"Και οι Ιταλοί; Πώς μας είδαν οι Ιταλοί; Υπάρχει βέβαια το
πασίγνωστο «Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι» του Λουί ντε Μπερνιέ
(μετάφραση Μαρίας Αγγελίδου, εκδόσεις Ψυχογιός), υπάρχει όμως και το
«Στρατιά "σ' αγαπώ''» του Ρέντζο Μπιαζόν (μετάφραση Παναγιώτης
Τσιαμούρας, «Ελληνικά Γράμματα») που δίνει μια κάπως λιγότερο μελό (παρά
τη σφαγή των Ιταλών) πραγματικότητα από το πρώτο.
«Sagapo» πρόφεραν αυτές τις δυο λέξεις οι ιταλοί φαντάροι, στη διάρκεια της Κατοχής. Ηταν η μεραρχία «Sagapo» που στάθμευε στη Νότια Ελλάδα και στα νησιά κι ήταν ο τρόπος που είχαν τα μέλη τους για να κάνουν το «άνοιγμά» τους στις Ελληνίδες.
Βιβλίο σπαρακτικό, δεν περιέχει άλλο από τα βιώματα του συγγραφέα του στη διάρκεια της Κατοχής. Εχοντας σταθμεύσει κατά κύριο λόγο στην Κρήτη, ο Μπιαζόν έγραψε ένα βιβλίο για τον πόνο και τον έρωτα. Ο πόνος για τον στρατιώτη, που ίσως να είναι και αντιφασίστας, μπορεί να προκληθεί από τις ψείρες, την αρρώστια, τη μοναξιά, το τραύμα από μια σφαίρα, το φόβο του θανάτου, τον ίδιο το θάνατο. Κι έτσι το μόνο αντίδοτο σ' αυτόν, ώστε να νιώσει ζωντανός, είναι ο έρωτας. Πώς ζούσαν οι Ιταλοί στρατιώτες στο νησί; Κάνοντας κοπιώδεις πορείες, σταθμεύοντας σε ανεμοδαρμένες ακτές, υποφέροντας από τον ήλιο και τις μύγες, πίνοντας τσικουδιά, παίζοντας σπάνια σαν τα παιδιά στη θάλασσα, πεθαίνοντας εν τέλει."
«Sagapo» πρόφεραν αυτές τις δυο λέξεις οι ιταλοί φαντάροι, στη διάρκεια της Κατοχής. Ηταν η μεραρχία «Sagapo» που στάθμευε στη Νότια Ελλάδα και στα νησιά κι ήταν ο τρόπος που είχαν τα μέλη τους για να κάνουν το «άνοιγμά» τους στις Ελληνίδες.
Βιβλίο σπαρακτικό, δεν περιέχει άλλο από τα βιώματα του συγγραφέα του στη διάρκεια της Κατοχής. Εχοντας σταθμεύσει κατά κύριο λόγο στην Κρήτη, ο Μπιαζόν έγραψε ένα βιβλίο για τον πόνο και τον έρωτα. Ο πόνος για τον στρατιώτη, που ίσως να είναι και αντιφασίστας, μπορεί να προκληθεί από τις ψείρες, την αρρώστια, τη μοναξιά, το τραύμα από μια σφαίρα, το φόβο του θανάτου, τον ίδιο το θάνατο. Κι έτσι το μόνο αντίδοτο σ' αυτόν, ώστε να νιώσει ζωντανός, είναι ο έρωτας. Πώς ζούσαν οι Ιταλοί στρατιώτες στο νησί; Κάνοντας κοπιώδεις πορείες, σταθμεύοντας σε ανεμοδαρμένες ακτές, υποφέροντας από τον ήλιο και τις μύγες, πίνοντας τσικουδιά, παίζοντας σπάνια σαν τα παιδιά στη θάλασσα, πεθαίνοντας εν τέλει."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου