Τα ψεγάδια σου ήταν αυτά που μ’ έκαναν να σ’ αγαπήσω ακόμη πιο βαθιά

Σάρα Τίσντεϊλ 

(1884-1933)

Θα έχει μια θερμή βροχή

Θα έχει μια θερμή ψιχάλα και μια ευάρεστη οσμή η γη,
Θα τερετίζουν χελιδόνια απ’ την αυγή ως την αυγή,
Θα έχει του δρυοκολάπτη τους έρρυθμους χτύπους,
Και των δαμασκηνιών τους αφρόλευκους κήπους.
Φλογόστηθη σφαίρα πάνω στον φράχτη θα καθίσει,
Και του κοκκινολαίμη η τρίλια εύηχο σκίτσο θα κεντήσει.
Δεν πρόκειται αυτόν τον πόλεμο κανείς να θυμηθεί,
Αφού δεν έμεινε κανένας να πενθεί.
Δεν πρόσεξαν χλωρίδα και πανίδα την διαφορά μικρή,
Ότι έγινε σκόνη η ανθρώπινη φυλή,
Ενώ η άνοιξη θα ‘ρθει πολύ νωρίς,
Χωρίς ν’ αντιληφθεί πως δεν υπάρχουμε εμείς.

 Μετάφραση: Γιώργος Σοϊλεμεζίδης
Πηγή:http://pegas1.eu

Σχόλιο του Μεταφραστή: Η ιδιότητά μου ως λάτρη της ποίησης είναι πολύ πιο μεγάλη από την ιδιότητά του ποιητή και μεταφραστή και αυτό μου επιτρέπει να πω πως το μικρό ποίημα της Σάρα Τίσντεϊλ «Θα έχει μια θερμή βροχή» είναι ένα από τα πολύ λίγα που με άγγιξαν τόσο πολύ.

Ίσως η παγκόσμια ποίηση δεν γνωρίζει ένα άλλο τόσο δυνατό ποίημα. Η δύναμη με την οποία σφίγγει την καρδιά είναι φοβερή. Είναι ειδυλλιακή η εικόνα της γης…χωρίς άνθρωπο. Με έπεισε η ποιήτρια πως πράγματι είμαστε ένα εντελώς ξένο σώμα για τη Φύση. Πότε θα καταλάβουμε πως με την υπερδραστηριότητά μας προσπαθούμε να καταστρέψουμε το ίδιο το δικό μας σπίτι;

Πάρα πολύ θα ήθελα να το έχουν πάντα μπροστά τους ως επιτραπέζιο ποίημα οι κυβερνώντες.

************************** 

Faults Sara Teasdale They came to tell your faults to me, They named them over one by one; I laughed aloud when they were done, I knew them all so well before, — Oh, they were blind, too blind to see Your faults had made me love you more.

Ψεγάδια Σάρα Τίσντεϊλ   (μετάφραση: Κρυσταλλία Κατσαρού) Ήρθαν να μου μιλήσουν για τα ψεγάδια σου Όνομα τους έδωσαν για άλλη μια φορά, ένα προς ένα Μόλις τελείωσαν γέλασα δυνατά Τα γνώριζα όλα ήδη τόσο καλά — Μα δεν μπορούσαν, ειλικρινά δεν μπορούσαν να καταλάβουν Πως τα ψεγάδια σου ήταν αυτά Που μ’ έκαναν να σ’ αγαπήσω ακόμη πιο βαθιά.

-----------------------------

------------------------------
 Sara Teasdale received public admiration for her well-crafted lyrical poetry which centered on a woman's changing perspectives on beauty, love, and death. Many of Teasdale's poems chart developments in her own life, from her experiences as a sheltered young woman in St. Louis, to those as a successful yet increasingly uneasy writer in New York City, to a depressed and disillusioned person who would commit suicide in 1933. Although many later critics would not consider Teasdale a major poet, she was popular in her lifetime with both the public and critics. She won the first Columbia Poetry Prize in 1918, a prize that would later be renamed the Pulitzer Prize for Poetry.

*************************
 Ο Βάτσελ Λίντσεϊ ήταν ερωτευμένος με την ποιήτρια Σάρα Τίσντεϊλ (1884-1933), αλλά ήταν φτωχός και τον άφησε για έναν μεγαλέμπορο. Θα μείνουν για πάντα φίλοι και η Σάρα, που κάποια στιγμή θα χωρίσει, δεν θα ξεπεράσει ποτέ μια απόφαση την οποία έλαβε ως γυναίκα της εποχής της, ενάντια στον ίδιο της τον εαυτό: «Οταν είχα πει, «Αυτή η τραγική φάρσα που εμπλέκομαι / Δεν έχει μήτε αξιοπρέπεια, μήτε ευχαρίστηση μήτε τέλος», / Η άγια νύχτα όλα της τ' άστρα τοποθέτησε γύρω μου, / Ντροπιάστηκα, έχω προδώσει το Φίλο μου». Εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε ένα αυστηρό, βικτωριανό περιβάλλον, επηρεασμένη από τη Σαπφώ, την Εμιλι Ντίκινσον και κυρίως από την Κριστίνα Ροσέτι, την οποία λάτρευε, η Τίσντεϊλ γράφει για τη φύση και τον έρωτα και καθώς βυθίζεται στην κατάθλιψη όλο και περισσότερο για το θάνατο. Πρωτογενής ο λυρισμός της, λιτό κι αυθεντικό το συγκρατημένο αίσθημα στους στίχους της: μια ελάσσων φωνή που συγκινεί. (Από τη μεγαλοφυΐα στην αυτοκαταστροφή - Καθημερινή)