Αν όλα αυτά είναι η κανονικότητα που τάχα επιστρέφει με τη ΝΔ, τότε καλύτερα να μέναμε ακανόνιστοι. Τέτοια κανονικότητα, να στρέφονται οι ελεγχόμενοι εναντίον της Πολιτείας -που τους ελέγχει νομίμως- δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο.

Ελλάς το μεγαλείο σου: ο υπουργός, ο σύμβουλός του και η «κανονικότητα»

---

Του Γ. Λακόπουλου
 

anoixtoparathyro.gr 

5-6 λεπτά

Ίσως οφείλεται στη δημοσιότητα που πήρε στην Ελλάδα η έρευνα της ελβετικής τηλεόρασης στο σκάνδαλο Νοβάρτις. Ίσως ότι επίκειται η ανακοίνωση της εισαγγελίας Διαφθοράς για την έρευνα που κάνει για το πρόσωπό του στο ίδιο σκάνδαλο.
Πάντως ο Άδωνις Γεωργιάδης άφησε στην άκρη τα προσχήματα της υπουργικής ιδιότητας και βγήκε πάλι στο μεϊντάνι για να καταγγείλει τη «σκευωρία».
Αμέσως μετά την κατάθεση στον Άρειο Πάγο του Νίκου Μανιαδάκη, γνωστού και μη εξαιρετέου ‘  αυτή την υπόθεση. Παλαιού συνεργάτη του…
Ο Μανιαδάκης πάλι δεν μάς φώτισε και πολύ. Είπε όσα είχε πει στις αρχές του χρόνου. πριν από όλους στο… τηλέφωνό στον Άδωνι. Με τον οποίο συνομιλούσε -ενώ είχε δεχθεί το καθεστώς προστασίας του ως μάρτυρας- για να το εγκαταλείψει αυτοβούλως αργότερα, ένας Θεός ξέρει γιατί.
Όπως και κανείς δεν ξέρει γιατί πήγε να την κοπανήσει από τη χώρα. Τελικά είναι εδώ με μια περίεργη ιδιότητα: από εθελοντής, μάρτυρας δημοσίου συμφέροντος κατέστη κατηγορούμενος και από κατήγορος εμπλεκόμενων, υπερασπιστής τους.
Τώρα κατέθεσε ότι πιέσθηκε για να πει ονόματα εμπλεκόμενων πολιτικών στο σκάνδαλο. Δεν είπε γιατί, δεν ξέρει τίποτε σχετικό. Προφανώς αν ήξερε, θα έλεγε. Ο «Γιάννης Αναστασίου» ήξερε.
Αλλά ήταν κατηγορηματικός: οι πιέσεις δεν προέρχονται από πολιτικά πρόσωπα. Εδώ χαλάει λίγο η σούπα. Φαίνεται ότι αυτός ο Παπαγγελόπουλος κοιμόταν. Αντί πείσει τον Μανιαδάκη πήγε και πίεζε τη Ράικου.
Ποιος πίεζε τον Μανιαδάκη; Οι εισαγγελίες Διαφθοράς- τους οποίους πίεσαν οι … ανώτεροι τους. Αλλά δεν λέει ποιοι.
Εδώ αρχίζει η τραγωδία της ελληνικής πολιτικής και της ελληνικής δημοσιογραφίας -που καταπίνει αμάσητες τέτοιες ιστορίες. Και η ταλαιπωρία της κοινής λογικής.
Τι σημαίνει ότι τον πίεσαν οι εισαγγελείς; Αυτή δεν είναι η δουλειά τους; Να ψάχνουν εξονυχιστιστικά και να πιέζουν τους μάρτυρες. Εν προκειμένω επρόκειτο για συγκεκριμένες καταγγελίες στις οποίες είχε συμβάλει και ο ίδιος.
Του έλεγαν, λέει, να πει για πολιτικούς. Γι’ αυτούς δεν ήταν οι καταγγελίες; Για ποιους θα του έλεγαν, για δεσποτάδες;
Ευλόγως ρωτούσαν για συγκεκριμένα πρόσωπα. Δεν έχει σημασία αν ήταν πολιτικοί. Ήταν ύποπτοι από τη στιγμή που έγιναν επώνυμες αναφορές γι’ αυτούς. Καθήκον του εισαγγελέα είναι να τις ερευνήσει. Αυτό έκαναν στην εισαγγελία Διαφθοράς.
Ο εν λόγω Μανιαδάκης, ενώ αλλιώς ξεκίνησε σ’ αυτή την υπόθεση, στην πορεία το έστριψε και τώρα μπαίνει στο κλίμα γενικής αποχαλίνωσης και δηλώνει… πιεσθείς. Πώς αλλιώς θα δέσει και το γλυκό ότι στη σκευωρία μετείχε και η Εισαγγελία.
Ο άνθρωπός που άλ’λαξε τόσους ρόλους σ αυτή την υπόθεση και από αναξιόπιστος κατά τον Άδωνι έγινε ακέραιος και σοβαρός, τα έμπλεξε πολύ τα πράγματα και τυλίγει διαρκώς θηλειές γύρω από τον εαυτό του. Αλλά αυτά θα τα βρουν οι ανακριτές.
Με τον Γεωργιάδη ποιος θα τα βρει; Υπόσχεται ότι δεν θα γλυτώσουν από αυτόν όσοι τον συκοφάντησαν.
Κατ’ αρχάς αν τον συκοφάντησαν θα το δούμε, όταν μάθουμε το αποτέλεσμα τη έρευνας που τον αφορά. Τα ίδια έλεγε και ο Λοβέρδος που οδεύει προς το εδώλιο. Θα βάλει κι αυτός στη φυλακή τους «σκευωρούς». Αλλά αν κινδυνεύει κάποιος με φυλακή είναι ο ίδιος.
Ο Άδωνις σε μια κανονική χώρα δεν θα ήταν σήμερα υπουργός. Κανείς πρωθυπουργός δεν θα έδινε χαρτοφυλάκιο σε κάποιον τον οποίο ερευνά η Δικαιοσύνη της χώρας για δωροδοκία.
Αλλά εδώ είναι Βαλκάνια. Και εκτός από την απουσία τέτοιας ευαισθησίας, ο υπουργός απειλεί την ίδια την Πολιτεία στην οποία προσέφυγαν μάρτυρες για να καταγγείλουν επωνύμως κάποια πράγματα που ερευνήθηκαν και ερευνώνται ακόμη.
Οι εισαγγελείς δικαιούνται- και υποχρεούνται- να ερευνήσουν ακόμη και μετά από ένα δημοσίευμα. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν επώνυμες καταθέσεις, έρευνες αμερικανικών αρχών και αλλά στοιχεία η ενδείξεις.
Δια των οργάνων της η Δικαιοσύνη κάνει αυτό που οφείλει να κάνει για όλους τους πολίτες. Ερευνά ό,τι δείχνει ύποπτο παραβίασης του νόμου.
Αυτόν τον νόμο γράφει στα παλιά του παπούτσια ο Άδωνις και η λοιπή κομπανία της θεωρίας περί σκευωρίας. Ίσως θεωρεί ότι έπρεπε να εξαιρείται.
Αντί να περιμένει να κλείσει ο φάκελός του- όπως έκλεισε για άλλους -παραβιάζει ορισμένες αρχές για το αξίωμα του και απειλεί δια της… Προανακριτικής Επιτροπής.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ λέει ότι θα βάλει η Βουλή να κυνηγήσει τους μάρτυρες. Πώς ακριβώς θα το κάνει αυτό; Υπάρχει προειλημμένη απόφαση της ΝΔ; Θα πιάσει από το λαιμό τους βουλευτές να ψηφίσουν όπως θέλει ο ίδιος και κάποιοι ακόμη, σε ένα θέμα που είναι απολύτως προσωπικό; Θα υποχρεώσει τον Πρωθυπουργό να ζητήσει προανακριτική για χάρη του;
Βεβαιώνει ότι η επιτροπή θα βάλει τους μάρτυρες να πουν ποιος τους έβαλε να πουν όσα είπαν. Γιατί δεν ρωτάει τον Μανιαδάκη; Ποιος τον έβαλε τη μια φορά να λέει και ποιος την άλλη να ξελέει;
Αν όλα αυτά είναι η κανονικότητα που τάχα επιστρέφει με τη ΝΔ, τότε καλύτερα να μέναμε ακανόνιστοι. Τέτοια κανονικότητα, να στρέφονται οι ελεγχόμενοι εναντίον της Πολιτείας -που τους ελέγχει νομίμως- δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο.