ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΦΑΓΟΥΡΑ/Ο Μπίλι Γουάιλντερ στις καλύτερες στιγμές του

 

ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΦΑΓΟΥΡΑ (1955)

(THE SEVEN YEAR ITCH)

• ΕΙΔΟΣ: Κωμωδία
• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μπίλι Γουάιλντερ
• ΚΑΣΤ: Τομ Γιούελ, Μέριλιν Μονρόου
• ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 105'
• ΔΙΑΝΟΜΗ: SEVEN FILMS

---

του Ηλία Φραγκούλη

freecinema.gr/

Πιστός σύζυγος ξεμένει μόνος στο σπίτι, με την οικογένεια σε διακοπές, εν μέσω καύσωνα στο Μανχάταν. Τη θερμοκρασία θα ανεβάσει ακόμη περισσότερο η guest «γειτόνισσα» του επάνω ορόφου, ένα μοντέλο με τη συνήθεια να βάζει τα εσώρουχά της… στην κατάψυξη!

Βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό του Τζορτζ Άξελροντ, το «Επτά Χρόνια Φαγούρα» καταπλακώθηκε από τα πόδια της Μέριλιν Μονρόου και μια φούστα που ανεμίζει ψηλά, μέχρι τα όρια της λογοκρισίας, δημιουργώντας μια μυθική εικόνα για την ιστορία του σινεμά. Αυτό που βρίσκεται από κάτω, όμως, είναι ένα από τα σπάνια φιλμ (ειδικά για το Χόλιγουντ εκείνης της περιόδου) που επιχείρησαν να αναλύσουν τις ανδρικές νευρώσεις, χρησιμοποιώντας ως ήρωα έναν διόλου γοητευτικό, φιλήσυχο και εξοργιστικά πιστό επί επτά συναπτά έτη σύζυγο. Όχι με όχημα ένα μελόδραμα ή τις συνήθεις τραγικές καταστάσεις που έφερναν τους ερμηνευτές τους πιο κοντά… στα Όσκαρ, αλλά με έναν κωμικό τόνο που γαργαλάει διαρκώς τη libido!

Η εισαγωγή στον κόσμο της Νέας Υόρκης της εποχής είναι ένα αριστούργημα αφήγησης που το υπόλοιπο έργο δύσκολα κοντράρει (κυρίως εξαιτίας του… εγκλωβισμού του στο θεατρικών καταβολών διαμέρισμα του ήρωα), γεμάτο από κωμικές «βινιέτες» και ιστορικές αναδρομές στο… αρχέγονο και πρωτόγονο (η σκηνή με την ινδιάνικη φυλή είναι απόλαυση) «χόμπι» των καλοκαιρινών διακοπών της νοικοκυράς συζύγου η οποία μαζεύει τα κουτσούβελα και τρέχει στις εξοχές, καταδικάζοντας τον εργαζόμενο «αφέντη» να τα βγάλει μόνος του στην πόλη.

Ο σεξισμός δεν είναι και τόσο «πολιτικά ορθός» και οι ανδρικές φαντασιώσεις που οπτικοποιούνται ζορίζονται για να μην βγουν έξω από τα όρια του επιτρεπτού, με κυριότερο πρόβλημα τη μη σεξουαλική συνεύρεση του ήρωα με τη σεξοβόμβα του επάνω ορόφου, που δεν θέλει και πολύ για να αποπλανηθεί (με ένα ποτηράκι σαμπάνιας είναι στα πατώματα…). Σε ένα πλαίσιο ανδρικής… ακολασίας τριγύρω του, ο εγκρατής κύριος Ρίτσαρντ Σέρμαν κολάζεται μονάχα νοητά, ακόμη κι όταν η αμαρτία βρίσκεται χειροπιαστή και διαθέσιμη μπροστά του. Ο Μπίλι Γουάιλντερ δεν μπόρεσε να πείσει το studio και να οδηγήσει το ζευγάρι των πρωταγωνιστών μέχρι το σεξ (όπως συνέβαινε στο θεατρικό), χάνοντας πολλές ευκαιρίες ανάπτυξης του δεύτερου μέρους του φιλμ.

Ο Τομ Γιούελ είναι απόλυτα εκφραστικός και ιδανικά φαρσικός στον ρόλο του, ενώ η Μονρόου πουλάει άψογα την εικόνα της χαζής ξανθιάς, αφήνοντας πάντα μια γλυκιά αμφιβολία ότι αυτό ακριβώς μπορεί να ήταν και στη ζωή της. Μετά την τεράστια επιτυχία αυτού του φιλμ, χρειάστηκε να πείσει για πολύ περισσότερα, ενώ η φύση, απλά, την προόριζε ως σαρκικό πρότυπο ηδονής. Που θα λατρέψεις σε Technicolor και σε μεγάλες διαστάσεις ξανά, με τούτη την επανέκδοση.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Κλασική κωμωδία που περισσότερο γνωρίζει κανείς από την περίφημη εικόνα της Μέριλιν Μονρόου με τη σηκωμένη φούστα, παρά μπορεί να παραδεχτεί ότι έχει δει ποτέ του και ολόκληρο το φιλμ! Κινηματογραφικά είναι ελαφρώς ξεπερασμένο και σαφώς… «παλιακό», αλλά κουβαλάει μέσα του μια αύρα από το Χόλιγουντ της χρυσής εποχής των studios, η οποία σχεδόν συγκινεί και σίγουρα γοητεύει από μόνη της. Οι θεατές που αρρωσταίνουν στην ιδέα των επανεκδόσεων και φαντάζονται ότι θα δουν… «νυχτερίδες κι αράχνες, γλυκιά μου», επειδή ο τίτλος συνοδεύεται από το έτος διανομής του 1955, ας «κατεβάσουν» καμία τηλεοπτική σειρά κι ας «τη βρουν» με την οθόνη του laptop τους…

TAGS: SEVEN FILMS, The Seven Year Itch, Επανέκδοση, Μέριλιν Μονρόου, Μπίλι Γουάιλντερ, Τομ Γιούελ