ΟΙ ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΚΕΡΔΙΣΕ Ο ΣΥΡΙΖΑ
Εφημερίδα των Συντακτών, 21.09.2015
1) Το επιχείρημα που διακινούσαν συστηματικά τα άλλα κόμματα, ότι δεν διαπραγματεύτηκε με τους εταίρους, το διέψευδε τόσο η ίδια η πραγματικότητα (οκτώ σύνοδοι κορυφής, 20 Eurogroup με μοναδικό αντικείμενο το ελληνικό πρόβλημα, αλλεπάλληλες συναντήσεις με Ολάντ, Μέρκελ, Λαγκάρντ, τηλεφωνικές επικοινωνίες με Ομπάμα), όσο και η ενόχληση που έδειξαν οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι για τη συμπεριφορά της ελληνικής κυβέρνησης. Το κρίσιμο από άποψη μεγέθους μέρος του ακροατηρίου που στεκόταν δίβουλο πίστεψε ότι στους επτά μήνες των διαπραγματεύσεων η κυβέρνηση έδωσε σκληρή μάχη για να πετύχει ό,τι καλύτερο μπορούσε απέναντι σ’ έναν ισχυρότερο και αδίστακτο αντίπαλο.
2) Κατάφερε ο Τσίπρας να γίνει συμπαθής σε τμήματα του πληθυσμού εξαιτίας της αντιμετώπισης που είχε από τους ομολόγους του. Το τι ένιωθαν γι’ αυτόν δεν ήταν ένα νοσηρό συναίσθημα οίκτου προς τον ηττημένο, αλλά μια συμπονετική πράξη αναγνώρισης για τον αγώνα που έδωσε, για τους εκβιασμούς που υπέστη και μεταφράστηκε σε ψήφο συγκρατημένης επιδοκιμασίας στην κάλπη.
3) Οι πολίτες έδωσαν προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ για να σχηματιστεί κυβέρνηση μ’ αυτόν τον κορμό. Εκτίμησαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που αγωνίστηκε κάτω από αντίξοες συνθήκες το προηγούμενο διάστημα είναι ο μόνος που μπορεί και -το κυριότερο- που θέλει να παλέψει για να διεκδικήσει από τους δανειστές αλλαγές. Και σε κείνες τις πλευρές του Μνημονίου που είναι επαχθείς για τους εργαζόμενους και στη διευθέτηση του χρέους, θέμα που είναι η σημαία του και το συζητούν πια οι πάντες στο εξωτερικό και μόνο ο αρχηγός της Ν.Δ είπε ότι δεν είναι ιδιαίτερης σημασίας!
4) Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ο πρωθυπουργός που ομολόγησε δημοσίως και καθαρά τις αστοχίες του στην τακτική και στην επιλογή ορισμένων προσώπων και παραδέχτηκε ότι είχε αυταπάτες για την Ευρώπη. Η ειλικρίνεια και η αυτοκριτική του εκτιμήθηκαν από το εκλογικό σώμα που δείχνει να προτιμά τους γήινους ηγέτες από τους δήθεν αψεγάδιαστους, που ισχυρίζονται πως πράττουν πάντα το σωστό, αλλά κάτι στο τέλος στραβώνει, για το οποίο όμως δεν ευθύνονται αυτοί.
5) Οι αντιδεξιοί ψηφοφόροι -το φρόνημα των οποίων φρόντισε ο Τσίπρας να κρατήσει ζωντανό με δάνεια ως προς το ύφος και τη ρητορική από τον παραδοσιακό παπανδρεϊσμό- δεν «τσίμπησαν» στην προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας και μερίδας των ΜΜΕ να μπουν στην ίδια ζυγαριά η σαραντάχρονη διαδρομή του συναινετικού δικομματισμού και οι επτά μήνες διακυβέρνησης της χώρας από την Αριστερά και γι’ αυτό έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία.
6) Το τμήμα της Αριστεράς, που ήταν βαθιά σοκαρισμένο από τη διάσπαση και τα φαινόμενα ανθρωποφαγίας που ακολούθησαν και σκεφτόταν την αποχή, έκλινε τελικώς προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ηγεσία του απέφυγε τις χοντράδες για τους πρώην συντρόφους, κάτι που δεν έκαναν αρκετά στελέχη της Λαϊκής Ενότητας, ενώ κατάφερε να εξασφαλίσει την υποστήριξη των σοβαρότερων εκπροσώπων της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής Αριστεράς.
7) Ο βασικός ανταγωνιστής του ΣΥΡΙΖΑ στο αριστερό ακροατήριο (Λαϊκή Ενότητα) δεν μπόρεσε να πείσει ούτε για τη σοβαρότητα της θέσης -«καταψηφίζω τα μνημόνια, αλλά δεν ρίχνω την κυβέρνηση»- ούτε ότι διαθέτει εναλλακτικό σχέδιο για τη χώρα, ενώ οι εξωφρενικές δηλώσεις ορισμένων στελεχών της εναντίον του Τσίπρα προκάλεσαν αλγεινή εντύπωση. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς που είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ στις 25 Γενάρη και προέρχονταν από την Αριστερά υιοθέτησαν την εκδοχή Τσίπρα ως προς το δίλημμα που εκλήθη να διαχειριστεί στις 12 Ιουλίου: επώδυνη συμφωνία ή ασύντακτη χρεοκοπία.
8) Ο κεντρικός αντίπαλος του Τσίπρα (Μεϊμαράκης) δεν κόμισε κάτι καινούργιο στην πολιτική ζωή ούτε επιχείρησε να διασκεδάσει την περιρρέουσα αίσθηση ότι είναι όμηρος της προηγούμενης ηγεσίας. Ανεστίαστη η αυτοκριτική του, καμιά φρέσκια ιδέα, κανένα ίχνος πρόθεσης για σύγκρουση (αν χρειαστεί) με τους εταίρους.
9) Στα θέματα της διαφθοράς και της διαπλοκής -μείζονος σημασίας για τους πολίτες- ο ΣΥΡΙΖΑ είχε το πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων του και η προσπάθεια που κατεβλήθη την τελευταία εβδομάδα για να αποδειχτεί ότι «και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ίδιο» δεν πέρασε.
10) Οπως στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις (Γενάρη, δημοψήφισμα), έτσι και τώρα, τα περισσότερα ΜΜΕ τάχθηκαν εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Το μειωμένο κύρος τους και η προκλητικά μεροληπτική στάση ορισμένων εξ αυτών ήταν βούτυρο στο ψωμί του Τσίπρα.
Εφημερίδα των Συντακτών, 21.09.2015
1) Το επιχείρημα που διακινούσαν συστηματικά τα άλλα κόμματα, ότι δεν διαπραγματεύτηκε με τους εταίρους, το διέψευδε τόσο η ίδια η πραγματικότητα (οκτώ σύνοδοι κορυφής, 20 Eurogroup με μοναδικό αντικείμενο το ελληνικό πρόβλημα, αλλεπάλληλες συναντήσεις με Ολάντ, Μέρκελ, Λαγκάρντ, τηλεφωνικές επικοινωνίες με Ομπάμα), όσο και η ενόχληση που έδειξαν οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι για τη συμπεριφορά της ελληνικής κυβέρνησης. Το κρίσιμο από άποψη μεγέθους μέρος του ακροατηρίου που στεκόταν δίβουλο πίστεψε ότι στους επτά μήνες των διαπραγματεύσεων η κυβέρνηση έδωσε σκληρή μάχη για να πετύχει ό,τι καλύτερο μπορούσε απέναντι σ’ έναν ισχυρότερο και αδίστακτο αντίπαλο.
2) Κατάφερε ο Τσίπρας να γίνει συμπαθής σε τμήματα του πληθυσμού εξαιτίας της αντιμετώπισης που είχε από τους ομολόγους του. Το τι ένιωθαν γι’ αυτόν δεν ήταν ένα νοσηρό συναίσθημα οίκτου προς τον ηττημένο, αλλά μια συμπονετική πράξη αναγνώρισης για τον αγώνα που έδωσε, για τους εκβιασμούς που υπέστη και μεταφράστηκε σε ψήφο συγκρατημένης επιδοκιμασίας στην κάλπη.
3) Οι πολίτες έδωσαν προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ για να σχηματιστεί κυβέρνηση μ’ αυτόν τον κορμό. Εκτίμησαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που αγωνίστηκε κάτω από αντίξοες συνθήκες το προηγούμενο διάστημα είναι ο μόνος που μπορεί και -το κυριότερο- που θέλει να παλέψει για να διεκδικήσει από τους δανειστές αλλαγές. Και σε κείνες τις πλευρές του Μνημονίου που είναι επαχθείς για τους εργαζόμενους και στη διευθέτηση του χρέους, θέμα που είναι η σημαία του και το συζητούν πια οι πάντες στο εξωτερικό και μόνο ο αρχηγός της Ν.Δ είπε ότι δεν είναι ιδιαίτερης σημασίας!
4) Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ο πρωθυπουργός που ομολόγησε δημοσίως και καθαρά τις αστοχίες του στην τακτική και στην επιλογή ορισμένων προσώπων και παραδέχτηκε ότι είχε αυταπάτες για την Ευρώπη. Η ειλικρίνεια και η αυτοκριτική του εκτιμήθηκαν από το εκλογικό σώμα που δείχνει να προτιμά τους γήινους ηγέτες από τους δήθεν αψεγάδιαστους, που ισχυρίζονται πως πράττουν πάντα το σωστό, αλλά κάτι στο τέλος στραβώνει, για το οποίο όμως δεν ευθύνονται αυτοί.
5) Οι αντιδεξιοί ψηφοφόροι -το φρόνημα των οποίων φρόντισε ο Τσίπρας να κρατήσει ζωντανό με δάνεια ως προς το ύφος και τη ρητορική από τον παραδοσιακό παπανδρεϊσμό- δεν «τσίμπησαν» στην προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας και μερίδας των ΜΜΕ να μπουν στην ίδια ζυγαριά η σαραντάχρονη διαδρομή του συναινετικού δικομματισμού και οι επτά μήνες διακυβέρνησης της χώρας από την Αριστερά και γι’ αυτό έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία.
6) Το τμήμα της Αριστεράς, που ήταν βαθιά σοκαρισμένο από τη διάσπαση και τα φαινόμενα ανθρωποφαγίας που ακολούθησαν και σκεφτόταν την αποχή, έκλινε τελικώς προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ηγεσία του απέφυγε τις χοντράδες για τους πρώην συντρόφους, κάτι που δεν έκαναν αρκετά στελέχη της Λαϊκής Ενότητας, ενώ κατάφερε να εξασφαλίσει την υποστήριξη των σοβαρότερων εκπροσώπων της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής Αριστεράς.
7) Ο βασικός ανταγωνιστής του ΣΥΡΙΖΑ στο αριστερό ακροατήριο (Λαϊκή Ενότητα) δεν μπόρεσε να πείσει ούτε για τη σοβαρότητα της θέσης -«καταψηφίζω τα μνημόνια, αλλά δεν ρίχνω την κυβέρνηση»- ούτε ότι διαθέτει εναλλακτικό σχέδιο για τη χώρα, ενώ οι εξωφρενικές δηλώσεις ορισμένων στελεχών της εναντίον του Τσίπρα προκάλεσαν αλγεινή εντύπωση. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς που είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ στις 25 Γενάρη και προέρχονταν από την Αριστερά υιοθέτησαν την εκδοχή Τσίπρα ως προς το δίλημμα που εκλήθη να διαχειριστεί στις 12 Ιουλίου: επώδυνη συμφωνία ή ασύντακτη χρεοκοπία.
8) Ο κεντρικός αντίπαλος του Τσίπρα (Μεϊμαράκης) δεν κόμισε κάτι καινούργιο στην πολιτική ζωή ούτε επιχείρησε να διασκεδάσει την περιρρέουσα αίσθηση ότι είναι όμηρος της προηγούμενης ηγεσίας. Ανεστίαστη η αυτοκριτική του, καμιά φρέσκια ιδέα, κανένα ίχνος πρόθεσης για σύγκρουση (αν χρειαστεί) με τους εταίρους.
9) Στα θέματα της διαφθοράς και της διαπλοκής -μείζονος σημασίας για τους πολίτες- ο ΣΥΡΙΖΑ είχε το πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων του και η προσπάθεια που κατεβλήθη την τελευταία εβδομάδα για να αποδειχτεί ότι «και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ίδιο» δεν πέρασε.
10) Οπως στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις (Γενάρη, δημοψήφισμα), έτσι και τώρα, τα περισσότερα ΜΜΕ τάχθηκαν εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Το μειωμένο κύρος τους και η προκλητικά μεροληπτική στάση ορισμένων εξ αυτών ήταν βούτυρο στο ψωμί του Τσίπρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου