Tα 3 Δ της Αριστεράς: Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Δικαιώματα ως προτάγματα συνένωσης του προοδευτικού χώρου

Αριστερή μακροπολιτική

  Γιάννης Πανούσης *

Πηγή: efsyn.gr

---

Κανείς δεν ξέρει εδώ
Ποιος είν’ ο πολιορκητής
Ποιος ο πολιορκημένος

(Σ. Σαράκης, «Στιγμή στο Χάος»)

Όπως τα κάνανε στο ΚΙΝ.ΑΛΛ., χωρίς κοινωνική δυναμική, χωρίς βαθιά πολιτική αυτοκάθαρση, χωρίς ξεκάθαρο ιδεολογικό στίγμα, το μόνο που τους απομένει είναι να αποφασίσουν το ταχύτερο δυνατό με ποιον θα πάνε και ποιον δεν θα συναντήσουν.
Το μέλλον της ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας βρίσκεται στην Αριστερά και όχι στην Κεντροδεξιά. Τα περί σωτηρίας της πατρίδας (;) από τον κακό ΣΥΡΙΖΑ (παρά τα τερατώδη λάθη μέρους της ηγεσίας του) ούτε είναι συμβατά με τη δημοκρατική παράδοση, ούτε πείθουν σοβαρούς ανθρώπους, ούτε εκφράζουν την Ιστορία και την προοπτική της χώρας. Τα διλήμματα, γνωστά και δεδομένα:
■ Πώς θα συνδιαμορφωθούν κοινά ψηφοδέλτια στις μεγάλες περιφέρειες και τις πρωτεύουσες των νομών (ιδίως Αθήνα και Θεσσαλονίκη);
■ Πώς θα καταρτιστεί προσχέδιο προγραμματικής κυβερνητικής σύμπραξης για μετά τις εκλογές;
■ Ποιοι υποψήφιοι των χώρων αυτών θα υποστηριχτούν στον β΄ γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών;
■ Και το ελάχιστο: Πώς θα αποφευχθεί ο «πόλεμος» (κινήσεων και ανακοινώσεων), ο οποίος μπορεί να τραυματίσει θανάσιμα τις σχέσεις;
Η ευρεία, πραγματική και όχι χάρτινη, Σοσιαλιστική Δημοκρατική Αριστερά πρέπει να δημιουργήσει συμμαχίες (από Ποτάμι μέχρι Δημοκρατική Ευθύνη), ομόκεντρους κύκλους με Κινήματα (Ειρήνης, Κοινωνικής Δικαιοσύνης, Παιδείας, Δικαιωμάτων) ή και με έμπειρα και έντιμα πρόσωπα (Αλέκος Παπαδόπουλος, Σπύρος Λυκούδης, Παντελής Οικονόμου κ.ά.), ώστε να γνωρίζουν εξαρχής οι ψηφοφόροι ποιος είναι ο πολιτικός φορέας αλλά και το κοινωνικό σώμα που στηρίζει το εγχείρημα της δεύτερης τετραετίας, η οποία προφανώς θα έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά διακυβέρνησης από την πρώτη.
Η «γραμμή» και το κεντρικό σύνθημα δεν πρέπει να είναι διχαστικά. Αρκεί να είναι φωτεινά και αισιόδοξα. Διαφωνώ με τις άνευ περιεχομένου απόψεις του τύπου «Ή αυτοί ή εμείς». Η Δημοκρατία οφείλει να τους χωράει όλους και μάλιστα να διαμορφώνει όρους συμφιλιωτικής συμβίωσης (με εξαίρεση βεβαίως των γνωστών ακροδεξιών-φασιστικών κύκλων).
Συντάσσομαι με το γενικό σύνθημα: «Μαζί, όλοι εμείς κι όλοι εσείς, για τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη, τα Δικαιώματα» (τα 3 Δ της Αριστεράς). Επαναλαμβάνω: Τα διλήμματα είναι γνωστά και δεδομένα. Οι απαντήσεις πρέπει να είναι απλές και καθαρές. Από τώρα... για το 2019... αλλά κυρίως για την επόμενη μέρα.
ΥΓ.: «Να σε προδίδουν, να σ’ αποκοιμίζουν τα ίδια σου τα μάτια αβάσταχτο»
(Σ. Σαράκης, «Στο σιδεράδικο της Λήμνου»)


* Πρώην υπουργός