ΓΟΥΕΪΝ ΤΙΜΠΟ : Ο ΠΙΟ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ

Ο Γουέιν Τίμπο είναι ζωγράφος. Παρ’ όλη την αγωνία που έχει προκαλέσει στους κριτικούς η μακρά του πορεία ­ συχνά έκανε την εμφάνισή του ο μικρός απαίσιος δαίμονας των κριτικών: «Πού, μα πού να τον κατατάξω;» ­ το ερώτημα πλέον απαντιέται με περισσή σιγουριά: ο Τίμπο προέρχεται από τον ίδιο τόπο με τον Βαν Αϊκ, τον Πουσέν, τον Ρέμπραντ, τον Ενγκρ, τον Σαρντέν, τον Μοράντι… Παίζει το παλιό καλό παιχνίδι της ζωγραφικής με κέφι και δεξιοτεχνία. Αρκεί αυτό; Αρκεί. Οχι απλώς αρκεί, αλλά μας γεμίζει ευφορία ­ τουλάχιστον όσους θυμόμαστε τούτη τη βασική αλήθεια: η διάκριση της ζωγραφικής (και της τέχνης γενικότερα) σε «υψηλή», η οποία συνταράζει το μυαλό και τις αισθήσεις, και στην υπόλοιπη, η οποία στερείται «σχετικότητας» και αποτυγχάνει πλήρως, είναι σύγχρονη υπόθεση. Για πολλούς αιώνες ­ και για πάντα, εφόσον παίζουμε πάντοτε το ίδιο παιχνίδι ­ ο στόχος της ζωγραφικής ήταν να «ικανοποιεί». Δύσκολη έννοια, η οποία καθίσταται πιο διαφωτιστική αν φέρει κανείς στο μυαλό του ένα πλούσιο γεύμα, έναν εκλεκτό καφέ, ένα ζωντανό λουλούδι, έναν ηλιόλουστο περίπατο, ένα χορταστικό ταξίδι, ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα, έναν αγαπημένο σύντροφο. Η χαρά της ζωής ­ γιατί όχι; ­ είναι η ψυχή της τέχνης, έστω και αν συχνά η τέχνη προσφέρεται ως όχημα για την έκφραση παραπόνων. Και στην έκθεση του Γουέιν Τίμπο χορταίνει κανείς (συμπτωματικό το λογοπαίγνιο που διαγράφεται λόγω της γαστρονομικής θεματολογίας). Χορταίνει χαρά της ζωής.

[.....................]
 Είναι κρίμα που ο Γουέιν Τίμπο είναι σχεδόν άγνωστος στη χώρα μας. Η ζωγραφική του έχει τη σιγουριά ενός παλιού δασκάλου και τη φρεσκάδα ενός ανθρώπου που δεν σταματά να κοιτάζει γύρω του. Παρεξηγημένος τη δεκαετία του ’60 λόγω της φαινομενικής του σχέσης με την εικονογραφία της Ποπ Αρτ και της προσήλωσής του σε θέματα τα οποία πραγματεύονται τον αμερικανικό καταναλωτισμό, σήμερα πια υψώνεται στο επίπεδο που του αξίζει. Ενας ζωγράφος μεστός, πλούσιος, με εμμονή στη σύνθεση, στο φως και στο χρώμα, του οποίου η ζωγραφική ακτινοβολεί με το βάρος αιώνων. Οι ταπεινές τούρτες, τα χοτ ντογκ, οι πίτες διαγράφουν μια ποιητική η οποία συνίσταται στην αγάπη ενός ζωγράφου για την μπογιά, στην πίστη του ότι το χρώμα δεν εικονογραφεί την ουσία αλλά μεταμορφώνεται σε ουσία και στην ενδόμυχη ευχή του να μας γοητεύσει με την παθιασμένη αφοσίωσή του στην παράσταση του κόσμου που τον γοητεύει· μοίρα του Γουέιν Τίμπο, τελικά, να ενσαρκώσει τους στίχους του Γ.Χ. Οντεν: «Α poet’s hope:/ Το be like some valley cheese/ Local, but prized elsewhere». («Η ελπίδα του ποιητή:/ να είναι σαν τυρί κάποιας περιοχής/ τοπικός, αλλά να τον εκτιμούν και αλλού»)
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΖΕΝΑΚΟΣ

Πηγή: tovima.gr/2008/11/24/culture/wayne-thiebaud/
 ----------------------------------------------------------------


ΕΡΓΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ /ΓΝΩΜΕΣ

Ο Wayne Thiebaud (γεννημένος στις 15 Νοεμβρίου 1920) είναι ένας Αμερικανός ζωγράφος ευρέως γνωστός για τα πολύχρωμα έργα του, που απεικονίζουν κοινά αντικείμενα - πίτες, κραγιόν, δοχεία χρωμάτων, χωνάκια με παγωτό , αρτοσκευάσματα και χοτ-ντογκ - καθώς και για τα τοπία και τις ζωγραφιές του.
Ο Thiebaud συνδέεται με την πόπ αρτ, λόγω του ενδιαφέροντός του για αντικείμενα μαζικής κουλτούρας, αν και τα πρώτα του έργα εκτελέστηκαν κατά τη δεκαετία του 50 και 60, λίγο πριν να εμφανιστούν οι κλασικοί καλλιτέχνες του κινήματος της ποπ αρτ.

1. Wayne Thiebaud (1920-)  - Wikipedia

2. Η ζωγραφική ζαχαροπλαστική του Γουέιν Τιμπό

ΣΥΝΟΜΙΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ  (ΜΑΪΟΣ 2018)

In conjunction with the exhibition Wayne Thiebaud, Draftsman, the artist discusses the role of drawing in his practice, his beginnings as a cartoonist, his sketching habits, his love of the Old Masters, and his fondness for classic American food with Isabelle Dervaux, Acquavella Curator of Modern & Contemporary Drawings. Held Friday, May 18, 2018.