Βιβλιοφαγία : αρρώστια ή αθώο πάθος;

Ηuffpostreadingchallenge: Πώς 6 συντάκτες αποφάσισαν να διαβάσουν 52 βιβλία σε 3 μήνες

Δημοσιεύθηκε: 09/02/2017

 

Όλα ξεκίνησαν όταν είδαμε την αναγνωστική πρόκληση του βιβλιόφιλου μπλογκ So little sleeping so much reading. Oπως το 2016 έτσι και το 2017 το ομώνυμο μπλογκ που είναι από τα πιο δημοφιλή μπλογκ για το βιβλίο στην Ελλάδα κάλεσε τους φίλους του να διαβάσουν συγκεκριμένο αριθμό βιβλίων μέσα στο 2017 (από 13 εως 80 βιβλία). Ο θεσμός των reading challenges δεν είναι εξάλλου κάτι καινούργιο. Σε έναν όλο και πιο τρελό, συνδεδεμένο κόσμο οπού είμαστε συνέχεια κολλημένοι σε μια οθόνη χρειάζεται προσπάθεια για να θυμάται κανείς την απόλαυση του διαβάσματος.
Ακολουθώντας το παράδειγμα τους λοιπόν αποφασίσαμε κι εμείς εδώ να ξεκινήσουμε το #Huffpostreadingchallenge, για να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον (και τους αναγνώστες) να διαβάζουμε περισσότερο τους επόμενους τρεις μήνες. Ο βασικός κανόνας είναι ένας: Tο διάβασμα είναι απόλαυση και όχι αγγαρεία. Στις λίστες μας (από 5 έως 20 βιβλία) βρίσκονται κλασική λογοτεχνία, μπεστ-σέλερ, ιστορία, διηγήματα, αστυνομική λογοτεχνία και ότι άλλο μας ευχαριστεί. Όταν τελειώσουμε το διάβασμα γράφουμε λίγα λόγια- όχι κάποια σοβαρή βιβλιοκριτική αλλά κάποια στοιχεία για την πλοκή τον συγγραφέα και την εμπειρία του διαβάσματος. Bάλαμε μόνο τρεις κανόνες σχετικά με τη λίστα των βιβλίων μας: ένα από τα βιβλία να ανήκει στην ελληνική λογοτεχνία, ένα να είναι γραμμένο από γυναίκα, και ένα να το έχει διαλέξει για εμάς κάποιος συνάδελφος.

Η Δέσποινα Τριβόλη είναι σκουπιδοφάγος βιβλίων
Τον τελευταίο ενάμισι χρόνο έχω παρατήσει πάνω από δέκα βιβλία. Τα τρία που μπορώ να θυμηθώ τώρα είναι η «Χλωμή Φωτιά» του Ναμπόκοφ, το «Αναζητώντας τον Χαμένο χρόνο» του Προυστ, και το Emotionally Weird της αγαπημένης μου Αγγλίδας μπεστ-σελερίστριας Kate Atkinson. Κάποτε το θεωρούσα ιεροσυλία να παρατήσω βιβλίο. Ακόμα κι αν βαριόμουν βασανιζόμουν να τελειώσω σχεδόν σαν να τιμωρούσα τον εαυτό μου.
Ως παιδί ήμουν βιβλιοφάγος, αν και ο πιο σωστός χαρακτηρισμός θα ήταν σκουπιδοφάγος λέξεων. Διάβαζα τα πάντα: φτηνιάρικες εκδόσεις μυθιστορημάτων της Αγκάθα Κρίστι αγορασμένα από περίπτερα (το έντονο κίτρινο μου θυμίζει ακόμα τις εκδόσεις Λυχνάρι), βιβλία λογοτεχνίας, τις οδηγίες χρήσεων στις συσκευασίες σαμπουάν, ποίηση την οποία μάλιστα απήγγειλα μόνη μου με πάθος (ας όψεται το μελόδραμα της εφηβείας).Τέτοια ήταν η δίψα μου για διάβασμα που είχα φτάσει στο σημείο να αποστηθίζω τις απαντήσεις του Trivial Pursuit ή να διαβάζω λήμματα από εγκυκλοπαίδειες. Όταν μεγάλωσα πέρασα έναν παραπάνω χρόνο στο πανεπιστήμιο έτσι ώστε να καταφέρω να κάνω διπλό πτυχίο και έτσι να σπουδάσω και Αγγλική Λογοτεχνία. Τα χρόνια του πανεπιστημίου μαζί με το Paradise Lost και τη λογοτεχνία γυναικών του Β' Παγκοσμίου πολέμου (ναι υπήρχε τέτοιο μάθημα) έφτιαξα και μια ωραιότατη βιβλιοθήκη με «βιβλία αεροπλάνου», όπως τα ονόμασα: Μπεστ-σέλερ της σειράς από Dan Brown μέχρι Jane Green, που διάβαζα συνήθως σε τρένα και αεροπλάνα. Δεν πολυδιαφήμιζα τη μανία μου για «βιβλία αεροπλάνου», μάλλον από ντροπή.
Αυτό άλλαξε οριστικά όταν διάβασα ένα μεγάλο κείμενο του Nick Hornby για την κουλτούρα της ανάγνωσης στη Daily Telegraph. Ο Hornby επιχειρηματολογούσε πως δεν υπάρχει «ελαφριά» λογοτεχνία, και πως δεν έχει σημασία αν κανείς θέλει να διαβάσει τα απομνημονεύματα της Jordan (πρόκειται για ένα μοντέλο που έγινε γνωστό στην Αγγλία χάρη στις γυμνόστηθες φωτογραφίσεις της, αλλά στην πορεία έγραψε και 2-3 ξεγυρισμένα μπεστ-σέλερ) ή τον Οδυσσέα του Τζέιμς Τζόις. Το επιχείρημά του ήταν πως το διάβασμα πρέπει να είναι πάνω απ' όλα απόλαυση.
Τώρα πια «δίνω» σε κάθε βιβλίο 150 σελίδες. Αν δω πως βαριέμαι φριχτά ή δεν με ενδιαφέρει το αφήνω στην άκρη χωρίς τύψεις. Το διάβασμα είναι για μένα η φτηνότερη ψυχοθεραπεία και δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να μη διαβάζει. Προσπαθώ τα βιβλία μου να είναι ένα μείγμα από μπεστ-σέλερ, κλασική λογοτεχνία, και αγγλικά βιβλία στα πρωτότυπο. Δεν ξέρω πόσα βιβλία διαβάζω το χρόνο-πάνω από 60 σίγουρα αλλά δεν τα έχω μετρήσει ποτέ. To #huffpostreadingchallenge το βλέπω σαν μια ευκαιρία να τιθασεύσω το διάβασμα μου που είναι μάλλον ακατάστατο και να προκαλέσω τον εαυτό μου να διαβάσω πράγματα που ίσως να μη διάλεγα αρχικά καθώς έχω μια μανία με Έλληνες και Αγγλοσάξωνες συγγραφείς και συχνά-πυκνά πρέπει να πιέσω στον εαυτό μου για να διαβάσω συγγραφείς από άλλες χώρες- πιθανόν γιατί μου αρέσει να διαβάζω στο πρωτότυπο και όχι με μετάφραση.
Στόχος: 20 βιβλία
Λίστα (αρχική καθώς στη συνέχεια θα προστεθούν και άλλα βιβλία)
The Sellout, Paul Beaty
On Writers and writing, Margaret Atwood
Ο παραστρατημένος εφημέριος και άλλες ιστορίες, Τόμας Χάρντυ
Το βιβλίο των φανταστικών όντων, Χόρχε Λούις Μπόρχες
Ακόμα και τα Άγρια σκυλιά, Ian Rankin

*** Η Βασιλική Ζιώγα αγαπά τα σοβαρά αναγνώσματα, τα βαμπίρ και τους κατά συρροήν δολοφόνους
Μερικές φορές ξεχνάω πόσο υπέροχο είναι ένα βιβλίο μέχρι να αρχίσω να διαβάζω ξανά. Μην με παρεξηγείτε, δεν είναι πώς διαβάζω σπάνια, απλώς υπάρχουν αυτά τα διαλείμματα μερικών μηνών όπου με καταπίνει η μουσική του Mp3, όταν στο μυαλό μου είναι τόσο ανακατεμένα όλα που το μόνο που θέλω είναι να ακούσω τέρμα ήχους και όχι να διαβάσω λέξεις.[.....]

Συνεχίστε την ανάγνωση: #Ηuffpostreadingchallenge: Πώς 6 συντάκτες αποφάσισαν να διαβάσουν 52 βιβλία σε 3 μήνες