μετά από τη συζήτηση περί Πολιτείας η νύχτα
κατέλαβε ξανά την Αττική
μόνον ο Πλάτων ατιθάσευτος
ονειρευόταν ήδη την αυγή
τον αδελφό του Αδείμαντο να τον περιμένει στην αυλή
σαν να είχε βγει από εφιάλτη ριγούσε
και τα λόγια αργούσε να βρει
δεν αναιρούσε όχι την άποψή του για τους ποιητές
να τους απαγορευθεί βεβαίως να γράφουν
ότι η δυστυχία προτιμά τους δίκαιους
ενώ οι άδικοι κυρίως ευτυχούν
θα έπρεπε όμως στα πρακτικά
οπωσδήποτε να συμπληρωθεί
ότι αυτό αν το δέχτηκε
το έκανε για το καλό της Πολιτείας
και όχι από αυθάδεια ή άγνοια φιλοσοφική
όλο χαμογελούσε ο Πλάτων κι όλο τον καθησύχαζε
κανείς του έλεγε δεν θα προσέξει μια τέτοια λεπτομέρεια
μη σκιάζεσαι
στη σκέψη του Σωκράτη θα έχουν όλοι απορροφηθεί
εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάς
ότι η διαλεκτική είναι δίκαιη
σαν τυφλή
ενώ η ποίηση
απ’ το πολύ να βλέπει
κατάντησε αδικία
Βαγγέλης Κάσσος,Ποιήματα που τώρα γράφονται (Αυγή, 4/10/2008)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου