Ογδόντα χρόνια κι ένα σποτάκι...

---

  Με ποιο “συμβολικό ποσό” αποτιμά ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης το έργο του Βαμβακάρη, του Τσιτσάνη, του Ξαρχάκου, του Μικρούτσικου, του Λοΐζου, του Μικρούτσικου, τους στίχους της Ευτυχίας Παπαγιανοπούλου, του Λευτέρη Παπαδόπουλου, της Λίνας Νικολακοπούλου; Ή πόσο κάνουν ο "Επιτάφιος" ή το "Άξιον Εστί" του Μίκη Θεοδωράκη, τα έργα του Ρίτσου, του Ελύτη; Πόσο ο "Μεγάλος Ερωτικός" του Μάνου Χατζιδάκι;... Πόσο κάνει ο πολιτισμός μας, κ. Μητσοτάκη;

του Κώστα Καλδάρα*
 avgi.gr


Αυτό πίστευα ότι είναι αδύνατο. Με μια δήλωση ολιγόλεπτη όμως, ο κ. Μητσοτάκης κατάφερε το ακατόρθωτο.
Πρώτα απ’ όλα, προσπάθησε να κηδεμονεύσει τον αγώνα των δημιουργών λέγοντας ότι μας προσκάλεσε. Κατόπιν, ξανάγραψε την ιστορία των πνευματικών δικαιωμάτων στην Ελλάδα δηλώνοντας ότι στα τέσσερα χρόνια της διακυβέρνησης ο ΣΥΡΙΖΑ χειροτέρεψε την κατάσταση των Ελλήνων δημιουργών και τέλος, αφού είχε “πλήρη ενημέρωση”, κατέληξε στο συμπέρασμα να μας δίνουν οι καλοί άνθρωποι, επιχειρηματίες - χρήστες της μουσικής μας, “ένα συμβολικό ποσό”!
Πάμε λίγο πίσω όμως για να δούμε τι έγινε.
Οι δημιουργοί, με δική μας πρωτοβουλία, έχουμε συναντήσεις με όλα τα κόμματα (πλην Χρυσής Αυγής) για να τους ζητήσουμε τη στήριξή τους στην ΕΥΕΔ, στα δίκαια αιτήματά μας, αλλά και να τους ενημερώσουμε για τις εξελίξεις μετά το κλείσιμο της ληστρικής ΑΕΠΙ. Ήδη έχουν προηγηθεί συναντήσεις με ΚΚΕ, ΚΙΝ.ΑΛΛ. και προγραμματίζονται αντίστοιχα με τα υπόλοιπα κόμματα, όπως και με την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό.
Για την ιστορία του αγώνα για τα πνευματικά μας δικαιώματα όμως, θα πάμε πάνω από ογδόντα χρόνια πίσω, όταν το δουλεμπορικό της ΑΕΠΙ εκμεταλλευόταν, υπεξαιρούσε, κατέκλεβε του Έλληνες δημιουργούς και, παρά τους αγώνες σημαντικών καλλιτεχνών που έγραψαν ιστορία στο τραγούδι και στον πολιτισμό μας, καμία κυβέρνηση δεν είχε ασχοληθεί. Ευτυχώς, φτάνουμε στο 2015, που ο Νίκος Ξυδάκης ως υπουργός Πολιτισμού έκανε το πρώτο αποφασιστικό βήμα και άνοιξε τον φάκελο ΑΕΠΙ, στέλνοντάς της ορκωτούς λογιστές. Από αυτό τον φάκελο βγήκανε τέρατα. Σκάνδαλα που οδήγησαν τον εισαγγελέα να κατηγορήσει την οικογένεια Ξανθόπουλου (ιδιοκτήτες της εταιρείας) για επτά κακουργήματα.
Από εκεί ξεκινάει πλέον με άλλους κανόνες ο νέος αγώνας μας για την κάθαρση στον χώρο των πνευματικών δικαιωμάτων. Αγώνας δύσκολος, με μεγάλα εμπόδια, απειλές και τεράστιες οικονομικές θυσίες από τη μεριά των δικαιούχων.
Στα τέσσερα τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έγιναν όσα για δεκάδες χρόνια δεν έβρισκαν την ανταπόκριση της Πολιτείας. Πέρασαν σημαντικά νομοσχέδια, μπήκε επίτροπος στην ΑΕΠΙ η εξαιρετική Μαρία Βλάχου, που ήταν καταλύτης στην έκβαση των προσπαθειών μας, καθιερώθηκαν οι χωριστοί λογαριασμοί των δικαιούχων από την εταιρεία, αλλά καθιερώθηκε και το μίνιμουμ ακατάσχετο.
Σε όλα αυτά η αξιωματική αντιπολίτευση και ο κ. Μητσοτάκης ψήφισε «κατά»!!!
Το σπουδαιότερο και το πλέον καθοριστικό όμως έργο της κυβέρνησης, με την προσωπική συμβολή και συμπαράσταση του υπουργού Επικρατείας Χριστόφορου Βερναρδάκη, ήταν η ίδρυση της ΕΥΕΔ (Ειδική Υπηρεσία Είσπραξης και Διανομής των δικαιωμάτων μας), για να μπορέσουμε έστω και μέσα από πόλεμο και τεράστιες δυσκολίες να εισπράξουμε κάποια από τα δικαιώματά μας. Η ίδρυση της ΕΥΕΔ ήταν ένας νομικός μονόδρομος. Αυτό το κατάλαβαν γρήγορα όλοι οι συνάδελφοι δημιουργοί και πλέον συμπαραταχθήκαμε για πρώτη φορά στην Ιστορία όλοι μαζί στην ΕΥΕΔ και στον επόμενο στόχο μας, που είναι η δημιουργία ενός νέου ανεξάρτητου οργανισμού συλλογικής διαχείρισης.
Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο και απλά θα κλείσω με το τρίτο κατόρθωμα του κ. Μητσοτάκη με μια ερώτηση: Με ποιο “συμβολικό ποσό” αποτιμά ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης το έργο του Βαμβακάρη, του Τσιτσάνη, του Ξαρχάκου, του Μικρούτσικου, του Λοΐζου, του Μικρούτσικου, τους στίχους της Ευτυχίας Παπαγιανοπούλου, του Λευτέρη Παπαδόπουλου, της Λίνας Νικολακοπούλου; Ή πόσο κάνουν ο «Επιτάφιος» ή το «Άξιον Εστί» του Μίκη Θεοδωράκη, τα έργα του Ρίτσου, του Ελύτη; Πόσο ο «Μεγάλος Ερωτικός» του Μάνου Χατζιδάκι;... Πόσο κάνει ο πολιτισμός μας, κ. Μητσοτάκη;
Όμως, ογδόντα χρόνια, κ. Μητσοτάκη, οι οικογένειές μας συμβαδίζουν στη σύγχρονη Ιστορία μας. Η δική σας στον χώρο της πολιτικής και η δική μου στον χώρο της τέχνης και του ελληνικού τραγουδιού. Γνωρίζουμε καλά λοιπόν και οι δύο ότι ποτέ δεν διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας. Όσο σκληρά κι αν πάλεψε η οικογένειά μου και μαζί όλοι οι Έλληνες συνθέτες για τα πνευματικά τους δικαιώματα, ποτέ δεν βρήκε την πολιτική συμπαράσταση της δικής σας οικογένειας. Ίσως να θυμάστε πριν πολλά χρόνια το συνδικαλιστικό όργανο των δημιουργών την ΕΜΣΕ, με στελέχη της καλλιτέχνες όπως ο Μάνος Λοΐζος, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Μανώλης Ρασούλης, ο Θόδωρος Δερβενιώτης, ο Φώντας Λάδης, ο Πυθαγόρας, ο Απόστολος Καλδάρας και πάρα πολλοί άλλοι κορυφαίοι δημιουργοί. Τα ίδια ακριβώς αιτήματα είχαν και τότε, όπως και πριν, όπως και πάντα. Αιτήματα όμως που έβρισκαν την αδιαφορία, τον εμπαιγμό ή ακόμη και την απαξίωση από την Πολιτεία και τις κυβερνήσεις.
Έστω όμως και τώρα θα αναγνωρίσω τη θετική σας πρόθεση για την “παρεξήγηση” και την αναστάτωση που δημιούργησε το πολιτικό σποτάκι σας στον καλλιτεχνικό κόσμο και θα σας ζητήσω από τη θέση σας, ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να συμπαρασταθείτε αυτή τη φορά στον αγώνα μας και χωρίς κομματικές ή άλλες σκοπιμότητες, ειλικρινά και ανοιχτά, να δηλώσετε τη στήριξη στην ΕΥΕΔ, τη στήριξη στα πνευματικά μας δικαιώματα, τη στήριξη στο ελληνικό τραγούδι και στους δημιουργούς. Τότε μόνο τα ογδόντα χρόνια ιστορίας και αγώνα θα βρουν τη δικαίωση. Μια δικαίωση που δεν χωράει σε ένα σποτάκι, γιατί αφορά κι ανήκει στον ελληνικό πολιτισμό, που έρχεται από πολύ μακριά στο παρελθόν και πάει ακόμη πιο μακριά στο μέλλον.


* Ο Κώστας Καλδάρας είναι συνθέτης, μέλος του Εποπτικού Συμβουλίου της ΕΥΕΔ και του Δ.Σ. του ΑΣΜΑ