Οι εθνικιστές δεν ενοχλούν , στην πυρά όμως οι αντιμιλιταριστές!

Σύνθεση: gerontakos

_________________________________________________

Πατριδοκάπηλοι καταδιώκουν δέκα κορίτσια!

Μάριος Διονέλλης

12-16 λεπτά 

efsyn.gr

---

Χυδαίες επιθέσεις στις νεαρές ηθοποιούς που αποδόμησαν τον μιλιταριστικό χαρακτήρα των μαθητικών παρελάσεων ● Απειλές ακόμα και για ποινική δίωξή τους από όσους δεν ανέχονται τη διαφορετική άποψη.

Σε κυνήγι μαγισσών εναντίον των 10 νεαρών γυναικών ηθοποιών που υλοποίησαν την αντιμιλιταριστική περφόρμανς στη Νέα Φιλαδέλφεια έχουν επιδοθεί οι εθνικώς υπερήφανοι και υπερευαίσθητοι, καθώς φαίνεται, κύκλοι, που θίχτηκαν από την παρέμβασή τους.
Πρώτος απ’ όλους ο ηθοποιός-δήμαρχος της πόλης, Γιάννης Βούρος, ο οποίος τις χαρακτήρισε «γελοία υποκείμενα», ανακοινώνοντας μάλιστα πως έχει ξεκινήσει και η διαδικασία ταυτοποίησής τους!
Η ανάρτηση του δημάρχου έδωσε αφορμή για μια σειρά από σεξιστικές και απειλητικές αναρτήσεις εις βάρος των κοριτσιών, που πήραν μορφή χιονοστιβάδας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εκεί, από την ασφάλεια του πληκτρολογίου, οι θιασώτες του ολοκληρωτισμού φαίνονται έτοιμοι να στήσουν έκτακτα... στρατοδικεία για να στείλουν στο πυρ το εξώτερον τις δράστριες της ασέβειας.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, ακόμα και από δημοσιογραφικά χείλη στα τηλεοπτικά πάνελ, ακούστηκαν προτάσεις για δίωξη των κοριτσιών με βάση τους νόμους για την προσβολή των εθνικών συμβόλων, ενώ δεν λείπουν και οι ευθείες απειλές για τη ζωή τους από υπερευαίσθητους εθνικιστές που θεώρησαν ότι με την κίνησή τους έθιξαν τα ιερά και τα όσια της φυλής.
Αφορμή για τον... αφορισμό των 10 κοριτσιών στάθηκε η περφόρμανς που πραγματοποίησαν κατά τη διάρκεια της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου στον Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας - Νέας Χαλκηδόνας. Ντυμένες με μαύρα παντελόνια και άσπρα πουκάμισα και σε στρατιωτικό σχηματισμό, με την πρώτη εξ αυτών να κρατά μια ελληνική σημαία και τις υπόλοιπες σε θέσεις παραστατών, παρεισέφρησαν στην παρέλαση στη λεωφόρο Δεκελείας, λίγο πριν από την εξέδρα των επισήμων.
Την ώρα ακριβώς που περνούσαν μπροστά από την εξέδρα άρχισαν να κινούνται με έντονο και ακαθόριστο βηματισμό, εμπνεόμενες, όπως οι ίδιες είπαν μέσω της «Εφ.Συν.», από το silly walk των Monty Python και του μετρ της αγγλικής κωμωδίας John Cleese.
Το θέαμα ήταν, αν μη τι άλλο, ενδιαφέρον. Οι επίσημοι στην εξέδρα χειροκροτούσαν από αμηχανία, χωρίς όμως να κρύβουν και την έκπληξη, κάποιοι και την αποστροφή τους, για το θέαμα.

Τι είναι τα Silly Walks

Το σκετς με τίτλο «Το υπουργείο των αστείων βημάτων» (The Ministry of Silly Walks) προέρχεται από την τηλεοπτική εκπομπή της θρυλικής ομάδας των Monty Python που προβλήθηκε στη βρετανική τηλεόραση για πρώτη φορά στις 15 Σεπτεμβρίου 1970.
Το σκετς αποτέλεσε μια σκληρή σάτιρα για τη βρετανική και όχι μόνο γραφειοκρατία. Ο John Cleese ως δημόσιος υπάλληλος σε ένα φανταστικό υπουργείο της βρετανικής κυβέρνησης είναι αρμόδιος για την παροχή επιδοτήσεων σε όσους πολίτες κάνουν τα πιο ανόητα περπατήματα, περπατώντας και ο ίδιος αλλά και όλοι οι υπάλληλοι του υπουργείου με έντονες επιδεικτικές κινήσεις που προκαλούν το γέλιο του κοινού.
Τα silly walks, πέρα από τη Βρετανία, έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί σε κοινωνικές διαμαρτυρίες σε διάφορα μέρη του κόσμου, μεταξύ άλλων στη Βουδαπέστη τον περασμένο Απρίλιο αλλά και στο Μπρνο της Σλοβακίας τον Ιανουάριο του 2013.
Στο κείμενό τους, που απέστειλαν χθες οι 10 κοπέλες στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και δημοσιεύτηκε στην efsyn.gr, εξηγούν πώς μπήκαν στην παρέλαση «ακαλούπωτοι... Υπό την πνευματική μπαγκέτα του μεγάλου στρατάρχη της αγγλικής κωμωδίας John Cleese και όσων μας έχουν διδάξει οι Monty Python».
Εκείνο που ήθελαν να σατιρίσουν ήταν ο μιλιταρισμός, ειδικά στον χώρο της εκπαίδευσης, στέλνοντας σαφές μήνυμα για την κατάργηση των αναχρονιστικών παρελάσεων:
«Τι κοινό μπορεί να ’χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να ’χει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού» αναρωτήθηκαν μεταξύ άλλων οι 10 ηθοποιοί.

Ο δήμαρχος-ηθοποιός

Την ίδια άποψη, πάντως, δεν είχε ο δήμαρχος Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας Γιάννης Βούρος, ηθοποιός και ο ίδιος, πριν προωθηθεί στον δημαρχιακό θώκο. Σε μια οργισμένη ανακοίνωση μέσω των κοινωνικών δικτύων απέδωσε βαρείς χαρακτηρισμούς στις 10 συναδέλφους του και περίπου προανήγγειλε τη δίωξή τους. Εγραψε συγκεκριμένα:
«Δυστυχώς τη χθεσινή μεγαλειώδη επέτειο της 28ης Οκτωβρίου στον Δήμο μας, της Ν. Φιλαδέλφειας- Ν. Χαλκηδόνας, στιγμάτισε μια μικρή μερίδα γελοίων υποκειμένων, χλευάζοντας και προσβάλλοντας τη μνήμη των πεσόντων στο έπος του ’40 και μάλιστα υπό τη σκέπη της ελληνικής σημαίας. Τα άτομα αυτά, φορώντας στολή παρέλασης, παρεισέφρησαν από κάποιο στενό της Λεωφόρου Δεκελείας ανάμεσα στα σχολεία της πόλης που παρήλαυναν κανονικά.
Η ταυτοποίηση αυτών των αξιολύπητων νεαρών κοριτσιών έχει ξεκινήσει καθώς ο Δήμος υποχρεούται να υπερασπιστεί στο ακέραιο την αξιοπρέπειά του».
Τη βεβαιότητα ότι η ανίερη περφόρμανς δεν προήλθε από τις τάξεις της εκπαιδευτικής κοινότητας εξέφρασε με δήλωσή της η υφυπουργός Παιδείας Σοφία Ζαχαράκη. Συγκεκριμένα δήλωσε:
«Ενημερωθήκαμε για το συμβάν της Φιλαδέλφειας, ένα συμβάν κατά τη διάρκεια της παρέλασης που προκάλεσε πάρα πολλές αντιδράσεις. Επικοινωνήσαμε σήμερα το πρωί με τον δήμαρχο της πόλης και τη διευθύντρια εκπαίδευσης και η ενημέρωση ήταν ότι δεν πρόκειται για μαθητές των σχολείων της περιοχής, αλλά ούτε και για δημότες, όπως μας ενημέρωσε ο δήμαρχος».
Η κυρία Ζαχαράκη πάντως δεν φάνηκε να ανησυχεί για το αν ήταν ή όχι μαθητές όσοι κατά τη διάρκεια της παρέλασης στην Κατερίνη φώναζαν το σύνθημα «Κατσίφα ζεις, εσύ μας οδηγείς».
Προφανώς αυτό το συμβάν έκρινε πως δεν έχρηζε διερεύνησης από την ίδια ως προς το ποιοι και γιατί το εκτέλεσαν...

Το κείμενο των 10 κοριτσιών

έχεις ως εξής:

Στρατιωτάκια ακούνητα, μέρα ή νύχτα;
Στρατιωτάκια ακούρδιστα, μέρα ή νύχτα;
Πώς στα παιδικά παιχνίδια εμπλέκονται οι αρχηγοί, οι στρατοί και τα στρατιωτάκια τους;
Στρατοί που κάνουν πολέμους, βομβαρδισμούς, επεμβάσεις.
Και εμείς επέμβαση εκτάκτου ανάγκης κάναμε, αλλά χωρίς την παραμικρή άσκηση βίας. Καλλιτεχνική επέμβαση, κάτι σαν παιχνίδι.
Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. Ισως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά.
Τι κοινό μπορεί να ’χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να ’χει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού.
Ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος ούτε τραγωδία. Είναι η ίδια η ζωή εν κινήσει. Κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθεί και να μπει σε καλούπια.
Γι’ αυτό και εμείς μπήκαμε στην παρέλαση ακαλούπωτοι... Υπό την πνευματική μπαγκέτα του μεγάλου στρατάρχη της αγγλικής κωμωδίας John Cleese και όσων μας έχουν διδάξει οι Monty Python. Με το δικό μας silly walk και ρυθμό.
Στα μάτια των επισήμων και πολλών θεατών, είδαμε την περιέργεια, την έκπληξη αλλά και την υποτίμηση. Αλλοι μας γιούχαραν, άλλοι μας πέρασαν για «προβληματικά παιδιά». Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων.
Εμείς ήρθαμε από άλλες πατρίδες. Τις πατρίδες των περιττών, των απρόβλεπτων, των ζωντανών. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ελευθερίας, λοιπόν.
ΥΓ. Επιλέξαμε να πάμε στο δήμο της Ν. Φιλαδέλφειας - Ν. Χαλκηδόνας, σε μια γειτονιά χτισμένη από πρόσφυγες, τους κατεξοχήν περιττούς και απόβλητους της ελληνικής κοινωνίας και τότε και τώρα.
10 «στρατιωτάκια» της υπο-κριτικής τέχνης

«Αυτά τα κορίτσια τιμούν τους νεκρούς»

Του Γιώργου Τσιάκαλου*
Το μόνο που εξηγεί όλα όσα ακούστηκαν ενάντια στα δέκα κορίτσια είναι η άγνοια κάποιων να κατανοήσουν πόσο μεγάλο δράμα είναι το δράμα του πολέμου και αυτό που βιώσαμε αργότερα.
Την 28η Οκτωβρίου γιορτάζουμε την απόφαση των Ελλήνων με το όπλο στο χέρι να αντισταθούν στον φασισμό και να υπερασπιστούν την εθνική ανεξαρτησία. Την απόφαση όλων των Ελλήνων με εξαίρεση ελάχιστους, που λίγο καιρό αργότερα έδειξαν ότι η καρδιά τους χτυπούσε από την πλευρά των ναζί κατακτητών. Δεν ξεχνούμε τους νεκρούς μας. Αν και είναι πολλοί αυτοί που τους ξέχασαν και αυτούς και κυρίως τους νεκρούς της Εθνικής Αντίστασης αργότερα.
Δεν ξεχνούμε όμως ούτε και εκείνους τους ανθρώπους που τραυματίστηκαν και εγκαταλείφθηκαν. Ούτε και εκείνους που βίωσαν με τέτοιο τρόπο τον πόλεμο ώστε έμειναν ψυχικά ανάπηροι. Δεν είναι ντροπή να λέει κανείς ότι άνθρωποι τρελάθηκαν, όπως τρελάθηκαν αργότερα και στη Μακρόνησο οι αριστεροί από τα βασανιστήρια και από αυτά που βίωναν.
Θέλω να ευχαριστήσω αυτά τα κορίτσια γιατί έδειξαν ότι η μνήμη τους δεν είναι επιλεκτική. Η μνήμη τους είναι για όλα τα θύματα του πολέμου. Αυτά τα κορίτσια τιμούν τους νεκρούς, αυτά τιμούν την απόφαση του ελληνικού λαού. Προφανώς θα είμαι δίπλα τους για να τις υπερασπιστώ όπου χρειαστεί.
* ομότιμου καθηγητή Παιδαγωγικής ΑΠΘ

«Αφήστε τον μπάτσο να πάρει τα εύσημα»

Της Ελένης Γερασιμίδου*

«Σε μια εποχή που το χιούμορ εξαντλείται σε αντιπαράθεση και συναγωνισμό μέσω των διαδικτυακών ευκολιών και κυρίως της υβριστικής ανωνυμίας ή της εξυπνάκικης αλαζονείας, δέκα νέα πανέξυπνα και πάνω απ’ όλα με γνώση κορίτσια –γνώση καλλιτεχνική και του άμεσου της απήχησής της– βγαίνουν και “παρελαύνουν”, σπάζοντας το βαριεστημένο πρωτόκολλο και τη στημένη “φιλοπατρία” των επισήμων και του πολιτικού σουσουδισμού τους. Μακάρι έτσι, με βαθιά γνώση και της Ιστορίας αλλά και της τέχνης που δεν υποτάσσεται στις φόρμες της εξουσίας, να εκφράζονταν κι άλλοι.
Και του χρόνου με υγεία αλλά και σε κάθε ευκαιρία, κορίτσια μου. Οσο για τον μπάτσο, τον οποιονδήποτε μπάτσο, αφήστε τον να πάρει τα εύσημα που δεν καταδέχεστε εσείς. Χαιρετώ με θαυμασμό».
* Κείμενο της ηθοποιού στο katiousa.gr

Το γέλιο στην ιστορία

Του Αντώνη Λιάκου*

Αντέδρασαν πολλοί στην περφόρμανς των κοριτσιών της Φιλαδέλφειας στις 28 Οκτωβρίου με αγανάκτηση, λέγοντας ότι διακωμωδούν την ιστορία μας. Δεν πρόκειται περί αυτού, αλλά ας θέσουμε το ερώτημα: θα έπρεπε να διακωμωδούμε την ιστορία μας; Κι εγώ λέω Ναι, γιατί η διακωμώδηση, ο σαρκασμός, η ειρωνεία, το χιούμορ δείχνουν απόσταση, και η απόσταση είναι στοιχείο της ιστορικότητας.
Δεν υποστηρίζει κανείς ότι η διακωμώδηση θα είναι η μόνη εκδοχή της ιστορίας, αλλά γιατί είναι κακό να υπάρχει δίπλα σε άλλες σοβαρές ή σοβαροφανείς εκδοχές της ιστορίας; Νομίζω ότι μόνο σε χώρες με αυταρχικές νοοτροπίες υπάρχει δυσανεξία στον ιστορικό σαρκασμό [ή βέβαια σε πρόσφατα ιστορικά τραύματα –και εδώ το κατανοώ και το συμμερίζομαι]. Αλλά, νομίζω ότι στην ιστορία το γέλιο δείχνει ευφυέστερο χειρισμό του παρελθόντος από τις γονυκλισίες στην ιεροπρέπειά του.
*Ανάρτηση του καθηγητή Ιστορίας στο Facebook