50 ΒΙΒΛΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΑΠΟ ΓΥΝΑΙΚΕΣ!
The future is female
50 Science Fiction Essentials Written by Women
The history of science fiction in the Western world owes a huge debt to women. Many of the earliest and most influence works in the genre were composed by women, and women have supplied the field with many of its greatest writers through the years. To bring the point home, we took a few minutes to come up with a list of 50 essential sci-fi books written by women—and we could easily have kept going (and hope you will in the comments).
Published in 1666, this is arguably the first science fiction novel ever written, although its genre is kind of fluid, so there’s little wonder it has been name-checked and referenced in the work of writers from Alan Moore to China Miéville. It’s the story of a woman who passes from the North Pole into world populated by talking animals, fish-men, and other surreal wonders, finds herself declared empress, and leads an invasion of her homeworld. That’s a classic portal story if you ask us, and a truly pioneering work of SF.
«Οι Γυναίκες ζούνε σαν Νυχτερίδες ή Κουκουβάγιες, εργάζονται σαν Κτήνη και πεθαίνουν σαν Σκουλήκια» έγραφε τον 17ο αιώνα η Μάργκαρετ Κάβεντις, δούκισσα του Νιούκαστλ, γνωστή και ως Τρελο-Ματζ (Mad Madge) εξαιτίας της επίµονης ενασχόλησής της µε τη λογοτεχνία και το γράψιµο. Από ποιήµατα και θεατρικά έργα ως φιλοσοφικά δοκίµια, η πένα της δούκισσας πραγµατικά δεν γνώριζε φραγµούς. Το έργο της «The Blazing World» θεωρείται ένα από τα πρώτα µυθιστορήµατα επιστηµονικής φαντασίας. Η Κάβεντις άσκησε κριτική σε επιφανείς διανοητές της εποχής της, τον Τόµας Χοµπς και τον Ρενέ Ντεκάρτ.
«Οι Γυναίκες ζούνε σαν Νυχτερίδες ή Κουκουβάγιες, εργάζονται σαν Κτήνη και πεθαίνουν σαν Σκουλήκια» έγραφε τον 17ο αιώνα η Μάργκαρετ Κάβεντις, δούκισσα του Νιούκαστλ, γνωστή και ως Τρελο-Ματζ (Mad Madge) εξαιτίας της επίµονης ενασχόλησής της µε τη λογοτεχνία και το γράψιµο. Από ποιήµατα και θεατρικά έργα ως φιλοσοφικά δοκίµια, η πένα της δούκισσας πραγµατικά δεν γνώριζε φραγµούς. Το έργο της «The Blazing World» θεωρείται ένα από τα πρώτα µυθιστορήµατα επιστηµονικής φαντασίας.
Η Κάβεντις άσκησε κριτική σε επιφανείς διανοητές της εποχής της, τον Τόµας Χοµπς και τον Ρενέ Ντεκάρτ. Υψωσε µία από τις πρώτες φωνές υπέρ των δικαιωµάτων των ζώων. ∆εν έκρυψε ποτέ την επιθυµία της να γίνει διάσηµη µέσα από το έργο της. Και όλα αυτά σε µια εποχή όπου όσες, ελάχιστες, γυναίκες τολµούσαν να δηµοσιεύσουν λογοτεχνικά ή φιλοσοφικά κείµενα δεν τα υπέγραφαν ποτέ µε το όνοµά τους. Ισως γι’ αυτό ο σύγχρονός της Σάµιουελ Πέπις αποκαλούσε την Κάβεντις «τρελή, ξιπασµένη και γελοία».
Οπως σηµειώνει η Βιρτζίνια Γουλφ, όσες γυναίκες εκείνη την εποχή δεν υιοθετούσαν µια απολογητική στάση για τις λογοτεχνικές απόπειρές τους – αρνούνταν, δηλαδή, να τις παρουσιάσουν ως ανάλαφρα, διασκεδαστικά σκετσάκια – θεωρούνταν τρελές, λάθη της φύσης. Και η Κάβεντις, γράφει η Γουλφ, «έβλεπε το πλήθος να στριµώχνεται γύρω από την άµαξά της όποτε έβγαινε από το σπίτι της, καθώς η τρελή ∆ούκισσα έγινε µπαµπούλας για να φοβίζουν οι µαµάδες τις έξυπνες θυγατέρες τους».
Τα πράγµατα δεν βελτιώθηκαν ιδιαίτερα τον 19ο αιώνα. Μια αίσθηση ενοχής βασανίζει κάθε γυναίκα που ασχολείται µε το γράψιµο, αυτό το κατ’ εξοχήν αρσενικό προνόµιο. Το 1837 η Σαρλότ Μπροντέ εξοµολογείται σε µια επιστολή της: «Πασχίζω να υπηρετώ όλα τα καθήκοντα που οφείλει να εκπληρώνει µια γυναίκα… ∆εν τα καταφέρνω όµως πάντοτε, εφόσον καµιά φορά, ενώ διδάσκω ή πλέκω, νιώθω ότι θα προτιµούσα να διαβάζω ή να γράφω». Οι αδελφές Μπροντέ έκρυβαν τη θηλυκή ταυτότητά τους πίσω από ανδρικά ψευδώνυµα. Το ίδιο και η Τζορτζ Ελιοτ.[.........]
Margaret Cavendish, Duchess of Newcastle-upon-Tyne - Wikipedia
"Και πεθαίνουν σαν σκουλήκια"...
Margaret Cavendish, Duchess of Newcastle-upon-Tyne - Wikipedia
**********************************
Two centuries after its composition, Frankenstein continues to be adapted, copied, interpreted, and misunderstood. The popular interpretation holds that “humanity shouldn’t mess with the laws of nature,” but Shelley’s novel is subtler than that. Frankenstein is, rather, a strenuously pro-science novel that indicts man for his callousness toward non-human life. The “monster” of the novel is smart and tragic—the true fiend is Dr. Frankenstein himself, not because he pursues knowledge and scientific breakthroughs, but because he holds the results of his work in contempt and refuses to accept the consequences of his actions. The horror folks are always trying to claim this one as their own, and we say: fight us.
Μαίρη Σέλλεϋ - Βικιπαίδεια
Φρανκενστάιν ή ο Σύγχρονος Προμηθέας - Βικιπαίδεια
Φρανκενστάιν ή ο Σύγχρονος Προμηθέας - Βικιπαίδεια*************************
Thea von Harbou was Fritz Lang’s wife, and her novel is the basis for the famed film of the same name—one of the earliest examples of sci-fi at the movies. She also collaborated on the screenplay, so it’s safe to say the film wouldn’t exist without her contributions. The story of a futuristic, mechanized city that depends on the back-breaking labor of workers who toil underground while the gentry enjoy life above ground is still being mined for visuals by modern-day filmmakers, but its ideas are also profoundly influential, and most of them came from von Harbou’s fantastic book.
ΧΑΡΜΠΟΥ ΤΕΑ ΦΟΝ
H Τέα φον Χάρμπου γεννήθηκε
στην Βαυαρία το 1888, σε εύπορη οικογένεια ευγενούς καταγωγής.
Θεωρούμενη παιδί- θαύμα, έτυχε ιδιαίτερης εκπαίδευσης, σπουδάζοντας
μεταξύ άλλων ξένες γλώσσες και μουσική. Μετά από ένα ταξίδι στην Αφρική,
άρχισε να παίζει στο θέατρο και να γράφει, ώσπου, μετά την πρώτη
λογοτεχνική επιτυχία της, το 1910, αφοσιώθηκε αποκλειστικά στη συγγραφή.
Το 1917 μετακόμισε στο Βερολίνο, όπου στη δεκαετία του ’20 συνεργάστηκε
ως σεναριογράφος σε δεκάδες παραγωγές με τους σημαντικότερους
σκηνοθέτες της εποχής. Το 1922 παντρεύτηκε τον σκηνοθέτη Φριτς Λανγκ, με
τον οποίο ολοκλήρωσαν δέκα ταινίες, μέχρι την επικράτηση του ναζισμού
και τον χωρισμό τους το 1933. Αμέσως μετά συνήψε μυστικό γάμο με τον
κατά πολύ νεότερο εραστή της, Ινδό δημοσιογράφο, οπαδό του Γκάντι.
Επειδή εξακολούθησε να εργάζεται στον γερμανικό κινηματογράφο υπό το
ναζιστικό καθεστώς, το 1945 υποχρεώθηκε από τις βρετανικές αρχές σε
καταναγκαστική εργασία. Τα επόμενα χρόνια συνέχισε να γράφει και
αφοσιώθηκε στην ενίσχυση του απελευθερωτικού κινήματος του Γκάντι, μέχρι
τον αιφνίδιο θάνατό της το 1954. Έγραψε συνολικά 77 σενάρια και εξέδωσε
40 βιβλία. Τα βιβλία της είναι: Wenn’s Morgen wird (1905), Weimar: Ein Sommertagstraum (1908), Die nach uns kommen, Ein Dorfroman (1910), Von Englen und Teufelschen (1913), Deutsche Frauen. Bilder stillen Hendentums (1914), Der Unsterbliche Acker, Εin Kriegsroman (1915), Gold im Feuer (1915), Der Krieg und die Frauen (1915), Die Masken des Todes. Sieben Geschichten in einer (1915), Die Flucht der Beate Hoyermann (1916), Die Deutsche Frau im Weltkrieg (1916) Aus Abend und Morgen ein neuer Tag (1916), Du junge Wacht am Rhein! (1917), Der belagerte Tempel (1917), Das indische Grabmal [Ο τάφος του Ινδού (1918)], Die Nach uns kommen (1918), Legenden (1919), Sonderbare Heilige (1919), Die Unheilige Dreifaltigkeit (1920), Das Haus ohne Tür und Fenster (1920), Gute Kameraden (1920), Gedichte (1920), Das Niebelungenbuch (1924), Mondscheinprinzeßchen (1925), Metropolis (1926), Der Insel Der Unsterblichen (1926), Mann Zwischen Frauen (1927), Frau im Mond (1928), Spione (1929), Du Bist Unmöglich, Jo! (1931), Liebesbriefe aus St. Florin (1935), Adrian Drost und sein Land (1937), Aufblühender Lotos (1941), Der Dieb von Bagdad [Ο κλέφτης της Βαγδάτης (1949)], Gartenstraße 64 (1952).
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ [............................]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου