Η δύναμη της θετικής σκέψης
Οι θετικές σκέψεις αλλάζουν τον τρόπο
που λειτουργεί ο εγκέφαλός μας, αφού μας βοηθούν να βλέπουμε τα πράγματα
χωρίς να εστιάζουμε σε προβλήματα της καθημερινότητας αλλά έχοντας μια
πιο γενική εικόνα της ζωής μας. Η διάσημη ψυχολόγος Barbara Fredrickson
και συγγραφέας των βιβλίων ‘Positivity’ και ‘Love 2.0’, μίλησε στο
αυστραλιανό περιοδικό Natural Health για την δύναμη που έχει η θετική
σκέψη στην καθημερινότητα των ανθρώπων συστήνοντας τον διαλογισμό ως
μέθοδο επίτευξης μιας υγιούς ψυχικής υγείας.
«Τα θετικά συναισθήματα είναι πολύ πιο περίπλοκα από τα αρνητικά» λέει η ψυχολόγος εξηγώντας ότι σύμφωνα με έρευνες αυτό που έχει σημασία για τους ανθρώπους είναι η συχνότητα των θετικών συναισθημάτων και όχι η έντασή τους: «Ακόμα και συνηθισμένα γεγονότα της καθημερινής μας ζωής μπορούν να είναι πηγές μιας συναισθηματικής ανάτασης». Σύμφωνα με την ειδικό, τέτοια θετικά συναισθήματα είναι βιώματα μιας ευχάριστης κατάστασης, όπως η ευγνωμοσύνη, η έμπνευση, η χαρά και η γαλήνη.
Η θετική σκέψη μπορεί να μας δώσει μια αίσθηση ασφάλειας αλλά και να μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε και να χτίσουμε νέες ικανότητες. Όπως λέει η Fredrickson, αυτό που μας εμποδίζει καθημερινά από το να κάνουμε αισιόδοξες σκέψεις είναι η έλλειψη ασφάλειας που νιώθουμε στην καθημερινότητα μας. Ανησυχούμε για το παρελθόν ή το μέλλον, ξεχνώντας την ασφάλεια που μπορεί να χαρακτηρίζει το παρόν μας.
******************
Για να
καταλάβουμε καλύτερα την καταπληκτική δύναμη της θετικής διανοητικής
σκεψης θα σας αναφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Πρόκειται για τον
Φράνκ Τζ. Χάλευ, ο οποίος είχε πάθει νευρικό κλονισμό. Απο τι; Απο
στενοχώριες. Κι ο Φράνκ Χάλευ, μου είπε:
"Στεναχωριόμουν για το κάθε τι: Στεναχωριόμουν επειδή ήμουν πολύ αδύνατος. Ή επειδή σκεφτόμουν ότι θα μου έπεφταν τα μαλλιά μου. Στενοχωριόμουν επειδή φοβόμουν ότι δεν θα αποκτούσα ποτέ αρκετά χρήματα για να παντρευτώ, επειδή πίστευα πως δε θα γινόμουν ποτέ καλός πατέρας, επειδή φοβόμουν ότι θα χάσω το κορίτσι που αγαπούσα κι ήθελα να το παντρευτώ. Επειδή φοβόμουν ότι η ζωή μου δε θα ήταν ποτέ όμορφη.
Ανησυχούσα σχετικά με την εντύπωση που έκανα στους άλλους ανθρώπους. Ανησυχούσα γιατί σκεφτόμουν πως ίσως είχα έλκος. Δεν μπορούσα πια να εργασθώ. Παράτησα τη δουλειά μου. Δημιούργησα μια υπερένταση γύρω μου και μέσα μου, έτσι που έφτασα να μοιάζω σαν βραστήρας δίχως ασφαλιστική δικλείδα. Η πίεση έγινε τόσο ανυπόφορη, ώστε κάπου έπρεπε όλο αυτό να ξεσπάσει - και ξέσπασε.
"Ο νευρικός μου κλονισμός ήταν τόσο μεγάλος, ώστε δεν μπορούσα να μιλήσω ούτε στην οικογένεια μου. Δεν ήταν πια δυνατό να ελέγξω τις σκέψεις μου. Με είχε πλημμυρίσει ο τρόμος. Τιναζόμουν κυριολεκτικά στον παραμικρό θόρυβο. Απέφευγα τους πάντες. Μπορούσα να ξεσπάσω σε κλάματα, χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο.
"Κάθε μέρα που περνούσε ήταν και μια αγωνία για μένα.Πίστευα πως είχα εγκαταλειφθεί απο όλους, ακόμη κ απο το Θεό. Ένιωθα τον πειρασμό να πέσω στο ποτάμι και να ησυχάσω μια για πάντα.
"Αντί γι΄αυτό αποφάσισα να κάνω ένα ταξίδι ως τη Φλόριντα, ελπίζοντας οτι η αλλαγή περιβάλλοντος θα μου έκανε καλό. Καθώς έπαιρνα το τραίνο, ο πατέρας μου, μου έδωσε ένα γράμμα και μου είπε να μην το ανοίξω μέχρι να φτάσω στη Φλόριντα. Έφτασα στην Φλόριντα όταν η τουριστική "σαιζόν" βρισκόταν στο αποκορύφωμα της.
Μια και δεν είχα τη δυνατότητα να πληρώσω για ξενοδοχείο, νοικίασα ένα υπνοδωμάτιο πάνω απο ένα γκαράζ. Προσπάθησα να βρώ δουλειά κάπου στο Μαιάμι, μα δε στάθηκα τυχερός.
Έτσι περνούσα τις μέρες μου στην ακρογιαλια. Κι ένιωθα πιο άσχημα στη Φλόριντα από όσο στο σπίτι μου, έτσι αποφάσισα να ανοίξω εκείνο το φάκελο και να δω τι μου έγραφε ο πατέρας μου. Στο σύντομο σημείωμα του, έλεγε: " Γιέ μου, είσαι 1500 μίλια μακριά απο το σπίτι, και δεν νιώθεις διαφορετικά, έτσι δεν είναι; Το ήξερά πως θα ταν έτσι, επειδή πήρες μαζί σου το μοναδικό πράγμα που είναι η αιτία όλων των ανωμαλιών σου, δηλαδή τον εαυτό σου. Δεν υπάρχει τίποτα το κακό με το σώμα ή και με το μυαλό σου. Δεν φταίνε οι καταστάσεις που αντιμετώπισες για όλα αυτά, εκείνο που φταίει είναι αυτό που σκέφτεσαι εσύ για τις καταστάσεις τούτες. Όταν το καταλάβεις αυτό γιέ μου, γύρνα σπίτι, γιατί τότε θα 'σαι καλά."
Το γράμμα του πατέρα μου με έκανε να θυμώσω. Εγώ ζητούσα συμπάθεια, κι όχι συμβουλές. Ήμουν τόσο πολύ οργισμένος, ώστε έλεγα απο μέσα μου ότι δε θα ξαναγύριζα ποτέ στο σπίτι. Εκείνη τη βραδιά, καθώς περιπλανιόμουν σε κάτι απόκεντρους δρόμους στο Μαιάμι, πέρασα μπρός απο μιαν εκκλησία όπου γινόταν νυχτερινή λειτουργία. Μην έχοντας τι άλλο να κάνω μπήκα μέσα και στάθηκα λίγο ακούγοντας τούτη την προσευχή: "Όστις κατέκτησε το πνεύμα αυτού ισχυρότερος εστί από τον κατακτήσαντα πόλιν". Έτσι που καθόμουν εκεί στο σπίτι του Θεού κ άκουγα αυτές τις ίδιες σκέψεις που μου χε γράψει στο γράμμα του ο πατέρας μου, ένιωσα όλη εκείνη την πίκρα που είχε μαζευτεί στην ψυχή μου να σαρώνεται. Ήμουν τώρα σε θέση να σκεφτώ καθαρά και λογικά, για πρώτη φορά στη ζωή μου, κατάλαβα πόσο ανόητος ήμουνα.
Έμενα κατάπληκτος βλέποντας τον εαυτό μου κάτω απο τον αληθινό μου φωτισμό:μάλιστα, αυτός ήμουν εγώ, που ήθελα να αλλάξω όλο τον κόσμο και το κάθε τι που υπήρχε πάνω σε αυτόν - όταν το μοναδικό πράγμα που χρειαζόταν αλλαγή ήταν η εστία του φακού στη φωτογραφική μου μηχανή, δηλαδή το μυαλό μου. Το άλλο πρωί κιόλας,μάζεψα τα πράγματα μου και γύρισα σπίτι.
Μια βδομάδα αργότερα ξανάπιανα τη δουλειά μου. Τέσσερις μήνες κατόπιν, παντρέυτηκα το κορίτσι που φοβόμουν μήπως χάσω.Τώρα είμαστε μια ευτυχισμένη οικογένεια κι έχουμε 5 παιδιά. Ο Θεός στάθηκε καλός μαζί μου, τόσο υλικά, όσο και πνευματικά.
Την εποχή που έπαθα το νευρικό εκείνο κλονισμό ήμουν νυχτερινός επιστάτης σε ένα μικρό εργοστάσιο με δεκαοχτώ άτομα προσωπικό. Τώρα είμαι αρχιεργάτης σε ένα μεγάλο εργοστάσιο κι επιβλέπω προσωπικό που ξεπερνά τα 400 άτομα. Η ζωή μου είναι πολύ πιο γεμάτη και τη νιωθω πολυ πιο φιλική.
Πιστεύω τώρα ότι μπορώ να αισθανθώ όλες τις αληθινές αξίες της ζωής. Κι όταν με βρίσκουν στιγμές ανησυχίας ( όπως μπορούν να τύχουν στον καθένα απο εμάς ) λέω στον εαυτό μου ότι πρέπει να αλλάξει το φακό της φωτογραφικής του μηχανής κι όλα είναι πάλι θαυμάσια.
"Μπορώ τίμια να πω ότι είμαι ευχαριστημένος που είχα εκείνο το νευρικό κλονισμό, επειδή μόνο έτσι ανακάλυψα πόσο τρομερή είναι η δύναμη της σκέψης μας και τι μπορεί να κάνει πάνω στο σώμα μας.
Τώρα μπορώ να βάλω τις σκέψεις μου να δουλεύουν για μένα, αντί ενάντια σε μένα. Μπορώ τώρα να καταλάβω ότι ο πατέρας μου είχε δίκιο όταν έλεγε ότι όλα τα βάσανα μου προέρχονταν απο τον τρόπο που συλλογιζόμουν τα πράγματα. Κι απο τη στιγμή που το κατάλαβα αυτό γιατρεύτηκα κι έμεινα για πάντα γιατρεμένος."
Αυτή ήταν η εμπειρία του Φράνκ.Τζ. Χάλευ. Έχω βαθύτατα πεισθεί ότι η γαλήνη του μυαλού μας κι η χαρά που παίρνουμε απο τη ζωή εξαρτάται όχι απο το πώς είμαστε ή το που είμαστε ή το ποιοι είμαστε, μα αποκλειστικά απο τη διανοητική μας στάση απέναντι σε όλα αυτά.
«Τα θετικά συναισθήματα είναι πολύ πιο περίπλοκα από τα αρνητικά» λέει η ψυχολόγος εξηγώντας ότι σύμφωνα με έρευνες αυτό που έχει σημασία για τους ανθρώπους είναι η συχνότητα των θετικών συναισθημάτων και όχι η έντασή τους: «Ακόμα και συνηθισμένα γεγονότα της καθημερινής μας ζωής μπορούν να είναι πηγές μιας συναισθηματικής ανάτασης». Σύμφωνα με την ειδικό, τέτοια θετικά συναισθήματα είναι βιώματα μιας ευχάριστης κατάστασης, όπως η ευγνωμοσύνη, η έμπνευση, η χαρά και η γαλήνη.
Η θετική σκέψη μπορεί να μας δώσει μια αίσθηση ασφάλειας αλλά και να μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε και να χτίσουμε νέες ικανότητες. Όπως λέει η Fredrickson, αυτό που μας εμποδίζει καθημερινά από το να κάνουμε αισιόδοξες σκέψεις είναι η έλλειψη ασφάλειας που νιώθουμε στην καθημερινότητα μας. Ανησυχούμε για το παρελθόν ή το μέλλον, ξεχνώντας την ασφάλεια που μπορεί να χαρακτηρίζει το παρόν μας.
******************
Η ΜΑΓΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΘΕΤΙΚΗΣ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ
"Στεναχωριόμουν για το κάθε τι: Στεναχωριόμουν επειδή ήμουν πολύ αδύνατος. Ή επειδή σκεφτόμουν ότι θα μου έπεφταν τα μαλλιά μου. Στενοχωριόμουν επειδή φοβόμουν ότι δεν θα αποκτούσα ποτέ αρκετά χρήματα για να παντρευτώ, επειδή πίστευα πως δε θα γινόμουν ποτέ καλός πατέρας, επειδή φοβόμουν ότι θα χάσω το κορίτσι που αγαπούσα κι ήθελα να το παντρευτώ. Επειδή φοβόμουν ότι η ζωή μου δε θα ήταν ποτέ όμορφη.
Ανησυχούσα σχετικά με την εντύπωση που έκανα στους άλλους ανθρώπους. Ανησυχούσα γιατί σκεφτόμουν πως ίσως είχα έλκος. Δεν μπορούσα πια να εργασθώ. Παράτησα τη δουλειά μου. Δημιούργησα μια υπερένταση γύρω μου και μέσα μου, έτσι που έφτασα να μοιάζω σαν βραστήρας δίχως ασφαλιστική δικλείδα. Η πίεση έγινε τόσο ανυπόφορη, ώστε κάπου έπρεπε όλο αυτό να ξεσπάσει - και ξέσπασε.
"Ο νευρικός μου κλονισμός ήταν τόσο μεγάλος, ώστε δεν μπορούσα να μιλήσω ούτε στην οικογένεια μου. Δεν ήταν πια δυνατό να ελέγξω τις σκέψεις μου. Με είχε πλημμυρίσει ο τρόμος. Τιναζόμουν κυριολεκτικά στον παραμικρό θόρυβο. Απέφευγα τους πάντες. Μπορούσα να ξεσπάσω σε κλάματα, χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο.
"Κάθε μέρα που περνούσε ήταν και μια αγωνία για μένα.Πίστευα πως είχα εγκαταλειφθεί απο όλους, ακόμη κ απο το Θεό. Ένιωθα τον πειρασμό να πέσω στο ποτάμι και να ησυχάσω μια για πάντα.
"Αντί γι΄αυτό αποφάσισα να κάνω ένα ταξίδι ως τη Φλόριντα, ελπίζοντας οτι η αλλαγή περιβάλλοντος θα μου έκανε καλό. Καθώς έπαιρνα το τραίνο, ο πατέρας μου, μου έδωσε ένα γράμμα και μου είπε να μην το ανοίξω μέχρι να φτάσω στη Φλόριντα. Έφτασα στην Φλόριντα όταν η τουριστική "σαιζόν" βρισκόταν στο αποκορύφωμα της.
Μια και δεν είχα τη δυνατότητα να πληρώσω για ξενοδοχείο, νοικίασα ένα υπνοδωμάτιο πάνω απο ένα γκαράζ. Προσπάθησα να βρώ δουλειά κάπου στο Μαιάμι, μα δε στάθηκα τυχερός.
Έτσι περνούσα τις μέρες μου στην ακρογιαλια. Κι ένιωθα πιο άσχημα στη Φλόριντα από όσο στο σπίτι μου, έτσι αποφάσισα να ανοίξω εκείνο το φάκελο και να δω τι μου έγραφε ο πατέρας μου. Στο σύντομο σημείωμα του, έλεγε: " Γιέ μου, είσαι 1500 μίλια μακριά απο το σπίτι, και δεν νιώθεις διαφορετικά, έτσι δεν είναι; Το ήξερά πως θα ταν έτσι, επειδή πήρες μαζί σου το μοναδικό πράγμα που είναι η αιτία όλων των ανωμαλιών σου, δηλαδή τον εαυτό σου. Δεν υπάρχει τίποτα το κακό με το σώμα ή και με το μυαλό σου. Δεν φταίνε οι καταστάσεις που αντιμετώπισες για όλα αυτά, εκείνο που φταίει είναι αυτό που σκέφτεσαι εσύ για τις καταστάσεις τούτες. Όταν το καταλάβεις αυτό γιέ μου, γύρνα σπίτι, γιατί τότε θα 'σαι καλά."
Το γράμμα του πατέρα μου με έκανε να θυμώσω. Εγώ ζητούσα συμπάθεια, κι όχι συμβουλές. Ήμουν τόσο πολύ οργισμένος, ώστε έλεγα απο μέσα μου ότι δε θα ξαναγύριζα ποτέ στο σπίτι. Εκείνη τη βραδιά, καθώς περιπλανιόμουν σε κάτι απόκεντρους δρόμους στο Μαιάμι, πέρασα μπρός απο μιαν εκκλησία όπου γινόταν νυχτερινή λειτουργία. Μην έχοντας τι άλλο να κάνω μπήκα μέσα και στάθηκα λίγο ακούγοντας τούτη την προσευχή: "Όστις κατέκτησε το πνεύμα αυτού ισχυρότερος εστί από τον κατακτήσαντα πόλιν". Έτσι που καθόμουν εκεί στο σπίτι του Θεού κ άκουγα αυτές τις ίδιες σκέψεις που μου χε γράψει στο γράμμα του ο πατέρας μου, ένιωσα όλη εκείνη την πίκρα που είχε μαζευτεί στην ψυχή μου να σαρώνεται. Ήμουν τώρα σε θέση να σκεφτώ καθαρά και λογικά, για πρώτη φορά στη ζωή μου, κατάλαβα πόσο ανόητος ήμουνα.
Έμενα κατάπληκτος βλέποντας τον εαυτό μου κάτω απο τον αληθινό μου φωτισμό:μάλιστα, αυτός ήμουν εγώ, που ήθελα να αλλάξω όλο τον κόσμο και το κάθε τι που υπήρχε πάνω σε αυτόν - όταν το μοναδικό πράγμα που χρειαζόταν αλλαγή ήταν η εστία του φακού στη φωτογραφική μου μηχανή, δηλαδή το μυαλό μου. Το άλλο πρωί κιόλας,μάζεψα τα πράγματα μου και γύρισα σπίτι.
Μια βδομάδα αργότερα ξανάπιανα τη δουλειά μου. Τέσσερις μήνες κατόπιν, παντρέυτηκα το κορίτσι που φοβόμουν μήπως χάσω.Τώρα είμαστε μια ευτυχισμένη οικογένεια κι έχουμε 5 παιδιά. Ο Θεός στάθηκε καλός μαζί μου, τόσο υλικά, όσο και πνευματικά.
Την εποχή που έπαθα το νευρικό εκείνο κλονισμό ήμουν νυχτερινός επιστάτης σε ένα μικρό εργοστάσιο με δεκαοχτώ άτομα προσωπικό. Τώρα είμαι αρχιεργάτης σε ένα μεγάλο εργοστάσιο κι επιβλέπω προσωπικό που ξεπερνά τα 400 άτομα. Η ζωή μου είναι πολύ πιο γεμάτη και τη νιωθω πολυ πιο φιλική.
Πιστεύω τώρα ότι μπορώ να αισθανθώ όλες τις αληθινές αξίες της ζωής. Κι όταν με βρίσκουν στιγμές ανησυχίας ( όπως μπορούν να τύχουν στον καθένα απο εμάς ) λέω στον εαυτό μου ότι πρέπει να αλλάξει το φακό της φωτογραφικής του μηχανής κι όλα είναι πάλι θαυμάσια.
"Μπορώ τίμια να πω ότι είμαι ευχαριστημένος που είχα εκείνο το νευρικό κλονισμό, επειδή μόνο έτσι ανακάλυψα πόσο τρομερή είναι η δύναμη της σκέψης μας και τι μπορεί να κάνει πάνω στο σώμα μας.
Τώρα μπορώ να βάλω τις σκέψεις μου να δουλεύουν για μένα, αντί ενάντια σε μένα. Μπορώ τώρα να καταλάβω ότι ο πατέρας μου είχε δίκιο όταν έλεγε ότι όλα τα βάσανα μου προέρχονταν απο τον τρόπο που συλλογιζόμουν τα πράγματα. Κι απο τη στιγμή που το κατάλαβα αυτό γιατρεύτηκα κι έμεινα για πάντα γιατρεμένος."
Αυτή ήταν η εμπειρία του Φράνκ.Τζ. Χάλευ. Έχω βαθύτατα πεισθεί ότι η γαλήνη του μυαλού μας κι η χαρά που παίρνουμε απο τη ζωή εξαρτάται όχι απο το πώς είμαστε ή το που είμαστε ή το ποιοι είμαστε, μα αποκλειστικά απο τη διανοητική μας στάση απέναντι σε όλα αυτά.
Του Νταίηλ Κάρνετζυ
Πηγή του κείμένου : 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου