ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ

ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΗΔΙΑΣΤΕ!

ΜΕΤΑ ΦΤΥΣΤΕ ΣΤΟΝ ΚΟΡΦΟ ΣΑΣ
ΚΑΙ ΕΥΧΗΘΕΙΤΕ ΝΑ ΒΑΖΟΥΝ
ΤΙΣ ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ ΔΥΝΑΤΕΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ
ΣΕ "ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΑ" ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΑ!

ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΡΑΚΑ "ΠΑΛΑΙΟΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ" 
ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩΝ

ΤΗΣ ΠΑΝΑΘΛΙΑΣ ΤΑΚΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΤΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΗΣ,

ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΕΛΕΦΑΝΤΩΝ.

ΕΠΙΤΙΘΕΝΤΑΙ ΜΕ ΛΥΣΣΑΛΕΟ  ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ ΧΟΛΗ
ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ

"ΑΚΤΙΒΙΣΤΡΙΑΣ" , ΤΗΣ "ΦΕΥΓΑΤΗΣ" , ΤΗΣ "ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ"
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΜΠΙΡΜΠΙΛΗ, ΠΟΥ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ, ΤΑΧΑ ΜΟΥ ΤΑΧΑ ΜΟΥ,  ΒΑΖΕΙ ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ.

"ΑΝΑΠΤΥΞΗ": ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΕΞΑΧΡΕΙΩΣΑΝ 

ΤΟΝ ΑΠΛΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ 

ΤΟΝ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΤΟΠΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

ΑΛΛΑ ΣΤΟΥΣ ΑΔΙΑΝΤΡΟΠΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ

ΔΙΟΛΟΥ ΤΣΙΠΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΑΝΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ.
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΚΑΤΑΤΜΗΣΟΥΝ
ΓΙΑ ΧΑΡΗ  ΤΗΣ "ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ".

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΥΡΟΣ ( ΦΙΛΕΤΑ ΑΘΗΝΩΝ)

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΑΤΖΕΛΗ (ΦΙΛΕΤΑ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ)

 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΡΑΡΙΓΟΣ (ΖΑΚΥΝΘΟΥ)

ΑΛΕΚΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ, (ΦΙΛΕΤΑ ΚΟΖΑΝΗΣ)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΙΒΕΛΕΓΚΑΣ ( ΦΙΛΕΤΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ)

ΣΟΥΛΑ ΜΕΡΕΝΤΙΤΗ (ΦΙΛΕΤΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ)

 *********************************************************************************

ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ

ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ

Ας πάει και το παλιάμπελο!

Του Γιώργου Λακόπουλου 

[Τα Νέα, 20/01/2011]

Ξαφνικά ο χρόνος γύρισε πίσω στη Βουλή των Ελλήνων. Στους διαξιφισµούς για το νοµοσχέδιο που δυσχεραίνει τη δόµηση στις περιοχές του ∆ικτύου Natura,το επιχείρηµα όσων το καταπολεµούν είναι ότι «παρεµποδίζει την ανάπτυξη». Το έργο αυτό έχει ξαναπαιχτεί. Αν ανατρέξει κανείς στα πρακτικά της ίδιας Βουλής στις πρώτες µεταπολεµικές – µετεµφυλιακές αν θέλετε – δεκαετίες, θα ακούσει τα ίδια επιχειρήµατα.Στο όνοµα της "ανάπτυξης" καταστράφηκαν ταυτόχρονα η ελληνική ύπαιθρος, οι ελληνικές πόλεις και το νησιωτικό σύµπλεγµα, όπως έχει περιγράψει εύστοχα ο Νίκος Σηφουνάκης στα βιβλία του.

Για την ανάπτυξη το κράτος χωροθετούσε εργοστάσιο λιπασµάτων δέκα λεπτά από την Οµόνοια και ναυπηγεία στο στόµιο του Σαρωνικού. Στον βωµό της ανάπτυξης κατεδάφιζαν οι εργολάβοι τα πιο όµορφα νεοκλασικά της Αθήνας για να σηκώνουν πολυκατοικίες. Η ανάπτυξη ήταν η κινητήριος δύναµη της αντιπαροχής που άφησε τις πόλεις χωρίς πράσινο, πεζοδρόµια και χώρους κοινής χρήσης. Χάριν της ανάπτυξης ξήλωσαν στα χωριά τα καλντερίµια και έριξαν άσφαλτο, άλλαξαν τις πέτρινες στέγες µε… ελενίτ, έβαλαν τις µπουλντόζες και ισοπέδωσαν οικισµούς και ταυτόχρονα την ιστορική µνήµη.

Ανάπτυξη πουλούσαν όσοι στοίβαζαν ανθρώπους σε ηµιυπόγεια και σοφίτες και έκαναν το επάγγελµα του θυρωρού όραµα για τον µέσο επαρχιώτη.

Ανάπτυξη έκαναν όσοι δηλητηρίασαν τα ποτάµια και τις λίµνες µε απόβλητα.

Επίδειξη αναπτυξιακής ταχύτητας ήταν η ρύπανση των ακτών, τα κακόγουστα κτίσµατα πάνω στο κύµα, η εξόντωση των τοπικών καλλιεργειών και τα λοιπά ανοσιουργήµατα, µε την υπόθαλψη της άναρχης δόµησης και των αυθαιρέτων.

Μήπως ήταν ανάπτυξη η ανελέητη αλλοίωση του χαρακτήρα των νησιών χάριν του τουρισµού, µε δηµόσιο µάλιστα χρήµα: από τα θαλασσοδάνεια των µεγαλοξενοδόχων µέχρι τα «ρουµς του λετ» της δεκαετίας του 1980; Ως ανάπτυξη δεν πανηγυρίστηκε ότι ένας πρωθυπουργός ανέλαβε αυτοπροσώπως να ξηλώσει τις γραµµές του τραµ στην Αθήνα; Θρίαµβος της ανάπτυξης δεν ήταν η αποµόνωση του Στέφανου Μάνου, η εκδίωξη του Αντώνη Τρίτση και τώρα η απειλή λιντσαρίσµατος της Τίνας Μπιρµπίλη;

Γυρίζουµε λοιπόν στις εποχές όπου καταστρέφαµε το ελληνικό περιβάλλον για να αναπτυχθούµε! Το µικροσυµφέροντα ψιµυθιώνονται πάλι αναπτυξιακά, για να καταστρέψουν ό,τι απέµεινε. Αλλωστε, σύµφωνα µε τον νόµο του Μερφι: «Τίποτε δεν είναι τόσο κακό ώστε να µην µπορεί να γίνει χειρότερο».