Ποιοι και γιατί εξαφάνισαν τη Δολοφονία τωνν Τεμπών από την προεκλογική εκστρατεία;

 

Μη μιλάς για τα Τέμπη!

 

Γιάννης Αλμπάνης

news247.gr 

4–5 λεπτά

---

Πριν δύο μήνες ήμασταν όλοι σίγουροι-ες ότι το έγκλημα των Τεμπών θα κυριαρχούσε στην προεκλογική εκστρατεία. Το σοκ που υπέστη όλη η κοινωνία από τον άδικο χαμό 57 ανθρώπων (νέων στη μεγάλη πλειονότητά τους) φαινόταν να τραντάζει την κυβέρνηση, τον πρωθυπουργό και το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του. Κι όμως! Λίγα εικοσιτετράωρα πριν ανοίξουν οι κάλπες, τα Τέμπη είτε δεν αναφέρονται καθόλου είτε αναφέρονται παρεμπιπτόντως στις προεκλογικές συζητήσεις.

Ο βασικός πολιτικός υπεύθυνος για την τραγωδία, Κώστας Καραμανλής, κατεβαίνει κανονικά στις εκλογές σαν να μην τρέχει τίποτα. Ποζάρει χαμογελαστός στα προεκλογικά υλικά του, στις περιοδείες του εκπέμπει μήνυμα αισιοδοξίας και σιγουριάς για την νίκη της Νέας Δημοκρατίας, συγχαίρει τον Πανσερραϊκό για την άνοδό του στη Super League. Αν δεν ξέρεις την ιστορία, δεν θα μπορούσες να φανταστείς ότι αυτός ο άνθρωπος πριν δυόμισι μήνες εμφανιζόταν συντετριμμένος μπροστά στις κάμερες.

Το κράτος

Την ίδια ώρα, βασικό στοιχείο της καμπάνιας της Νέας Δημοκρατίας αποτελεί το «ψηφιακό άλμα» του ελληνικού κράτους. Στα καλοφτιαγμένα βίντεο του κόμματος και την πανάκριβη εκστρατεία του Κυριάκου Πιερρακάκη μάς εξηγούν πόσο πολύ προχώρησε ο εκσυγχρονισμός του κρατικού μηχανισμού αυτά τα 4 χρόνια. Ναι, για αυτό το ίδιο κράτος μιλάμε που δεν μπόρεσε να αποφύγει την (πρωτοφανή για τα ευρωπαϊκά δεδομένα) μετωπική σύγκρουση δύο τρένων. Το κράτος που δεν διαθέτει τα συστήματα ασφαλείας τα οποία οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν εγκαταστήσει από τη δεκαετία του ‘70. Το κράτος-κουρελού που εκποιεί την περιουσία του και λειτουργεί στον 21ο αιώνα με χειρόγραφες καταστάσεις.

Μιλάμε για το ψηφιακό άλμα ενός κράτους το οποίο δυόμισι μήνες μετά την τραγωδία των Τεμπών δεν έχει πάρει κανένα ουσιαστικό μέτρο για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων, πλην της αραίωσης των δρομολογίων. Διαρκώς διαβάζουμε για νέα ατυχήματα και δυσλειτουργίες σε ένα σιδηροδρομικό δίκτυο το οποίο σε μήκος 130 χιλιομέτρων έχει μονή γραμμή.

Το τείχος της σιωπής

Τα Τέμπη στην προεκλογική εκστρατεία εμφανίζονται ως μια κακή ανάμνηση ενός πολύ παλιού συμβάντος το οποίο έχουμε αφήσει πίσω μας -και ας έχουν περάσει μόλις δυόμισι μήνες από το έγκλημα. Όπως είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο debate, η Νέα Δημοκρατία είχε μία κάμψη μετά τα Τέμπη, αλλά την ξεπέρασε…

Πώς φτάσαμε όμως στο σημείο της εξαφάνισης των Τεμπών από την προεκλογική εκστρατεία; Μπορούμε να ανιχνεύσουμε τέσσερις βασικούς λόγους:

Πρώτον, αποδείχτηκε ορθή (από τη σκοπιά της Νέας Δημοκρατίας) η αναβολή των εκλογών για μετά το Πάσχα. Η περίοδος των γιορτών λειτούργησε εκτονωτικά για την κοινωνική οργή.

Δεύτερον, απέδωσε η τακτική της διάχυσης των ευθυνών. Για μια ακόμα φορά αποδείχτηκε ότι «όταν φταίνε όλοι, εντέλει δεν φταίει κανείς». Για το έγκλημα στα Τέμπη προφανώς δεν φταίει μόνο η κυβέρνηση. Αλλά αυτή φέρει την κύρια ευθύνη. Υπάρχει ένας τρόπος να θέτεις τις διαχρονικές ευθύνες για να υπερασπιστείς την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Υπάρχει όμως κι ένας τρόπος να το κάνεις για να δημιουργείς σύγχυση και να αθωώνεις τους ενόχους. Στην περίπτωση μας συνέβη το δεύτερο.

Τρίτον, στα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ βάρεσε σιωπητήριο για τα Τέμπη. Πέρα από τις πιο προκλητικές κινήσεις αποσιώπησης όπως το «θάψιμο» της κινητοποίησης των συγγενών των θυμάτων στις Σέρρες, είδαμε ολόκληρες συνεντεύξεις των πολιτικών αρχηγών στις οποίες δεν έγινε ούτε καν νύξη για τα Τέμπη. Η γραμμή είναι «μη μιλάς για τα Τέμπη».

Τέταρτον, η αντιπολίτευση επέδειξε αδυναμία στο να φτιάχνει ατζέντα.

Οι συγγενείς

Το προεκλογικό σιωπητήριο για τα Τέμπη σπάνε οι συγγενείς των θυμάτων. Με τις κινητοποιήσεις τους δεν εκφράζουν μόνο το αίτημα για δικαιοσύνη και αλήθεια. Κάνουν κάτι ακόμα πιο σημαντικό. Στρέφονται ενάντια στον αφόρητο κυνισμό της εξουσίας που αντιμετωπίζει ακόμα και μια ανείπωτη τραγωδία ως μια άτυχη στιγμή του πολιτικού παιχνιδιού. Στρέφονται ενάντα στον αφόρητο κυνισμό ενός πρωθυπουργού, ο οποίος ερωτώμενος χτες για τις κινητοποήσεις των συγγενών, έκανε λόγο για εργαλειοποίηση της τραγωδίας κι έκρινε (φευ!) ότι “ο δικαιολογημένος θυμός των συγγενών των θυμάτων δεν δικαιολογεί τέτοιου είδους συμπεριφορές”.

Δεν πρέπει να μιλάνε για τα Τέμπη ούτε οι συγγενείς των θυμάτων...