""ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΟΥ" Στίχοι - Μουσική προσαρμογή: ΣΙΣ ΥΦΟΣ
Ερμηνεία - παραγωγή ΠΡΟΜΗ ΘΕΑΣ
Είναι στ' αλήθεια όμορφο
μ' ιδέες να μεγαλώνεις
πρώτα τσιμπάς στο δόλωμα
και ύστερα πληρώνεις
έτσι κι εγώ μεγάλωνα σ’ αριστερές κερκίδες
μα όσο αγώνες κέρδιζα μου 'κλεβαν τις παρτίδες
παιδί , τα παραμύθια μου λέγανε για εξορίες
κι είχα για Ιλιάδα μου τ΄αντάρτικου ιστορίες
το σπίτι μου φιλόξενο σε Ρίτσο Λειβαδίτη
τι όμορφα η γη που μύριζε γαζία του αποσπερίτη
ξενύχτησα διαβάζοντας Λουντέμη , Καζαντζάκη
που αγίαζαν τον Άνθρωπο και έδειχναν την "Ιθάκη"
Μαζί μ' αυτά όμως μάθαινα, πατώντας σε λεπίδες
δεξιά έχει κυνηγητό και κέντρο τις παγίδες
Σαν την σκουριά που τρώει τα χρόνια
είναι όσα κέρδισα από σένα
μα είναι τα λόγια μαγεμένα
που μου ΄χεις πει από παιδί
Αριστερά μου, έρωτα εσύ,
πόσες φορές μ’ έχεις μπερδέψει
μα την ψυχή μου έχεις γιατρέψει
μ’ ελπίδες πάνω σε χαρτόνια
Και πριν πατήσω 17 άρχισαν οι αγώνες
να θέλουμε την άνοιξη ενώ σπέρναν χειμώνες
τις μέρες δίναμε παρών στους δρόμους στις πορείες
και οι νύχτες όμορφες , γλυκές μ’ ιδέες και θεωρίες
διαδήλωση, χέρια σφιχτά , να διώχνουμε διαβόλους
εμείς μαχόμασταν "αστούς" κι οι αστοί ..ονειροπόλους
χιλιάδες άνθρωποι μαζί , ιδέες να υπερασπίζουν
μα ύστερα η μόδα πέρασε , κι άρχισαν να λακίζουν
άλλοι γιατί διαψεύστηκαν και άλλοι γιατί χαθήκαν
κι άλλοι γιατί βολεύθηκαν ή σ' άλλες δίνες μπήκαν
μα απ όλους οι χειρότεροι και οι πιο χαλασμένοι
αυτοί που αλλαξοπίστησαν και νιώσαν φωτισμένοι
τους βλέπω και συγκρίνοντας μια σκέψη δεν μ' αφήνει
γιατί δεν είδα δεξιό , αριστερός να γίνει?
Σαν την σκουριά που τρώει τα χρόνια
είναι όσα πέρασα για σένα
Μα είναι τα λόγια μαγεμένα
που μου ’χεις πει από παιδί
Αριστερά μου, έρωτα εσύ,
πόσες φορές μ΄έχεις πληγώσει
μα την καρδιά μου μού έχεις δώσει
και δυο τριμμένα παντελόνια
Κι ύστερα ήρθαν αλλαγές μα αλλαγή δεν είδα
τον κόσμο παραμύθιασαν πάλι με την ελπίδα
γινόμασταν λιγότεροι και η φωνή ασθενούσε
ο κόσμος, στην καλύτερη, απλώς μας συμπαθούσε
μας έπαιρναν για γραφικούς που χουν παλιές ιδέες
ζούμε λέει στον κόσμο μας , ποθούμε Δουλτσινέες
ξύπνα ανυποψίαστε, λάθος στον νου σου το 'χεις
που νόμισες πως έπιασες τον ταύρο από τους...όρχεις
σε φλόμωσαν στα φούμαρα να νιώθεις Ευρωπαίος
μα αυτοί μαζί τα φάγανε και σ' άφησαν το χρέος
την φόλα μάσαγες καλά που λέγε ο κάθε αλήτης
και ας φώναζε ο αριστερός, βοών ως ερημίτης
στην οθονούλα σου μπροστά Μπάγερν - Ρεαλ Μαδρίτης
καμάρωνες που ήσουνα φιλήσυχος πολίτης
κι όταν η βόμβα έσκαγε τότε εσύ ξυπνούσες
σου έφταιγε το σύστημα που πριν χαϊδολογούσες
φώναζες και μου ζήταγες ένοχους να πληρώσουν
“λαμόγια”, ωρυόσουνα, όσοι εμπιστευόσουν
με κοίταζες και ήξερες η αλήθεια τι σου λέει
πώς για το χάλι που 'φτασες μόνο η αριστερά δεν φταίει
στους δρόμους ήθελες μαζί να ξεχυθούμε πάλι
να γίνουμε μια γροθιά ανίκητο ατσάλι
μα κουραζόσουνα νωρίς κι άρχιζες τα "αφετέρου"
και φτάναμε ούτε οι μισοί από ντέρμπι ποδοσφαίρου
κι όταν πια στο απροχώρητο σου τέλειωνε η καβάτζα
θυμόσουν ότι η Αριστερά είναι καλή για λάντζα
καθάριζα λοιπόν εγώ και εσύ ήσυχα κοιμόσουν
μα απ' του φιδιού το δάγκωμα πάλι φαρμακωνόσουν
και όταν από όσα σου ΄κλεψαν σου δίναν πίσω τρία
με ξέχασες και ξανάνιωθες “τάξη καθεστηκυία”
έβγαλες τους βρικόλακες από την ναφθαλίνη
και του οξυγόνου η στρόφιγγα πάλι άρχισε να κλείνει
πια ναρκωμένος περπατάς ίσια στους ολετήρες
που ενώ σε κατακρεουργούν τους βλέπεις για σωτήρες
σαν την σκουριά που τρώει τα χρόνια
είναι όσα πέρασα για σένα
μα είναι τα λόγια μαγεμένα
που μου ΄χεις πει από παιδί ,
Αριστερά μου έρωτα εσύ,
πολλές φορές μ’ έχεις προδώσει
μα την ψυχή μου έχεις πυρώσει
και νίκησα γύπες και όρνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου