ΝΔ: H δυστυχία του να είσαι κυβέρνηση. Αδράνεια, αποτυχίες και πορεία όπισθεν και δεξιά

Πηγή: anoixtoparathyro.gr

---

Toυ Γ. Λακόπουλου
 Όταν κέρδισε τις εκλογές ο Κυριάκος Μητσοτάκης  ένας τίτλος στο ΑΠ έλεγε: «Η εκλογή του είναι η τιμωρία του». Δεν πέρασαν τρεις μήνες και αρχίζει να επιβεβαιώνεται.
Η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός βαδίζουν προς την απαξίωση, σε κλίμα… θριαμβολογίας για την τάχα μεγάλη αποδοχή τους από την κοινωνία-,για την οποία αποφαίνονται οι συνήθεις δημοσκόποι και επικυρώνουν οι συνήθεις γελωτοποιοί του βασιλέως.
Αλλά η πραγματικότητα αρχίζει να είναι σκληρή για τον Κυριάκο Μητσοτάκη: δεν υπάρχουν χειρολαβές για να πιαστεί. Δεν έχει δικαιολογίες για τη κυβερνητική αδράνεια που βαφτίζεται κινητικότητα. Και την κοινωνική αφύπνιση που σχηματίζει κιόλας ποτάμια διαδηλωτών στη Σταδίου εναντίον της…λαοφιλούς κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση ως τώρα εκτελεί με υπερηφάνεια τον προϋπολογισμό που παρέλαβε, μοιράζοντας όσα είχε νομοθετήσει ο Τσίπρας -όπως ο ΕΝΦΙΑ- και υπογράφοντας όσα είχε συντάξει ο Τσακαλώτος, όπως η αποπληρωμή του ΔΝΤ.
Κουβαρνταλίκι, με τα λεφτά που εξασφάλισαν οι άλλοι, αλλά τώρα της βγαίνει ξινό. Αλλά έτσι «δεν δικαιούται δια να ομιλεί», γιατί είναι η πρώτη κυβέρνηση που βρήκε διαχειρίσιμη οικονομία και λεφτά στο ταμείο.
Κανείς από το υπουργικό συμβούλιο δεν διανοήθηκε ούτε καν να ψιθυρίσει ότι παρέλαβαν «καμένη γη»-όπως παρέλαβε ο Τσίπρας το 2015.  Άλλωστε με καμένη γη , δεν θα μπορούσαν να κάνουν αμέσως παροχές. Όπερ έδει δείξαι.
Η δική της πολιτική έχει ήδη το ρεκόρ ότι πυροδότησε κοινωνικές αντιδράσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις προτού καθίσουν στα γραφεία τους οι υπουργοί της.
Αλλά η πικρόχολη αντίδραση του Πρωθυπουργού για τις απεργίες έδειξε ότι είναι υποχρεωμένη να καταπιεί το πικρό ποτήρι: δεν μπορεί να τις χρεώσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και οι καλύτεροι κεκράχτες της δεν διανοήθηκαν να αρχίσουν το μπαλαμούτι «ο Τσιπρας καταφεύγει στο πεζοδρόμιο». 
Ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι οι απεργοί υποκινούνται από την Κουμουνδούρου, γιατί απλούστατα η επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ στα συνδικάτα είναι αναιμική.
Η ΓΣΕΕ, οι μεγάλες Ομοσπονδίες και τα κομβικά Εργατικά Κέντρα ελέγχονται από τη ΝΔ, το Κινάλ ή το ΚΚΕ. Άρα το παραμύθι δεν έχει δράκο. Πολύ θα ήθελαν να μιλήσουν για υποκίνηση, αλλά δεν μπορούν να βρουν υποκινητές.
Αντιμέτωπη με τη πραγματικότητα  η κυβέρνηση άρχισε ήδη να πελαγώνει. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο πρώτος Πρωθυπουργός που δεν κατάφερε να σηματοδοτήσει την αφετηρία του στη διακυβέρνηση με κάποια αξιόλογη πρωτοβουλία.
Ο απολογισμός του υπουργικού του συμβουλίου αρχίζει και τελειώνει στον Γεραπετρίτη, που του έστησε το υδροκεφαλισμό του Μαξίμου. Και το παραπλανητικό «καλές πρακτικές νομοθέτησης», που ήδη έχει προκαλέσει μια αποχώρηση της αντιπολίτευσης από τη Ολομέλεια της Βουλής.
Από εκεί και πέρα σκοτεινιά. Ακόμη και ο Χρυσοχοΐδης -που έγινε δεκτός στη ΝΔ ως πολυεργαλείο -το μόνο που κατάφερε ως τώρα είναι να ξεσπιτώσει κάτι δυστυχείς μετανάστες από τα Εξάρχεια και να μετακινήσει ένα κοντέινερ του «Ρουβίκωνα», έργο τιτάνιο για το οποίο έκανε έκανε ειδική δήλωση ο ίδιος ο Πρωθυπουργός -και περιήλθε στο έλεος του Ραγκούση.
Στη Μόρια η  κυβέρνηση υπέστη τα πρώτα αποκαλυπτήρια. Άρχισε με την υπεροριακή κωλοτούμπα ότι τους πρόσφυγες δεν τους φέρνει ο Τσίπρας, που αφήνει αφύλακτα τα σύνορα, αλλά οι γεωπολιτικές μεταβολές στην περιοχή.
Συνεχίζοντας το ακυρώνει  με τον ασύλληπτης αφασίας διαχωρισμό προσφύγων -τους οποίους υπολογίζει μόλις στο 7%- και μεταναστών που είναι όλοι οι υπόλοιποι και θα τους διώξει ο Άδωνις. Ο Βορίδης αποφάνθηκε ότι δεν δικαιούνται ούτε καν ανθρωπιστική βοήθεια. Τους κάλυψε ο Πρωθυπουργός λέγοντας στο οβάλ τραπέζι ότι «δεχόμαστε εισβολή». Γεια σου Όρμπαν με τα ωραία σου και Σαλβίνι καραμπουζουκλή.
Ευλόγως τους έκανε τ’ αλατιού από την «Καθημερινή» ο Μιχ. Τσιντσίνης, για τον «λαϊκισμό τους» που τους βόλευε στην αντιπολίτευση, αλλά τώρα πέφτει και τους πλακώνει.
Στο καπάκι τους άδειασε και η Ντόρα Μπακογιάννη ρωτώντας στο Συμβούλιο της Ευρώπης τον Μακρόν για τη «μεταναστευτική κρίση» και τον «διαμερισμό» των μεταναστών στην Ευρώπη.
Κατά τα λοιπά η κυβερνητική μηχανή καίει κιόλας λάδια και τα γρανάζια γυρίζουν ανάποδα. Από την «Καθημερινή», πάλι, ο Αλ. Παπαχελάς τους καταλογίζει  ήδη ότι το πάνε από αναβολή σε αναβολή.
Η χώρα παραμένει χωρίς εξωτερική πολιτική, για  την οποία δεν έχει καταστεί καν σαφές ποιος την ασκεί. Ο  Πρωθυπουργός που έκανε  δυο αποτυχημένες εξόδους στην Ευρώπη και την Αμερική; Η διπλωματική σύμβουλός του, που ξεσκονίζει τις λίστες του διπλωματικού προσωπικού και αντικαθιστά τους μη ημέτερους; Ή ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας που μένει στη σκιά τους;
Στο  διπλανό υπουργείο Άμυνας επικρατεί αμήχανη σιωπή για όσα συμβαίνουν στην περιοχή, αλλά όπως φαίνεται δεν είναι ακριβώς αποτυχία του υπουργού. Είναι πολιτική επιλογή. Η κυβέρνηση υιοθετεί τον  κατευνασμό απέναντι στην Τουρκία και φάνηκε σε δυο περιπτώσεις:
Η μια ήταν παραδέχθηκε ότι στη συνάντησή με τον Ερντογάν δεν ετέθησαν τα θέματα των παραβιάσεων στο Αιγαίο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκη δεν ενοχλεί τον Σουλτάνο, κατά τον ίδιο τρόπο που δεν είχε ενοχλήσει την Καγκελάριο με τα πρωτογενή πλεονάσματα.
Το δεύτερο είναι αυτό που συνέβη στη Κύπρο. Η κυβέρνηση για πρώτη φορά δεν έστειλε το παραδοσιακό σμήνος ελληνικών αεροπλάνων, στη στρατιωτική παρέλαση της 1η Οκτωβρίου για την 59η επέτειο από την ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.  ΜΜΕ στη Λευκωσία ανέφεραν ότι η αποστολή των  F-16 δεν έγινε μετά από παρέμβαση της Τουρκίας στην ελληνική κυβέρνηση. Κανείς δεν απάντησε.
Όταν τα δυο κεντρικά υπουργεία υπολειτουργούν τι μπορεί να γίνει στα υπόλοιπα; Στο υπουργείο Τουρισμού ο Χάρης  Θεοχάρης -με τη στολή υπηρεσίας του Νεοδημοκράτη πλέον- έχασε τα αυγά και τα πασχάλια, καθώς δεν είχε προβλέψει το κανόνι της Thomas Cook. Αντίθετα είχε αναλάβει και υποχρεώσεις… συνεργασίας.
Στο υπουργείο Υγείας ο Κικίλιας, αφού τέλειωσε με τις τοποθετήσεις ημετέρων, δεν έχει ιδέα τι πρέπει να κάνει παρακάτω. Και στο υπουργείο Γεωργίας ο Βορίδης, αφού παραδέχθηκε ότι δεν έχει ιδέα γι’ αυτό που του  ανέθεσαν, προτιμάει να κάνει δηλώσει για τους «εισβολείς» του Αιγαίου, αντί να ασχολείται με επιδοτήσεις και αγροτικές καλλιέργειες
Τελικά ο μόνος δραστήριος υπουργός είναι ο Βρούτσης που αποδεικνύεται μηχανή οπισθοδρόμησης στην εποχή του  αείμνηστου Λάσκαρη -με τη ΓΣΕΕ  στην εποχή του Καρακίτσου.
Δραστήριος ήταν στη αρχή και ο Άδωνις με τις μπουλντόζες του Ελληνικού. Αλλά μετά το ταξίδι στην Αμερική -όπου μπέρδεψε τον υφυπουργό Εξωτερικών με τον υφυπουργό  Οικονομικών, ανέλαβε υπηρεσία στα κανάλια και δίνει οδηγίες στην κυβέρνηση για την απέλαση μεταναστών. Παλιά μας τέχνη κόσκινο…