Πέτρα πικρή, δοκιμασμένη, αγέρωχη

Ωδή στη Σαντορίνη

Βγήκες από τα σωθικά της βροντής
Ανατριχιάζοντας μες στα μετανιωμένα σύννεφα
Πέτρα πικρή, δοκιμασμένη, αγέρωχη
Ζήτησες πρωτομάρτυρα τον ήλιο
Για ν’ αντικρίσετε μαζί τη ριψοκίνδυνη αίγλη
Ν’ ανοιχτείτε με μια σταυροφόρο ηχώ στο πέλαγος.

Θαλασσοξυπνημένη, αγέρωχη
Όρθωσες ένα στήθος βράχου
Κατάστιχτου απ’ την έμπνευση της όστριας
Για να χαράξει εκεί τα σπλάχνα της η οδύνη
Για να χαράξει εκεί τα σπλάχνα της η ελπίδα
Με φωτιά με λάβα με καπνούς
Με λόγια που προσηλυτίζουν το άπειρο
Γέννησες τη φωνή της μέρας
Έστησες ψηλά
Στην πράσινη και ρόδινη αιθεροβασία
Τις καμπάνες που χτυπάει ο ψηλορείτης νους
Δοξολογώντας τα πουλιά στο φως του μεσαυγούστου.
Πλάι από ρόχθους, πλάι από καημούς αφρών
Μέσ’ από τις ευχαριστίες του ύπνου
Όταν η νύχτα γύριζε τις ερημιές των άστρων
Ψάχνοντας για το μαρτυρίκι της αυγής,
Ένιωσες τη χαρά της γέννησης
Πήδησες μες στον κόσμο πρώτη
Πορφυρογέννητη, αναδυομένη
Έστειλες ως τους μακρινούς ορίζοντες
Την ευχή που μεγάλωσε στις αγρυπνίες του πόντου
Για να χαϊδέψει τα μαλλιά της πέμπτης πρωινής.
Ρήγισσα των παλμών και των φτερών του Αιγαίου
Βρήκες τα λόγια που προσηλυτίζουν το άπειρο
Με φωτιά με λάβα με καπνούς
Τις μεγάλες γραμμές του πεπρωμένου σου.
Τώρα μπροστά σου ανοίγεται η δικαιοσύνη
Τα μελανά βουνά πλέουν στη λάμψη
Πόθοι ετοιμάζουν τον κρατήρα τους
Στην παιδεμένη χώρα της καρδιάς
Κι από το μόχθο της ελπίδας νέα γη ετοιμάζεται
Για να βαδίσει εκεί με αετούς και λάβαρα
Ένα πρωί γεμάτο ιριδισμούς
Η φυλή που ζωντανεύει τα όνειρα
Η φυλή που τραγουδάει στην αγκαλιά του ήλιου.
Ω κόρη κορυφαίου θυμού
Γυμνή αναδυομένη
Άνοιξε τις λαμπρές πύλες του ανθρώπου
Να ευωδιάσει ο τόπος από την υγεία
Σε χιλιάδες χρώματα ν’ αναβλαστήσει το αίσθημα
Φτεροκοπώντας ανοιχτά
Και να φυσήξει από παντού η ελευθερία.
Άστραψε μες στο κήρυγμα του ανέμου
Την καινούργια και παντοτινή ομορφιά
Όταν ο ήλιος των τριών ωρών υψώνεται
Πάνγλαυκος παίζοντας το αρμόνιο της Δημιουργίας.

Οδυσσέας Ελύτης (1911-1996) , «Ωδή στη Σαντορίνη» .

Από την ποιητική συλλογή «Προσανατολισμοί», ενότητα « Η Θητεία του Καλοκαιριού»
 

Σαντορίνη - Βικιπαίδεια

 _________________________
Σαντορίνη, το μαγικό νησί των Κυκλάδων που ξεπήδησε από τη λάβα και  αλλάζει διαρκώς σχήμα και μέγεθος στο πέρασμα των αιώνων.

Το βίντεο που ακολουθεί, μας ταξιδεύει από το π.Χ. στα 4500 π.Χ. που αρχίζει να σχηματίζεται ο οικισμός του Ακρωτηρίου. Το Ακρωτήρι κατεδαφίζεται από ισχυρό σεισμό στις αρχές του 17ου αιώνα προ Χριστού. Τότε στο νησί έμεναν 30.000 άνθρωποι - περίπου ο διπλάσιος πληθυσμός από τον σημερινό. Την άνοιξη του 1613 π.Χ. το ηφαίστειο ξυπνά και για τρια μερόνυχτα ξερνά λάβα και τέφρα καταστρέφοντας τελείως το νησί, τα παράλια των υπόλοιπων Κυκλάδων και της βόρειας Κρήτης με κύματα ύψους 30 μέτρων. Τα άερια που εκτοξεύθηκαν από την έκρηξη έφτασαν στην στρατόσφαιρα διατηρώντας τη "νύχτα" για δυο εβδομάδες και συνθήκες "χειμώνα" για δύο έτη!
Μεγάλο μέρος του νησιού βυθίστηκε δίνοντάς του περίπου τη μορφή που έχει σήμερα, ενώ όταν έκατσε η στάχτη επέκτεινε τις παραλίες έως και κατά δυο χιλιόμετρα. Από το 46 μ.Χ. από τα βάθη της Καλντέρας άρχισαν και πάλι να σχηματίζονται τα ηφαιστειακά νησιά, με την τελευταία έκρηξη του ηφαιστείου να καταγράφεται το 1950. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι εάν το ηφαίστειο εκραγεί πάλι, θα απελευθερώσει τόση ενέργεια αρκετή για να κρατήσει η έκρηξη τρία χρόνια και να σχηματίσει ηφαιστειακό θόλο ύψους 120 μέτρων.
Δείτε όλο το βίντεο: