Ναι μεν... Αλλάχ για την Υεμένη
AP
Εντάξει, χορτάσαμε υποκρισία
για την Υεμένη κι αυτή την εβδομάδα, εντός κι εκτός συνόρων. Μαλλιά
κουβάρια έγιναν πάλι οι εθνοπατέρες μας στη Βουλή, αλλά για όλους τους
λάθος λόγους –μόνο από σπόντα και... Φίλη-α πυρά– πήγε η συζήτηση στο
πραγματικό σκάνδαλο, που είναι η έμμεση συμμετοχή της χώρας μας (και
συνολικά της Ευρωπαϊκής Ενωσης, από τα 28 κράτη-μέλη της οποίας –όπως
διαβάσαμε– τα 17 πουλάνε όπλα και πυρομαχικά στους βομβαρδιστές του
Ριάντ και των Εμιράτων) στον πιο βρόμικο ίσως πόλεμο του καιρού μας.
Και μετά, αφού κατέπεσε ο κουρνιαχτός από τις κούφιες ομοβροντίες της εκατέρωθεν διπροσωπίας, κρύφτηκαν όλοι βολικά-βολικά πίσω από (ένα ακόμα) άσφαιρο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για εμπάργκο πώλησης όπλων, που φυσικά δεν δεσμεύει κανέναν- σε αντίθεση φυσικά με το χειροπιαστό εμπάργκο κατά των 28 εκατομμυρίων ψυχών του λαού της Υεμένης, που εφαρμόζεται κανονικότατα υπό μορφή συλλογικής τιμωρίας ναζιστικού τύπου (δεν το λέω εγώ, ο ΟΗΕ το λέει) όχι μόνο στα όπλα αλλά και στα φάρμακα, τα τρόφιμα και τα καύσιμα, και που σκοτώνει καθημερινά πολύ περισσότερα γυναικόπαιδα από όλες τις οβίδες και τις βόμβες του σύντροφου Καμμένου.
Στην πραγματικότητα οι βόμβες δεν αρκούν κι έτσι οι χώρες του Περσικού που πρωταγωνιστούν στην τραγωδία της Υεμένης επιστρατεύουν ανοιχτά το συλλογικό όπλο της πείνας και των επιδημιών για να γονατίσουν τους σιίτες αντάρτες και το μεγάλο κομμάτι του λαού της Υεμένης που τους στηρίζει στη διαμάχη τους με τους ξένους εισβολείς...
Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ περίπου επτά εκατομμύρια άνθρωποι είναι αντιμέτωποι με τον λιμό στην Υεμένη και εκατοντάδες χιλιάδες ζωές απειλούνται από τις επιδημίες χολέρας και διφθερίτιδας που σαρώνουν λόγω των συνθηκών.
Σε πρόσφατη ανακοίνωσή της, η μη κυβερνητική οργάνωση «Save the Children» εκτιμά ότι 20.000 παιδιά κάτω των 5 ετών στην Υεμένη προστίθενται κάθε μήνα στον κατάλογο με τους πάσχοντες από «οξύ υποσιτισμό», δηλαδή «κατά μέσο όρο 27 παιδιά την ώρα».
Τι να φταίει όμως κι ο καημένος ο Καμμένος, που πέσαμε όλοι εμείς οι άσχετοι με την υψηλή πολιτική και διπλωματία να τον φάμε;
Μία απλή διευκόλυνση πήγε να κάνει η υπουργάρα μας στους «πετσετοκέφαλους» (towelheads) συμμάχους των υπερατλαντικών αφεντικών μας, τους Σαουδάραβες, που όντας παραδοσιακά ατζαμήδες στα πολεμικά θέματα προσπαθούν α λα Βιετνάμ να σκοτώσουν τα ψάρια (τους φιλο-Ιρανούς αντάρτες Χούτι),... αδειάζοντας τη θάλασσα, δηλαδή βομβαρδίζοντας ό,τι κινείται.
Είναι και «χαζές», χωρίς σύστημα καθοδήγησης αυτές οι παλιές βόμβες των 500 λιβρών που ρίχνουν σωρηδόν, οι ΜΚ-82, δεν είναι από τις άλλες τις «έξυπνες» που φτιάξανε μετά οι «χειρούργοι» Γιάνκηδες, κι έτσι πρέπει να ρίξεις πολλές για να πετύχεις το στόχο σου – είτε αυτός είναι μια λαϊκή αγορά στη Σαναά, είτε ένα υδραγωγείο, ένα σχολείο ή ένα εργοστάσιο. Πόση οικονομία να κάνει κανείς;
Οπως ακούσαμε άλλωστε αυτές τις μέρες επανειλημμένα και από «αριστερά» (τρομάρα τους) χείλη, «Δεν φταίμε εμείς που γίνεται πόλεμος στην Υεμένη», και σίγουρα «Δεν θα σταμάταγε, αν εμείς δεν πουλάγαμε» τα ληγμένα πυρομαχικά μας: τα τρομερά επιχειρήματα «Τι θέλατε, δηλαδή, να τα θάψουμε;» και «είχαμε ανάγκη από τα χρήματα» θα μείνουν στην Ιστορία – Τετραγωνίζοντας τένας ακόμα λεκές από αίμα στη μουντζουρωμένη ματιέρα της χρεοκοπημένης, οικονομικά και ηθικά, Ελλάδας του 2017.
Το «πράσινο φως» για την πώληση όπλων και πυρομαχικών στους βάρβαρους της Αραβίας εκπορεύεται από την πραγματική πηγή (και) αυτού του πολέμου, την Ουάσινγκτον, που ανησυχεί –παρέα φυσικά με το Ισραήλ και τους πετροδολαριούχους σκοταδιστές του Κόλπου– για το γεγονός ότι το Ιράν και τα μάχιμα παρακλάδια του, όπως η λιβανέζικη Χεζμπολάχ, βγαίνουν νικητές και τροπαιούχοι από τις φονικές συγκρούσεις με τους υποστηριζόμενους από το αντίπαλο στρατόπεδο σουνίτες εξτρεμιστές του Ισλαμικού κράτους στο Ιράκ και τη Συρία.
Και γι’ αυτό συνεχίζουν να «μπουκώνουν» με όπλα τούς φεουδάρχες του Κόλπου: σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύτηκε στα μέσα Νοεμβρίου από την Υπηρεσία Ερευνών του Κογκρέσου, η Σαουδική Αραβία έχει υπογράψει με τις ΗΠΑ συμβόλαια για την αγορά όπλων συνολικής αξίας άνω των 65 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στην επταετία από το 2009 ώς το 2016: «Από το 2015 ο σαουδαραβικός στρατός, που εκπαιδεύεται από τις ΗΠΑ, χρησιμοποιεί για τη διεξαγωγή στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Υεμένη όπλα αμερικανικής κατασκευής, δέχεται την επιμελητειακή υποστήριξη των ΗΠΑ και τις πληροφορίες που του παρέχει», τονίζεται στην αμερικανική έκθεση...
Η λύσσα με την οποία το Ριάντ προσπαθεί τις τελευταίες εβδομάδες να γκρεμίσει την κυβέρνηση συνασπισμού του Λιβάνου, φτάνοντας στο σημείο να... απαγάγει τον πρωθυπουργό Χαρίρι μέχρις ότου αυτός αποκηρύξει την κακιά Χεζμπολάχ, αντανακλά αυτήν ακριβώς την αγωνία των Σαουδαράβων μπροστά στην ντε φάκτο δημιουργία του λεγόμενου «σιιτικού διαδρόμου» από την Τεχεράνη ώς τις ακτές της Μεσογείου.
Οπως η Ουάσινγκτον φρίττει με την προοπτική μόνιμης ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στη Συρία, έτσι και το Τελ Αβίβ και το Ριάντ «βγάζουν καντήλες» μπροστά στη συνεχή ενίσχυση της Χεζμπολάχ και τη βεβαιότητα ότι η μπαρουτοκαπνισμένη λιβανέζικη οργάνωση, που έχει «μεγαλώσει» χάρη στην εμπλοκή της στη μάχη για τη σωτηρία του Ασαντ, δεν πρόκειται να φύγει μόνη της από τη Συρία: εξ ου και η «ξεκούδουνη» απαίτηση Χαρίρι για επιστροφή των μαχητών της Χεζμπολάχ στον Λίβανο.
Οι Ιρανοί έχουν μεν πολλές ελλείψεις, αλλά δεν τους λείπει η στρατηγική σκέψη και κυρίως η υπομονή: μην ξεχνάμε ότι και η ίδια η Χεζμπολάχ ξεκίνησε σαν αντάρτικο παρακλάδι των «Φρουρών της Επανάστασης» για να πολεμήσει τις ισραηλινές δυνάμεις που εισέβαλαν στον Λίβανο το 1982, και από μια μικρή οργάνωση στην κοιλάδα Μπεκάα εξελίχθηκε σήμερα σε πραγματικό «κράτος εν κράτει».
Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί σήμερα και για τις σιιτικές πολιτοφυλακές στο Ιράκ (Μονάδες Λαϊκής Κινητοποίησης, είναι ο επίσημος τίτλος τους) όσο και για τους ίδιους τους Χούτι.
Ομως η Χεζμπολάχ ξεχωρίζει: ο ρόλος της σιιτικής οργάνωσης ήταν κομβικός στις σημαντικότερες νίκες του Ασαντ εναντίον των Σύρων ανταρτών, ιδίως στις οδομαχίες για την ανάκτηση μεγαλουπόλεων όπως η Χομς και το Χαλέπι.
Κι αν την πλάστιγγα υπέρ του Ασαντ την έγειρε η ρωσική αεροπορική και πυραυλική «ομπρέλα», τη διαφορά στο έδαφος την έκανε αναμφισβήτητα η Χεζμπολάχ, που έχει ήδη χάσει περισσότερους από 1.500 μαχητές στη Συρία...
Και μετά, αφού κατέπεσε ο κουρνιαχτός από τις κούφιες ομοβροντίες της εκατέρωθεν διπροσωπίας, κρύφτηκαν όλοι βολικά-βολικά πίσω από (ένα ακόμα) άσφαιρο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για εμπάργκο πώλησης όπλων, που φυσικά δεν δεσμεύει κανέναν- σε αντίθεση φυσικά με το χειροπιαστό εμπάργκο κατά των 28 εκατομμυρίων ψυχών του λαού της Υεμένης, που εφαρμόζεται κανονικότατα υπό μορφή συλλογικής τιμωρίας ναζιστικού τύπου (δεν το λέω εγώ, ο ΟΗΕ το λέει) όχι μόνο στα όπλα αλλά και στα φάρμακα, τα τρόφιμα και τα καύσιμα, και που σκοτώνει καθημερινά πολύ περισσότερα γυναικόπαιδα από όλες τις οβίδες και τις βόμβες του σύντροφου Καμμένου.
Στην πραγματικότητα οι βόμβες δεν αρκούν κι έτσι οι χώρες του Περσικού που πρωταγωνιστούν στην τραγωδία της Υεμένης επιστρατεύουν ανοιχτά το συλλογικό όπλο της πείνας και των επιδημιών για να γονατίσουν τους σιίτες αντάρτες και το μεγάλο κομμάτι του λαού της Υεμένης που τους στηρίζει στη διαμάχη τους με τους ξένους εισβολείς...
Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ περίπου επτά εκατομμύρια άνθρωποι είναι αντιμέτωποι με τον λιμό στην Υεμένη και εκατοντάδες χιλιάδες ζωές απειλούνται από τις επιδημίες χολέρας και διφθερίτιδας που σαρώνουν λόγω των συνθηκών.
Σε πρόσφατη ανακοίνωσή της, η μη κυβερνητική οργάνωση «Save the Children» εκτιμά ότι 20.000 παιδιά κάτω των 5 ετών στην Υεμένη προστίθενται κάθε μήνα στον κατάλογο με τους πάσχοντες από «οξύ υποσιτισμό», δηλαδή «κατά μέσο όρο 27 παιδιά την ώρα».
Τι να φταίει όμως κι ο καημένος ο Καμμένος, που πέσαμε όλοι εμείς οι άσχετοι με την υψηλή πολιτική και διπλωματία να τον φάμε;
Μία απλή διευκόλυνση πήγε να κάνει η υπουργάρα μας στους «πετσετοκέφαλους» (towelheads) συμμάχους των υπερατλαντικών αφεντικών μας, τους Σαουδάραβες, που όντας παραδοσιακά ατζαμήδες στα πολεμικά θέματα προσπαθούν α λα Βιετνάμ να σκοτώσουν τα ψάρια (τους φιλο-Ιρανούς αντάρτες Χούτι),... αδειάζοντας τη θάλασσα, δηλαδή βομβαρδίζοντας ό,τι κινείται.
Είναι και «χαζές», χωρίς σύστημα καθοδήγησης αυτές οι παλιές βόμβες των 500 λιβρών που ρίχνουν σωρηδόν, οι ΜΚ-82, δεν είναι από τις άλλες τις «έξυπνες» που φτιάξανε μετά οι «χειρούργοι» Γιάνκηδες, κι έτσι πρέπει να ρίξεις πολλές για να πετύχεις το στόχο σου – είτε αυτός είναι μια λαϊκή αγορά στη Σαναά, είτε ένα υδραγωγείο, ένα σχολείο ή ένα εργοστάσιο. Πόση οικονομία να κάνει κανείς;
Οπως ακούσαμε άλλωστε αυτές τις μέρες επανειλημμένα και από «αριστερά» (τρομάρα τους) χείλη, «Δεν φταίμε εμείς που γίνεται πόλεμος στην Υεμένη», και σίγουρα «Δεν θα σταμάταγε, αν εμείς δεν πουλάγαμε» τα ληγμένα πυρομαχικά μας: τα τρομερά επιχειρήματα «Τι θέλατε, δηλαδή, να τα θάψουμε;» και «είχαμε ανάγκη από τα χρήματα» θα μείνουν στην Ιστορία – Τετραγωνίζοντας τένας ακόμα λεκές από αίμα στη μουντζουρωμένη ματιέρα της χρεοκοπημένης, οικονομικά και ηθικά, Ελλάδας του 2017.
Και στο βάθος... Ιράν
Φυσικά, όπως προανέφερα, ο υπουργός Καμμένος –και ο κάθε «Καμμένος»– δεν κάνει του κεφαλιού του, όπως και η Σαουδική Αραβία δεν ενεργεί μόνη της στο συνεχιζόμενο αίσχος της Υεμένης – έναν ακόμη «πόλεμο δι’ αντιπροσώπων», πραγματικός στόχος του οποίου είναι ο περιορισμός της επιρροής και η πλήρης απομόνωση του σιιτικού Ιράν.Το «πράσινο φως» για την πώληση όπλων και πυρομαχικών στους βάρβαρους της Αραβίας εκπορεύεται από την πραγματική πηγή (και) αυτού του πολέμου, την Ουάσινγκτον, που ανησυχεί –παρέα φυσικά με το Ισραήλ και τους πετροδολαριούχους σκοταδιστές του Κόλπου– για το γεγονός ότι το Ιράν και τα μάχιμα παρακλάδια του, όπως η λιβανέζικη Χεζμπολάχ, βγαίνουν νικητές και τροπαιούχοι από τις φονικές συγκρούσεις με τους υποστηριζόμενους από το αντίπαλο στρατόπεδο σουνίτες εξτρεμιστές του Ισλαμικού κράτους στο Ιράκ και τη Συρία.
Και γι’ αυτό συνεχίζουν να «μπουκώνουν» με όπλα τούς φεουδάρχες του Κόλπου: σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύτηκε στα μέσα Νοεμβρίου από την Υπηρεσία Ερευνών του Κογκρέσου, η Σαουδική Αραβία έχει υπογράψει με τις ΗΠΑ συμβόλαια για την αγορά όπλων συνολικής αξίας άνω των 65 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στην επταετία από το 2009 ώς το 2016: «Από το 2015 ο σαουδαραβικός στρατός, που εκπαιδεύεται από τις ΗΠΑ, χρησιμοποιεί για τη διεξαγωγή στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Υεμένη όπλα αμερικανικής κατασκευής, δέχεται την επιμελητειακή υποστήριξη των ΗΠΑ και τις πληροφορίες που του παρέχει», τονίζεται στην αμερικανική έκθεση...
Η λύσσα με την οποία το Ριάντ προσπαθεί τις τελευταίες εβδομάδες να γκρεμίσει την κυβέρνηση συνασπισμού του Λιβάνου, φτάνοντας στο σημείο να... απαγάγει τον πρωθυπουργό Χαρίρι μέχρις ότου αυτός αποκηρύξει την κακιά Χεζμπολάχ, αντανακλά αυτήν ακριβώς την αγωνία των Σαουδαράβων μπροστά στην ντε φάκτο δημιουργία του λεγόμενου «σιιτικού διαδρόμου» από την Τεχεράνη ώς τις ακτές της Μεσογείου.
Οπως η Ουάσινγκτον φρίττει με την προοπτική μόνιμης ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στη Συρία, έτσι και το Τελ Αβίβ και το Ριάντ «βγάζουν καντήλες» μπροστά στη συνεχή ενίσχυση της Χεζμπολάχ και τη βεβαιότητα ότι η μπαρουτοκαπνισμένη λιβανέζικη οργάνωση, που έχει «μεγαλώσει» χάρη στην εμπλοκή της στη μάχη για τη σωτηρία του Ασαντ, δεν πρόκειται να φύγει μόνη της από τη Συρία: εξ ου και η «ξεκούδουνη» απαίτηση Χαρίρι για επιστροφή των μαχητών της Χεζμπολάχ στον Λίβανο.
Οι Ιρανοί έχουν μεν πολλές ελλείψεις, αλλά δεν τους λείπει η στρατηγική σκέψη και κυρίως η υπομονή: μην ξεχνάμε ότι και η ίδια η Χεζμπολάχ ξεκίνησε σαν αντάρτικο παρακλάδι των «Φρουρών της Επανάστασης» για να πολεμήσει τις ισραηλινές δυνάμεις που εισέβαλαν στον Λίβανο το 1982, και από μια μικρή οργάνωση στην κοιλάδα Μπεκάα εξελίχθηκε σήμερα σε πραγματικό «κράτος εν κράτει».
Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί σήμερα και για τις σιιτικές πολιτοφυλακές στο Ιράκ (Μονάδες Λαϊκής Κινητοποίησης, είναι ο επίσημος τίτλος τους) όσο και για τους ίδιους τους Χούτι.
Ομως η Χεζμπολάχ ξεχωρίζει: ο ρόλος της σιιτικής οργάνωσης ήταν κομβικός στις σημαντικότερες νίκες του Ασαντ εναντίον των Σύρων ανταρτών, ιδίως στις οδομαχίες για την ανάκτηση μεγαλουπόλεων όπως η Χομς και το Χαλέπι.
Κι αν την πλάστιγγα υπέρ του Ασαντ την έγειρε η ρωσική αεροπορική και πυραυλική «ομπρέλα», τη διαφορά στο έδαφος την έκανε αναμφισβήτητα η Χεζμπολάχ, που έχει ήδη χάσει περισσότερους από 1.500 μαχητές στη Συρία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου