Κράμα ρομαντισμού και ηρωισμού που χαρακτηρίζει τη ρωσική ιδιοσυγκρασία

Μποροντίν, Αλεξάντρ Πορφίρεβιτς (Aleksandr Porfiryevich Borodin, Αγία Πετρούπολη 1833 – 1887). Ρώσος μουσικοσυνθέτης και χημικός. Ήταν νόθος γιος του πρίγκιπα Γκεντιάνοφ, ο οποίος εμφανίστηκε επισήμως ως γιος του υπηρέτη Πορφίρι Μποροντίν. Η μητέρα του παντρεύτηκε αργότερα έναν στρατιωτικό γιατρό και ο Μ. απέκτησε πολύ καλή μόρφωση. Διδάχτηκε διάφορες ευρωπαϊκές γλώσσες, φλάουτο, τσέλο και πιάνο, και σε ηλικία 9 ετών έγραψε την πρώτη του μουσική σύνθεση. Από το 1850 έως το 1856 σπούδασε χημεία στην Ιατροχειρουργική Ακαδημία της Αγίας Πετρούπολης, απ’ όπου πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα (1858), στη Χαϊδελβέργη της Γερμανίας (1859-62) καθώς και σε άλλες πόλεις της Ευρώπης, προσελκύοντας νωρίς την προσοχή του επιστημονικού κόσμου με τις έρευνές του για τη βενζόλη και τη στερεοποίηση των αλδεϋδών. Το 1864 κατέλαβε την έδρα της οργανικής χημείας στην Αγία Πετρούπολη. Ασχολήθηκε σε βάθος με τη μουσική μόνο γύρω στο 1862, ύστερα από στενή φιλία με τους Μίλι Μπαλακίρεφ, Μόντεστ Μουσόργκσκι, Νικολάι Ρίμσκι-Κόρσακοφ και Σεζάρ Κούι (με τους οποίους αποτέλεσε τη λεγόμενη Ομάδα των Πέντε), συμμεριζόμενος την ιδέα τους για μια γνήσια ρωσική μουσική γλώσσα. Ωστόσο δεν έπαψε ποτέ να θεωρεί τον εαυτό του πρωτίστως χημικό, αφού η μουσική τον απασχολούσε μόνο κατά τον ελεύθερο χρόνο του. Η πιο σημαντική συμβολή του Μ. στη ρωσική εθνική μουσική σχολή υπήρξε, εκτός από το συμφωνικό σκίτσο Στις στέπες της κεντρικής Ασίας (1880), η όπερα Πρίγκιπας Ιγκόρ, την οποία επεξεργάστηκε επί δεκαοκτώ χρόνια αλλά τελικά έμεινε ημιτελής, ενώ η ενορχήστρωσή της αναθεωρήθηκε από τον Ρίμσκι-Κόρσακοφ και τον Αλεξάντρ Γκλαζούνφ. Η όπερα αυτή (με τους περίφημους Πολοτσβιανούς χορούς της β’ πράξης), αν και πολύ δημοφιλής στη Ρωσία, άργησε να υιοθετηθεί από το διεθνές ρεπερτόριο. Ο Μ. έγραψε επίσης μουσική δωματίου και τρεις συμφωνίες, από τις οποίες η γνωστότερη είναι η Δεύτερη.
Το μουσικό έργο του Μ., ανάλαφρο και ευέλικτο και ταυτόχρονα λυρικό και νοσταλγικό, αντικατοπτρίζει με τον καλύτερο τρόπο το κράμα ρομαντισμού και ηρωισμού που χαρακτηρίζει τη ρωσική ιδιοσυγκρασία, χωρίς να περιχαρακώνεται στα όρια της εθνικής μουσικής, κατατάσσοντάς τον στους κορυφαίους Ρώσους συνθέτες του 19ου αι.

Αλεξάντρ Μποροντίν - Βικιπαίδεια

The Borodin Quartet playing Borodin's String Quartet no. 2 in 1973. The quartet at that time were Rostislav Dubinsky, Yaroslav Alexandrov, Dmitri Shebalin and Valentin Berlinsky.

00:00 - Allegro moderato
07:56 - Scherzo
12:39 - Notturno
20:50 - Finale