Αυτούς τους μάρτυρες ο άθλος τον οποίων είναι τραγωδία

 

Όσκαρ Oυάιλντ

Δεν αγαπώ και τόσο τα παιδιά σου,  Ελευθερία,
Τυφλούς που ζουν για την ημέρα την αυριανή,
Άξεστους με στενοκεφαλιά τους την αγνή
Αλλά το χάος, η τρομοκρατία, του λαού η ανταρσία
Με πάθη μου συγγενεύουν, όπως η θάλασσα με την κακοκαιρία,
Και η οργή τους η ορμητική, για την ψυχή μου είναι αρεστή,
Αλλιώς, ας η αυθαιρεσία των εξουσιών η εκλεκτή,
Με προδοσία, με μαστίγιο, με πονηρία,
(Καλώντας εις βοήθειαν το ψέμα, την απάτη, τη βία),
Δίκαια του λαού καταπατεί ο συρφετός της εξουσίας παθογόνος,
Ούτε θα κουνηθώ… Σκασίλα μου! Ωστόσο, κι όμως…
Αυτούς τους μάρτυρες ο άθλος τον οποίων είναι τραγωδία,
Που χάνονται στους δρόμους και στις φυλακές σφαδάζουν,
Μάρτυρας ο Θεός, είμαι απ’ αυτούς που τους μοιάζουν.

Μετάφραση:  Γιώργος Σοϊλεμεζίδης
 http://pegas1.eu