Το Ιράκ ήταν νέο Βιετνάμ, ομολογεί το Πεντάγωνο
Το αμερικανικό Πεντάγωνο έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι
ένας από τους μεγάλους εχθρούς των ΗΠΑ, το ισλαμιστικό-σιιτικό κράτος
του Ιράν, απέβη μοναδικός νικητής του οκταετούς πολέμου των ΗΠΑ εναντίον
του μπααθικού δικτατορικού καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ.
Πρόκειται για το συμπέρασμα έκθεσης ενός επιτελείου στρατιωτικών ειδικών, η σύνταξη της οποίας είχε διαταχθεί το 2013 από τον τότε ανώτατο διοικητή του Στρατού των ΗΠΑ, στρατηγό Ρέι Οντιέρνο. Η εν λόγω έκθεση διαρθρώνεται σε δύο τόμους και δημοσιοποιήθηκε προ ημερών, στις 17 Ιανουαρίου για την ακρίβεια.
Ο πρώτος τόμος πραγματεύεται τα γεγονότα της εισβολής των ΗΠΑ στο Ιράκ, το 2003, επί προεδρίας Τζορτζ Μπους υιού, και ο δεύτερος το υπόλοιπο διάστημα, της αντίστασης των Ιρακινών και του εμφυλίου πολέμου, από το 2007 έως και την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από εκεί, το 2011, ύστερα από τη σχετική απόφαση του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα.
Η έρευνα σημειώνει απερίφραστα ότι «τη στιγμή της ολοκλήρωσης αυτού του έργου, το 2018, ένα ψυχωμένο και επεκτατικό Ιράν δείχνει να είναι ο μόνος νικητής». Το Ιράκ, το παραδοσιακό περιφερειακό αντίβαρο στο Ιράν, είναι «στην καλύτερη περίπτωση αποδυναμωμένο» και «στη χειρότερη περίπτωση» δεκανίκι του Ιράν, αφού «μέλη της κυβέρνησής του ενεργούν ως εντολοδόχοι υπέρ των ιρανικών συμφερόντων».
Εξαιτίας της εισβολής των ΗΠΑ στο Ιράκ, τα μύρια που παροιμιωδώς έπονται συνοψίζονται από τους αμερικανούς επιτελικούς αξιωματικούς στη γεωπολιτική ήττα των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή: «Με το Ιράκ να μην αποτελεί πλέον απειλή, η αποσταθεροποιητική επιρροή του Ιράν εξαπλώθηκε γρήγορα στην Υεμένη, στο Μπαχρέιν και στη Συρία, καθώς και σε άλλες περιοχές. Καθώς η σύγκρουση επεκτάθηκε πέρα από τα αρχικά της όρια, τα σύνορα Ιράκ – Συρίας ουσιαστικά εξαφανίστηκαν».
Οι αμερικανοί στρατιωτικοί αναδεικνύουν έτσι τα παγκόσμια προβλήματα (θύματα, προσφυγιά, μετανάστευση) αλλά και τους κινδύνους (γενική αποσταθεροποίηση όλου του μεσανατολικού χώρου) που προέκυψαν αλλά και συνεχώς δημιουργούνται από τον συριακό εμφύλιο ο οποίος έλαβε τη σκυτάλη του πολέμου στη Μέση Ανατολή: «Ο κίνδυνος περιφερειακής σύγκρουσης σουνιτών-σιιτών είναι τώρα μεγαλύτερος από οποιαδήποτε άλλη φορά».
Η έκθεση των αμερικανών στρατιωτικών δίνει την ευκαιρία στο Quartz να επισημάνει μία σειρά από προβλήματα που αντιμετώπισαν οι ενοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ ως κατοχικός στρατός στο Ιράκ. Το αμερικανικό Μέσο γράφει ότι οι αμερικανοί στρατιώτες δεν εφήρμοσαν «τα διδάγματα του Βιετνάμ» και ότι «δαπανήθηκε πολύς χρόνος για την εκμάθηση του τρόπου αντιμετώπισης των ανταρτών». Οι επισημάνσεις του επεκτείνονται και στο μέλλον, αφού θεωρεί ότι πιθανές συγκρούσεις με τους Ρώσους ή με τους Κινέζους «ίσως λάβουν τη μορφή αντικανονικών πολέμων».
Βασισμένο σε όσα αναφέρουν για τον πόλεμο στο Ιράκ οι επιτελικοί αξιωματικοί των ΗΠΑ, δηλαδή τα πλέον αρμόδια άτομα, το Quartz δεν διστάζει να σχολιάσει το πλήθος των κινδύνων που εγκυμονούν οι επιχειρήσεις σε καταρρακωμένα, ουσιαστικώς διαλυμένα κράτη, όπως λόγου χάρη είναι η δυσκολία έως αδυναμία συνεργασίας με τους ντόπιους πληθυσμούς ή η υπερβολική εξάρτηση από την τεχνολογία.
Σε καθαρά πολιτικό επίπεδο, το Quartz κρίνει ότι οι ΗΠΑ (και συνεπώς οι στρατιωτικές δυνάμεις τους) αντιμετωπίζουν το μέγα πρόβλημα της στρατηγικής στη Συρία και σε όλη την περιοχή – μάλιστα γράφει περί «κενού στρατηγικής».
Η επανάληψη στη Συρία των λαθών που έκαναν οι ΗΠΑ στο Ιράκ, καταλήγει, θα έχει κόστος – και παραθέτει τους αριθμούς της αμερικανικής ήττας: η πολεμική περιπέτεια 2003 -2011 κόστισε στις Ηνωμένες Πολιτείες περισσότερα από 2 τρισ. δολάρια, σκότωσε 4.500 στρατιωτικούς, τραυμάτισε άλλους 32.000.
Το Quartz δίνει και έναν αριθμό για τους αμάχους Ιρακινούς που σκοτώθηκαν : ήταν περί το μισό εκατομμύριο άνθρωποι.
Πρόκειται για το συμπέρασμα έκθεσης ενός επιτελείου στρατιωτικών ειδικών, η σύνταξη της οποίας είχε διαταχθεί το 2013 από τον τότε ανώτατο διοικητή του Στρατού των ΗΠΑ, στρατηγό Ρέι Οντιέρνο. Η εν λόγω έκθεση διαρθρώνεται σε δύο τόμους και δημοσιοποιήθηκε προ ημερών, στις 17 Ιανουαρίου για την ακρίβεια.
Army's long-awaited Iraq war study finds Iran was the only winner in a conflict that holds many lessons for future wars
Ο πρώτος τόμος πραγματεύεται τα γεγονότα της εισβολής των ΗΠΑ στο Ιράκ, το 2003, επί προεδρίας Τζορτζ Μπους υιού, και ο δεύτερος το υπόλοιπο διάστημα, της αντίστασης των Ιρακινών και του εμφυλίου πολέμου, από το 2007 έως και την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από εκεί, το 2011, ύστερα από τη σχετική απόφαση του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα.
Η έρευνα σημειώνει απερίφραστα ότι «τη στιγμή της ολοκλήρωσης αυτού του έργου, το 2018, ένα ψυχωμένο και επεκτατικό Ιράν δείχνει να είναι ο μόνος νικητής». Το Ιράκ, το παραδοσιακό περιφερειακό αντίβαρο στο Ιράν, είναι «στην καλύτερη περίπτωση αποδυναμωμένο» και «στη χειρότερη περίπτωση» δεκανίκι του Ιράν, αφού «μέλη της κυβέρνησής του ενεργούν ως εντολοδόχοι υπέρ των ιρανικών συμφερόντων».
Εξαιτίας της εισβολής των ΗΠΑ στο Ιράκ, τα μύρια που παροιμιωδώς έπονται συνοψίζονται από τους αμερικανούς επιτελικούς αξιωματικούς στη γεωπολιτική ήττα των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή: «Με το Ιράκ να μην αποτελεί πλέον απειλή, η αποσταθεροποιητική επιρροή του Ιράν εξαπλώθηκε γρήγορα στην Υεμένη, στο Μπαχρέιν και στη Συρία, καθώς και σε άλλες περιοχές. Καθώς η σύγκρουση επεκτάθηκε πέρα από τα αρχικά της όρια, τα σύνορα Ιράκ – Συρίας ουσιαστικά εξαφανίστηκαν».
Οι αμερικανοί στρατιωτικοί αναδεικνύουν έτσι τα παγκόσμια προβλήματα (θύματα, προσφυγιά, μετανάστευση) αλλά και τους κινδύνους (γενική αποσταθεροποίηση όλου του μεσανατολικού χώρου) που προέκυψαν αλλά και συνεχώς δημιουργούνται από τον συριακό εμφύλιο ο οποίος έλαβε τη σκυτάλη του πολέμου στη Μέση Ανατολή: «Ο κίνδυνος περιφερειακής σύγκρουσης σουνιτών-σιιτών είναι τώρα μεγαλύτερος από οποιαδήποτε άλλη φορά».
Η έκθεση των αμερικανών στρατιωτικών δίνει την ευκαιρία στο Quartz να επισημάνει μία σειρά από προβλήματα που αντιμετώπισαν οι ενοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ ως κατοχικός στρατός στο Ιράκ. Το αμερικανικό Μέσο γράφει ότι οι αμερικανοί στρατιώτες δεν εφήρμοσαν «τα διδάγματα του Βιετνάμ» και ότι «δαπανήθηκε πολύς χρόνος για την εκμάθηση του τρόπου αντιμετώπισης των ανταρτών». Οι επισημάνσεις του επεκτείνονται και στο μέλλον, αφού θεωρεί ότι πιθανές συγκρούσεις με τους Ρώσους ή με τους Κινέζους «ίσως λάβουν τη μορφή αντικανονικών πολέμων».
Βασισμένο σε όσα αναφέρουν για τον πόλεμο στο Ιράκ οι επιτελικοί αξιωματικοί των ΗΠΑ, δηλαδή τα πλέον αρμόδια άτομα, το Quartz δεν διστάζει να σχολιάσει το πλήθος των κινδύνων που εγκυμονούν οι επιχειρήσεις σε καταρρακωμένα, ουσιαστικώς διαλυμένα κράτη, όπως λόγου χάρη είναι η δυσκολία έως αδυναμία συνεργασίας με τους ντόπιους πληθυσμούς ή η υπερβολική εξάρτηση από την τεχνολογία.
Σε καθαρά πολιτικό επίπεδο, το Quartz κρίνει ότι οι ΗΠΑ (και συνεπώς οι στρατιωτικές δυνάμεις τους) αντιμετωπίζουν το μέγα πρόβλημα της στρατηγικής στη Συρία και σε όλη την περιοχή – μάλιστα γράφει περί «κενού στρατηγικής».
Η επανάληψη στη Συρία των λαθών που έκαναν οι ΗΠΑ στο Ιράκ, καταλήγει, θα έχει κόστος – και παραθέτει τους αριθμούς της αμερικανικής ήττας: η πολεμική περιπέτεια 2003 -2011 κόστισε στις Ηνωμένες Πολιτείες περισσότερα από 2 τρισ. δολάρια, σκότωσε 4.500 στρατιωτικούς, τραυμάτισε άλλους 32.000.
Το Quartz δίνει και έναν αριθμό για τους αμάχους Ιρακινούς που σκοτώθηκαν : ήταν περί το μισό εκατομμύριο άνθρωποι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου