Ό.τι είχες να πεις , το είπες...

Διάλογος ανάμεσα σε μένα και σε μένα

 

Σου είπα:- Λύγισα.

Και είπες:

- Μη θλίβεσαι.

Απογοητεύσου ήσυχα.

Ήρεμα δέξου να κοιτάς

σταματημένο το ρολόι.

Λογικά απελπίσου

πως δεν είναι ξεκούρδιστο,

ότι έτσι δουλεύει o δικός σου χρόνος.

Κι αν αίφνης τύχει

να σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης,

μη ριψοκινδυνέψεις να χαρείς.

Ἡ κίνηση αυτή δεν θα 'ναι χρόνος.

Θα 'ναι κάποιων ελπίδων ψευδορκίες.

Κατέβα σοβαρή,

νηφάλια αυτοεκθρονίσου

από τα χίλια σου παράθυρα..

Για ένα μήπως τ' άνοιξες.

Κι αυτοξεχάσου εύχαρις.

Ό,τι είχες να πεις,

για τα φθινόπωρα, τα κύκνεια,

τις μνήμες, υδροροές των ερώτων,

την αλληλοκτονία των ωρών,

των αγαλμάτων την φερεγγυότητα,

ό,τι είχες να πεις

γι' ανθρώπους που σιγά-σιγά λυγίζουν,

το είπες.

Κική Δημουλά, « Το λίγο του κόσμου», 1981.