ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ ΑΠΟΤΙΜΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

ΔΙΚΤΥΟ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ

 ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΟ ΤΟΠΙΟ

ΜΙΑ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ

Σκοπός του σημειώματος είναι να παρουσιαστούν κωδικοποιημένα εκτιμήσεις για τις εκλογές και για το μετεκλογικό τοπίο και να τεθούν ερωτήματα σε σχέση με το εάν υπάρχει και ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος του Δικτύου στη νέα κατάσταση.

Α) ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Η συμμετοχή στις εθνικές εκλογές κινήθηκε σε αντίστοιχα επίπεδα με αυτά του Σεπτεμβρίου του 2015. Στις ευρωεκλογές με 58% συμμετοχή η Ελλάδα βρίσκεται στην 6η θέση. Οι επιδόσεις των κομμάτων ήταν οι εξής:

ΣΥΡΙΖΑ

Είχαμε εκτιμήσει ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ήταν στρατηγική σταθεροποίησης του ως δεύτερου κόμματος, αφού άφηνε εκτός ενδιαφέροντος τα οικονομικά συμφέροντα των μεσαίων στρωμάτων αλλά και τη νοοτροπία – αντιλήψεις του κόσμου που ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό. Δούλεψε σε όλα τα πεδία κυρίως με τη λογική της «αναδιανομής», γεγονός που επέφερε επιμέρους θετικά αποτελέσματα αλλά – όπως ήταν φυσικό - δεν μπόρεσε να εμπεδώσει μια συνολική προοδευτική αναπτυξιακή στρατηγική. Οι αντιφάσεις αυτές αποτυπώθηκαν στην χωροταξία της ψήφου καθώς η Ελλάδα «έγινε γαλάζια» με την αυξημένη στήριξη προς τη Ν.Δ των μεσαίων στρωμάτων, αλλά ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε Πρώτο κόμμα σε μεγάλες γεωγραφικές περιοχές κατοικίας αδύναμων οικονομικά στρωμάτων όπως η Δυτική Αθήνα, η Δυτική Αττική, η Βορειοδυτική Θεσσαλονίκη.

Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ κατά 8%, στις εθνικές εκλογές σε σχέση με τις ευρωεκλογές, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι υποστηρίχθηκε μαζικά από πολίτες που, παρά το ότι είχαν σοβαρές διαφωνίες με την πολιτική του, ήθελαν να υπάρχει στη Βουλή μια ισχυρή προοδευτική δύναμη. Αξιοσημείωτη είναι η αυξημένη προσέλευση των νεότερων ηλικιακών ομάδων στις εθνικές εκλογές και η μεγάλη υποστήριξη που παρείχαν στο ΣΥΡΙΖΑ.

Στη νέα κατάσταση με το ποσοστό που αποκόμισε ανοίγονται προοπτικές να αποτελέσει τον κύριο πόλο του προοδευτικού χώρου και της εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης.

Ν.Δ

Εκμεταλλεύτηκε πολλές πηγές πολιτικής επιρροής όπως: Το πολυπαραγοντικό αντιΣΥΡΙΖΑ ρεύμα, την αρνητική επίδραση της υπερφορολόγησης, τις γνήσιες επιφυλάξεις αλλά και την πατριδοκαπηλία ενάντια της συμφωνίας των Πρεσπών κ.α Αποκόμισε ψήφο κυρίως διαμαρτυρίας παρά θετικής έγκρισης του προγράμματος. Τελικά επέτυχε μια αμφίπλευρη διεύρυνση συγκεντρώνοντας ψηφοφόρους και από τις ακροδεξιές τάσεις και από τον ενδιάμεσο χώρο. Έχει καθαρό ορίζοντα 4ετίας για να εφαρμόσει το πρόγραμμα της, αφού δεν υπάρχουν ενδιάμεσα γεγονότα επιβεβαίωσης της εμπιστοσύνης του εκλογικού σώματος, ούτε και ανάγκη λήψης επιπρόσθετων μέτρων λιτότητας. Το εάν θα σταθεροποιήσει την πολιτική ηγεμονία θα εξαρτηθεί και από τις επιπτώσεις της πολιτικής της, αλλά και από την πειθώ των εναλλακτικών προτάσεων της αντιπολίτευσης.

ΚΙΝΑΛ

Κατάφερε να ενισχυθεί σε συνθήκες πόλωσης και να είναι η μόνη πολιτική δύναμη του ενδιάμεσου χώρου. Απέτυχε παταγωδώς στην στρατηγική της «στρατηγικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ», εγκατέλειψε το πεδίο του εκσυγχρονισμού χαρίζοντας το στη Ν.Δ, μετέπεσε σε «πατριωτικές» κορώνες και σε ένα όψιμο αντιμνημονιακό αφήγημα.

ΜΕΡΑ 25

Η επίτευξη κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης σχετίζεται πρωτίστως με το ότι επιβίωναν όλα αυτά τα χρόνια οι ιδέες μιας ιδιότυπης ρήξης εντός της Ε.Ε, που δήθεν δεν θα επέφερε καταστροφικά αποτελέσματα για τη χώρα.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Πολύ θετικό γεγονός η μη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της Χρυσής Αυγής. Είναι όμως αναγκαίο να συνεχιστεί ο αγώνας ενάντια στις φασιστικές ιδέες, αλλά και στις ιδέες της ακροδεξιάς, όπως φαίνεται και από την είσοδο του ακροδεξιού Βελόπουλου στη Βουλή.

Β) ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΗΤΤΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Η περίοδος της κυβερνητικής του θητείας είχε θετικό ισοζύγιο. Παρουσιάστηκαν όμως σημαντικά πολιτικά και διαχειριστικά προβλήματα, που οδήγησαν στην αυτοδύναμη κυβέρνηση της Ν.Δ. Η εμπεριστατωμένη κριτική αποτίμηση αυτής της πορείας είναι απαραίτητος όρος, για να κατανοηθεί επαρκώς η κατεύθυνση και το μέγεθος των αλλαγών που απαιτούνται.

Η πολιτική απόφαση της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ με τις εκτιμήσεις για τις εκλογές περιγράφει καταρχάς τις επιτυχίες της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ στα πεδία, όπως η οικονομία (έξοδος από το μνημόνιο, ρύθμιση του χρέους, επαναφορά της οικονομίας στην ανάπτυξη, ανθρωπιστική αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης, προστασία των πλέων αδυνάτων, ρύθμιση της αγοράς εργασίας), η εμβάθυνση της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων, η εκδίπλωση μιας τολμηρής εξωτερικής πολιτικής με εμβληματική στιγμή τη Συμφωνία των Πρεσπών. Στη συνέχει εντοπίζει ότι «υπήρξαν πολλοί τομείς και πεδία του κράτους και της οικονομίας που δεν καταφέραμε να υλοποιήσουμε όσα θα θέλαμε……..».

Η εκτίμηση του Δικτύου είναι ότι στην κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρχαν μόνο διαχειριστικές ανεπάρκειες αλλά και προβλήματα πολιτικού προσανατολισμού.

Ως Δίκτυο είχαμε επισημάνει και επισημαίνουμε τα κάτωθι σημεία πολιτικής που επέδρασσαν αρνητικά στον εκλογικό αποτέλεσμα :

• Ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι και τον Ιούλιο του 2015 επέδειξε υποτίμηση έναντι της ανάγκης για δημοσιονομική προσαρμογή και καλλιέργησε αυταπάτες για μια εύκολη αλλαγή πολιτικών. Αυτά επέδρασσαν στη συνέχεια στη μετατόπιση ενός τμήματος της εκλογικής βάσης προς άλλες πολιτικές κατευθύνσεις, αφού συνέχιζε να πιστεύει ότι όλα ήταν θέμα βούλησης και ο συμβιβασμός θα μπορούσε να αποφευχθεί.
• Η κυβέρνηση παρήγαγε «νέα πράγματα» αλλά όχι σε όλους τους τομείς. Έτσι δεν μπόρεσε να συγκεντρώσει την υποστήριξη όλων των προοδευτικών πολιτών. Ενδεικτικά η συμφωνία των Πρεσπών και η προώθηση νομοθεσίας υπέρ των δικαιωμάτων ήταν σημαντικές θετικές αλλαγές, όπως δεν συνέβη το ίδιο και σε άλλους τομείς. Στον τομέα της δικαιοσύνης εκδιπλώθηκε μια επικοινωνιακή διαχείριση η οποία παραβίασε το τεκμήριο της αθωότητας, ενώ και τα μέχρι τώρα αποτελέσματα δεν την επιβεβαιώνουν. Στον τομέα της δημόσιας διοίκησης υπήρχε χάιδεμα των παθογενειών σε βάρος των αναγκαίων αποδοτικών λειτουργιών. Στην ΕΡΤ αντί της υποδειγματικής πλουραλιστικής λειτουργίας υπήρξε μια λειτουργία που εξέπεμψε εικόνα κυβερνητικού οργάνου.
• Η κυβέρνηση στην οικονομία σταθεροποίησε τα δημόσια οικονομικά αλλά υπήρχε μια αναιτιολόγητη χαρά για την υπεραπόδοση στους ήδη πολύ υψηλούς στόχους πρωτογενών πλεονασμάτων με παράλληλη αδιαφορία για το ότι αυτά προκύπτανε από υπερφορολόγηση αντί της απαραίτητης καταπολέμησης της φοροδιαφυγής.
• Η κυβέρνηση σωστά εντόπισε τα διαρθρωτικά προβλήματα του προηγούμενου μοντέλου ανάπτυξης όπως η χαμηλή παραγωγική ικανότητα, όμως οι λύσεις προωθούνταν πολύ αργά (π.χ  η Επιτελική Δομή Στήριξης  Επιχειρήσεων νομοθετήθηκε το β΄ τρίμηνο του 2019, η Αναπτυξιακή Τράπεζα τον 4^ο μήνα του 2019, οι χρηματοδοτήσεις του ΕΣΠΑ προς επιχειρήσεις καθυστέρησαν απαράδεκτα και γενικά η απορρόφηση του ΕΣΠΑ κινήθηκε σε ιδιαιτέρως χαμηλά επίπεδα).
• Ο ΣΥΡΙΖΑ επέδειξε μια μονομέρεια στις κοινωνικές δυνάμεις που επιδίωκε να εκφράσει. Ενδιαφέρθηκε σχεδόν αποκλειστικά για τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες και όχι για όλες τις δυνάμεις της εργασίας, των μεσαίων στρωμάτων και της υπεύθυνης επιχειρηματικότητας ώστε να δώσει ίσες ευκαιρίες σε όλους και μέσα σε αυτό το πλαίσιο να βρουν καλύτερη θέση και τα πιο αδύναμα στρώματα. Αλλά ακόμη και αν υποθέσουμε ότι ήταν απαραίτητη για λόγους οικονομικούς και κοινωνικούς αυτή η μονομέρεια, γιατί έπρεπε να επενδυθεί και ιδεολογικά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε να εκπροσωπήσει αποκλειστικά αυτές τις ομάδες;
• Ο ΣΥΡΙΖΑ λειτούργησε ωσάν να νόμιζε ότι θα έφερνε την αλλαγή με μια ομάδα στελεχών που μπήκαν στους κυβερνητικούς μηχανισμούς και όχι με την κινητοποίηση όλων των προοδευτικών πολιτών σε όλα τα θεματικά πεδία μέσα από Δίκτυα και κινήσεις πολιτών, που θα ενημερώνονταν από την κυβέρνηση, θα έκαναν παρατηρήσεις και προτάσεις και θα διασύνδεαν την κυβέρνηση με την κοινωνία. Και βεβαίως το κόμμα θα συμμετείχε σε όλα αυτά, θα ανανεωνόταν στην επαφή του με προοδευτικούς πολίτες και δεν θα «έμενε» να παρακολουθεί την κυβέρνηση. Αυτό είχε - μεταξύ άλλων - ως φυσικό επακόλουθο να ενταθεί το πρόβλημα έλλειψης στελεχών με εμπειρία σε εφαρμοσμένες πολιτικές και να αναφανούν ζητήματα διαχειριστικής επάρκειας.
• Η συμπεριφορά ορισμένων κυβερνητικών στελεχών ήταν αλαζονική ή και έξω από τους κανόνες πολιτικού πολιτισμού.
• Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε λάθος συμμαχίες.

• Συνεργάστηκε με τους ΑΝΕΛ, γεγονός που στοίχισε στην αξιοπιστία του.
• Πήρε την πρωτοβουλία για τη δημιουργία της Προοδευτικής Συμμαχίας πολύ αργά και σε προεκλογική περίοδο.
• Προσέγγισε τις αυτοδιοικητικές εκλογές - με ελάχιστες εξαιρέσεις - το ίδιο στενοκομματικά όπως και στο παρελθόν. Ειδικά στην Κεντρική Μακεδονία και τη Θεσσαλονίκη που είχε επιπλέον λόγους να επιδιώξει ευρείες αυτοδιοικητικές πρωτοβουλίες, περιορίστηκε σε κομματικές υποψηφιότητες που εξ ορισμού δεν είχαν ελπίδες επιτυχίας. Ιδιαίτερα για το Δήμο Θεσσαλονίκης η επιλογή αυτή του ΣΥΡΙΖΑ αθροίστηκε με παρόμοιες επιλογές των άλλων προοδευτικών δυνάμεων και εν τω συνόλω επέφεραν την αμαχητί παράδοση της πόλης σε συντηρητικά χέρια μέσα από μια ευρύτατη συντηρητική πλειοψηφία όπως αυτή εκφράστηκε μέσα από πληθώρα αυτοδιοικητικών κινήσεων.

Γ) ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΟ ΤΟΠΙΟ - ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΧΩΡΟ

Οι τάσεις που διαμορφώνονται στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο είναι οι εξής:

α) ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία

Συζητείται ήδη η εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ. Το ερώτημα για την εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ έχει – κατά τη γνώμη μας - τις εξής δύο διαστάσεις:

• Θα ανοιχθεί στις προοδευτικές δυνάμεις και τους πολίτες που τον στήριξαν;
• Θα αποκτήσει χαρακτηριστικά δύναμης προοδευτικού εκσυγχρονισμού ή θα κυριαρχηθεί από μια εκδοχή «προοδευτικού λαϊκισμού»;

Σε κάθε περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ για να είναι κόμμα με προσδοκία την ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας δεν μπορεί παρά να επιδιώκει να εκφράσει τα συμφέροντα της χώρας και της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και όχι μόνο τα συμφέροντα των αδύναμων οικονομικά στρωμάτων.

α1) Πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως αναφέρει το κείμενο της Κ.Ε, έχει καθήκον να υπερασπιστεί τις λαϊκές κατακτήσεις και να διεξάγει μαχητική, προγραμματική, κοινωνική αντιπολίτευση. Η αντιπολίτευση αυτή «θα είναι ταυτόχρονα κοινοβουλευτική και κινηματική, με στόχο τη συνάντησή μας με το σύνολο των κινημάτων που αγωνίζονται για μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης». Τελικά ο τρόπος αντιπολίτευσης (περιεχόμενο και ύφος) θα αποσαφηνιστεί στην πορεία και αυτό θα επιδράσει καθοριστικά στην ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ στη νέα εποχή.

α2) Μετασχηματισμός ΣΥΡΙΖΑ

Όλοι οι ψηφοφόροι που επέλεξαν τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ανήκουν σε ένα πολιτικό ρεύμα. Ένα σημαντικό ποσοστό δεν ήταν ικανοποιημένο από τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν θα τον ψήφιζε σε διαφορετικές συνθήκες, αλλά το έκανε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το κόμμα του προοδευτικού χώρου, που μπορούσε να αντιπαρατεθεί τη Ν.Δ και ήθελε να του δώσει ακόμα μία ευκαιρία.

Η κατανόηση του πως και γιατί ψηφίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ από πολίτες διαφορετικών τάσεων είναι κρίσιμο για την συνέχεια και την εύρεση των κατάλληλων πολιτικών και οργανωτικών μορφών ώστε να συμμετέχει αυτός ο κόσμος που δεν ανήκει στη ριζοσπαστική αριστερά.

Το κύριο θέμα της εξέλιξης είναι στην πραγματικότητα το πολιτικό σχέδιο. Και αυτό που εμείς προκρίνουμε είναι, ότι το πολιτικό σχέδιο του προοδευτικού χώρου πρέπει να εκφράσει όχι μόνο τους ριζοσπάστες αριστερούς αλλά και τους δημοκράτες μεταρρυθμιστές, τους σοσιαλιστές και τους πολίτες που αποδίδουν προτεραιότητα στην πολιτική οικολογία. Και αυτό το σχέδιο κατά τη γνώμη μας, που μπορεί να ενώσει δυνάμεις και να δώσει απάντηση στα προβλήματα της χώρας, είναι αυτό που ονομάζουμε προοδευτικός εκσυγχρονισμός κόντρα στην συντηρητική αναδιάρθρωση.

Τους επόμενους μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά επανιδρύεται χωρίς μάλιστα τους κραδασμούς της εκλογικής ήττας ακριβώς χάριν του 31% που αποκόμισε στις εθνικές εκλογές.

Τι προωθεί ο Αλέξης Τσίπρας

Με βάση την ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή και το συντονιστικό της Προοδευτικής Συμμαχίας φαίνεται ότι ο Τσίπρας προωθεί:

• Τη δημιουργία μιας μεγάλης προοδευτικής παράταξηςόπου θα μπορούν να χωρέσουν όλοι οι προοδευτικοί: «Αριστεροί, Ριζοσπάστες, Αριστεροί σοσιαλιστές, Δημοκράτες κομμουνιστές, σοσιαλδημοκράτες, οικολόγοι πράσινοι αλλά και πολίτες προερχόμενοι από το δημοκρατικό κέντρο». Αυτή η παράταξη δεν θα είναι ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ αλλά ένα σύγχρονο και μαζικό, αριστερό – προοδευτικό κίνημα, με βαθιές ρίζες και ισχυρούς δεσμούς στον εργαζόμενο λαό και την κοινωνία.
• Το άνοιγμα στην εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ, που πρέπει να γίνει πριν από τον μετασχηματισμό του κόμματος και πριν από το συνέδριο. Στόχος είναι η δημιουργία οργανώσεων σε όλη την Ελλάδα με στόχο 170.000 μέλη, ενώ τώρα έχει μόνο 35.000 μέλη. Στο πλαίσιο αυτό εξετάζεται η δυνατότητα να αποκτήσει λειτουργική υπόσταση η Προοδευτική Συμμαχία με οργανώσεις και μητρώο μελών σε κάθε νομό (που στη συνέχεια θα ενταχθούν στο νέο κόμμα εφόσον αυτή η κατεύθυνση προχωρήσει).
• Την περαιτέρω ενίσχυση των νέων σε ηλικία στελεχών που έχουν ως σημείο αναφοράς τον ίδιο.
• Την επιδίωξη αποκατάστασης των σχέσεων με τα εναπομείναντα κόμματα του κέντρου, κυρίως το ΚΙΝΑΛ, στη βάση της ανάγκης για ευρύτερη προοδευτική συνεργασία.

Τι λένε τα άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ

Με τις προαναφερόμενες κατευθύνσεις έχουν σοβαρές επιφυλάξεις πολλά στελέχη τα οποία συμφωνούν με την περαιτέρω ενίσχυση της Προοδευτικής Συμμαχίας, αλλά θέλουν ο ΣΥΡΙΖΑ να παραμείνει αυτοτελές κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς. Ακόμη και στελέχη που βρίσκεται κοντά στον Τσίπρα έχουν τη λογική της επικράτησης των ιδεών της ριζοσπαστικής αριστεράς και του πολιτικού της σχεδίου σε ευρύτερα τμήματα πολιτών, που θα έχουν γίνει μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και όχι τη λογική της δημιουργίας ενός νέου προοδευτικού πολιτικού υποκειμένου, που θα ανασυνθέσει προωθητικά σε ένα νέο πολιτικό σχέδιο τις τάσεις του προοδευτικού χώρου.

Τι λένε οι άλλες δυνάμεις της Προοδευτικής Συμμαχίας

Στη συνεδρίαση του συντονιστικού της Προοδευτικής Συμμαχίας αποφασίστηκε η μετατροπή του Συντονιστικού της σε Γραμματεία που θα εργασθεί με τακτικές συνεδριάσεις, προκειμένου το φθινόπωρο, μαζί με τις αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, να προχωρήσει σε μια ενιαία Οργανωτική Επιτροπή Ανασυγκρότησης η οποία θα οδηγήσει το σύνολο των δυνάμεων σε Συνέδριο.

Βασικά ερωτήματα που προκύπτουν

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι τα εξής:

• Θα γίνει αποδεκτή και θα εμπεδωθεί η πρόταση του Τσίπρα για μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε νέο προοδευτικό πολιτικό υποκείμενο ή οι αντιδράσεις θα οδηγήσουν σε μια διατήρηση του χαρακτήρα του με την προσθήκη κάποιων δυνάμεων προερχόμενων από το ΠΑΣΟΚ που έχουν ως σημείο αναφοράς τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ;
• Εάν δημιουργηθεί νέο προοδευτικό πολιτικό υποκείμενο θα επαγγελθεί τον προοδευτικό εκσυγχρονισμό ή θα είναι ένα προοδευτικό κόμμα που θα κυριαρχείται από στοιχεία λαϊκισμού; Πόσο θα επηρεάσει στο πρώτο η συμμετοχή στο εγχείρημα μεταρρυθμιστικών δυνάμεων; Πόσο θα επηρεάσει το άνοιγμα που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ σε ευρωπαϊκό επίπεδο στους Πράσινους και τη σοσιαλδημοκρατία;

β) Στάση του ΚΙΝΑΛ

Το ΚΙΝΑΛ είναι βέβαιον ότι θα διανύσει μια περίοδος συζήτησης για το πολιτικό του στίγμα. Ωστόσο αυτό που φαίνεται να προκρίνεται είναι ο στόχος της ενδιάμεσης δύναμης που συνομιλεί με τους 2 πόλους από θέσεις αυτονομίας.

γ) Στάση άλλων πολιτικών δυνάμεων του ευρύτερου χώρου

ΠΟΤΑΜΙ

Το Ποτάμι μάλλον δεν μπορεί να συνεχίσει ως ενιαίος πολιτικός χώρος. Αρκετά στελέχη του θα αξιοποιηθούν σε διάφορες θέσεις από την κυβέρνηση της Ν.Δ. Ο Σ. Θεοδωράκης έφυγε αξιοπρεπώς και με αυτή την έννοια μπορεί να διαδραματίσει κάποιο ρόλο στο μέλλον.

ΜΕΤΑΡΥΘΜΙΣΤΕΣ – ΛΥΚΟΥΔΗΣ

Κύρια στοιχεία της τοποθέτησης τους είναι τα εξής:

• Οι προσδοκίες για αυτή την κυβέρνηση θα κριθούν στην πράξη
• Η χώρα χρειάζεται εθνική συνεννόηση, εθνική ενότητα και ομοψυχία
• Η εκλογική επίδοσή επιτρέπει στον κ. Τσίπρα να χαράξει μια νέα πορεία και να συστήσει ένα κόμμα που θα κινείται στον Κεντροαριστερό χώρο 
• Το πρόβλημα της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς δεν έχει λυθεί. Τη λύση του καλούνται και να επωμιστούν όλες εκείνες οι δυνάμεις που ανεξαρτήτως της εκλογικής τους επιλογής δεν έχουν απελπιστεί από το Σισύφειο έργο τους.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ

Οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι τμήμα του Πράσινου Ευρωπαϊκού Κόμματος και με αυτή την έννοια το πιθανότερο είναι να προκρίνουν την παραμονή τους ως αυτοτελές κόμμα, που εκπροσωπεί στην Ελλάδα το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα.

Παράλληλα σε συνδιάσκεψη αρχές Νοεμβρίου 2019 με στόχο την ίδρυση νέου Πράσινου κόμματος προχωρούν οι άλλες δυνάμεις του χώρου.

Γ) ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ

α) Τι έκανε το Δίκτυο

Το Δίκτυο ανέπτυξε δράση στους άξονες της ανάδειξης σύγχρονων προοδευτικών θέσεων και της προβολής της ανάγκης για ευρύτερη προοδευτική συνεργασία. Η συμμετοχή μας στην Προοδευτική Συνεργασία έγινε με μέτρο και στη βάση των δικών μας θέσεων, χωρίς να χάνουμε το νήμα με όλα όσα υποστηρίξαμε στο παρελθόν. Οι δράσεις μας όμως όλα αυτά τα χρόνια δεν στάθηκε δυνατόν να υπερβούν την τοπικότητα, τον απλά διακηρυκτικό χαρακτήρα και τον μικρό αριθμό των πολιτών στους οποίους απευθύνονταν και έτσι δεν μπόρεσαν να δημιουργήσουν γεγονότα.

β) Η σημερινή κατάσταση του Δικτύου

Δυνατά σημεία

• Η ικανότητα διατύπωσης θέσεωναπό τη σκοπιά του προοδευτικού εκσυγχρονισμού σε κεντρικά και τοπικά θέματα
• Η ανιδιοτελής στάσης μας

Αδύναμα σημεία

• Δεν πετύχαμε πανελλαδική δικτύωση με άλλους πυρήνες της ανανεωτικής αριστεράς
• Δεν μπορέσαμε να δημιουργήσουμε ένα υποδειγματικό χώρο παρεμβάσεων για την επικοινωνία μας με άλλους προοδευτικούς πολίτες όπως θα γινόταν π.χ με μια νέα ενωτική πρωτοβουλία για το Δήμο Θεσσαλονίκης ή τη δημιουργία ενός Φόρουμ
• Δεν κατακτήσαμε κάποιο ειδικό βάρος στη σχέση μας με το ΣΥΡΙΖΑ, όπως φάνηκε από το ότι δεν επηρεάσαμε τη στάση του σε θέματα όπως η προσέγγιση και τακτική στην Αυτοδιοίκηση (Δήμος Θεσσαλονίκης και Περιφέρεια Κ.Μ), ο τρόπος συγκρότησης της Προοδευτικής Συμμαχίας, η πολιτική του πρόταση στις ευρωεκλογές και τις εθνικές εκλογές.
• Δεν καταφέραμε να εντάξουμε στο Δίκτυο άλλους πολίτες αλλά και ούτε καν να διατηρήσουμε τις δυνάμεις με τις οποίες ξεκινήσαμε. Είχαμε σταδιακή απομάκρυνση όσωνταυτίζονταν με τον ΣΥΡΙΖΑ και όσων έθεταν σε προτεραιότητα την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ ή δεν υποστήριζαν τη συγκρότηση Προοδευτικής Συμμαχίας και βεβαίως όσων δεν διέκριναν ότι μπορούμε να διαδραματίσουμε κάποιον ρόλο.
• Δεν καταφέραμε να διατηρήσουμε την «ψυχική» επαφή των συμμετεχόντων και σταδιακά τον τελευταίο χρόνο συντελέστηκε μια «απομάκρυνση» καθώς η κατάσταση επιβαρύνθηκε από τις πολιτικές διαφωνίες αλλά και τη δυσθυμία που δημιουργούσε σε πολλούς από εμάς η έλλειψη κόμματος και πολιτικής πρότασης με το οποίο να ταυτιζόμαστε στα βασικά της σημεία.