Ως πότε ο Μάρκος Σεφερλής θα επικαλείται την κριτική του Γεωργουσόπουλου για το άτομο του;
Αντώνης Μποσκοΐτης
Την «πατάτα» την έκανε αρχικά ο γνωστός θεατρικός κριτικός Κώστας Γεωργουσόπουλος - μία από τις μεγαλύτερες «πατάτες» θα τολμούσα να πω στη μακρά και αξιοσέβαστη πορεία του. Πριν από εφτά χρόνια, στα ΝΕΑ που αρθρογραφούσε, έγραψε μια διθυραμβική κριτική για τον Μάρκο Σεφερλή. Τι «μιμητικό θηρίο» τον χαρακτήρισε, τι ότι «το κείμενο του είναι από τα καλύτερα της τελευταίας επιθεωρησιακής σοδειάς»
και πολλά ακόμη, που θα έκαναν αν μη τι άλλο κάποιον παρατηρητή να
σχολίαζε με το εξής, μάλλον ασεβές για την περίπτωση του
Γεωργουσόπουλου: «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι». Κι αν πάλι η φράση αυτή συνηθίζεται να λέγεται σε περιπτώσεις επισήμανσης μιας καταστροφικής απόφασης, ο ρόλος του συντάκτη εν προκειμένω αποδείχτηκε καταστροφικός.
Του Σεφερλή του φούσκωσαν τα μυαλά. Νόμιζε και νομίζει πως με τα εύσημα ενός Γεωργουσόπουλου μπορεί να ικανοποιεί τα πιο ταπεινά ένστικτα των ανθρώπων που απαρτίζουν το φανατισμένο κοινό του. Να ειρωνεύεται και να κάνει χαβαλέ με περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες, γεμίζοντας το ταμείο του παράλληλα. Δυστυχώς τον Γεωργουσόπουλο ακολούθησαν και άλλοι έγκριτοι γραφιάδες, εγώ θα έλεγα εν είδει πρόκλησης και αυτοπροβολής τους: Να το πω αλλιώς, διότι το είδα και στην πράξη με μια προ διετίας κριτική μου σε παράσταση του για το LIFO.gr, ο Σεφερλής πουλάει σαν θέμα, είτε τον αποθεώνεις (βλέπε Γεωργουσόπουλος), είτε τον κατακεραυνώνεις (βλέπε Έλενα Ακρίτα). Όταν μάλιστα είχα γράψει κι εγώ τα ίδια ακριβώς που έγραψε και η Ακρίτα, το τηλέφωνο μου δεν σταμάτησε να χτυπάει από όλα τα μεσημεριανάδικα. Έκτοτε, αποφάσισα να μην ασχοληθώ ποτέ ξανά με την περίπτωση του, έλα όμως που η επικαιρότητα το επιτάσσει σήμερα.
Το μεγαλύτερο λάθος του Σεφερλή είναι η παντελής έλλειψη σεμνότητας, εκεί φυσικά που μόνο σεμνότητα δεν είναι να βγαίνεις από τηλεοράσεως και να κλαψουρίζεις για το πόσο αυτοδημιούργητος υπήρξες ως καλλιτέχνης. Που απευθύνεται, βέβαια, ο Σεφερλής; Στον μέσο νοικοκύρη, αυτόν που πριμοδοτεί τα trash (ναι, είναι trash) θεάματα του και που μπορεί να ανήκε ανάμεσα σ' εκείνους που αποτελείωσαν, νοερά έστω, τον Ζακ Κωστόπουλο! Ξέρει καλά ο Σεφερλής πως υπάρχουν κι αυτοί που δεν γουστάρουν τον ίδιο και τα, κάκιστης ποιότητας, έργα του, εξ ου και κάνει το παν για νά'χει πάντα με το μέρος του τη μάζα, τους πολλούς, την πλέμπα. Κι άσε τους «κουλτουριάρηδες» να φωνάζουν, σου λέει...Κι εκεί ακριβώς έρχεται ο Γεωργουσόπουλος και τον επιβραβεύει για 25 χρόνια μπαλαφάρας και σαχλαμάρας, αρχικά από τους τηλεοπτικούς δέκτες και κατόπιν από τις θεατρικές σκηνές της Αθήνας κυρίως.
Με τρομάζει ο φανατισμός των «followers» του Σεφερλή! Άνθρωποι δίχως επιχειρήματα στην πλειοψηφία τους, που έχουν κάτι από χρυσαυγίτικο ουγκανισμό και που δεν θα δίσταζαν να θυσιαστούν ως άλλοι τζιχαντιστές για το megastar τους! Όλοι αυτοί είναι σίγουρο κατά 90% πως δεν διάβασαν καν το κείμενο της Ακρίτα. Πιάστηκαν απλά από τον τίτλο κατά την αναπαραγωγή του από τα διάφορα sites και άρχισαν να εκτοξεύουν ένα συνονθύλευμα ύβρεων εναντίον της συντάκτριας του, ασυναρτησιών και αδικαιολόγητου μένους. Μένος προς οποιονδήποτε τολμάει να αμφισβητήσει το «μιμητικό θηρίο», που είπε και ο Γεωργουσόπουλος. Και ερωτώ: Ως πότε ο Μάρκος Σεφερλής θα επικαλείται την κριτική του Γεωργουσόπουλου για το άτομο του; Ως πότε θά'χει αυτή την τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του; Μία είναι η απάντηση: Όσο βγαίνει το παπαδαριό και λέει «φτύστε τους», όσο γίνονται υποκινούμενες καταλήψεις «κατά της συμφωνίας για τη Μακεδονία», όσο η κοινωνία πηγαίνει προς τα πίσω και όσο το αυγό δεν επωάζει πια κοτοπουλάκια, αλλά οχιές, πάντα θα υπάρχει ένας Μάρκος Σεφερλής να σαγηνεύει τα πλήθη και φυσικά να τα κονομάει. Στα «Δελφινάρια» έστω και ουχί στα «Παναθηναϊκά Στάδια» με άρματα και αρχαιοελληνικές στολές...
Του Σεφερλή του φούσκωσαν τα μυαλά. Νόμιζε και νομίζει πως με τα εύσημα ενός Γεωργουσόπουλου μπορεί να ικανοποιεί τα πιο ταπεινά ένστικτα των ανθρώπων που απαρτίζουν το φανατισμένο κοινό του. Να ειρωνεύεται και να κάνει χαβαλέ με περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες, γεμίζοντας το ταμείο του παράλληλα. Δυστυχώς τον Γεωργουσόπουλο ακολούθησαν και άλλοι έγκριτοι γραφιάδες, εγώ θα έλεγα εν είδει πρόκλησης και αυτοπροβολής τους: Να το πω αλλιώς, διότι το είδα και στην πράξη με μια προ διετίας κριτική μου σε παράσταση του για το LIFO.gr, ο Σεφερλής πουλάει σαν θέμα, είτε τον αποθεώνεις (βλέπε Γεωργουσόπουλος), είτε τον κατακεραυνώνεις (βλέπε Έλενα Ακρίτα). Όταν μάλιστα είχα γράψει κι εγώ τα ίδια ακριβώς που έγραψε και η Ακρίτα, το τηλέφωνο μου δεν σταμάτησε να χτυπάει από όλα τα μεσημεριανάδικα. Έκτοτε, αποφάσισα να μην ασχοληθώ ποτέ ξανά με την περίπτωση του, έλα όμως που η επικαιρότητα το επιτάσσει σήμερα.
Το μεγαλύτερο λάθος του Σεφερλή είναι η παντελής έλλειψη σεμνότητας, εκεί φυσικά που μόνο σεμνότητα δεν είναι να βγαίνεις από τηλεοράσεως και να κλαψουρίζεις για το πόσο αυτοδημιούργητος υπήρξες ως καλλιτέχνης. Που απευθύνεται, βέβαια, ο Σεφερλής; Στον μέσο νοικοκύρη, αυτόν που πριμοδοτεί τα trash (ναι, είναι trash) θεάματα του και που μπορεί να ανήκε ανάμεσα σ' εκείνους που αποτελείωσαν, νοερά έστω, τον Ζακ Κωστόπουλο! Ξέρει καλά ο Σεφερλής πως υπάρχουν κι αυτοί που δεν γουστάρουν τον ίδιο και τα, κάκιστης ποιότητας, έργα του, εξ ου και κάνει το παν για νά'χει πάντα με το μέρος του τη μάζα, τους πολλούς, την πλέμπα. Κι άσε τους «κουλτουριάρηδες» να φωνάζουν, σου λέει...Κι εκεί ακριβώς έρχεται ο Γεωργουσόπουλος και τον επιβραβεύει για 25 χρόνια μπαλαφάρας και σαχλαμάρας, αρχικά από τους τηλεοπτικούς δέκτες και κατόπιν από τις θεατρικές σκηνές της Αθήνας κυρίως.
Με τρομάζει ο φανατισμός των «followers» του Σεφερλή! Άνθρωποι δίχως επιχειρήματα στην πλειοψηφία τους, που έχουν κάτι από χρυσαυγίτικο ουγκανισμό και που δεν θα δίσταζαν να θυσιαστούν ως άλλοι τζιχαντιστές για το megastar τους! Όλοι αυτοί είναι σίγουρο κατά 90% πως δεν διάβασαν καν το κείμενο της Ακρίτα. Πιάστηκαν απλά από τον τίτλο κατά την αναπαραγωγή του από τα διάφορα sites και άρχισαν να εκτοξεύουν ένα συνονθύλευμα ύβρεων εναντίον της συντάκτριας του, ασυναρτησιών και αδικαιολόγητου μένους. Μένος προς οποιονδήποτε τολμάει να αμφισβητήσει το «μιμητικό θηρίο», που είπε και ο Γεωργουσόπουλος. Και ερωτώ: Ως πότε ο Μάρκος Σεφερλής θα επικαλείται την κριτική του Γεωργουσόπουλου για το άτομο του; Ως πότε θά'χει αυτή την τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του; Μία είναι η απάντηση: Όσο βγαίνει το παπαδαριό και λέει «φτύστε τους», όσο γίνονται υποκινούμενες καταλήψεις «κατά της συμφωνίας για τη Μακεδονία», όσο η κοινωνία πηγαίνει προς τα πίσω και όσο το αυγό δεν επωάζει πια κοτοπουλάκια, αλλά οχιές, πάντα θα υπάρχει ένας Μάρκος Σεφερλής να σαγηνεύει τα πλήθη και φυσικά να τα κονομάει. Στα «Δελφινάρια» έστω και ουχί στα «Παναθηναϊκά Στάδια» με άρματα και αρχαιοελληνικές στολές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου