'Trash' αντιπολίτευση
του Τάκη Ψαρίδη*
Πηγή:news247.gr
Έως πού τελικά μπορεί να φτάσει το είδος αυτό της αντιπολίτευσης «σκουπίδι» που πλέον παραπέμπει ευθέως στις χειρότερες στιγμές της trash tv;
Δεν είναι η πρώτη φορά που η αντιπολίτευση βλάπτει την χώρα,
αδυνατώντας να τιθασεύσει το πάθος της για την άμεση παλινόρθωση της
στην κυβερνητική εξουσία. Είναι πρώτη φορά όμως που διοχετεύει επισήμως
στην δημοσιότητα απόρρητα κρατικά έγγραφα υψηλής διαβάθμισης. Πως
φτάσαμε έως εδώ;
Η κυβέρνηση παρά τα λάθη, την απειρία της και την κραυγαλέα επικοινωνιακή της ανεπάρκεια, (ένα σποτάκι αξιώθηκε να κάνει για το μέρισμα και αυτό μάλλον κακό της κάνει λόγω της κάκιστης-παιδικής σκηνοθεσίας του), άντεξε και στις πιο αντίξοες συνθήκες, οδηγεί σταθερά την χώρα έξω από την μέγγενη των μνημονίων, η οικονομία αρχίζει να ανορθώνεται αισθητά και o τόπος μπαίνει σιγά-σιγά σε μία κανονικότητα.
Οι θετικές αυτές εξελίξεις επηρεάζουν καθοριστικά τον αντιπολιτευτικό λόγο. Μέχρι και την δεύτερη αξιολόγηση κυριαρχούσε μια «μαύρη» αντιπολίτευση η οποία επένδυε αδίστακτα στην αποτυχία των διαπραγματεύσεων με τους «θεσμούς», ενώ εξακολουθεί να υπονομεύει την εθνική οικονομία εξαπολύοντας ένα τσουνάμι ψεμάτων και καταστροφολογίας που αποτρέπει τις επενδύσεις και δημιουργεί ένα κλίμα σύγχυσης και αβεβαιότητας στην κοινωνία και στην οικονομία.
Παράλληλα ένας άλλος αντιπολιτευτικός λόγος αναπτυσσόταν. Όσο περισσότερο εξέλειπαν η πολιτική και τα επιχειρήματα από την αντιπολίτευση, τόσο περισσότερο ο λόγος αυτός κάλυπτε τα «κενά» και «αδωνοποιούσε» την ήδη αντιπολιτευτική «μαυρίλα».
Οι δυνάμεις της διαπλοκής βλέποντας να καταρρίπτεται το οικοδόμημα της «μαύρης» αντιπολίτευσης από την ίδια την πραγματικότητα, καταφεύγουν ως σανίδα σωτηρίας στον «αδωνικό» λόγο, ο οποίος εντέλει τις εξυπηρετεί πολύ καλύτερα και τον αναδεικνύουν σε κυρίαρχο αντιπολιτευτικό λόγο που διαμορφώνει την ημερήσια ατζέντα της επικαιρότητας.
Το ερώτημα όμως είναι, πώς αυτός ο λόγος «σκουπίδι» που μετατρέπει την μπούρδα και την γραφικότητα, την κακοήθεια, την χυδαιότητα και το συνειδητό ψεύδος σε πολιτική ρητορική, κατάφερε να γίνει κυρίαρχος στην αντιπολιτευτική σκηνή, να επιβραβεύεται με το αξίωμα του αντιπροέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να υιοθετείται από ορισμένα στελέχη της λεγόμενης «κεντροαριστεράς», ακόμα και την ηγεσία της;
Το κατάφερε όχι μόνο επειδή κάλυψε την ένδεια της πολιτικής και των επιχειρημάτων της αντιπολίτευσης, αλλά και γιατί εξέφρασε το συσσωρευμένο μίσος και το αντισύριζα μένος όλων αυτών, δεξιών και «κεντροαριστερών», που έχουν λερωμένη τη φωλιά τους, επειδή λεηλάτησαν την χώρα, την οδήγησαν στα μνημόνια και απέτυχαν και σε αυτά. Κυρίως όμως γιατί αυτή η «trash» αντιπολίτευση είναι ουσιαστικά λόγος μίσους και μισαλλοδοξίας η οποία, δηλητηριάζοντας την κοινή γνώμη, είναι η μόνη που μπορεί να δικαιολογήσει και να συγκαλύψει τα πάντα, κάθε σκάνδαλο, ανομία και ανηθικότητα.
Τώρα, όλα είναι εύκολα και απλά και τα πάντα είναι θεμιτά, πατριωτικά και ηθικά μπροστά στον υπέρτατο σκοπό της πτώσης του Τσίπρα που αγιάζει κάθε μέσον. Στο βαθμό που η μισαλλοδοξία ενσταλάζεται στις συνειδήσεις, δικαιολογεί και συγκαλύπτει τα πάντα. Την ένδεια της πολιτικής, τις ψεύτικες ειδήσεις, τις σκευωρίες, τα σκάνδαλα και φυσικά την καθοδήγηση των λεγόμενων «νταβατζήδων» σε όλα αυτά. Οι πολιτικές ομιλίες στη βουλή δεν χρειάζονται επιχειρήματα παρά μόνο προσωπικούς χαρακτηρισμούς και ύβρεις. Οι λέξεις «ανίκανος» και «ψεύτης» και άλλες του ιδίου ήθους, κοσμούν κάθε ομιλία του κου Μητσοτάκη και της κας Γεννηματά προς τέρψιν των αδηφάγων μίντια και του μισαλλόδοξου κοινού.
Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι εκλαμβάνονται ως φυσικά, θεμιτά και «κανονικά» και γίνονται αποδεκτά, όλα αυτά που βλάπτουν τη χώρα, είτε σοβαρά είτε αρκούντως γραφικά.
Όπως τα συμβαίνοντα στην λεγόμενη παράταξη που θέλει να λέγεται δημοκρατική και «προοδευτική» και να φέρει το όνομα «κίνημα αλλαγής» , όταν ξεπερνώντας ανερυθρίαστα κάθε όριο παλαιοκομματισμού και αρχηγισμού, εκλέγουν έναν αρχηγό για «νέο φορέα» χωρίς νέο φορέα(!) και μάλιστα με δύο κοινοβουλευτικές ομάδες(!) Τέτοια «αλλαγή» μόνο ως σούπερ πολιτική τρολιά θα μπορούσε να εκληφθεί.
Όπως όταν ακόμα και στις πιο τραγικές στιγμές της χώρας, την ίδια στιγμή που ανασύρονται οι πνιγμένοι από το αμαξοστάσιο του δήμου που μπάζωσε το ρέμα στην Μάνδρα, η δήμαρχος περιφέρεται σχεδόν χειροκροτούμενη στα κανάλια γιατί δεν είναι Συριζα.
Όπως όταν η μισαλλοδοξία δικαιολογεί ως ηθικό δικαίωμα την φοροδιαφυγή στους φορολογικούς παραδείσους και συγκαλύπτει τεράστια σκάνδαλα που αποκαλύπτονται το ένα μετά το άλλο.
Όπως όταν τα μακριά πλοκάμια του συστήματος μέσα στον στρατό και στον κρατικό μηχανισμό, διοχετεύουν απόρρητα έγγραφα στους δημοσιογράφους, δήθεν για να αποκαλύψουν την αλήθεια, η οποία όμως στρέφεται ως μπούμερανγκ εναντίον τους.
Από την άλλη όμως, θα ΄λεγε ένας βαθιά δημοκράτης πολίτης, με αυτήν την κυβέρνηση τουλάχιστον χορταίνουμε τον έλεγχο της κυβερνητικής εξουσίας γιατί ολόκληρο το πανίσχυρο σύστημα της διαπλοκής είναι εναντίον της και ελέγχει τα πάντα. Από την μαντινάδα του Πολάκη έως και την αλλαγή εσωρούχου του Καρανίκα. Σε κάθε περίπτωση, είναι χίλιες φορές προτιμότερος ένας τέτοιος υστερικός και κακόπιστος έλεγχος στην κυβερνητική εξουσία, παρά η παντελής απουσία κάθε ελέγχου όπως συνέβαινε στις προηγούμενες κυβερνήσεις, που τα μεγάλα μίντια διαπλέκονταν και συνεργούσαν μαζί τους. Αμφιβάλλει κανείς ότι το ίδιο θα συμβεί σε ενδεχόμενη συνεργασία τους στο μέλλον; Ας ελπίσουμε ότι έως τότε ο κόσμος θα αντιληφθεί πως το δηλητήριο που τον ποτίζουν δεν συγκαλύπτει μόνο την χειρότερη αντιπολίτευση όλων των εποχών, αλλά και την εξαπάτησή του.
*Ο Τάκης Ψαρίδης είναι δημοσιογράφος
Η κυβέρνηση παρά τα λάθη, την απειρία της και την κραυγαλέα επικοινωνιακή της ανεπάρκεια, (ένα σποτάκι αξιώθηκε να κάνει για το μέρισμα και αυτό μάλλον κακό της κάνει λόγω της κάκιστης-παιδικής σκηνοθεσίας του), άντεξε και στις πιο αντίξοες συνθήκες, οδηγεί σταθερά την χώρα έξω από την μέγγενη των μνημονίων, η οικονομία αρχίζει να ανορθώνεται αισθητά και o τόπος μπαίνει σιγά-σιγά σε μία κανονικότητα.
Οι θετικές αυτές εξελίξεις επηρεάζουν καθοριστικά τον αντιπολιτευτικό λόγο. Μέχρι και την δεύτερη αξιολόγηση κυριαρχούσε μια «μαύρη» αντιπολίτευση η οποία επένδυε αδίστακτα στην αποτυχία των διαπραγματεύσεων με τους «θεσμούς», ενώ εξακολουθεί να υπονομεύει την εθνική οικονομία εξαπολύοντας ένα τσουνάμι ψεμάτων και καταστροφολογίας που αποτρέπει τις επενδύσεις και δημιουργεί ένα κλίμα σύγχυσης και αβεβαιότητας στην κοινωνία και στην οικονομία.
Παράλληλα ένας άλλος αντιπολιτευτικός λόγος αναπτυσσόταν. Όσο περισσότερο εξέλειπαν η πολιτική και τα επιχειρήματα από την αντιπολίτευση, τόσο περισσότερο ο λόγος αυτός κάλυπτε τα «κενά» και «αδωνοποιούσε» την ήδη αντιπολιτευτική «μαυρίλα».
Οι δυνάμεις της διαπλοκής βλέποντας να καταρρίπτεται το οικοδόμημα της «μαύρης» αντιπολίτευσης από την ίδια την πραγματικότητα, καταφεύγουν ως σανίδα σωτηρίας στον «αδωνικό» λόγο, ο οποίος εντέλει τις εξυπηρετεί πολύ καλύτερα και τον αναδεικνύουν σε κυρίαρχο αντιπολιτευτικό λόγο που διαμορφώνει την ημερήσια ατζέντα της επικαιρότητας.
Το ερώτημα όμως είναι, πώς αυτός ο λόγος «σκουπίδι» που μετατρέπει την μπούρδα και την γραφικότητα, την κακοήθεια, την χυδαιότητα και το συνειδητό ψεύδος σε πολιτική ρητορική, κατάφερε να γίνει κυρίαρχος στην αντιπολιτευτική σκηνή, να επιβραβεύεται με το αξίωμα του αντιπροέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να υιοθετείται από ορισμένα στελέχη της λεγόμενης «κεντροαριστεράς», ακόμα και την ηγεσία της;
Το κατάφερε όχι μόνο επειδή κάλυψε την ένδεια της πολιτικής και των επιχειρημάτων της αντιπολίτευσης, αλλά και γιατί εξέφρασε το συσσωρευμένο μίσος και το αντισύριζα μένος όλων αυτών, δεξιών και «κεντροαριστερών», που έχουν λερωμένη τη φωλιά τους, επειδή λεηλάτησαν την χώρα, την οδήγησαν στα μνημόνια και απέτυχαν και σε αυτά. Κυρίως όμως γιατί αυτή η «trash» αντιπολίτευση είναι ουσιαστικά λόγος μίσους και μισαλλοδοξίας η οποία, δηλητηριάζοντας την κοινή γνώμη, είναι η μόνη που μπορεί να δικαιολογήσει και να συγκαλύψει τα πάντα, κάθε σκάνδαλο, ανομία και ανηθικότητα.
Τώρα, όλα είναι εύκολα και απλά και τα πάντα είναι θεμιτά, πατριωτικά και ηθικά μπροστά στον υπέρτατο σκοπό της πτώσης του Τσίπρα που αγιάζει κάθε μέσον. Στο βαθμό που η μισαλλοδοξία ενσταλάζεται στις συνειδήσεις, δικαιολογεί και συγκαλύπτει τα πάντα. Την ένδεια της πολιτικής, τις ψεύτικες ειδήσεις, τις σκευωρίες, τα σκάνδαλα και φυσικά την καθοδήγηση των λεγόμενων «νταβατζήδων» σε όλα αυτά. Οι πολιτικές ομιλίες στη βουλή δεν χρειάζονται επιχειρήματα παρά μόνο προσωπικούς χαρακτηρισμούς και ύβρεις. Οι λέξεις «ανίκανος» και «ψεύτης» και άλλες του ιδίου ήθους, κοσμούν κάθε ομιλία του κου Μητσοτάκη και της κας Γεννηματά προς τέρψιν των αδηφάγων μίντια και του μισαλλόδοξου κοινού.
Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι εκλαμβάνονται ως φυσικά, θεμιτά και «κανονικά» και γίνονται αποδεκτά, όλα αυτά που βλάπτουν τη χώρα, είτε σοβαρά είτε αρκούντως γραφικά.
Όπως τα συμβαίνοντα στην λεγόμενη παράταξη που θέλει να λέγεται δημοκρατική και «προοδευτική» και να φέρει το όνομα «κίνημα αλλαγής» , όταν ξεπερνώντας ανερυθρίαστα κάθε όριο παλαιοκομματισμού και αρχηγισμού, εκλέγουν έναν αρχηγό για «νέο φορέα» χωρίς νέο φορέα(!) και μάλιστα με δύο κοινοβουλευτικές ομάδες(!) Τέτοια «αλλαγή» μόνο ως σούπερ πολιτική τρολιά θα μπορούσε να εκληφθεί.
Όπως όταν ακόμα και στις πιο τραγικές στιγμές της χώρας, την ίδια στιγμή που ανασύρονται οι πνιγμένοι από το αμαξοστάσιο του δήμου που μπάζωσε το ρέμα στην Μάνδρα, η δήμαρχος περιφέρεται σχεδόν χειροκροτούμενη στα κανάλια γιατί δεν είναι Συριζα.
Όπως όταν η μισαλλοδοξία δικαιολογεί ως ηθικό δικαίωμα την φοροδιαφυγή στους φορολογικούς παραδείσους και συγκαλύπτει τεράστια σκάνδαλα που αποκαλύπτονται το ένα μετά το άλλο.
Όπως όταν τα μακριά πλοκάμια του συστήματος μέσα στον στρατό και στον κρατικό μηχανισμό, διοχετεύουν απόρρητα έγγραφα στους δημοσιογράφους, δήθεν για να αποκαλύψουν την αλήθεια, η οποία όμως στρέφεται ως μπούμερανγκ εναντίον τους.
Από την άλλη όμως, θα ΄λεγε ένας βαθιά δημοκράτης πολίτης, με αυτήν την κυβέρνηση τουλάχιστον χορταίνουμε τον έλεγχο της κυβερνητικής εξουσίας γιατί ολόκληρο το πανίσχυρο σύστημα της διαπλοκής είναι εναντίον της και ελέγχει τα πάντα. Από την μαντινάδα του Πολάκη έως και την αλλαγή εσωρούχου του Καρανίκα. Σε κάθε περίπτωση, είναι χίλιες φορές προτιμότερος ένας τέτοιος υστερικός και κακόπιστος έλεγχος στην κυβερνητική εξουσία, παρά η παντελής απουσία κάθε ελέγχου όπως συνέβαινε στις προηγούμενες κυβερνήσεις, που τα μεγάλα μίντια διαπλέκονταν και συνεργούσαν μαζί τους. Αμφιβάλλει κανείς ότι το ίδιο θα συμβεί σε ενδεχόμενη συνεργασία τους στο μέλλον; Ας ελπίσουμε ότι έως τότε ο κόσμος θα αντιληφθεί πως το δηλητήριο που τον ποτίζουν δεν συγκαλύπτει μόνο την χειρότερη αντιπολίτευση όλων των εποχών, αλλά και την εξαπάτησή του.
*Ο Τάκης Ψαρίδης είναι δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου