Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

[...]Η έννοια του πλήθους δεν μας προμηθεύει κανένα κριτήριο που θα μας έδινε τη δυνατότητα να προσδιορίζουμε ποια είναι τα πραγματικά προοδευτικά και απελευθερωτικά "αντι-συστημικά" κινήματα. Η δική μου έννοια της "πολιτικής της πολιτοφροσύνης" αναπτύσσεται με τον ακόλουθο τρόπο: μια πολιτική της πολιτοφροσύνης είναι μια πολιτική των όρων δυνατότητας της πολιτικής. Κάθε παρέμβαση που τείνει να αποτρέψει προληπτικά ή να διακόψει μια διαδικασία βίας είναι ένα παράδειγμα πολιτικής της πολιτοφροσύνης. Η πολιτική της πολιτοφροσύνης είναι με μιαν έννοια μια πολιτική "αντι-βίας", είναι αντίσταση στη βία που καταστρέφει την ίδια τη δυνατότητα της πολιτικής.

Αυτή η άποψη δεν έρχεται σε αντίθεση με την ιδέα του ριζικού μετασχηματισμού της κοινωνίας και της βίας που αυτός συνεπιφέρει. Αλλά η ιδέα του μετασχηματισμού της κοινωνίας δεν επιμένει αρκετά στην αναγκαία αντίσταση απέναντι στη βία. Μου λένε: είσαι επομένως υπέρ της μη βίας, έγινες μη βίαιος. Σε αυτό είμαι υποχρεωμένος να απαντήσω ότι υπήρχε βεβαίως κάτι σημαντικό σε μιαν ορισμένη παράδοση μη βίαιης σκέψης, το οποίο δεν προσέξαμε αρκετά. Και αντιστρόφως, είναι σαφές ότι η επαναστατική βία προετοίμασε το έδαφος για μιαν ορισμένη στρατιωτικοποίηση της πολιτικής. Είναι επομένως αναγκαίο να αναρωτηθούμε για τα καταστροφικά αποτελέσματα της βίας, συμπεριλαμβανόμενης και της επαναστατικής βίας».

Απόσπασμα από τη συνέντευξη του γάλλου
φιλοσόφου Ετιέν Μπαλιμπάρ, που δημοσιεύτηκε
στο περιοδικό «Contre Temps».
Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία στις 7 - 08/07/2007