Ω μούσα του fado μου, Ω απαλή μητέρα μου, Σας αφήνω απογοητευμένη

 Η "μεγάλη" , η κολονιακή Πορτογαλία , ήταν το όνειρο των εθνικιστών , που κυβέρνησαν επί αιώνες τη μικρομέγαλη (λόγω αποικιών)  χώρα, βυθίζοντάς την στην υπανάπτυξη και στον τρόμο μιας  διαρκούς  στρατιωτικής δικτατορίας, με αποκορύφωμα αυτής  του Σαλαζάρ . 
Το τρυφερό Fado  του Chico Buarque* κρύβει μέσα του μεγάλες αλήθειες. Η ειρωνεία και ο σαρκασμός  σμίγουν για να καταγγείλουν τα περασμένα "μεγαλεία" των βασανιστηρίων, των σφαγών, της εκμετάλλευσης αλλά   και των βιασμών των κρεολών στις παραδείσιες περιοχές που εξουσίαζαν οι Πορτογάλοι κατακτητές, όπως η Βραζιλία, από την οποία κατάγεται ο σπουδαίος τραγουδιστής.
Διαβάστε τη μετάφραση στα αγγλικά και θα καταλάβετε το πνεύμα του πολιτικοποιημένου τροβαδούρου.
* Chico Buarque - Wikipedia
 ______________________________
Tropical Fado
 
O muse of my fado,
O my gentle mother,
I leave you dismayed
Come next April.
But don’t be ungrateful,
Don’t forget who loved you.
And in the thicket of your forest
Lost and found himself.
Oh, this land will still live up to its dream,
Will become an immense Portugal.
“You know, deep inside I’m sentimental.
All of us carry a good dose of lyricism in our Lusitanian blood (apart from syphilis, of course).
Even as my hands are busy torturing, strangling, slaughtering,
My heart closes its eyes and weeps…”
With ferns in the scrub,
Rosemary in the cane fields,
Moringa liqueurs,
Tropical wine,
And the pretty Creole girl
Adorned in Alentejo lace,
Of whom I manage, with great bravado,
To steal a kiss.
This land will still live up to its dream,
Will become an immense Portugal.
My heart is all serene disposition,
Yet my hands are swift and hard,
So much so that once the feat has been accomplished,
I, bewildered, own up to it all.
Should my hands move away from my chest,
Then both gesture and intention grow apart;
Should I clasp my hands close to my heart,
I’m then astonished by an incestuous feeling.
When I find myself amidst the clamor of battle,
I wield the helm at the prow,
Yet my chest comes all undone;
Should the sentence come up harsh
Swifter than lightning my blind hand executes
Lest the heart pardon all too quickly.
Guitars and hurdy-gurdies,
Jasmine, coconut palms, springs,
Sardines and cassava
Over a delicate glazed tile,
And river Amazon
Flowing from Trás-os-montes
Draining into the Tagus
In a great roar of a pororoca!
Oh, this land will sure live up to its dream,
Will even become a colonial Empire!