Jean Genet
(1910 - 1986)
"Αιρετικός" γάλλος πεζογράφος, ποιητής και δραματικός συγγραφέας, που πέρασε ένα μέρος της ζωής του στη φυλακή για πολλαπλά παραπτώματα του κοινού ποινικού δικαίου. Γραφή πλούσια και και ιδιαίτερα ευαίσθητη , προέβαλε με όλους τους τόνους τη ζωή των "καταραμένων" κοινωνικών στρωμάτων, της φυλακής , του υποκόσμου και της νύχτας.
Οι ωμές περιγραφές του ομοφυλόφυλου ανδρικού έρωτα και η αταλάντευτη εχθρότητα που έδειξε σ΄όλη τη ζωή του κατά της μπουρζουαζίας και των βασικών θεσμών της αστικής κοινωνίας τον κατέστησαν ως ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα πρόσωπα της μεταπολεμικής γαλλικής κοινωνίας.
Το μακρόστιχο ποίημά του Le Condamné à mort (Ο καταδικασμένος σε θάνατο) γράφτηκε το 1942 στη φυλακή, όπου εξέτιε ποινή για κλοπές.
Το ποίημα αποτελεί ύμνο προς τον έρωτα αλλά και ελεγεία για την απώλεια του αγαπημένου προσώπου.
Πρόκειται για
τον εικοσάχρονο Maurice Pilorge, που το 1939
σκότωσε τον εραστή του , πράξη για την οποία
καταδικάστηκε σε θάνατο. Η ποινή εκτελέστηκε
με την καρατόμησή του το 1942, γεγονός που
συγκλόνισε τον ποιητή .
Αναρτούμε μία από τις ωραιότερες μουσικές συνθέσεις
της τελευταίας δεκαετίας , που βασίζεται στο ποίημα του Ζενέ.
Παράλληλα δημοσιεύουμε τις δεκατρείς πρώτες στροφές του,
στο γαλλικό κείμενο και την αγγλική μετάφρασή του.
της τελευταίας δεκαετίας , που βασίζεται στο ποίημα του Ζενέ.
Παράλληλα δημοσιεύουμε τις δεκατρείς πρώτες στροφές του,
στο γαλλικό κείμενο και την αγγλική μετάφρασή του.
Όσοι/ες φίλοι/λες θέλουν να διαβάσουν ολόκληρο το κείμενο, μπορούν να ανατρέξουν στην παρακάτω ιστοσελίδα:
Jean Genet
Le condamné à mort
Le vent qui roule un cœur sur le pavé des cours,
Un ange qui sanglotte accroché dans un arbre,
La colonne d'azur qu'entortille le marbre
Font ouvrir dans ma nuit des portes de secours.
Un pauvre oiseau qui tombe et le goût de la cendre,
Le souvenir d'un œil endormi sur le mur,
Et ce poing douloureux qui menace l'azur
Font au creux de ma main ton visage descendre.
Ce visage plus dur et plus léger qu'un masque,
Et plus lourd à ma main qu'aux doigts du réceleur
Le joyau qu'il convoite; il est noyé de pleurs.
Il est sombre et féroce, un bouquet vert le casque
Ton visage est sévère: il est d'un pâtre grec.
Il reste frémissant aux creux de mes mains closes.
Ta bouche est d'une morte et tes yeux sont des roses,
Et ton nez d'un archange est peut-être le bec.
Le gel étincelant de ta pudeur méchante
Qui poudrait tes cheveux de clairs astres d'acier,
Qui couronnait ton front des pines du rosier
Quel haut-mal l'a fondu si ton visage chante?
Dis-moi quel malheur fou fait éclater ton œil
D'un désespoir si haut que la douleur farouche,
Affolée, en personne, orne ta ronde bouche
Malgré tes pleurs glacés, d'un sourire de deuil?
Ne chante pas ce soir les <>!
Gamin d'or sois plutôt princesse d'une tour
Rêvant mélancolique à notre pauvre amour;
Ou sois le mousse blond qui veille à la grand'hune.
Et descend vers le soir pour chanter sur le pont
Parmi les matelots à genoux et nus tête
L'ave maris stella. Chaque marin tient prête
Sa verge qui bondit dans sa main de fripon.
Et c'est pour t'emmancher, beau mousse d'aventure
Qu'ils bandent sous leur froc les matelots musclés.
Mon Amour, mon Amour, voleras-tu les clés
Qui m'ouvriront ce ciel où tremble la mature
D'où tu sèmes, royal, les blancs enchantements
Qui neigent sur mon page, en ma prison muette:
L'épouvante, les morts dans les fleurs de violette....
La mort avec ses coqs; Ses fantômes d'amants...
Sur ses pieds de velours passe un garde qui rôde.
Repose en mes yeux creux le souvenir de toi.
Il se peut qu'on s'évade en passant par le toit.
On dit que la Guyane est une terre chaude.
O la douceur du bagne impossible et lointain!
O le ciel de la Belle, ô la mer et les palmes,
Les matins transparents, les soirs fous, les nuits calmes,
O les cheveux tondus et les Peaux-de-Satin!
Rêvons ensemble, Amour, à quelque dur amant
Grand comme l'Univers mais le corps taché d'ombres
Qui nous bouclera nus dans ces auberges sombres,
Entre ses cuisses d'or, sur son ventre fumant,
[....................]
The Prisoner Condemned to Death
Translation by Mark Spitzer
To the memory
of Maurice PILORGE
twenty-year-old murderer
The wind rolling a heart across the yard
a sobbing angel hung in a tree
the column of azure twisting the marble
make emergency portals
open in my night.
A poor falling bird and the taste of ash (1)
the memory of an eye asleep on the wall
and this sorrowful fist which threatens the azure
make your face descend
to the hollow
of my hand.
This hard face, lighter than a mask
is heavier in my hand than the coveted jewels
in the fingers of the fence; it is drenched in tears
somber and ferocious
a green sheen
covers it.
Your face is stern: like a Greek shepherd's
it shudders in the hollow of my closed hands
your mouth is that of a dead woman's
your eyes are roses
and your nose could be
an archangel's beak.
If your visage sings, then what great evil
melted the sparkling frost of your malicious modesty
dusting your hair with bright stars of steel
and crowning your hair with thorns?
Tell me what mad misfortune makes your eye burst
with a despair so great that savage grief
is horrified to adorn your round mouth
with a smile of mourning
despite your icy tears?
Tonight, golden child, don't sing "Lunar Studs"
be instead a sad princess in a tower dreaming
of our poor love -- or the blond cabin-boy
watching from the main mast.
And descend toward evening to sing on the deck
the Ave Maris Stella among the sailors
bald and kneeling, already holding
their leaping dicks
in roguish hands.
To screw you, handsome adventurous cabin-boy
as the muscular sailors get hard beneath their pants
my love, my love, will you steal the keys
which will open for me
the sky of trembling masts?
Where royally you sow enchanting white snow
upon my page, in my silent prison: (2)
the terror, the dead in the lavender blossoms
death with her roosters
and phantoms of lovers...
On his velvet feet, a prowling guard passes
the memory of you lies in my hollow eyes
maybe we can escape by crossing the roof
they say Guiana
is a very hot place. (3)
Oh the sweetness of the colony
impossible and faraway
oh the sky of Escape, the sea and the palms
the transparent dawn, the delirious dusk
the calm nights, shorn heads
and Smooth-Skinned Punks! (4)
Oh Love, let's dream together of a tough lover
immense like the Universe
though his body stained by shadows
he will shackle us naked in these somber hostels
between his thighs of gold
upon his belly
smoking
[..............]
[..............]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου