Άφησα το όμορφο Βούπερταλ για να με ξεφτιλίζει ένας καράβλαχος Έλληνας στα κατσάβραχα των Σερρών
7η Απριλίου 1941. Περιοχή Αγκίστρου Σερρών, σημερινά Ελληνοβουλγαρικά σύνορα.
Αγαπητή μου μητέρα
Σου γράφω κάπου από τo Griechenland. Ούτε που γνωρίζω που ακριβώς βρισκόμαστε, αλλά πρώτη φορά στη ζωή μου έχω τόσο κακό προαίσθημα… Εγώ ο γιος σου ο Φριτς Γεγκερμάιστερ από το Βούπερταλ, περήφανος υποδεκάνεας του 100ου Συντάγματος Ορεινών Κυνηγών, δε νιώθω καθόλου καλά!
Ξεκινήσαμε χθες την 6η Απριλίου για να «πάρουμε περίπατο» μια ακόμη αποικία μας και να δοξάσουμε το λατρεμένο μας Φύρερ. Μέχρι χθες ένιωθα απίστευτα υπερήφανος που είμαι μέλος της πιο πανίσχυρης στρατιωτικής μηχανής του κόσμου. Πίστευα πως εμείς οι Άριοι και ναζί θα συντρίψουμε και θα εξαφανίσουμε τους σιχαμερούς Έλληνες, Εβραίους και φυσικά τους γιούφτους…
Σήμερα 7 Απριλίου 1941 καταριέμαι την ώρα και τη στιγμή που βρέθηκα σε αυτό τον άγνωστο, εχθρικό και καταραμένο τόπο. Οι συνάδελφοί μου αποδεκατίζονται σαν μύγες, ενώ το ακμαίο ηθικό μας τσακίστηκε αναπάντεχα μετά τις θριαμβευτικές νίκες μας στην κεντρική Ευρώπη και τα Βαλκάνια.
Τι γυρεύω εγώ εδώ πέρα σε αυτή την παλιοχώρα ρε μάνα; Καλά δεν είχα την ησυχία μου στη Γερμανία μας, να φτιάχνω wurst λουκάνικα στο κρεοπωλείο του πατέρα μου στο Βούπερταλ; Γιατί ανέχομαι να με ξεφτιλίζουν και να με ταπεινώνουν μερικοί άξεστοι Έλληνες στα κατσάβραχα των Σερρών;
Δεν αντέχω ρε μάνα να βλέπω απέναντί μου αυτούς τους θεόμουρλους τύπους, τους Έλληνες! Θα αρχίσω τις μπύρες και τα χάπια. Θα μας τρελάνουν τελείως αυτοί οι καράβλαχοι που με τίποτα δεν μπορούν να φτάσουν το επίπεδό μας. Φαντάσου μανούλα μου πως με σόρτς δεν φοράνε πέδιλο και λευκή κάλτσα όπως εμείς. Τόσο κακόμοιροι… [............................]
ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
Άφησα το όμορφο Βούπερταλ για να με ξεφτιλίζει ένας καράβλαχος Έλληνας...
*Πάνος Γεωργιάδης Parallaxi Magazine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου