21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967: Η ηγεσία της Δικαιοσύνης στα χρόνια της Χούντας
Μανόλης Κυριάκης, οικονομολόγος
Πηγή: epohi.gr
Οι ηγεσίες της Δικαιοσύνης, της Εκκλησίας, του Πνεύματος και της Επιστήμης ποια στάση κράτησαν κατά την περίοδο της Χούντας, στην οποία καταστράφηκε η χώρα μας και η Κύπρος; Ευτυχώς στην αθλιότητα αυτή, κάποιοι δικαστές κράτησαν την αξιοπρέπεια τους.
Πρώτος πρωθυπουργός της Χούντας της 21ης Απριλίου, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Κόλλιας, ήταν επιλογή του ανόητου μονάρχη Κωνσταντίνου, γνωστός για τις παρεμβάσεις του στην υπόθεση δολοφονίας του Γρ. Λαμπράκη από το παρακράτος που έγινε αργότερα κράτος. Οι κατηγορούμενοι Γκοτζαμάνης, Γιοσμάς, Εμμανουηλίδης, Μήτσου κ.ά αθωώθηκαν το 1966, όπως και οι κατηγορούμενοι του σχεδίου «Περικλής», ενώ για την υπόθεση «Ασπίδα» καταδικάστηκαν σε βαρύτατες ποινές.
Σύμφωνα με τον Κόλλια «ο στρατός δια της κεραυνοβόλου επεμβάσεως εματαίωσεν τον αφανισμό της Ελλάδος. Η Επανάστασις έγινε δεκτή μετ’ αγαλλιάσεως». Την ίδια στιγμή βασανιστήρια, εξορίες, φυλακές, στην ΕΣΑ, στα κολαστήρια της Μπουμπουλίνας και της Μεσογείων. Ο Χαρίλαος Μητρέλιας, εθνικιστής που διατέλεσε και πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, διορίσθηκε το 1967-1968 πρόεδρος της επιτροπής που ανέλαβε τη σύνταξη του νέου συντάγματος του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967, με σκοπό τον έλεγχο της πολιτικής ζωής της χώρας από τον στρατό, με τη συμμετοχή και άλλων ανωτάτων δικαστικών. Ο Μητρέλιας αργότερα ορκίστηκε αναπληρωτής πρωθυπουργός στην κυβέρνηση Μαρκεζίνη. Το σκηνικό έκλεισε με άλλο ανώτατο δικαστικό πρόσωπο, ονόματι Παναγιώτης Θεράπος, που παρίστανε τον υπουργό Δημοσίας Τάξης στην κυβέρνηση Μαρκεζίνη με πρόταση του Παπαδόπουλου, ο οποίος δήλωνε στον αρχιπραξικοπηματία: «Η προσπάθεια σας συνιστά σωφροσύνη». Ακολούθησε η σφαγή του Πολυτεχνείου. Αργότερα δήλωσε ότι δεν ήξερε.
Ο Άρειος Πάγος
Ο Άρειος Πάγος πρόθυμα ικανοποιούσε κάθε παραλογισμό των δικτατόρων, αδιαφορώντας για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του ελληνικού λαού. Απέρριψε το 1968 την αίτηση αναστολής της θανατικής ποινής του Αλέκου Παναγούλη. Ποιο ήταν το δικαστήριο που ψήφιζε «ναι» στην «Επανάσταση» το 1967, «ναι» στην «επανάσταση» Ιωαννίδη-Γκιζίκη το 1973, «ναι» στις διώξεις και απολύσεις των δημοκρατικών δικαστών από τη Χούντα, όπως Σαρτζετάκης, Τούσης, Αναγνωστόπουλος, Μαργέλλος, Φλώρος, Κ. Παπαιωάννου, Δελλαπόρτας, Στασινόπουλος, Γεωργίλης, Αφοι Μιχαλακέα, Ξενάκης. Επιβάλλεται ο δικαστής να θυσιάζεται χάριν της απονομής του δικαίου. Τότε ήταν που ο Παττακός είπε το αμίμητο «το ΣτΕ οφείλει να εφαρμόζει τις αποφάσεις της διοίκησης».
Πέρασαν ποτέ οι δικαστές έξω από την ΕΣΑ, την Μπουμπουλίνας, την Μεσογείων και από άλλους χώρους να ακούσουν τις οιμωγές των βασανιζόμενων; Όταν ο Λιάπης, δικαστής, φόβος και τρόμος των χουντικών δικαστηρίων, διατηρούσε τη θέση του νομικού συμβούλου με μισθό αρεοπαγίτη ακόμα και το 1975;
Θα ταίριαζαν μερικές λέξεις στην τότε (1967-1974) ηγεσία της Δικαιοσύνης από την απολογία του Σάκη Καράγιωργα στο δικαστήριο: «Ο ελληνικός λαός έκανε πολλές θυσίες χάριν εμού, με σπούδασε, με έκαμε καθηγητή Πανεπιστημίου. Τι ζητάει λοιπόν από εμένα η πατρίδα; Να εξοφλήσω το χρέος μου και αν παρίσταται ανάγκη να δώσω ακόμα και τη ζωή μου».
Στη δίκη των βασανιστών της Χούντας μάρτυρας κατηγορίας ήταν ο Αλέκος Παναγούλης (ο πρώτος της αντίστασης), ο οποίος υπέστη βασανιστήρια όπως ξυλοδαρμό, φάλαγγα, ανάποδο κρέμασμα, καυτή βελόνα στην ουρήθρα, ενταφιασμό όντας εν ζωή και εικονικές εκτελέσεις, διακοπτόμενος συνέχεια από τον πρόεδρο του Δικαστηρίου Διγενόπουλο, ταξίαρχο δικαστικό στρατιωτικής δικαιοσύνης χωρίς κανένα σεβασμό στο πρόσωπο του Παναγούλη: «Μην εκτρέπεστε κύριε μάρτυς, μη δημιουργείτε οξύτητα! Θα σας αφαιρέσω το λόγο, στο θέμα σας, θα σας αποβάλω, μην εξάπτεσθε, θα σας επιβάλω το νόμο» και υποχρεώνοντας έτσι τον Παναγούλη να του πει: «Εγώ κύριε πρόεδρε στη Χούντα ήμουν φυλακή, εσύ που ήσουνα;».
Το «στιγμιαίο» έγκλημα 7 χρόνων
Εκατοντάδες βασανιστές δικάστηκαν με πολύ μικρές ποινές . Πολλοί από αυτούς αθωώθηκαν και επέστρεψαν στις θέσεις τους. Σε βασανιστές στη Χαλκίδα έπαψε η δίωξη τους λόγω παραγραφής, από λάθος μίας μέρας. Η Βουλή με ψήφισμα του 1975 αποφάσισε ότι η 21η Απριλίου ήταν πραξικόπημα και ότι θα δικασθούν όσοι ήταν υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς, συνεργοί της Χούντας, δικαστές, δημόσια πρόσωπα. Ο υπουργός Δικαιοσύνης εντός τριμήνου θα ασκούσε πειθαρχική δίωξη εναντίον δικαστών συνεργών της συμμορίας της 21ης Απριλίου 1967. Προκλήθηκε αναστάτωση στο δικαστικό χώρο. Πέρασαν τρεις μήνες και διώχθηκαν μόνο δύο: ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου και ο εισαγγελέας. Το έγκλημα της Χούντας θεωρήθηκε στιγμιαίο με απόφαση της κυβέρνησης Καραμανλή- Αβέρωφ, βάσει του σχεδίου της Γέφυρας. Όλοι οι υπόλοιποι είχαν λευκό μητρώο και «άψογη συμπεριφορά». Ένας εφέτης έκανε τάμα με την οικογένεια του: θα έκαναν τη διαδρομή από το λιμάνι της Τήνου στην εκκλησία της Παναγίας γονυπετείς. Δεν παραπέμφθηκε, η Παναγία έκανε το θαύμα της και ξαναγύρισε στην έδρα του. Υπήρχαν όμως και πολλοί που δεν είχαν χάσει την αξιοπρέπεια και το σεβασμό στον εαυτό τους.
_________________________
Σημείωση:
Αφιερώνεται στους Ανδρέα Ξανθό, Παύλο Πολάκη, Γιάννη Μπαλάφα
____________________________
Βιβλιογραφία:
Ντεγιάννη Γιάννη, Η δίκη, Εκδόσεις Γνώση, 1990
Λογοθέτη Κώστα, Αναζητώντας τη δικαιοσύνη, Εκδόσεις Παρατηρητής, 1993
Κάτρη Γιάννη, Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα, Εκδόσεις Παπαζήση, 1974.
Νικολακόπουλου Ηλία, Η καχεχτική δημοκρατία, Εκδόσεις Πατάκη, 2013
Οι δίκες της Χούντας, Εκδόσεις Δημοκρατικοί καιροί, 1976.
Για την ιστορία
19/2/1965: συγκέντρωση της ΕΡΕ στην πλατεία Κλαυθμώνος με ομιλητή το μοιραίο Παν. Κανελλόπουλο με σύνθημα «Διώκεται η Δικαιοσύνη» με λυσσαλέες επιθέσεις στον Γ. Παπανδρέου σ’ όλα τα μέτωπα, σε συνεργασία με τις εφημερίδες της Δεξιάς. Ακολούθησε η αποστασία του 1965 (η αρχή των δεινών για την πατρίδα μας), Χούντα 1967, Νομική, η σφαγή του Πολυτεχνείου, η Χούντα του 1973, η καταστροφή της Κύπρου.
1985: Κων/νος Μητσοτάκης, πρόεδρος της Ν. Δημοκρατίας σε δηλώσεις του «Διασύρεται η Δικαιοσύνη», με την ίδια πολιτική, φρασεολογία, την ίδια τακτική της ΕΡΕ με σχέδιο την ανατροπή του Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ το 1989 διορίζει τον Β. Κόκκινο πρόεδρο του ειδικού Δικαστηρίου στη δίκη του Ανδρέα Παπανδρέου, παρακάμπτοντας στην ιεραρχία άλλους δικαστές.
2017: Κυριάκος Μητσοτάκης, πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Με δηλώσεις του «Υπάρχει ωμή παρέμβαση στη Δικαιοσύνη και επιχειρείται εκφοβισμός των δικαστών», εφαρμόζοντας την ίδια προηγούμενη πολιτική και τακτική σ’ όλα τα μέτωπα, σε συνεργασία με όλες τις συγγενείς δυνάμεις για την ανατροπή του ΣΥΡΙΖΑ.
Τσαφ!
Πόσο μπορεί να είναι το παράθυρο ενός κελιού. Τόσο δα ή λίγο πιο μεγάλο. Μα όσο και να είναι, φτάνει για να χουφτώσεις τα ακριανά κάγκελα με τα χέρια, και να χώσεις τη μούρη ανάμεσα στα δύο μεσιανά και να οσφρανθείς το σούρουπο.
Ας είναι χειμώνας. Τούτη η ησυχία, τούτη η αναμονή της νύχτας έχει μια γλυκύτητα, και τούτος ο μικρός κιτρινιάρης ήλιος που, αφού έχει κάνει τη βόλτα του πάνω απ’ όλους και μας έχει μπουχτίσει όλη τη μέρα, στέκεται αναποφάσιστος, να φύγει ή να μη φύγει.
Τα ίδια έκανε και χτες. Περίμενε μέχρι την τελευταία στιγμή μπας και δει κάτι καλό, έστω και την τελευταία αυτή στιγμή, μα τίποτα.
Μου ‘παν πως τον είδαν μόλις κρύφτηκε πίσω από το βουνό να ξερνά από αηδία.
Για δες ρε, για ποιους κουράζομαι ολημερίς, άει στο διάολο καθίκια, είπε και έφυγε.
Ταράχτηκα μόλις τ’ άκουσα. Φοβήθηκα. Λες να μην ξανάρθει; Μα αυτός, αμετανόητα ρομαντικός, ξανάρθε και να’ σου τον πάλι να στέκει εκεί και να μας κοιτά όπως κάθε σούρουπο, τη τελευταία στιγμή, ελπίζοντας να δει λίγη ανθρωπιά.
Κι όμως το σούρουπο είναι γλυκό, κι ας είναι το παράθυρο στο κελί σου τόσο δα ή λίγο πιο μεγάλο…
Στρατιωτικές Φυλακές Ιωαννίνων, Φεβρουάριος 1969
Απόσπασμα από συλλογή διηγημάτων του Ναπολέοντα Περγιαλίδη -από τη θητεία του στο λόχο Μουλαράδων των Ιωαννίνων,- που πρόκειται να δημοσιευθούν στο άμεσο μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου