Το ποιητικό στίγμα της ημέρας: Fragmenta , 1983-1988 , (21, 28 και 42-50)

 

 Αναστάσης Βιστωνίτης*: Fragmenta, 1983-1988 (21, 28 και 42 έως 50)

[Συλλογή Fragmenta, 1983-1988]

21
 

Έναρθρο σύμπαν
δεν είσαι δικό μου
διαστέλλεις το χρόνο
διαστρέφεις το χρόνο

 

 

28

Το σπίτι σου είναι μια κυψέλη,
το σπίτι σου είναι φυλακή
κι εσύ μακριά από την αγέλη
μπροστά στο παράθυρο,
στ’ αυτιά σου η σκοτεινή οιμωγή,
να περιμένεις την αυγή
και να φοβάσαι το άπειρο.

 42

Χρόνια του διώκτη,
του χωροφύλακα∙
σκοτάδι,
πισσωμένες συνειδήσεις.

43

Κουρέλια,
σημαίες,
φωνές.
Χαράζει ένα φως από μολύβι.
Εδώ οι άθλιες καταθέσεις,
τα άθλια κειμήλια.

44

Έκπτωτος ο «ακαριαίος».
Ο μηδέποτε τύψας,
ο ακραιφνής θλιβερός,
ο επιζήσας.

45

Η πιο μεγάλη πράξη σήμερα:
να κοιτάς τον ορίζοντα,

46

Όλα τα στρόγγυλα
κατρακυλούν.
Όλα τα κόκκινα
μαδούν.
Μας κατέχει το γκρίζο.

47

Άστρα.
Ψάρια του φεγγαριού
μέσα στον ύπνο.

48

Τώρα με νοιάζει μόνον
ό,τι μου καίει τα μάτια.

49

Απ’ τη φωνή στη λέξη,
απ' τη λέξη στην πρόταση
κι από κει στα λόγια
που σε μαθαίνουν να ξεχνάς.

50

Είπαμε πολλά.
Τα είπαμε όλα.
Θα φάμε χαρτιά.
Θα πούμε κι άλλα.
Τίποτε δεν τελειώνει.
Όλα αρχίζουν.
Παντοτινά.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Χώμα από ουρανό (1983-1995) (1996)

Αναστάσης Βιστωνίτης - Βικιπαίδεια