1. Ο ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΡΘΟΥΡ ΜΙΛΕΡ
Άρθουρ Μίλερ (1915-2005) - Βικιπαίδεια
2. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟ ΣΕ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΛΟΥΗ ΔΑΝΟΥ: Άρθουρ Μίλλερ-Θεατρικά Έργα - PDF Free Download - QDOC ...
3. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΑΓΓΛΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ: ALL MY SONS a play in three acts by Arthur Miller Characters ...
4.
3. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΑΓΓΛΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ: ALL MY SONS a play in three acts by Arthur Miller Characters ...
ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
Δικαιοσύνη και κοινωνική ευθύνη στο έργο του
Άρθουρ Μίλλερ «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» (1947)
Κάπου στην Αμερική, τον Αύγουστο του 1947, δύο χρόνια μετά την λήξη του Πολέμου. Μια οικογένεια προσπαθεί να επιβιώσει μέσα στις σκιές που άφησε πίσω του ο θάνατος του μεγαλύτερου γιου της στο μέτωπο. Μια απλή, συνηθισμένη ιστορία, θα έλεγε κανείς, όπως τόσες άλλες που πλάθει ο πόλεμος –ίσως πιο αδιάφορη από πολλές που συνέβησαν στην πραγματικότητα κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ένα αντιπολεμικό κείμενο από τα χιλιάδες που καλλιέργησε εκείνος ο πόλεμος –μια ολόκληρη γενιά λογοτεχνών και ένα ολόκληρο λογοτεχνικό είδος, σφυρηλατημένο στις συμφορές του ολοκληρωτισμού και της μισαλλοδοξίας. Τί το ιδιαίτερο έχει να προσφέρει το αγαπημένο έργο του δημιουργού του, ακόμη και σήμερα στον θεατή ή τον αναγνώστη του; Δύσκολο ερώτημα, που το κάνουν ακόμη πιο δύσκολο οι απαιτήσεις του σημερινού κοινού, χορτασμένου από τις αμέτρητες αντιπολεμικές συνθέσεις που πλημύρισαν τις σκηνές από τα μέσα του περασμένου αιώνα.
Ας επιχειρήσουμε ένα νοητικό πείραμα. Ας δοκιμάσουμε να λησμονήσουμε για μια στιγμή τον πόλεμο κι ας τον αντικαταστήσουμε στην φαντασία μας με κάποια άλλη από τις πληγές που μαστίζουν την σημερινή εποχή της κυριαρχίας της «βιομηχανίας» της ειρήνης: την οικονομική ή κοινωνική κρίση, για παράδειγμα, όπως την άνοδο ακραίων πολιτικών και κοινωνικών απόψεων, ή ακόμη-ακόμη την κρίση αξιών όπως αντικατοπτρίζεται στο αρπακτικό εργασιακό μας περιβάλλον και τις συμφεροντολογικές προσωπικές μας σχέσεις. Σε αυτά είναι που επικεντρώνεται η κριτική του Μίλλερ. Δεν περιορίζεται σε ένα πεπερασμένο χρονικά και χωρικά γεγονός, αλλά εκτείνεται σε ένα μέλλον που τον προβληματίζει· σε ένα “American Dream” που μόνο γλυκό δεν είναι και για το οποίο, μεταξύ άλλων, βρέθηκε κατηγορούμενος τον καιρό του αντικομμουνιστικού μένους (1956), επειδή παρέμενε τάχα απαισιόδοξος σε μια εποχή καθολικής αισιοδοξίας[1]. Σε όλες αυτές τις τόσο σύγχρονες πληγές, η απάντηση που δίδει ο συγγραφέας αναφορικά με την αιτία τους παραμένει ίδια: η ανθρώπινη απληστία· ο υπερφιλόδοξος εγωισμός του ανθρώπου που πιστεύει ότι γνωρίζει το μέλλον και πως αυτό το μέλλον ανήκει στον ίδιο –στο έθνος, την τάξη, την οικογένειά του.
Όμως, τι το πρωτοποριακό φέρνει ο Μίλλερ με αυτό το έργο; Ο συγγραφέας παίρνει δύο πραγματικές ιστορίες, τις ενώνει δημιουργικά και πλάθει ένα κείμενο που αφυπνίζει τους σύγχρονούς του. Η αμερικανική κοινωνία, τυφλωμένη από την νίκη στον πόλεμο, δεν τόλμησε να αντικρίσει τις σκοτεινές σελίδες που έκρυβε πίσω της αυτή. Λησμόνησε ότι εκτός από τους νικητές της, υπήρχαν –και συνέχιζαν να υπάρχουν– ανάμεσά της προδότες και πατριδοκάπηλοι, όπως η εταιρία Wright Aeronautical Corporation στο Οχάιο, η οποία, κατά το έτος 1943, αποκαλύφθηκε ότι προμήθευε την Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία με ελαττωματικούς κινητήρες, δωροδοκώντας τους επιθεωρητές, ή τόσοι άλλοι γνωστοί ή άγνωστοι που επιχείρησαν να επωφεληθούν από τις δυσκολίες που βίωνε τότε η πατρίδα τους[2]. Η λάμψη του «Αμερικανικού Ονείρου» είχε θαμπώσει τους πάντες· και ο Μίλλερ επιχείρησε με αυτό το έργο να τους υπενθυμίσει τις σκοτεινές στιγμές της νίκης, οι οποίες αυτήν την φορά στιγμάτιζαν όχι κάποιον μακρινό εχθρό, αλλά ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Με το κείμενο αυτό, ο Μίλλερ κατακεραυνώνει την αμερικανική ανώτερη τάξη και αναδεικνύει την έννοια της ευθύνης: το άτομο φέρει για κάθε του ενέργεια ευθύνη κοινωνική έναντι της ολότητας. Και όπως καταδεικνύεται εν τέλει, αυτή η κοινωνική ευθύνη είναι ασύγκριτα πιο βαριά από κάθε είδους ποινική ή αστική· είναι στ’ αλήθεια ασήκωτη για τους πρωταγωνιστές του δράματος…
Πράξις πρώτη: Ύβρις και Άτη.
Ένα αυγουστιάτικο πρωινό, ο Τζο Κέλλερ, πλούσιος βιομήχανος, μελετά αμέριμνος την εφημερίδα του, όταν ο μικρότερος γιός του, Κρις, του αναγγέλλει μια απρόσμενη άφιξη. Η Άννι, αρραβωνιαστικιά του μεγαλύτερου γιου του, Λάρρυ –ο οποίος παραμένει αγνοούμενος μετά την πτώση του πολεμικού αεροσκάφους που κυβερνούσε– μόλις κατέφθασε στο σπίτι τους, μετά από πρόσκληση του Κρις. Μα την επίσκεψη αυτή δεν την βλέπουν όλοι με καλό μάτι. Η μητέρα της οικογένειας, Κέητ, συνεχίζει να ελπίζει στην επιστροφή του γιου της, διαβάζοντας στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων για ιστορίες αγνοούμενων που επέστρεψαν μετά από χρόνια. Η Κέητ ανησυχεί για την σχέση του Κρις με την Άννι και είναι αποφασισμένη να κάνει τα πάντα για να την εμποδίσει. Όμως, η Άννι δεν είναι μόνο αρραβωνιαστικιά του Λάρρυ. Είναι και κόρη του πρώην συνεταίρου του Τζο, Στήβεν Ντήβερ, ο οποίος βρίσκεται στην φυλακή για μια υπόθεση στην οποία εμπλέκεται και ο Τζο: τον θάνατο εικοσιενός πιλότων πολεμικών αεροσκαφών P-40 κατά το φθινόπωρο του 1943, εξαιτίας ενός ελαττωματικού κυλίνδρου που παράχθηκε στο εργοστάσιο των Κέλλερ-Ντήβερ. Αμφότεροι καταδικάστηκαν σε πρώτο βαθμό· όμως στο Εφετείο ο Κέλλερ κατόρθωσε απρόσμενα να απαλλαχθεί των κατηγοριών.
Τα ερωτήματα γύρω από τον ρόλο του Τζο σ’ εκείνη την ξεχασμένη υπόθεση θεριεύουν, όταν κανείς μελετήσει τα επίμαχα χωρία. Ήταν όντως καθηλωμένος στο κρεβάτι την μοιραία εκείνη μέρα; Κατάφερε να μιλήσει με τον Στήβεν στο τηλέφωνο και να τον διατάξει να καλύψει το ελάττωμα, αναλαμβάνοντας προσωπικά την ευθύνη; Πώς είναι δυνατόν να αθωώνεται κανείς τόσο εύκολα στο Εφετείο, το οποίο και χαίρει κατά νόμον τα εχέγγυα μεγαλύτερης δικαιοκρισίας; Ποια στοιχεία προσκομίσθηκαν και ποια ευρήματα οδήγησαν στην απαλλαγή του; Ο Μίλλερ αποφεύγει να δώσει κάποια εξήγηση. Αρκείται στην αναπαραγωγή διαδεδομένων προκαταλήψεων που κυριαρχούσαν την εποχή εκείνη στις κοινωνίες που χτυπήθηκαν από τα δεινά του πολέμου (λ.χ. υπόνοιες περί χρηματισμού δικαστών, αναζήτηση εξιλαστήριων θυμάτων). Με τον τρόπο αυτόν, επιχειρεί να ασκήσει κριτική στην μεταπολεμική δικαιοσύνη και το κοινωνικό και πολιτικό σύστημα, που πολλές φορές αναζήτησε εξιλαστήρια θύματα, προκειμένου να καλύψει τις δικές του ευθύνες, αφήνοντας τους πραγματικούς ενόχους να μετέχουν ελεύθερα στην κοινωνική και οικονομική ζωή των χωρών που κατέστρεψαν. Απλοϊκή ίσως, από νομικής σκοπιάς, η κριτική του Μίλλερ, πάνω στην προσπάθειά του να αφουγκρασθεί το λαϊκό αίσθημα. Όχι όμως, εντελώς άδικη: υπενθυμίζει στον θεατή πώς ανασυγκροτούνται τα κράτη μετά από μεγάλες συμφορές, μέσα από υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, ακόμη και με πρώην προδότες και εχθρούς.
Άπειρα τα νομικά ερωτήματα που θέτει το έργο:[..............................................]
ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ: Δικαιοσύνη και κοινωνική ευθύνη στο έργο του Άρθουρ Μίλλερ
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΛΑΥΡΙΟΥ "ΕΞΟΡΥΞΗ"
ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ - ΑΡΘΟΥΡ ΜΙΛΕΡ
Συντελεστές:
μετάφραση: Λ. Δάνου
Σκηνοθεσία: Στέλλα Δρίβα
Διδασκαλία: Στέλλα Δρίβα - Γιώργος Δρίβας
Σκηνικά: Στέλλα Δρίβα
Κοστούμια: Κέλλυ Σταματοπούλου
Μουσική επιμέλεια: Ελένη Ψαρρά
Κατασκευή σκηνικών: Antonio Palumbo - Γιώργος Δρίβας
Παίζουν:
Τζο Κέλλαρ: Παντελής Δρίβας
Φράνκ: Γιώργος Μανιάτης
Τζίμ: Γιώργος Αμπελογιάννης
Σιού: Λίτσα Δράκου
Λύντια: Χριστίνα Μητροπέα
Κρίς: Ιάκωβος Συρίγος
Κέϊτ: Αγγελική Κατσιβαρδά
Άννυ: Αλίκη Σπύρου
Τζώρτζ: Γιώργος Δρίβας
Η παράσταση απέσπασε συνολικά 5 βραβεία. βραβειο κοινού, βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας, βραβείο Α' Ανδρικού ρόλου, βραβείο Α' γυναικείου ρόλου, βραβείο καλύτερης επιλογής κειμένου στο πανελλήνιο φεστιβαλ ερασιτεχνικού θεάτρου της Καρδίτσας τον Μάρτιο του 2014.
6. Η ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΑΠΟ ΤΟΝ IRVING REIS
Η ταινία "All My Sons" είναι ένα ρεαλιστικά δοσμένο δραματικό φιλμ σε σκηνοθεσία του Ιρβιγκ Ρέις βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Αρθουρ Μίλερ. Εξαιρετικές οι ερμηνείες των πρωταγγωνιστών Edward G. Robinson και Burt Lancaster. Στους δεύτερους ρόλους παίζουν οι: Louisa Horton, Mady Christians, Howard Duff, Arlene Francis και Harry Morgan.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου