Ο  βουλευτής Σπύρος Λυκούδης δήλωσε σε δύο συνεντεύξεις του, στην Μακεδονία και στο ΑΠΕ, πως «η έκδηλα αντι-ευρωπαϊκή στάση των κομμάτων της συγκυβέρνησης από της εποχή της αντι-μνημονιακής παράνοιας και η αλόγιστη μετάθεση εγχώριων ευθυνών στους «ξένους» αποτελεί πολιτικό έγκλημα πρώτου μεγέθους…. Είναι σα να συζητάμε, μέσα σε κλίμα ομαδικής ψύχωσης, εάν θέλουμε να γίνουμε Βενεζουέλα ή Βόρεια Κορέα». Και συμπλήρωσε με οργή πως πρέπει να συντριβεί ιδεολογικά ο «εθνικολαϊκισμός».
Κατ’ αρχήν, το να λέει ένας πολιτικός πως θα γίνουμε Βόρεια Κορέα επειδή είμαστε αντιευρωπαϊστές, είναι τουλάχιστον προσβλητικό για τη δική μας νοημοσύνη, αλλά φυσικά και για την δική του.
Ας αφήσουμε όμως τον Κιμ Γιονγκ Ουν, διότι τώρα είναι αποσχολημένος με τα αδέλφια του και δεν μπορεί να σχολιάσει την ελληνική πολιτική ζωή που τον έχει κάνει must. Είναι όμως πραγματικά περίεργο, την ώρα που ο λαός υποφέρει από τη φτώχια, την ώρα που η χώρα έχει παραδώσει, άνευ όρων, κάθε ίχνος κρατικής κυριαρχίας και έχει καταλύσει ουσιαστικά την εσωτερική έννομη τάξη της, την ώρα που τη διοίκηση ασκούν από το Βερολίνο οι δανειστές, και τα νομοσχέδια συντάσσονται στο γραφείο του Βίζερ, αποστέλλονται στην ελληνική κυβέρνηση και από εκεί στη Βουλή για να τα ψηφίσει ο κ. Λυκούδης, την ώρα που οι πιο σοβαροί διανοούμενοι διεθνώς παραλληλίζουν το σημερινό πολιτικό καθεστώς ομηρίας της Ελλάδας με την περίοδο της βαυαρικής αντιβασιλείας, την ώρα δηλαδή που συμβαίνουν όλα αυτά, υπάρχουν βουλευτές και πολιτικά κόμματα ολόκληρα που εξακολουθούν να προπηλακίζουν λεκτικά όχι τους δυνάστες της χώρας και του λαού της, αλλά την ίδια τη χώρα τους!
Δεν ζητάνε δηλαδή να αποτινάξει η χώρα τα βαριά της δεσμά, αλλά να τσακίσουμε τον εθνικολαϊκισμό! Οι εθνικολαϊκιστές δηλαδή μας χρεωκόπησαν;  Ο Καμμένος; Μήπως μας χρεωκόπησε το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου και οι ατελείωτες μίζες της εποχής του σημιτικού εκσυγχρονισμού, τον οποίο τόσο θαυμάζει ο κ. Λυκούδης; Δηλαδή, θα βάλουμε στο στόχαστρο τον Ζουράρι και δεν θα ασχολούμαστε πλέον με τον Σόϊμπλε και τα μνημόνια; Με τί ακριβώς θα ασχολούμαστε , ώστε  να μην τρέχουμε στα δικαστήρια ως πολιτικοί εγκληματίες; Τί είναι εκείνο που μας έχει δέσει για έναν αιώνα και κινδυνεύουμε να πουλήσουμε μέχρι και την Ακρόπολη για να ζήσουμε; Ο εθνικολαϊκισμός; Μήπως, λέω μήπως, είναι οι τράπεζες της ευρωζώνης;  Οι πολιτικοί της ευρωζώνης, που δυστυχώς για τον κ. Λυκούδη πνέει τα λοίσθια; Και ευτυχώς για μας, που έτσι θα έχουμε σύντομα και την τύχη να γίνουμε συμπολίτες με τον τροφαντούλη κ. Ουν και τις τηλεπερσόνες του.
Δεν θα άξιζε τον κόπο να ασχοληθεί κανείς με το θλιβερό αυτό πολιτικό φαινόμενο, της αυτοκαταδίκης, αλλά για λόγους αρχής θα πρέπει να υπενθυμίσω  στον κ. Λυκούδη πως πολίτες και κόμματα έχουν την πλήρη ελευθερία να θεωρούν όπως νομίζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς να κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν εγκληματίες. Λίγο ακόμα δηλαδή και ο κ Λυκούδης θα ζητήσει και τη δίωξη, ας πούμε του ΚΚΕ, ή της Ανταρσίας, ή της ΛΑΕ ή και των ΑΝΕΛ και στελεχών του Συριζα, ακόμα και μέρος της ΝΔ, ως πολιτικών εγκληματιών! Δεν πρέπει μάλιστα να ξεχνάμε, ότι εφόσον άνοιξε ο δρόμος της ποινικής ευθύνης για την έκφραση γνώμης- αρχικώς σε σχέση με τον ρατσισμό- γιατί να μην συνεχίσουμε και με τον αντιευρωπαϊσμό; Πόσο μάλλον δηλαδή, εφόσον στην περίπτωση αυτή κινδυνεύουν ολόκληρες χώρες με προσάρτηση από τον Μαδούρο.
Εφόσον όμως είναι πολιτικό έγκλημα ο αντιευρωπαϊσμός, δεν θα πρέπει να αντιμετωπιστεί αναλόγως, ακόμη και με διοικητικά μέτρα;  Θα αφήσουμε τη χώρα στο έλεος των πολιτικών εγκληματιών; Πως θα τσακίσουμε τους εθνικολαϊκιστές; Με τα λόγια;
Βεβαίως κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς σημαίνει «εθνικο-λαϊκισμός» και ποια ακριβώς είναι η κατηγορία. Είναι όρος που εκτοξεύεται αδιακρίτως, προς πάσαν νόσον της ευρωζώνης, από τους τρομοκρατημένους πολιτικούς που βλέπουν ένα πανευρωπαϊκό λαϊκό κίνημα να αναπτύσσεται ταχύτατα εναντίον της πολιτικής και οικονομικής γραφειοκρατίας των Βρυξελλών. Ο πανικός είναι τόσο μεγάλος που οδηγεί σε δηλώσεις προδήλως αυταρχικές, δηλώσεις που αναδύουν πολιτική εμπάθεια, διχαστική νοοτροπία και το χειρότερο, νοοτροπία ραγιαδισμού.
Μια ακόμη ένδειξη: η λύσσα με την οποία εφημερίδες, πολιτικοί και διανοούμενοι επιτέθηκαν στο ΚΑΣ και στην Κονιόρδου που δεν έδωσαν την Ακρόπολη για επίδειξη μόδας! Δεν έχω καμία όρεξη να υπερασπίζω κυβερνήσεις, πλην όμως δεν είναι δυνατόν να μην σχολιάσει κανείς αυτήν την πραγματικά αποκρουστική εκδήλωση πνευματικού σουσουδισμού.
Ολόκληρος Παρθενώνας και δεν στάθηκε ικανός να κορέσει  τη δίψα αυτού του ανόητου σουσουδισμού.