να μειωθεί το φαινόμενο της διαφθοράς, που φέρνει την πατρίδα μας μεταξύ των χωρών με τον υψηλότερο σχετικό δείκτη. Γι’ αυτό βρισκόταν -ίσως και βρίσκεται- υπό επιτήρηση από το Συμβούλιο της Ευρώπης και τον ΟΟΣΑ.
ΙΙ. Η Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς, κατά την αξιολόγηση του αποδεικτικού υλικού που είχε συγκεντρώσει από διάφορες πηγές, διέκρινε ή αναζήτησε πράξεις ή παραλείψεις υπουργών ως προς την προώθηση φαρμάκων της Novartis, που ωφελούσαν την ίδια και ζημίωσαν το Ελληνικό Δημόσιο αλλά και τους ασφαλισμένους.
Με βάση το άρθρο 86 Συντ., δεν είχαν τη δυνατότητα οι εισαγγελείς για αξιολόγηση του αποδεικτικού υλικού, γι’ αυτό και απέστειλαν τον φάκελο «αμελλητί», όπως ορίζει το άρθρο αυτό, να διερευνηθεί στη Βουλή, με επισημάνσεις, όπως υποθέτω, τη διάπραξη ή μη του αδικήματος της δωροδοκίας. Η Βουλή εξέλεξε ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή, η οποία όμως, αφού διενέργησε προκαταρκτική εξέταση, αποδέχτηκε την ερμηνευτική άποψη ότι η ενδεχόμενη διάπραξη του εγκλήματος της δωροδοκίας από τα αναφερόμενα πολιτικά πρόσωπα δεν διαπράχθηκε κατά την άσκηση των υπουργικών καθηκόντων τους, άρα αυτό δεν είναι μεταξύ των αδικημάτων που, κατά το άρθρο 86 Συντ., ανήκουν στην αρμοδιότητα της Βουλής για περαιτέρω έρευνα και ενδεχόμενη άσκηση ποινικής δίωξης κατά υπαιτίων.
Ως προς το αν το έγκλημα της δωροδοκίας ανήκει ή όχι στον πυρήνα του άρθρου 86 Συντ. υπάρχει διχοστασία. Η πλειονότητα των καθηγητών Ποινικού Δικαίου δέχεται ότι αυτό δεν θεωρείται ότι τελείται κατά την άσκηση των καθηκόντων και άρα η διερεύνησή του δεν ανήκει στην αρμοδιότητα της Βουλής, άλλοι όμως -πανεπιστημιακοί ή μη- υποστηρίζουν την αντίθετη άποψη. Τη στενή ερμηνεία του άρθρου αυτού έχουν υποστηρίξει από το 2012 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, και από το 2018 ο πανεπιστημιακός και βουλευτής της ΝΔ Θεόδωρος Φορτσάκης.
Ωστόσο, το βούλευμα του δικαστικού συμβουλίου που έκρινε την περίπτωση δωροληψίας πρώην υπουργού Εθνικής Αμυνας δέχτηκε ότι αυτή διαπράχθηκε κατά την άσκηση των υπουργικών καθηκόντων του και άρα ότι είχε παραγραφεί, γι’ αυτό παραπέμφθηκε αυτός στα κοινά ποινικά δικαστήρια και καταδικάστηκε για τη διάπραξη του εγκλήματος απόκτησης περιουσιακών στοιχείων από μη νόμιμη αιτία.
ΙΙΙ. Το γεγονός ότι στην υπόθεση Novartis η ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή έκρινε εαυτήν αναρμόδια και την παρέπεμψε στην Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς, δεν σημαίνει ότι δεν υπεισήλθε στη διάγνωση υπαιτιότητας ή μη για κανένα από τα δέκα πολιτικά πρόσωπα της δικογραφίας. Κατά συνέπεια, όσες καταγγελίες ή οργίλες δηλώσεις έχουν γίνει εξηγούνται μόνο ως εκδηλώσεις πίκρας ή διαμαρτυρίας αυτών επειδή δόθηκαν στη δημοσιότητα τα ονόματά τους. Η συμμετοχή όμως στον δημόσιο βίο έχει, δυστυχώς, και κακουχίες ή και οδύνες.
Ετσι, αφού επιστράφηκε ο φάκελος στην Εισαγγελία Διαφθοράς, αυτή, ελέγχοντας πλέον ως μόνη αρμόδια τα στοιχεία, αξιολόγησε ότι για τέσσερα από τα δέκα πολιτικά πρόσωπα δεν υπάρχουν καν ενδείξεις διάπραξης ποινικού αδικήματος και έθεσε την υπόθεση στο αρχείο, για έναν ζήτησε από τη Βουλή την άρση της ασυλίας του -κι αν αυτή δοθεί, θα τον καλέσει σε προκαταρκτική εξέταση- και για τα άλλα πέντε πρόσωπα η έρευνα συνεχίζεται. Ετσι, ακολουθήθηκε η κατά το Σύνταγμα και τον νόμο διαδικασία.
Με βάση δε αυτά ερωτάται: Ποιοι είναι οι σκευωροί και από ποιους φιλοτεχνήθηκε η υποτιθέμενη σκευωρία, εφόσον οι μόνοι που ενήργησαν σχετικώς, μετά την απόφαση της κοινοβουλευτικής επιτροπής της Βουλής, είναι οι εισαγγελείς Διαφθοράς; Αυτοί είναι σκευωροί; Και δεν είναι σκευωροί για τέσσερα πρόσωπα, αλλά μπορεί να είναι για άλλα; Ετσι όμως αποδεικνύεται η υποκρισία πολιτικών και ΜΜΕ, αφενός μεν να δηλώνουν ότι εμπιστεύονται τη Δικαιοσύνη, αφετέρου δε να θεωρούν ότι λειτουργοί της διαπράττουν έως και σκευωρία! Αυτό δεν αποτελεί ευτελισμό της Δικαιοσύνης;
Κατά τα άλλα, ας αναλογιστούμε αν υπήρξε κατά τις τελευταίες δεκαετίες έστω και μία υπόθεση διαφθοράς η οποία να μην καταγγέλθηκε ως σκευωρία. Ετσι όμως φαίνεται ότι για υποθέσεις διαπιστωμένης διαφθοράς από πολιτικά πρόσωπα, ενώ περίσσευε η σκανδαλολογία ή η σκανδαλοθηρία, δεν προέκυπταν οι σκανδαλιστές. Αυτό συμβαίνει και με την υπόθεση Novartis.
Πηγή: Νέα Σελίδα

*Αντώνης Ρουπακιώτης - Βικιπαίδεια