Fabrizio De Andrè - + La canzone di Marinella /Το τραγούδι της Μαρινέλα

La canzone di Marinella

Questa di Marinella è la storia vera
che scivolò nel fiume a primavera
ma il vento che la vide così bella
dal fiume la portò sopra a una stella

sola senza il ricordo di un dolore
vivevi senza il sogno di un amore
ma un re senza corona e senza scorta
bussò tre volte un giorno alla sua porta

bianco come la luna il suo cappello
come l'amore rosso il suo mantello
tu lo seguisti senza una ragione
come un ragazzo segue un aquilone

e c'era il sole e avevi gli occhi belli
lui ti baciò le labbra ed i capelli
c'era la luna e avevi gli occhi stanchi
lui pose la mano sui tuoi fianchi

furono baci furono sorrisi
poi furono soltanto i fiordalisi
che videro con gli occhi delle stelle
fremere al vento e ai baci la tua pelle

dicono poi che mentre ritornavi
nel fiume chissà come scivolavi
e lui che non ti volle creder morta
bussò cent'anni ancora alla tua porta

questa è la tua canzone Marinella
che sei volata in cielo su una stella
e come tutte le più belle cose
vivesti solo un giorno , come le rose

e come tutte le più belle cose
vivesti solo un giorno come le rose.ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΝΕΛΑ

Αυτή είναι η πραγματική ιστορία της Μαρινέλα

που γλίστρησε στο ποτάμι μια άνοιξη

μα ο άνεμος που την είδε τόσο όμορφη

την πήρε από το ποτάμι πάνω σε ένα αστέρι



Μόνη χωρίς τη μνήμη ούτε ενός πόνου

ζούσες χωρίς το όνειρο μίας αγάπης

μα ένας βασιλιάς χωρίς στέμμα και συνοδεία

χτύπησε τρεις φορές τη πόρτα σου μια μέρα



Το καπέλο του άσπρο σαν το φεγγάρι

Ο μανδύας του κόκκινος σαν την αγάπη

τον ακολούθησες χωρίς να έχεις λόγο

σαν ένα αγόρι που ακολουθεί ένα χαρταετό.



Και στον ήλιο είχες όμορφα μάτια

σου φίλησε τα χείλη και τα μαλλιά

Στο φεγγάρι είχες κουρασμένα μάτια

έβαλε τα χέρια του στη μέση σου.



Υπήρξαν φιλιά και χαμόγελα

μετά υπήρξαν μόνο άνθη

που έβλεπαν με τα μάτια των άστρων

να τρέμει στον άνεμο και στα φιλιά του το δέρμα σου.



Λένε μετά πως καθώς γυρνούσες

πως στο ποτάμι γλίστρησες, ποιος ξέρει πώς

και αυτός που δεν ήθελε να πιστέψει πως είσαι νεκρή

χτυπούσε για ακόμα εκατό χρόνια τη πόρτα σου.



Αυτό είναι το τραγούδι σου, Μαρινέλα,

που πέταξες στον ουρανό πάνω σε ένα αστέρι

και όπως όλα τα πιο όμορφα πράγματα

έζησες μόνο για μια μέρα, σαν τα τριαντάφυλλα

και όπως όλα τα πιο όμορφα πράγματα

έζησες μόνο για μια μέρα, σαν τα τριαντάφυλλα.