Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Σιωπητήριο
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΡΟΠΟΥΛΗ
"Προσφέροντας στον καθένα μας χώρια (καθαυτό απαράλλαχτο όμως) Το Αγαπημένο Του Αυτοκίνητο ή Το σαμπουάν Που Ονειρεύεται, οι διαφημίσεις προϋποθέτουν ότι αποτελούμε κλώνους του Γενικού Καταναλωτή. «Δεν μπορεί παρά» να λατρεύουμε αυτοκίνητα, να ονειρευόμαστε σαμπουάν... Ετσι, η διαφήμιση περιέχει μια προσβολή , που το χιούμορ μας την εξουδετερώνει εμποδίζοντάς μας ν' αναγνωρίσουμε τον κόσμο στη στρεβλή εικόνα του και τον εαυτό μας στον Καταναλωτή-Πρότυπο. Αλλά τα καταφέρνουμε ολοένα πιο δύσκολα γιατί τα διαφημιστικά πλάνα νοθεύουν ολοένα πιο αποτελεσματικά μιαν πραγματικότητα που τείνει να εξαντλείται στην εικόνα της. Ωσπου ο κόσμος εκτυλίσσεται, γύρω μας κι εντός, καθ' ομοίωσιν διαφήμισης. Το στρεβλό καταντά «φυσικό», η AGB «πιάνει» τον σφυγμό: «Τέτοια θέλουμε»...
Επαληθεύουμε τη νόθευση αν προσέξουμε πως οι ίδιες οι διαφημίσεις, για να πείσουν πως απηχούν τα γούστα μας, προϋποθέτουν πια έναν Καταναλωτή εξαχρειωμένο. Στα ραδιοφωνικά σποτ, όλες οι γυναίκες είναι κατίνες.
Λογοπαίγνια της συμφοράς («Μ' αρέσει νά 'μαι από κάτω»: για τέντα) μας γυρνούν σ' ανεσταλμένα γυμνασιακά χρόνια, όπου «τον Μανωλιό τον πήρανε σ' ένα καράβι μούτσο». Κι ο «πρότυπος», κομπλεξικός εαυτός μας κερδίζει κατά τύχην φράγκα και γίνεται «Ελληνας κροίσος, επτά γράμματα»...
Είναι προφανές: Ο διαφημιστής δεν φοβάται πια μην προσκρούσει σε κατάλοιπα χιούμορ, αξιοπρέπειας ή ντροπής.
Παγιδευμένοι σ' αυτόν τον φαύλο κύκλο, μαθαίνουμε να προϋποθέτουμε τον συνομιλητή μας: Δεν ακούω τι λες αλλά τι «δεν μπορεί παρά» να λες αφού «δεν μπορεί παρά» να είσαι κλώνος του Ομογενοποιημένου Λιγούρη, του τόσο ηλίθιου ώστε, ενώ του λεηλατούν τη ζωή, σαλιαρίζει με το υλικό ή φαντασιακό, πάντως γυαλιστερό, προϊόν της λεηλασίας: φράγκα, φήμη, φιγούρα... [.....]."
Από τη στήλη ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΣΚΟΝΗΣ
στη ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ (13/06/2008)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου