Το πάθημα ενός ζαράκια

ΑΛΚΙΦΡΟΝΟΣ* ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ

[ Αλκίφρων : Αθηναίος ρήτορας που έζησε ανάμεσα
στον 3ο και 2ο αιώνα π.Χ.
Συνέγραψε μία σειρά από πλασματικές επιστολές,
οι οποίες θεωρούνται υποδείγματα "αττικού ύφους".
"Συντάκτες" των επιστολών υποτίθεται ότι είναι
αγρότες, ψαράδες, παρασιτικοί τύποι και εταίρες
του αθηναϊκού 4ου αιώνα π.Χ.
Οι 124 σωζόμενες επιστολές του χωρίστηκαν από τους γραμματολόγους
σε τέσσερα βιβλία και αποτελούν την ανάγλυφη εικόνα
του ιδιωτικού βίου της εποχής εκείνης, οι πιο πολλοί δε από
τους τύπους του παρουσιάζουν μιαν εξαιρετική ομοιότητα
με τους ανθρώπους της εποχής μας.]

ΒΙΒΛΙΟ Γ΄

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΠΑΡΑΣΙΤΩΝ
( παράσιτος= ο σιτιζόμενος από το τραπέζι άλλου, ο κόλακας)

54

Giuseppe Maria Crespi : " Οι ζαράκηδες" (1740).
Μουσείο της Μπολόνια.

Ο ΧΥΤΡΟΓΛΕΙΦΤΗΣ ΣΤΟΝ ΤΣΑΝΑΚΟΧΑΡΩΝΑ

Θα με ρωτήσεις τώρα γιατί δακρύζω ή πώς έσπασα το κεφάλι μου
ή πώς φορώ σχισμένο σε πολλά σημεία το λαμπρό αυτό ιμάτιο.
Κέρδισα στα ζάρια, που να μη μ' εύρισκε τέτοια τύχη!
Τι ήθελα και τα έβαλα , εγώ ένα απολειφάδι,
με νταβραντισμένους νεαρούς;
Είχα μαζέψει μπροστά μου ένα σωρό όλες τις κάβες,
τους είχα πάρει ό,τι είχαν και δεν είχαν,
όταν έπεσαν όλοι πάνω μου και με κάναν του αλατιού,
άλλοι δίνοντάς μου μπουνιές, άλλοι χτυπώντας με πέτρες
κι άλλοι κάνοντας κομμάτια το ιμάτιό μου.
Εγώ κρατούσα σφιχτά το παραδάκι, έχοντας
πάρει την απόφαση να πεθάνω παρά να τους
αφήσω να μου πάρουν τα κέρδη .
Αντιστάθηκα γενναία έως ένα σημείο, υπομένοντας
τα δυνατά τους χτυπήματα και τα στραμπουλήγματα των δακτύλων,
και έμοιαζα με Σπαρτιάτη που τον δέρνουν
πάνω στο βωμό της Ορθίας Αρτέμιδος.
Δε συνέβαιναν όμως στη Σπάρτη όσα τραβούσα, παρά στην Αθήνα-
και μάλιστα από τους πιο αχρείους μπαρμπουτιέρηδες των Αθηνών.
Στο τέλος λιποθύμησα και άφησα τους καταραμένους να τα πάρουν.
Έψαξαν ώς και τον κόρφο μου! Αφού βούτηξαν ό,τι υπήρχε μέσα , το 'σκασαν.
Σκέφτηκα πως καλύτερο είναι να ζω χωρίς χρήματα , παρά να πεθάνω παραλής.