Το Ρεμπελιό των Ποπολάρων και το μεγάλο Λαϊκό και Προοδευτικό Κίνημα
Ευάγγελος Κωνσταντέλος
Η πολιτική ανυπαρξία του Κυριάκου Μητσοτάκη
φάνηκε από τη στιγμή που έγινε υπουργός στην κυβέρνηση
Σαμαρά-Βενιζέλου. Τώρα μένει να φανεί και από τη θέση του πρωθυπουργού.
Κάποια πράγματα δεν χρειάζονται ειδική ανάλυση και επεξεργασία. Η ΝΔ
κέρδισε για τρείς λόγους. Αρχικά, εξαιτίας του επιχειρηματικού δαιμόνιου
του πραγματικού αφέντη της ΝΔ, Βαγγέλη Μαρινάκη. Ο
Μαρινάκης απέδειξε ότι είναι καλός επιχειρηματίας, γιατί δεν πόνταρε
απλά στον Μητσοτάκη, αλλά πλήρωσε αδρά για να τον κάνει πρωθυπουργό. Δεν
άφησε δηλαδή η δουλειά να γίνει από μόνη της. Μόνο το ΚΚΕ και οι άλλοι
αντι-Συριζαίοι θεωρούν τον Αλέξη Τσίπρα ως σπόνσορα του Μητσοτάκη.
Ο δεύτερος λόγος που κέρδισε η ΝΔ ήταν τα ΜΜΕ της διαφθοράς και της
trash αισθητικής, που απευθύνονταν στα κατώτερα ένστικτα δύο
εκατομμυρίων Ελλήνων. Τέλος, ήταν… η Ηνωμένη Αντιπολίτευση.
Αυτή η Ηνωμένη Αντιπολίτευση μετά τις εκλογές δεν θα κάνει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση των νεοφιλελεύθερων χουντικών, αλλά στην αξιωματική αντιπολίτευση. Θα δούμε στα επόμενα τέσσερα χρόνια (αν δεν καταρρεύσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης) μια αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση. Αυτά είναι απλά πράγματα, τα οποία λίγο ως πολύ όλοι έχουμε στο μυαλό μας. Έχουμε επίσης στο μυαλό μας και το γεγονός, ότι ποτέ η δεξιά δεν στέριωσε στην Ελλάδα… πόσο μάλλον μια ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη που είναι μαθηματικά βέβαιο, ότι θα βλάψει και πάλι την κοινωνία. Το καλό με τους Μητσοτάκηδες είναι, ότι πέφτουν εύκολα (όπως έγραψε και ο Jo Di). Η δεξιά ποτέ δεν είχε πλειοψηφικό έρεισμα στην κοινωνία. Το ποσοστό που παίρνει σήμερα η ΝΔ είναι το ταβάνι της. Μια ανάγνωση της πρόσφατης ιστορίας είναι αποκαλυπτική, ώστε να κατανοήσουμε πότε και πώς προέκυψαν δεξιές κυβερνήσεις. Το θέμα όμως είναι ο Τσίπρας και ο Σύριζα. Ο Τσίπρας έδωσε νόημα, ελπίδα και λύσεις στην κοινωνία και αυτό ήταν ευθεία απειλή για τα μικρομάγαζα, που «πουλούν» συμπόνοια και κατανόηση στον τόσα χρόνια χειμαζόμενο λαό. Είναι λες και η δυστυχία του λαού δίνει νόημα στην ύπαρξή τους. Τώρα με περίσσεια υποκρισία θα λυπούνται το λαό, που θα υποφέρει με τις πολιτικές της ΝΔ, αλλά και πάλι θα φταίει ο Σύριζα, που έφερε τη δεξιά στα πράματα. Οι πολιτικοί αντίπαλοι του Σύριζα ουδέποτε μας απέδειξαν τα τελευταία χρόνια ότι είναι πράγματι με το μέρος του λαού. Πιστεύει κανένας, ότι ο Κουτσούμπας θα κάνει επανάσταση; Πιστεύει κανένας, ότι η Γεννηματά θα κάνει αντιπολίτευση στη ΝΔ; Πιστεύει ο Βαρουφάκης και ο Βελόπουλος σε τίποτα; Πιστεύει κανένας, ότι όλα τα σκάνδαλα, τα θαλασσοδάνεια και οι ποινικές διώξεις θα προχωρήσουν;
Ο Σύριζα και ο Τσίπρας μπήκαν σφήνα και θεωρούνται επικίνδυνοι, διότι πήραν ψήφους από εκείνους, που θεωρούσαν, ότι τους ανήκουν. Ακόμη ο Σύριζα σταμάτησε το μεγάλο φαγοπότι και φρέναρε για τέσσερα χρόνια την ασυδοσία των παρασιτικών στοιχείων της κοινωνίας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πολιτικά και κομματικά ακίνδυνος (για να μην πω απαραίτητος) σε όλους αυτούς τους κηφήνες της βουλής. Ειδικά τώρα που η ΝΔ ενσωμάτωσε στους κόλπους της και τους φασίστες, τους χουντικούς και όλο τον συρφετό της συντήρησης και της οπισθοδρόμησης (γύρισαν δηλαδή στο φυσικό τους χώρο), το ΚΚΕ και το ΚΙΝΑΛ δεν θα έχουν τους φασίστες της Χρυσής Αυγής, να προσποιούνται αηδία για την κατάντια της δημοκρατίας. Τώρα αυτοί «βαφτίστηκαν» ως μέλη του συνταγματικού τόξου μέσα στη ΝΔ του Γεωργιάδη, του Βορίδη και του Πλεύρη. Τώρα το ΚΚΕ και το ΚΙΝΑΛ δεν θα τους βλέπουν στη βουλή… και έτσι θα είναι ήσυχοι.
Ο Τσίπρας, με το ποσοστό που πήρε, έχει μια μεγάλη υποχρέωση απέναντι στο 85% του λαού, που είναι προοδευτικοί (δημοκράτες, κεντρώοι, κεντροαριστεροί, αριστεροί) και όχι κρυφο-φασίστες, κρυφο-χουντικοί και φανερο-νεοφιλελεύθεροι. Έχει υποχρέωση, να κάνει το Σύριζα κάτι άλλο από μια μικρομέγαλη κομματική ομάδα υποχρεώσεων λόγω των καλών αναμνήσεων του 4%. Η κυβερνώσα αριστερά πρέπει να γίνει ουσιαστική παράταξη και κίνημα, που θα εμπνεύσει ολόκληρη την κοινωνία και τον κάθε πολίτη ξεχωριστά και όχι να είναι άλμπουμ με φωτογραφίες από αριστερές hipster διακοπές στη Φολέγανδρο. Σε προηγούμενο άρθρο μου έγραψα, ότι ο λαός για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια κρίσης ψηφίζει και πάλι ελεύθερα. Ο λαός δεν ξέχασε τι έκαναν οι άλλοι τέσσερις δεκαετίες τώρα, αλλά το να επικεντρωθεί κανείς όμως σε ό,τι έγινε, δεν είναι όραμα. Δεν είναι καν επιχείρημα, όταν ο λαός νιώθει ότι ανακτά τη χαμένη του ελευθερία. Ο λαός θέλει όραμα για το μέλλον ή… τίποτα. Το τίποτα τώρα κέρδισε της εκλογές, αλλά δεν θα κρατήσει για πολύ, διότι το όραμα υπερισχύει της εφήμερης παρουσίας μιας νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης.
Ο Τσίπρας πρέπει να ανασυνταχθεί και να δημιουργήσει μια ομάδα, η οποία θα ταιριάξει τη θεωρία με την πράξη. Πρέπει αυτή η ομάδα να μιλήσει αυτοπροσώπως σε όλους τους πολίτες. Χρειάζονται άτομα με χαρίσματα όμοια με εκείνα που διαθέτει ο ίδιος, άτομα που θα προσδώσουν νόημα στο μέλλον του τόπου και τις ζωές των πολιτών. Δεν αρκεί μόνο η παρουσία των χιλιάδων ανθρώπων που βρέθηκαν στις προεκλογικές συγκεντρώσεις. Όταν, παραδείγματος χάρη, οι κηφήνες της ΝΔ και του παλαιού ΠΑΣΟΚ μιλούσαν σε μικρές συγκεντρώσει, καφενεία, γηροκομεία, χωριά, γειτονιές, είχαν την ψήφο αυτών των ανθρώπων σίγουρη. Αυτό γιατί εύκολα μπορεί να «φανατιστεί» κάποιος, όταν βρίσκεται μπροστά σε έναν πολιτικό ή σε κάποιο δημόσιο πρόσωπο. Από την άλλη, όσο μεγαλειώδης και αν ήταν η συγκέντρωση του Σύριζα στην πλατεία Συντάγματος, το πλήθος δεν παύει να αποτελείται και από ετεροδημότες, που δεν μπόρεσαν να ψηφίσουν. Αυτό χτίζεται σιγά σιγά μέσα από την συνεχή επικοινωνία με τον κόσμο. Είναι απλά μαθηματικά, όπως απλά μαθηματικά είναι, ότι κάθε ψήφος μετράει. Στην Ελλάδα πρέπει πάλι να αρχίσει να ορκίζεται κυβέρνηση, που την ψηφίζουν πάνω από τρία εκατομμύρια πολίτες. Αλλά αυτό χρειάζεται δραστήριους, θαρραλέους και αποφασιστικούς ανθρώπους με όραμα και ρεαλισμό.
Θεωρώ, ότι σε μεγάλο βαθμό έφταιξε η οκνηρία αρκετών στελεχών του Σύριζα, για το αποτέλεσμα και των τριών τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων. Περίμεναν όλοι τους τον Τσίπρα, τον Πολάκη, την Αχτσιόγλου, τον Παππά, τον Τζανακόπουλο και δυο-τρείς ακόμη να μιλήσουν στον κόσμο ένα μήνα πριν τις εκλογές, αντί να είναι στις περιφέρειές τους και να οργώνουν την Ελλάδα. Τη στιγμή μάλιστα που όλοι οι άλλοι, έμμεσα και άμεσα τέσσερα χρόνια τώρα, έμπαιναν στα σπίτια του κόσμου. Το ποσοστό που πήρε ο Σύριζα οφείλεται στην επικοινωνιακή ικανότητα και τα ηγετικά χαρίσματα του Τσίπρα. Τα υπόλοιπα στελέχη νόμιζαν, ότι ήρθε ο σοσιαλισμός και δεν χρειάζονται εκλογές.
Σε κάθε περίπτωση ο λαός φέρει τη μικρότερη ευθύνη, καθώς είτε δεν ενημερώθηκε σωστά είτε δεν ενημερώθηκε επαρκώς. Ακόμη και όσοι ψήφισαν δουλικά το Μητσοτάκη, δε βρέθηκε κανένας να τους μεταπείσει, ενημερώνοντάς τους άμεσα, ότι τις συντάξεις δεν τις έκοψε ο Σύριζα, τη Μακεδονία δεν την «πούλησε» ο Τσίπρας. Από το Ρεμπελιό των Ποπολάρων μέχρι το μεγάλο λαϊκό και προοδευτικό κίνημα, που φέρνει η επαφή με τον κόσμο, η γνώση και η ενημέρωση, η απόσταση είναι μεγάλη. Η ανασύνταξη του Σύριζα θεωρώ, ότι πρέπει να γίνει από τη βάση του.
Ο λαός και ο κόσμος του Σύριζα όχι μόνο δεν πρέπει να απογοητεύεται, αλλά να θεωρεί τον εαυτό του υπερήφανο, που δεν είναι lumpen δούλος της ΝΔ του Βαγγέλη Μαρινάκη (βλ. Σίλα, Αρκά, Τζήμερο, Athens Voice, Πρώτο Θέμα και λοιπές μετριότητες της κοινωνίας). Όπως έχουμε πει πολλές φορές όμως, στον καπιταλισμό κάποιοι αγώνες δικαιώθηκαν και κάποιοι αγώνες συνεχίζονται. Και ο λαός θα είναι εκεί να τους δώσει. Χρειάζεται πίστη στο στόχο και ενημέρωση του κόσμου. Πρέπει το όραμα να γίνει πεποίθηση, να γίνει μια νέα κοσμοθεωρία. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει κερδίσει τίμια τη θέση του στη σύγχρονη ιστορία. Αυτό που απομένει είναι να ενσαρκώσουν το κοινό όραμα όλα τα μέλη του Σύριζα, παλιά και νέα.
ΥΓ1: Όσο και να προσπάθησαν οι Βορίδης και Βενιζέλος να πετύχουν τη στρατηγική ήττα του Σύριζα, απέτυχαν παταγωδώς. Ο μεν Βορίδης στοχεύοντας στην κοινωνική καταστολή του προοδευτικού κινήματος, ο δε Βενιζέλος στην εκλογική του ήττα. Ο Σύριζα -Προοδευτική Συμμαχία βγήκε πιο δυνατός, έχοντας ένα αδιαμφισβήτητο κοινωνικό έρεισμα που επιβεβαιώνει πως η αριστερά κάθε άλλο παρά παρένθεση ήταν στη χώρα. Αντιθέτως, η δημοκρατία θα αναδείξει στο άμεσο μέλλον την παρένθεση του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, του οποίου όπλα είναι η αντικοινωνική, συντηρητική, μισάνθρωπη και αυταρχική ιδεολογία και καταγωγή.
ΥΓ2: Ο Αλέξης Κούγιας είναι έξυπνος και πονηρός άνθρωπος. Ξέρει τι λέει και τι κάνει. Τώρα η ακροδεξιά ΝΔ ανοίγει καινούριες «δουλειές» στο φανατισμό και στη μισαλλοδοξία. Είναι και αυτός ένας πολύ καλός επιχειρηματίας. Ξέρει, ότι τώρα ο ρατσισμός θα γίνει και πάλι «ανοιχτό επάγγελμα».
ΥΓ3: Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δεν συμβολίζει για τους ακροδεξιούς νεοφιλελεύθερους της ΝΔ το παλαιό ΠΑΣΟΚ. Κυρίως γιατί έχει συνδέσει το όνομά του με την εξάρθρωση τρομοκρατικών οργανώσεων… της 17 Νοέμβρη και του Επαναστατικού Αγώνα. Αυτό είναι το μήνυμα, που θέλουν να περάσουν εντός και εκτός της χώρας.
ΥΓ4: Η Κρήτη πάλι μας έβγαλε ασπροπρόσωπους. Έδειξε για μια ακόμη φορά πως η ακροδεξιά δεν έχει χώρο στο νησί. Η Ιστορία μας υποδεικνύει ότι το προοδευτικό κίνημα ίσως να πρέπει πάλι να αρχίσει από εκεί.
Αυτή η Ηνωμένη Αντιπολίτευση μετά τις εκλογές δεν θα κάνει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση των νεοφιλελεύθερων χουντικών, αλλά στην αξιωματική αντιπολίτευση. Θα δούμε στα επόμενα τέσσερα χρόνια (αν δεν καταρρεύσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης) μια αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση. Αυτά είναι απλά πράγματα, τα οποία λίγο ως πολύ όλοι έχουμε στο μυαλό μας. Έχουμε επίσης στο μυαλό μας και το γεγονός, ότι ποτέ η δεξιά δεν στέριωσε στην Ελλάδα… πόσο μάλλον μια ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη που είναι μαθηματικά βέβαιο, ότι θα βλάψει και πάλι την κοινωνία. Το καλό με τους Μητσοτάκηδες είναι, ότι πέφτουν εύκολα (όπως έγραψε και ο Jo Di). Η δεξιά ποτέ δεν είχε πλειοψηφικό έρεισμα στην κοινωνία. Το ποσοστό που παίρνει σήμερα η ΝΔ είναι το ταβάνι της. Μια ανάγνωση της πρόσφατης ιστορίας είναι αποκαλυπτική, ώστε να κατανοήσουμε πότε και πώς προέκυψαν δεξιές κυβερνήσεις. Το θέμα όμως είναι ο Τσίπρας και ο Σύριζα. Ο Τσίπρας έδωσε νόημα, ελπίδα και λύσεις στην κοινωνία και αυτό ήταν ευθεία απειλή για τα μικρομάγαζα, που «πουλούν» συμπόνοια και κατανόηση στον τόσα χρόνια χειμαζόμενο λαό. Είναι λες και η δυστυχία του λαού δίνει νόημα στην ύπαρξή τους. Τώρα με περίσσεια υποκρισία θα λυπούνται το λαό, που θα υποφέρει με τις πολιτικές της ΝΔ, αλλά και πάλι θα φταίει ο Σύριζα, που έφερε τη δεξιά στα πράματα. Οι πολιτικοί αντίπαλοι του Σύριζα ουδέποτε μας απέδειξαν τα τελευταία χρόνια ότι είναι πράγματι με το μέρος του λαού. Πιστεύει κανένας, ότι ο Κουτσούμπας θα κάνει επανάσταση; Πιστεύει κανένας, ότι η Γεννηματά θα κάνει αντιπολίτευση στη ΝΔ; Πιστεύει ο Βαρουφάκης και ο Βελόπουλος σε τίποτα; Πιστεύει κανένας, ότι όλα τα σκάνδαλα, τα θαλασσοδάνεια και οι ποινικές διώξεις θα προχωρήσουν;
Ο Σύριζα και ο Τσίπρας μπήκαν σφήνα και θεωρούνται επικίνδυνοι, διότι πήραν ψήφους από εκείνους, που θεωρούσαν, ότι τους ανήκουν. Ακόμη ο Σύριζα σταμάτησε το μεγάλο φαγοπότι και φρέναρε για τέσσερα χρόνια την ασυδοσία των παρασιτικών στοιχείων της κοινωνίας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πολιτικά και κομματικά ακίνδυνος (για να μην πω απαραίτητος) σε όλους αυτούς τους κηφήνες της βουλής. Ειδικά τώρα που η ΝΔ ενσωμάτωσε στους κόλπους της και τους φασίστες, τους χουντικούς και όλο τον συρφετό της συντήρησης και της οπισθοδρόμησης (γύρισαν δηλαδή στο φυσικό τους χώρο), το ΚΚΕ και το ΚΙΝΑΛ δεν θα έχουν τους φασίστες της Χρυσής Αυγής, να προσποιούνται αηδία για την κατάντια της δημοκρατίας. Τώρα αυτοί «βαφτίστηκαν» ως μέλη του συνταγματικού τόξου μέσα στη ΝΔ του Γεωργιάδη, του Βορίδη και του Πλεύρη. Τώρα το ΚΚΕ και το ΚΙΝΑΛ δεν θα τους βλέπουν στη βουλή… και έτσι θα είναι ήσυχοι.
Ο Τσίπρας, με το ποσοστό που πήρε, έχει μια μεγάλη υποχρέωση απέναντι στο 85% του λαού, που είναι προοδευτικοί (δημοκράτες, κεντρώοι, κεντροαριστεροί, αριστεροί) και όχι κρυφο-φασίστες, κρυφο-χουντικοί και φανερο-νεοφιλελεύθεροι. Έχει υποχρέωση, να κάνει το Σύριζα κάτι άλλο από μια μικρομέγαλη κομματική ομάδα υποχρεώσεων λόγω των καλών αναμνήσεων του 4%. Η κυβερνώσα αριστερά πρέπει να γίνει ουσιαστική παράταξη και κίνημα, που θα εμπνεύσει ολόκληρη την κοινωνία και τον κάθε πολίτη ξεχωριστά και όχι να είναι άλμπουμ με φωτογραφίες από αριστερές hipster διακοπές στη Φολέγανδρο. Σε προηγούμενο άρθρο μου έγραψα, ότι ο λαός για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια κρίσης ψηφίζει και πάλι ελεύθερα. Ο λαός δεν ξέχασε τι έκαναν οι άλλοι τέσσερις δεκαετίες τώρα, αλλά το να επικεντρωθεί κανείς όμως σε ό,τι έγινε, δεν είναι όραμα. Δεν είναι καν επιχείρημα, όταν ο λαός νιώθει ότι ανακτά τη χαμένη του ελευθερία. Ο λαός θέλει όραμα για το μέλλον ή… τίποτα. Το τίποτα τώρα κέρδισε της εκλογές, αλλά δεν θα κρατήσει για πολύ, διότι το όραμα υπερισχύει της εφήμερης παρουσίας μιας νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης.
Ο Τσίπρας πρέπει να ανασυνταχθεί και να δημιουργήσει μια ομάδα, η οποία θα ταιριάξει τη θεωρία με την πράξη. Πρέπει αυτή η ομάδα να μιλήσει αυτοπροσώπως σε όλους τους πολίτες. Χρειάζονται άτομα με χαρίσματα όμοια με εκείνα που διαθέτει ο ίδιος, άτομα που θα προσδώσουν νόημα στο μέλλον του τόπου και τις ζωές των πολιτών. Δεν αρκεί μόνο η παρουσία των χιλιάδων ανθρώπων που βρέθηκαν στις προεκλογικές συγκεντρώσεις. Όταν, παραδείγματος χάρη, οι κηφήνες της ΝΔ και του παλαιού ΠΑΣΟΚ μιλούσαν σε μικρές συγκεντρώσει, καφενεία, γηροκομεία, χωριά, γειτονιές, είχαν την ψήφο αυτών των ανθρώπων σίγουρη. Αυτό γιατί εύκολα μπορεί να «φανατιστεί» κάποιος, όταν βρίσκεται μπροστά σε έναν πολιτικό ή σε κάποιο δημόσιο πρόσωπο. Από την άλλη, όσο μεγαλειώδης και αν ήταν η συγκέντρωση του Σύριζα στην πλατεία Συντάγματος, το πλήθος δεν παύει να αποτελείται και από ετεροδημότες, που δεν μπόρεσαν να ψηφίσουν. Αυτό χτίζεται σιγά σιγά μέσα από την συνεχή επικοινωνία με τον κόσμο. Είναι απλά μαθηματικά, όπως απλά μαθηματικά είναι, ότι κάθε ψήφος μετράει. Στην Ελλάδα πρέπει πάλι να αρχίσει να ορκίζεται κυβέρνηση, που την ψηφίζουν πάνω από τρία εκατομμύρια πολίτες. Αλλά αυτό χρειάζεται δραστήριους, θαρραλέους και αποφασιστικούς ανθρώπους με όραμα και ρεαλισμό.
Θεωρώ, ότι σε μεγάλο βαθμό έφταιξε η οκνηρία αρκετών στελεχών του Σύριζα, για το αποτέλεσμα και των τριών τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων. Περίμεναν όλοι τους τον Τσίπρα, τον Πολάκη, την Αχτσιόγλου, τον Παππά, τον Τζανακόπουλο και δυο-τρείς ακόμη να μιλήσουν στον κόσμο ένα μήνα πριν τις εκλογές, αντί να είναι στις περιφέρειές τους και να οργώνουν την Ελλάδα. Τη στιγμή μάλιστα που όλοι οι άλλοι, έμμεσα και άμεσα τέσσερα χρόνια τώρα, έμπαιναν στα σπίτια του κόσμου. Το ποσοστό που πήρε ο Σύριζα οφείλεται στην επικοινωνιακή ικανότητα και τα ηγετικά χαρίσματα του Τσίπρα. Τα υπόλοιπα στελέχη νόμιζαν, ότι ήρθε ο σοσιαλισμός και δεν χρειάζονται εκλογές.
Σε κάθε περίπτωση ο λαός φέρει τη μικρότερη ευθύνη, καθώς είτε δεν ενημερώθηκε σωστά είτε δεν ενημερώθηκε επαρκώς. Ακόμη και όσοι ψήφισαν δουλικά το Μητσοτάκη, δε βρέθηκε κανένας να τους μεταπείσει, ενημερώνοντάς τους άμεσα, ότι τις συντάξεις δεν τις έκοψε ο Σύριζα, τη Μακεδονία δεν την «πούλησε» ο Τσίπρας. Από το Ρεμπελιό των Ποπολάρων μέχρι το μεγάλο λαϊκό και προοδευτικό κίνημα, που φέρνει η επαφή με τον κόσμο, η γνώση και η ενημέρωση, η απόσταση είναι μεγάλη. Η ανασύνταξη του Σύριζα θεωρώ, ότι πρέπει να γίνει από τη βάση του.
Ο λαός και ο κόσμος του Σύριζα όχι μόνο δεν πρέπει να απογοητεύεται, αλλά να θεωρεί τον εαυτό του υπερήφανο, που δεν είναι lumpen δούλος της ΝΔ του Βαγγέλη Μαρινάκη (βλ. Σίλα, Αρκά, Τζήμερο, Athens Voice, Πρώτο Θέμα και λοιπές μετριότητες της κοινωνίας). Όπως έχουμε πει πολλές φορές όμως, στον καπιταλισμό κάποιοι αγώνες δικαιώθηκαν και κάποιοι αγώνες συνεχίζονται. Και ο λαός θα είναι εκεί να τους δώσει. Χρειάζεται πίστη στο στόχο και ενημέρωση του κόσμου. Πρέπει το όραμα να γίνει πεποίθηση, να γίνει μια νέα κοσμοθεωρία. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει κερδίσει τίμια τη θέση του στη σύγχρονη ιστορία. Αυτό που απομένει είναι να ενσαρκώσουν το κοινό όραμα όλα τα μέλη του Σύριζα, παλιά και νέα.
ΥΓ1: Όσο και να προσπάθησαν οι Βορίδης και Βενιζέλος να πετύχουν τη στρατηγική ήττα του Σύριζα, απέτυχαν παταγωδώς. Ο μεν Βορίδης στοχεύοντας στην κοινωνική καταστολή του προοδευτικού κινήματος, ο δε Βενιζέλος στην εκλογική του ήττα. Ο Σύριζα -Προοδευτική Συμμαχία βγήκε πιο δυνατός, έχοντας ένα αδιαμφισβήτητο κοινωνικό έρεισμα που επιβεβαιώνει πως η αριστερά κάθε άλλο παρά παρένθεση ήταν στη χώρα. Αντιθέτως, η δημοκρατία θα αναδείξει στο άμεσο μέλλον την παρένθεση του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, του οποίου όπλα είναι η αντικοινωνική, συντηρητική, μισάνθρωπη και αυταρχική ιδεολογία και καταγωγή.
ΥΓ2: Ο Αλέξης Κούγιας είναι έξυπνος και πονηρός άνθρωπος. Ξέρει τι λέει και τι κάνει. Τώρα η ακροδεξιά ΝΔ ανοίγει καινούριες «δουλειές» στο φανατισμό και στη μισαλλοδοξία. Είναι και αυτός ένας πολύ καλός επιχειρηματίας. Ξέρει, ότι τώρα ο ρατσισμός θα γίνει και πάλι «ανοιχτό επάγγελμα».
ΥΓ3: Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δεν συμβολίζει για τους ακροδεξιούς νεοφιλελεύθερους της ΝΔ το παλαιό ΠΑΣΟΚ. Κυρίως γιατί έχει συνδέσει το όνομά του με την εξάρθρωση τρομοκρατικών οργανώσεων… της 17 Νοέμβρη και του Επαναστατικού Αγώνα. Αυτό είναι το μήνυμα, που θέλουν να περάσουν εντός και εκτός της χώρας.
ΥΓ4: Η Κρήτη πάλι μας έβγαλε ασπροπρόσωπους. Έδειξε για μια ακόμη φορά πως η ακροδεξιά δεν έχει χώρο στο νησί. Η Ιστορία μας υποδεικνύει ότι το προοδευτικό κίνημα ίσως να πρέπει πάλι να αρχίσει από εκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου